เนื่องจากลงข้ามไปตอนนึ่ง จึงขยับตอนมาครับ กดกลับไปอ่านตอนก่อนหน้า ตอน แผงขายผักเป็นที่นิยมมากขึ้น 

 

หลังจากบอกลาเทิ้งชุยแล้ว หลี่หานก็ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

หลังจากวันนี้ แผงขายผักของตัวเองน่าจะจะมีชื่อเสียงขึ้นเล็กน้อย

 

ลูกค้าประจําจะมีมากขึ้นและจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข

 

อย่างไรก็ตาม หลี่หานไม่สามารถไปขายผักที่ตลาดในเมืองได้ทุกวัน

 

อย่างแรกเลย บางครั้งเขาก็ต้องไปขายในตลาดในหมู่บ้าน

อย่างที่สอง ผักไม่ได้เติบโตเร็วขนาดนั้น

 

ตอนนี้มีผักเพียงไม่กี่แปลงเท่านั้น แม้ว่าผักจะออกผลและเติบโตได้เร็วกว่าเดิมเนื่องจากน้ํารดผัก แต่ก็ไม่สามารถขายได้ทุกวันอยู่ดี

 

หากขายติดต่อกันอีกสองวัน ต้องรออีกสองสามวันถึงจะขายได้อีกรอบ

 

แน่นอนว่าหลี่หานยังสามารถขยายพื้นที่เพาะปลูกได้ 

 

ในอนาคตคงจําเป็นต้องทําแบบนั้น

 

แต่ตอนนี้หลี่หานไม่ได้วางแผนไว้แบบนั้น เขารู้สึกว่าตอนนี้มันก็ดีมากอยู่แล้ว

 

ถึงบ้าน

 

“วันนี้ขายหมดตั้งแต่เช้าตรู่เลยเหรอ?” แม่ของหลี่หานประหลาดใจเล็กน้อย

 

หลี่หานกล่าว “ตอนนี้คนอื่นไว้วางใจในผักของเราแล้วพวกเขาทําแม้แต่แย่งกันซื้อ มันจึงขายหมดภายในครึ่งชั่วโมงบางคนไม่ได้ซื้อและบอกว่าพวกเขาจะมาซื้อที่บ้านของเรา เลย”

 

แม่ฟังแล้วก็ดีใจมาก

 

หลังจากจอดมอเตอร์ไซค์แล้ว และในวีแชทก็มีข้อความใหม่

 

เป็นข้อความของเหอฉาน บรรณาธิการความสนุกของเด็ก

 

ในข้อความ, เหอฉานกล่าวว่า ” การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ได้กําหนดไว้ว่าจะตีพิมพ์ในนิตยสารฉบับที่จะถึง

 

– Die

 

และกล่าวว่าหัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญอย่างยิ่งกับงานนี้ เขาลงมาจัดเรื่องที่เกี่ยวข้องด้วยตัวเอง

 

นี่ทําให้หลี่หานประหลาดใจเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ต้องรอจนถึงฉบับช่วงต่อไป

 

หลี่หานพิมพ์ความขอบคุณต่อเหอฉาน

 

หลังจากนั้น เขาก็ส่งข้อความไปยังเติ้งชุยและบอกเติ้งชุยว่า”การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” จะตีพิมพ์ในฉบับถัดไปของ “ความสนุกของเด็ก”

 

เติ้งชุยให้ความสําคัญกับเรื่องนี้มาก ดังนั้นข่าวนี้ควรจะบอกเธอด้วย

 

เติ้งชุยตอบกลับข้อความอย่างรวดเร็ว ดูจากความรีบร้อนของเธอแล้ว เธอคงคาดหวังไว้สูงสําหรับ “ความสนุกของเด็ก” ในฉบับที่จะถึงนี้

หลี่หานเองก็ตั้งตารอเช่นกัน

 

ไม่กี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

ในเช้าวันอาทิตย์

 

หลี่หานขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป เขากําลังจะไปในเมือง

 

วันนี้เขาไม่ได้ไปขายผัก ผักที่ปลูกอยู่นั้นต้องรออีกวันถึงจะนํามาขายได้

 

ตอนนี้เขากําลังจะไปซื้อนิตยสาร ” สนุกสําหรับเด็ก

 

ในชีวิตก่อนและชีวิตนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตีพิมพ์ในนิตย สาร

 

ที่แผงขายหนังสือพิมพ์ในเมือง

 

นี่คือแผงขายหนังสือพิมพ์แห่งเดียวในเมือง

 

“เถ้าแก่มี ความสนุกของเด็ก” ขายไหม?” หลี่หานถาม

 

“มีสิ ฉบับล่าสุดเพิ่งมาถึงเมื่อคืนนี้นี่เอง”

 

หลี่หานได้ยินดังนั้นก็ดีใจ ก่อนหน้านี้เขากังวลเล็กน้อยว่าในเมืองอาจไม่มีขาย

 

ในกรณีนั้น เขาต้องไปซื้อที่เมืองที่ไกลไปอีกหลายสิบกิโลเมตร

 

ดูเหมือนว่า “ความสนุกของเด็ก” จะขายได้ดีมากแม้แต่เมืองเล็ก ๆ เช่นนี้

 

“เถ้าแก่ ฉันเอานิตยสารเล่มล่าสุดหนึ่งเล่ม ราคาเท่าไหร่เห

รอ? ”

 

“11.5หยวน” เจ้าของร้านพูดและยื่นนิตยสารให้หลี่หาน 4

 

11.5หยวน ราคานี้ไม่แพงนัก

 

หลี่หานรับนิตยสารมาและจ่ายเงิน

 

หลังจากนั้นเขาไม่ได้จากไปในทันที แต่เปิดอ่านอยู่ข้างแผงขายหนังสือพิมพ์แทน

 

สิ่งแรกที่เห็นคือปก

 

มีภาพประกอบบนปกและไม่น่าแปลกใจเลยที่มันคือพื้นหลังของเรื่อง การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”

 

เป็นรูปกระต่ายกับเต่าลายเส้นการ์ตูนที่กําลังยืนอยู่บนเส้นเริ่มต้น ด้านหน้าเป็นถนนคดเคี้ยวขยายไปยังป่ายาวสุดสายตา

 

ท่าทางของกระต่ายดูมั่นใจและหยิ่งยโสเล็กน้อย

 

สีหน้าของเต่าดูเกินจริงไปมาก

 

ความหมายของภาพนชัดเจนมาก

 

แม้แต่คนที่ยังไม่รู้เรื่องราวของ “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ก็สามารถเข้าใจได้ว่ากระต่ายกับเต่ากําลังแข่งวิ่งกัน

 

ภาพประกอบนี้ทําให้หลี่หานพอใจมาก เขาอดไม่ได้ที่จะให้ คะแนนเต็มสําหรับการออกแบบ

 

หลี่หานพอใจกับภาพประกอบปก แต่บางคนกลับไม่พอใจ

หลิวเซี่ยงเจี้ย นักเขียนวรรณกรรมเด็กที่มีชื่อเสียง นักเขียนที่ทําสัญญาระยะยาวกับนิตยสาร “ความสนุกของเด็ก” และเป็นหนึ่งในนักเขียนที่สําคัญที่สุดของ “ความสนุกของเด็ก”

 

ในเวลานี้หลิวเซี่ยงเจี้ยมองไปยังหน้าปกของ “ความสนุกของเด็ก” ฉบับล่าสุด คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน

 

เพราะภาพประกอบหน้าปกแตกต่างจากที่เขาคิดไว้

 

ในนิตยสารฉบับนี้ยังมีผลงานของเขาที่ได้ตีพิมพ์ผลงานนี้มีชื่อว่า “ปลาไหลย้อนกลับ” เป็นเทพนิยายสําหรับเด็ก

 

มันเป็นผลงานที่เขาคิดอย่างรอบคอบและรู้สึกพอใจกับมันมาก

 

ตามคําบอกเล่าก่อนหน้านี้ “ปลาไหลย้อนกลับ” จะเป็นผลงานหลักในฉบับนี้และภาพประกอบปกจะเป็นพื้นหลังของเรื่องราว

 

แต่ตอนนี้ ภาพประกอบปกเป็นกระต่ายกับเต่าสองตัวที่ดูเหมือนกําลังจะแข่งวิ่งกัน

 

หลิวเซี่ยงเจี้ยไม่เข้าใจ จึงส่งข้อความไปหาบรรณาธิการของเขา ”เสี่ยวหมาง หน้าปกของนิตยสารงวดนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทําไมไม่ใช้ “ปลาไหลย้อนกลับ” ของฉันเป็นปก

ล่ะ? ”

 

บรรณาธิการของหลิวเซี่ยงเจี๊ยชื่อว่า “ลู่หมาง” นับว่าเป็น บรรณาธิการอาวุโสของนิตยสารความสนุกของเด็ก

 

“พี่เจี้ย ฉันขอโทษจริงๆ ก่อนหน้านี้หัวหน้าบรรณาธิการได้เลือกงานของพี่ ”ปลาไหลย้อนกลับ” แต่ต่อมาหัวหน้าบรรณาธิการก็ได้เปลี่ยนเป็น “การแข่งขันระหว่างกระ ต่ายกับเต่า”ด้วยตัวเอง”

 

การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า?? นี่เป็นผลงานของใคร? ”

 

“หลี่หาน” ผลงานของนักเขียนหน้าใหม่”

 

” “นักเขียนหน้าใหม่?” เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? ผลงานของหน้าใหม่จะมีคุณสมบัติเป็นพื้นหลังภาพประกอบปกได้อย่างไร? ”

 

” พี่เจี้ย แม้ว่าการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าจะเป็นผลงานของนักเขียนหน้าใหม่ แต่มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆหัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญกับมันมาก พี่เจี้ยลองเข้าไปอ่านแล้วจะเข้าใจในภายหลัง ”

 

“ดีกว่า “ปลาไหลย้อนกลับ” ของฉันอีกเหรอ?”

 

“อันนี้ พี่เจีย สองอันนี้เทียบกันไม่ได้ นี่เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก ”

 

หลังจากรู้สถานการณ์แล้ว หลิวเซี่ยงเจี้ยก็ขมวดคิ้ว

 

ผลงานของนักเขียนหน้าใหม่กลับทําให้หัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญ นี่มันเรื่องอะไรกัน?

 

เส้นสาย?

 

หลิวเซียงเจี้ยคิดได้แค่คําตอบนี้

 

งั้นก็ลองอ่านดูก่อนว่ามันจะเป็นผลงานที่ “ยอดเยี่ยม”อะไรนั่นจริงไหม?

 

หลังจากอ่านแล้ว หลิวเซียงเจี้ยก็ไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยเบื้องลึกเบื้องหลังของหัวหน้าบรรณาธิการ ความสนุกของเด็กผ่านวิธีการลับ

 

หลิวเซียงเจียรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อถูก “รังแก” โดยนักเขียนหน้าใหม่

หลิวเซียงเจียเปิดนิตยสารและหา “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”

 

แล้ว…

 

“เวรเอ๊ย นี่มันผลงานหน้าใหม่จริงๆ เหรอ? ถ้าหน้าใหม่เป็นแบบนี้กันทุกคน แล้วเราจะอยู่กันต่อได้ยังไง?” 

 

หลี่หาน? ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? หน้าใหม่จริงๆเหรอ?นี่มันเสือซ่อนเล็บไหนกัน?

 

แต่คําว่า ” หลี่หาน” น่าจะไม่ใช่นามปากกา แต่น่าจะเป็นชื่อจริงมากกว่า

 

นายเป็นหน้าใหม่จริงๆงั้นเหรอ?

 

บ้าเอ๊ย!

 

หลิวเซี่ยงเจี้ยโกรธมาก แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับแต่เขาก็ต้องยอมรับมัน

 

ในนิตยสารงวดนี้ แสงเปล่งประกายของ “ปลาไหลย้อนกลับ” ของเขาเกรงว่าจะถูก “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” แย่งไปเสียแล้ว