เฉินหยู่ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

เย่หยวนนั้นคิดท้าทายพวกเขาทั้งสามเข้าประลองพร้อมๆ กันมันจะไม่เป็นการดูถูกพวกเขาทั้งหลายมากไปหน่อยหรือ?

ในฐานะนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าแน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีชื่อเสียงอำนาจทั่วฟ้าดิน

เย่หยวนนั้นไม่สนว่าตัวเองยังเป็นแค่เด็กหนุ่มและท้าทายอย่างอวดดี!

นั่นทำให้เกิดเสียงร้องว่าขึ้นจากด้านล่างสังเวียนไม่ขาดสาย ด่าว่าเย่หยวนนั้นไม่รู้จักประเมินตัวเอง

“เย่หยวน เจ้านั้นเก่งกาจมากความสามารถ มาถึงจุดนี้ได้เฒ่าคนนี้ย่อมกล้ายอมรับ! แต่หากเจ้าคิดจะท้าทายพวกเราทั้งสามคนพร้อมๆ กันนั้นมันจะไม่เป็นการดูถูกผู้คนมากเกินไปหน่อยหรือ?” เฉินหยู่บอก

ดูท่าแล้วเขาคงไม่พอใจอย่างมาก

ผู้อาวุโสอีกคนที่ด้านข้างเขาเองก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา มองดูเย่หยวนราวกับมีความแค้นใดกันมา

แต่เย่หยวนกลับตอบมาด้วยรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสเฉินอย่าเพิ่งรีบร้อนไป ขอข้าพูดอธิบายให้จบก่อน”

เฉินหยู่ได้ยินเช่นนั้นจึงตะโกนบอก “พูดมา!”

เย่หยวนตอบกลับไป “เย่ผู้นี้ไม่ได้คิดจะดูถูกเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายเลย เหตุที่ข้าคิดทำเช่นนี้มันเพราะว่าหากเย่หยวนคนนี้บังเอิญชนะได้ข้าจะได้สามารถขอร้องเรื่องที่ต้องการได้”

เซินชางร้องบอก “เราเองก็มิใช่คนไร้เหตุผล หากเจ้าชนะได้แล้วเจ้าก็นับเป็นหนึ่งในพี่น้องเรามีอะไรอยากให้ช่วยเหลือก็แค่เปิดปากพูดเท่านั้น มีเหตุใดให้ต้องมาใช้วิธีนี้ด้วยเล่า?”

เพราะเซินชางนั้นยังชื่นชมเย่หยวนอยู่ไม่น้อย

ที่สำคัญเขายังรู้ด้วยว่าเย่หยวนนั้นมิใช่คนอวดดีอยากวางตัวเหนือหัวท่าน

เขาทำเช่นนี้มันต้องมีเหตุผลแน่ๆ

แต่การกระทำของเขานั้นมันโดดเด่นจนเกินไป มีแต่จะทำให้ผู้คนไม่ชอบใจเปล่าๆ

เย่หยวนส่ายหัวออกมา “หากข้าชนะข้าอยากขอท้าประลองท่านเทพสวรรค์เปียวหยู หวังว่าท่านผู้อาวุโสทั้งหลายจะเข้าใจ”

คำพูดเดียวนี้มันทำให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นหนักว่าเก่า!

ทุกคนแทบลืมหายใจเมื่อได้ยินคำประกาศนี้ของเย่หยวน

“อวดดี! ช่างอวดดีเหลือเกิน! เขา…เขากลับกล้าคิดท้าทายท่านเทพสวรรค์เปียวหยู? กล้าดีอย่างไร!”

“ช่างอวดดีไม่กลัวฟ้าดิน! มันคิดว่าเทพสวรรค์เปียวหยูนั้นคือใคร? มีหรือที่นภาสวรรค์ต่ำต้อยอย่างมันจะไปท้าทายท่านได้?”

“ไอ้เด็กคนนี้มันเสียสติไปแล้วแน่ๆ!”

…

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่าผู้นั้นทั้งหลายย่อมพ่นพิษใส่คำด่าเย่หยวนออกมาอย่างไม่คิดเกรงใจใดๆ อีก

เพราะเวลาที่ผ่านมานี้กี่ปีต่อกี่ปีมันไม่มีใครกล้าที่จะบอกว่าคิดท้าทายเทพสวรรค์เปียวหยูเลย!

อย่าว่าแต่จอมเทพโอสถห้าดาวต่ำต้อยผู้หนึ่ง แม้แต่จอมเทพโอสถเจ็ดดาวคนอื่นๆ ก็ยังไม่กล้าคิดมาท้าทายเทพสวรรค์เปียวหยูผู้นี้

เฉินหยู่มองดูเย่หยวนด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าพูดอะไรออกมา?”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ข้าย่อมทราบดีแก่ใจ เป้าหมายการเดินทางมายอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวในครั้งนี้คือหนึ่งเพื่อหาคู่ค้า สองคือเพื่อประลองฝีมือกับท่านเทพสวรรค์เปียวหยู!”

การเข้าศาลาโอสถสวรรค์นั้นเป็นหนึ่งในเป้าหมายของเย่หยวนมาแต่แรก

ด้วยพลังฝีมือของเขาการเข้าศาลาโอสถสวรรค์มานั้นมันย่อมไม่ลำบากยากเย็นใดๆ

“หึ! เจ้าเด็กไม่รู้จักประมาณตัว เจ้าคิดว่าแค่ขึ้นระดับยาฟ้ามาได่แล้วเจ้าจะเก่งกาจพอไปท้าทายท่านเปียวหยูหรือ?” เฉินหยู่ร้องบอกด้วยใบหน้าดำมืด

เย่หยวนตอบกลับไป “เช่นนั้นข้าจึงได้ท้าประลองพวกท่านทั้งสามคนพร้อมๆ กัน หากข้าชนะอย่างน้อยๆ มันก็จะแสดงฝีมือของข้าได้ใช่หรือไม่?”

ทุกคนนั้นตื่นตะลึง เป็นเวลานี้เองที่พวกเขาทั้งหลายได้รู้เป้าหมายของเย่หยวน

“หึ! ต่อให้เจ้าจะชนะได้เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ไปท้าทายท่านเปียวหยู ยอมตัดใจจากเรื่องนี้เสียเถอะ!” ผู้อาวุโสยาฟ้าผู้หนึ่งบอกออกมา

เซินชางเองก็พูดขึ้นตาม “ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าข้าจะไม่บอกหรอกว่าวันหน้าเจ้าจะไม่อาจเทียบเคียงท่านเปียวหยูได้ แต่มันย่อมยังไม่ใช่ในเวลานี้แน่”

เย่หยวนเงียบลงไปทันที สถานะของเทพสวรรค์เปียวหยูนั้นมันแตกต่างจากคนทั่วๆ ไปมากจนเกินไป ในจิตใจของพวกเขาทั้งหลายเขานั้นเปรียบเหมือนเทพเจ้า

แค่จอมเทพโอสถห้าดาวคนหนึ่งมันย่อมไม่มีทางไปเทียบเคียงใดๆ กับเขาได้ในสายตาของพวกเขาทั้งหลาย

ที่ด้านล่างมันมีแต่เสียงโห่ร้องด่าทอว่าเย่หยวนไม่รู้จักฟ้าดิน

เย่หยวนเองก็ได้แต่ถอนหายใจ “เช่นนั้นข้าก็ไม่ขอดื้อรั้นอีก”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

เฉินหยู่ขมวดคิ้วแน่น “เย่หยวน เจ้าคิดจะทำอะไร?”

เย่หยวนนั้นเดินจากไปพร้อมพูดขึ้น “ข้านั้นเข้าศาลาโอสถสวรรค์มาเพื่อจะประลองกับท่านเทพสวรรค์เปียวหยู แต่ในเมื่อข้าไม่อาจสมหวังได้ข้าก็ไม่มีอะไรต้องทำในศาลาโอสถสวรรค์นี้อีกต่อไปแล้ว”

อวดดีเหลือเกิน!

ช่างอวดดีเกินคำบรรยาย!

เหล่าคนทั้งหลายได้แต่เลิกคิ้วมองเย่หยวนอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไร

ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวนี้เป้าหมายที่นักหลอมโอสถทุกผู้คนต่างใฝ่ฝันมันก็คือตำแหน่งในศาลาโอสถสวรรค์

แต่เย่หยวนกลับไม่คิดสนใจมันเลยแม้แต่น้อย!

แต่แท้จริงแล้วเย่หยวนนั้นไม่ได้คิดจะทำตัวอวดดีใดๆ เพียงแค่ว่าสายตาของเขานั้นมันจ้องมองไปยังคนละระดับกับผู้คนทั้งหลายนี้

เหมือนที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ไม่มาสนใจสมาคมใดๆ ของเทพถ่องแท้

เย่หยวนเองก็ไม่อาจจะมีความสนใจใดๆ ให้กับสมาคมเช่นนี้ได้เลย

แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะยังไม่ขึ้นไปถึงอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์แต่เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่อยู่ต่อหน้านี้มันก็ยังไม่อาจเทียบเขาได้

“เทพสวรรค์ผู้นี้รับคำท้าเจ้า” เวลานั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังกังวานขึ้นมา

นั่นทำให้ทุกผู้คนหน้าถอดสี นั่นมันเทพสวรรค์เปียวหยูหรือ?

“ท่านเปียวหยู!” เฉินหยู่ร้องขึ้นอย่างตื่นตกใจ

พวกเขาไม่นึกไม่ฝันว่าเทพสวรรค์เปียวหยูจะลงมารับคำท้าของเย่หยวนเองเช่นนี้!

“พวกเจ้าทั้งสามจงประลองกับเขาเสีย สหายหนุ่ม อย่างได้ทำให้เทพสวรรค์ผู้นี้ผิดหวังเล่า!”

พูดจบเสียงนั้นก็เงียบหายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นความตื่นเต้นดีใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ดูท่าเรื่องราวที่เขาสร้างชื่อไว้ในศาลาโอสถสวรรค์ช่วงหลายเดือนมานี้มันจะไปสะดุดตาเทพสวรรค์เปียวหยูเข้า

เฉินหยู่ได้แต่สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะบอก “เจ้าเด็กน้อย อย่าได้หลงความสำเร็จจนเกินตัว! พวกเรานั้นมิใช่ศัตรูที่เจ้าจะจัดการได้ง่ายๆ หรอก!”

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะด้วยรอยยิ้ม “ขอคำชี้แนะด้วย!”

…

บนสังเวียนนั้นสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าต่างปล่อยคลื่นพลังอันแสนน่าหวาดกลัวออกมาปกคลุมไปทั่วโดยมีเย่หยวนอยู่ตรงกลาง

แต่ทว่าเย่หยวนนั้นไม่ได้มีท่าทีวิตกใดๆ เลย

สามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าร่วมมือกันแน่นอนว่ามันต้องกลายเป็นพลังที่มหาศาล พลังที่ยู่หยิงเคยปล่อยออกมานั้นมันไม่อาจเทียบได้แม้แต่น้อย

เพียงแค่ว่าแม้คนทั้งสามจะร่วมมือกันแล้วมันก็ยังไม่อาจหยุดเย่หยวนลงได้

คลื่นพลังของเขานั้นมันเหมือนน้ำที่อยู่ในเขื่อนยักษ์ไม่อาจจะหยุดได้ด้วยวิธีใดๆ

“เป็นไปได้อย่างไร? นี่มันสามผู้อาวุโสนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่เก่งกาจที่สุดนะ ภายใต้ความร่วมมือของคนทั้งสามแล้วแม้แต่จอมเทพโอสถเจ็ดดาวก็ยังไม่กล้าปะทะพลังตรงๆ แต่เย่หยวนกลับยืนรับและเป็นฝ่ายกดดันได้แทน!”

“น่ากลัว! หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะไม่มีขีดจำกัดเลย?”

“หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะมีพลังฝีมือมากพอจะท้าทายท่านเปียวหยูจริง?”

…

ภายใต้การกดดันของเย่หยวนนี้มันจึงทำให้ทั้งสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้ามีเหงื่อหยดใหญ่ไหลลงมาจากหน้าผากด้วยท่าทางที่แสนเหนื่อยล้า

การแข่งหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้านั้นมันเป็นการวัดเรื่องความเข้าใจในโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า ความเข้าใจในสมุนไพรวิญญาณระดับห้า และความเข้าใจในวิชาการหลอมโอสถ

ในด้านต่างๆ นี้เย่หยวนย่อมสามารถชนะนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าทั้งสามได้อย่างขาดลอย

แม้ว่าพลังที่เย่หยวนใช้ออกมามันจะดูแผ่วเบาแต่แท้จริงแล้วมันมิใช่เลย

เป็นเวลานี้เองที่คนทั้งหลายได้เห็นพลังฝีมือที่แท้จริงของเย่หยวนและได้รู้ว่าเย่หยวนไปเอาความมั่นใจจากไหนมาท้าทายสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าพร้อมๆ กัน

“หลอม!”

เย่หยวนร้องขึ้นพร้อมก่อโอสถ!

นั่นทำให้สามผู้อาวุโสต้องถอนหายใจราวกับว่าได้ยกเขาออกจากอก

ไม่นานผู้อาวุโสทั้งสามเองก็หลอมโอสถจนสำเร็จ

เมื่อพวกเขาเปิดหม้อหลอมออกดูผู้คนทั้งหลายก็ได้แต่ตกตะลึง!

“โอสถขั้นเทวะโมฆะ! ภายใต้แรงกดดันเช่นนั้นเย่หยวนกลับยังสามารถหลอมโอสถได้ถึงขั้นเทวะโมฆะ!”

โอสถของทางสามผู้อาวุโสนั้นหนึ่งเป็นขั้นสูง ส่วนอีกสองนั้นเป็นแค่ขั้นกลาง

มันมิใช่ว่าพวกเขาไม่มีปัญญาหลอมโอสถคุณภาพสูง แต่เป็นเพราะว่าพวกเขานั้นถูกเย่หยวนกดดันอยู่ตลอดจนไม่อาจแสดงพลังฝีมือที่แท้จริงออกมาได้

เย่หยวนชนะอีกครั้ง!

……………………..