ตั้งแต่ต้นจนจบ ไนโตะ ไม่ได้โจมตีหรือแสดงจิตสังหารออกมาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่คำพูดไม่กี่คนก็ทำให้ นินจาคุโมะ หนีไปได้

 

ทุกคนกลัว ไนโตะ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครกล้ายั่วยุเขา

 

ตอนแรก นินจาคุโมะ มั่นใจในพลังของพวกเขามากและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกคน แต่เมื่อพวกเขา ไนโตะ พวกเขาก็จำเป็นต้องล่าถอยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาจะวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม

 

ไนโตะ ขี้เกียจเกินไปที่จะจัดการกับ นินจาคุโมะ อีกอย่างคือเขาไม่อยากทำให้ ฮินาตะ ตัวน้อยตกใจ

 

ซารุโทบิ มองไปที่ นินจาคุโมะ อย่างเชื่องช้า เขาไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่าง ฮิวกะ กับ ไนโตะ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้มันเป็นเรื่องที่ยากขึ้นแล้วที่จะทำให้ ฮิวงะ อ่อนแอลง

 

ซารุโทบิ อยากจะเดินตรงไปหา ไนโตะ และกล่าวสวัสดี แต่ ฮิอาชิ ก็หันไปหา ไนโตะ และพูดกับเขา

 

“ท่านไนโตะ ขอบคุณมากที่ช่วยเหลือเรา”

 

“ไม่เป็นไร ก็ฉันเป็นคนฆ่าเองจริง ๆ นิ”

 

ไนโตะ มองไปที่ ฮิอาชิ จากนั้นก็ส่ายหัวและหันหน้านี้

 

ตอนแรก ฮิอาชิ อยากเชิญ ไนโตะ ไปที่บ้านของเขาเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ของ ไนโตะ กับ ตระกูลฮิวงะ แต่ ไนโตะ ก็ไม่ให้โอกาสเขาได้ทำแบบนั้นและเดินจากไปทันที

 

ฮินาตะ ยืนอยู่ข้าง ๆ ฮิอาชิ ขณะที่เธอเฝ้าดูการจากไปของ ไนโตะ และความชื่นชมก็ปรากฏขึ้นในดวงตาสีเทาที่น่ารักของเธอ

 

แม้ว่าเธอจะอายุเพียง 3 ขวบ แต่เธอก็เข้าใจได้ว่า ไนโตะ เป็นคนที่ช่วยพวกเขาออกจากวิกฤตในตอนนี้และด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำนินจาเหล่านั้นก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว

 

สิ่งนี้แม้แต่พ่อของเธอก็ยังทำไม่ได้

 

ในสายตาของ ฮินาตะ แน่นอนว่าพ่อของเธอแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าคนที่แข็งแกร่งกว่าพ่อของเธอซึ่งก็คือ ไนโตะ

 

เมื่อมองไปที่ ไนโตะ ที่เดินจากไป ฮิอาชิ ก็ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เห็น ไนโตะ อีกเลย

 

……….

 

ในป่าใกล้ ๆ หมู่บ้านโคโนฮะ

 

มีการต่อสู้กำลังเกิดขึ้นที่นี่

 

เป้ง! เป้ง! เป้ง!!

 

เสียงโลหะกระทบกันดังต่อเนื่องเหมือนกับเสียงเพลง

 

มีวัยรุ่นคนหนึ่งเปิดใช้ เนตรวงแหวน และใช้คุไรเข้าปะทะกับวัยรุ่นอีกคนหนึ่งซึ่งถือหอกกระดูกไว้ในมือ

 

ใบมีดกระดูกในมือของเขาเดิมทีเป็นกระดูกแขนที่เขาเอาออกมา

 

การแสดงออกของ คิมิมาโร่ ดูเคร่งขรึมและตะโกนเสียงดังอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ตี ทันใดนั้นเขาก็พลิกตัวไปในอากาศและโจมตีชายหนุ่มด้วยกระดูกที่พุ่งออกจากร่างกายของเขา

 

เด็กหนุ่มที่ใช้ เนตรวงแหวน เขาอายุประมาณ 7 – 8 ขวบ และเขาก็คือ อุจิฮะ อิทาจิ!

 

เป้ง! เป้ง! เป้ง!!

 

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีแบบพายุของ คิมิมาโร่ แต่ อุจิฮะ อิทาจิ ก็ไม่ได้ดูแปลกใจและเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขากระโดดและโบกคุไนปัดป้องการโจมตีทั้งหมดและถอยกลับไปในเวลาเดียวกัน

 

“10 กระสุนปลายนิ้ว!”

 

เมื่อ คิมิมาโร่ เห็น อิทาจิ ถอยห่าง เขาก็ไม่ลังเลที่จะใช้โอกาสนี้โจมตี อิทาจิ ด้วยกระสุนกระดูกของเขา

 

การแสดงออกของ อิทาจิ ดูสงบนิ่งราวกับน้ำ ด้วยความสามารถในการสังเกตของ เนตรวงแหวน เขาสามารถมองเห็นวิถีของกระสุนที่กำลังพุ่งมาหาเขาได้อย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็พลิกตัวขึ้นไปในอากาศและหลบหนีกระสุนเหล่านั้น

 

ทันใดนั้นจากอีกด้านหนึ่ง เข็มน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาหา อิทาจิ แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังเท่ากระสุนกระดูก แต่ระยะการโจมตีของมันก็ไกลมาก!

 

อิทาจิ แสดงสีหน้าประหาดใจในทันที ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ถูกแทงด้วยเข็มน้ำแข็ง แต่วินาทีต่อมาร่างของเขาก็กลายเป็นท่อนไม้

 

“ชายคนนี้…”

 

คิมิมาโร่ เดินไปที่ด้านข้างของ ฮาคุ และมองไปรอบ ๆ ด้วยความระมัดระวัง

 

อุจิฮะ อิทาจิ เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขาเคยพบ เขามีความสามารถในการควบคุมจักระที่สมบูรณ์แบบที่สุด ส่วนในแง่ของพลัง อิทาจิ พลังของเขายังอยู่ต่ำกว่าระดับ โจนิน และจำนวนจักระของเขาก็ยังไม่ถึงมาตรฐาน แต่อย่างไรก็ตามเขาก็เกือบจะถึงระดับ โจนิน แล้ว และเขาก็แข็งแกร่งกว่า จูนิน ทั้งหมดที่ คิมิมาโร่ เคยต่อสู้มาก่อน

 

ถ้า เทรุมิ เมอิ สามารถจัดการกับ คิมิมาโร่ ได้ด้วยวิชาขีดจำกัดสายเลือดของเธอ อุจิฮะ อิทาจิ ก็สามารถทำได้โดยใช้เพียงแค่ เนตรวงแหวน ของเขา

 

“คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิง!”

 

ครู่ต่อมา อิทาจิ ก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของ คิมิมาโร่ กับ ฮาคุ ด้วยการประสานอินมือเดียวเขาก็ยิงลูกไฟขนาดใหญ่ใส่พวกเขา

 

ฮาคุ เตรียมพร้อมมานานแล้ว เมื่อลูกไฟถูกปล่อยออกมาเขาก็ใช้กำแพงน้ำแข็งในทันทีและป้องกันไม่ให้ลูกไฟเข้าถึงตัวพวกเขา

 

เปลวไฟค่อย ๆ สลายไปจากนั้น ฮาคุ และ คิมิมาโร่ ต่างก็มองไปที่ อุจิฮะ อิทาจิ อย่างเคร่งขรึม

 

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับสิ่งที่ทั้งคู่รู้สึกแล้ว อิทาจิ กลับเป็นคนที่รู้สึกประหลาดใจมากที่สุด

 

ขนาดเด็กที่อายุมากกว่าก็แทบจะไม่มีใครสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเขาได้นานขนาดนี้ หลังจากที่เขาเรียนจบความแข็งแกร่งของเขาก็เทียบได้กับ โจนินพิเศษ แล้ว (โจนินพิเศษ<โจนิน<โจนินขั้นสูง)

 

แต่ตอนนี้เขาได้สู้กับเด็กที่อายุน้อยกว่า 2 คนและทั้งคู่ก็สามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสี เรื่องแบบนี้จะไม่ทำให้เขาประหลาดใจได้อย่างไร?

 

“พวกนี้มาจากไหนกัน? พวกเขาเป็นหน่วยสอดแนมที่ปลอมตัวมาในรูปลักษณ์ของเด็กเพื่อแอบดูหมู่บ้านของเรางั้นเหรอ? แต่…”

 

อุจิฮะ อิทาจิ พยายามสงบลงอีกครั้งพร้อมกับหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็จับคุไนของเขา แล้วรีบวิ่งเข้าหา คิมิมาโร่ และ ฮาคุ อีกครั้ง

 

คิมิมาโร่ พุ่งเข้าหา อิทาจิ โดยไม่กลัวเช่นกัน แต่หลังจากที่เขาแทงกระดูกเข้าไปที่ตัว อิทาจิ แล้วร่างของ อิทาจิ ก็กลายเป็นควันสีขาวและหายไป

 

ร่างแยกเงาเหรอ?!!

 

คิมิมาโร่ เบิกตากว้างจากนั้นก็มองไปรอบ ๆ เพื่อหาตำแหน่งของ อิทาจิ ทันที แต่ทันใดนั้น อิทาจิ ก็วิ่งออกมาจากหลังต้นไม้และพุ่งเข้าหา ฮาคุ อย่างรวดเร็ว

 

“ระวัง!”

 

เมื่อ คิมิมาโร่ เห็นว่า ฮาคุ ตกอยู่ในอันตรายเขาจึงยิงกระสุนกระดูกออกจากมือทันที แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ มันเป็นร่างแยกเงาอีกร่างของ อิทาจิ เท่านั้น!

มันเป็นแค่ร่างแยกเงาธรรมดา แต่ อิทาจิ ใช้มันได้คล่องแคล่วกว่านินจาทุกคนที่ คิมิมาโร่ เคยเจอมา!

 

ฟึ๊บ!!

 

วินาทีต่อมา อิทาจิ ก็ปรากฏตัวอีกครั้งและพุ่งตรงเข้าหา คิมิมาโร่ เขาเอื้อมมือไปด้านหลังของ คิมิมาโร่ โดยที่ คิมิมาโร่ ไม่ทันได้ตั้งตัว

 

คิมิมาโร่ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปแต่เขาก็ไม่ได้กลัวอะไรเลย เขาสร้างชั้นกระดูกใต้ผิวหนังอย่างรวดเร็วและเตรียมพร้อมที่จะป้องกันการโจมตีของ อิทาจิ และในเวลาเดียวกันเขาก็งอกกระดูกออกจากด้านหลังเพื่อตอบโต้การโจมตีของ อิทาจิ