อุจิฮะ อิทาจิ ได้ศึกษาประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการของนินจาตั้งแต่อายุยังน้อยและเขาก็อ่านทุกอย่างที่ทุกคนเกี่ยวกับ ไนโตะ ตั้งแต่เขาสนใจ ไนโตะ

 

หลังจากรวบรวมข้อมูลมากมาย อิทาจิ ก็ได้รู้เกือบทุกอย่างที่ ไนโตะ ทำใน โคโนฮะ และแน่นอนว่าเขารู้เรื่องความขัดแย้งระหว่าง ไนโตะ กับ ตระกูลอุจิฮะ และ ไนโตะ กับ โคโนฮะ

 

ท้ายที่สุดแล้ว ไนโตะ เองก็เป็นคนนอก แม้ว่าเขาจะเติบโตใน โคโนฮะ แต่สิ่งที่เขาทำเพื่อพวกเขาก็เพียงพอแล้วสำหรับการชำระหนี้

 

อิทาจิ ไม่กล้าตัดสินการกระทำของ ไนโตะ เพราะ ไนโตะ อยู่สูงกว่าเขามากและเขาก็ไม่รู้ว่า ณ จุดที่ ไนโตะ มอง ไนโตะ มองเห็นอะไร และแน่นอนว่าเขาไม่รู้เหตุผลเบื้องหลังการกระทำของ ไนโตะ หรือว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น…

 

…..

 

การสังหารหมู่ที่เกิดขึ้นกับ ตระกูลอุจิฮะ ทำให้ทั้งหมู่บ้านแตกตื่น

 

สมาชิกระดับสูงของ โคโนฮะ ประกาศว่า อุจิฮะ อิทาจิ ได้ก่อกบฏ หลังจากสังหารทั้งตระกูลแล้วเขาก็หลบหนีออกจาก โคโนฮะ และพวกเขาก็ขึ้นบัญชีให้เขาเป็นนินจาถอนตัวระดับ S

 

แน่นอนว่ามีเพียงไม่กี่คนที่รู้ความจริงของเรื่องนี้

 

ข่าวการทำลายล้าง ตระกูลอุจิฮะ ทำให้ ตระกูลฮิวงะ ตกใจเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่า อุจิฮะ จะขัดแย้งกับ โคโนฮะ อยู่เสมอแต่พวกเขาก็เป็นตระกูลแรกของ โคโนฮะ

 

อย่างไรก็ตามตระกูลนี้ก็ล่มสลายไปภายในชั่วข้ามคืน แล้วข่าวนี้จะไม่ทำให้ ตระกูลฮิวงะ กลัวได้อย่างไร?

 

และหลังจากที่ ตระกูลอุจิฮะ ถูกทำลาย ตระกูลฮิวงะ ก็กลายเป็นตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดใน โคโนโฮะ แต่การเป็นที่หนึ่งก็ทำให้พวกเขาหวาดกลัว

 

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาคิดว่า พวกเขามีเทพเจ้าที่คอยดูแล ฮินาตะ อยู่ พวกเขาก็รู้สึกสงบลงเล็กน้อย

 

ไม่มีใครรู้ว่า ไนโตะ ทำอะไรในคืนที่ อุจิฮะ ถูกทำลาย และไม่มีใครกล้าเดาหรือพูดถึงเรื่องนี้

 

ตระกูลฮิวงะ รู้ดีว่าตราบใดที่ ไนโตะ ยังอยู่ แม้ว่าหมู่บ้านจะถูกทำลาย แต่ก็จะไม่มีใครกล้าทำร้ายพวกเขา

 

อย่างไรก็ตามหากพวกเขาต้องการที่จะพึ่งพา ไนโตะ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝากตระกูลไว้กับ ฮินาตะ เพราะทุกคนรู้ดีว่า ไนโตะ สนใจเธอเพียงคนเดียว

 

ดังนั้นตั้งแต่เกิดการทำลายล้าง ตระกูลอุจิฮะ ตระกูลฮิวงะ ก็ยิ่งเคารพ ฮินาตะ มากขึ้น ทุกคนต่างปรนนิบัติเธอราวกับว่าเธอเป็นราชินี

 

ตรงกันข้าม ฮินาตะ รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับการกระทำแบบนี้ของคนในตระกูล โชคดีที่เธอเป็นเจ้าหญิงของตระกูลฮิวงะ และเธอได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันนี้มาตั้งแต่เธอยังเด็ก ดังนั้นเธอจึงปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว

 

………

 

หมู่บ้านอาเมะ

 

ในห้องที่ของ ไนโตะ มีคน 2 คนนั่งอยู่บนเก้าอี้

 

ในตอนนี้ คุชินะ นั่งอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้างงงวยเมื่อฟัง ไนโตะ ที่นั่งอยู่ตรงข้างเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

 

“จู่ ๆ ชะตากรรมก็ทำให้ ตระกูลอุจิฮะ จบสิ้นลงอย่างไม่คาดคิด ช่างเป็นตอนจบที่แย่จริง ๆ”

 

“อุซึมากิ , เซ็นจู , อุจิฮะ…เหล่าตระกูลที่มีชื่อเสียงจากยุคสงครามได้หายไปในสายน้ำแห่งกาลเวลาแล้ว”

 

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คุชินะ ก็อดไม่ได้ที่จะยืนและเดินไปหา ไนโตะ และเอนตัวในอ้อมแขนของเขา

 

“ตระกูลของ คิมิมาโร่ และตระกูลของ ฮาคุ ก็ถูกทำลายเหมือนกัน มันทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวจริง ๆ จะมี ตระกูลอุซึมากิ คนไหนรอดชีวิตมาได้อีกไหมนะ?”

 

ไนโตะ ไม่พูดอะไร แต่กอดเธอเบา ๆ

 

ตระกูลของ ไนโตะ เองก็ล่มสลายไปเมื่อนานมาแล้ว แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันมากนัก ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้มาจากโลกนี้จริง ๆ

 

แต่ คุชินะ ที่ได้เห็นสมาชิกในตระกูลตัวเองตายไปทีละคน ทำให้ ตระกูลอุซึมากิ อยู่ในใจเธอเสมอ แม้ว่าเธอจะมาอยู่ที่ โคโนฮะ ตั้งแต่ยังเด็ก แต่เธอก็เกิดและโตมาที่ หมู่บ้านอุซึชิโอะ

 

หลังจาก ตระกูลอุจิฮะ ล่มสลาย ไนโตะ ก็ไปที่ โคโนฮะ น้อยลง แต่ไม่ว่าจะน้อยแค่ไหนเขาก็จะมาอย่างน้อยเดือนละครั้ง

 

ในวันนี้หลังจากที่ออกจาก โคโนฮะ ไนโตะ ก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้ามีแสงวาบขึ้นเล็กน้อยและไม่นานเขาก็ออกจาก แคว้นแห่งไฟ และก้าวเข้าสู่ แคว้นแห่งฝน

 

แต่เมื่อ ไนโตะ กลับมาถึง แคว้นแห่งฝน ทันใดนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ

 

“นั่นมัน…”

 

…….

 

เม็ดฝนกำลังตกลงมาอย่างต่อเนื่อง

 

ในป่า

 

นินจาคุสะ 3 คนกำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว แต่จะว่าไปแล้วพวกเขาน่าจะมี 4 คนมากกว่า

 

คนที่ 4 เป็นเด็กหญิงอายุประมาณ 7 – 8 ขวบซึ่งถูกนินจาคนหนึ่งอุ้มไว้ด้านหลัง แต่ที่หน้าผากของเธอก็สวมผ้าคาดหน้าผากของ หมู่บ้านคุสะ อยู่ด้วย

 

เธอมีผมสีแดงสดและเธอทำหน้าตาตื่นตระหนกก่อจะพูดว่า “อีกไม่ถึง 50 เมตร พวกเขาจะตามทันแล้ว!”

 

ในการตรวจจับของเธอ เธอตรวจจับได้ว่ามีทีมนินจาจาก หมู่บ้านอาเมะ กำลังวิ่งไล่ตามพวกเขาอยู่

 

ทีมนินจาจาก หมู่บ้านคุสะ กลุ่มนี้ได้แอบเข้ามาใน หมู่บ้านอาเมะ เพื่อปฏิบัติภารกิจลับ แต่โดยไม่คาดคิด พวกเขาเจอเข้ากับ นินจาอาเมะ และถูกไล่ตามมาจนถึงจุดนี้

 

“อะไรนะ?! เร็วมาก!”

 

“พวกเขาตรวจจับตำแหน่งของเราได้งั้นเหรอ?”

 

นินจาทั้ง 3 มองหน้ากันอย่างหวาดผวา หากพวกเขาถูก นินจาอาเมะ จับได้ ตอนจบคงจะไม่ดีแน่นอน ส่วนเรื่องที่จะหันกลับไปต่อสู้เลิกคิดไปได้เลย พวกเขาจะไม่ทำแบบนั้นอย่างแน่นอน

 

เนื่องจากเด็กหญิงผมแดงที่อยู่กับพวกเขาเป็นนินจาสายตรวจจับ และเธอก็ตรวจจับได้ว่ามีนินจา 10 คนกำลังไล่ตามพวกเขาอยู่และหัวหน้าของพวกเขาก็เป็นนินจาระดับ โจนิน

 

“อีกฝ่ายก็มีนินจาสายตรวจจับเหมือนกัน” เด็กหญิงผมแดงที่ นินจาคุสะ อุ้มพูดขึ้นมาพร้อมกับกัดฟัน

 

“เราจะทำยังไงดี?!”

 

ในขณะที่คนหนึ่งวิ่งไปเขาก็หันไปมองอีกคนหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองที่เด็กหญิงผมแดง จากนั้นสีหน้าของพวกเขาก็เย็นชาขึ้นและหนึ่งในนั้นก็พูดว่า “เราสามารถใช้เธอเป็นเหยื่อล่อและใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนีได้”

 

“อะไรนะ?!”

 

ดวงตาของเด็กหญิงผมแดงเบิกกว้างและมองไปที่ นินจาคุสะ ด้วยที่หน้าไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน