Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2131 หืม เป็นเช่นนั้น?

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2131 หืม เป็นเช่นนั้น? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“หึ ๆ เป็นของเจ้า?”

เย่หยวนหัวเราะออกมาอย่างเย็นเยือกดวงตาของเขาในเวลานี้เปี่ยมล้นด้วยจิตสังหาร

ลู่เอ๋อนั้นเป็นดั่งจุดตายของเย่หยวน ห้ามใครมาแตะต้อง

เพื่อปกป้องตัวนางแล้วเขากล้าที่จะใช้สายฟ้าสะเทือนสวรรค์ออกมาอย่างไม่ลังเล

ตอนนี้หลงห่าวผู้นี้กลับคิดมาท้าทายต่อหน้าเขาเช่นนี้มีหรือที่ตัวเขาจะยังทำใจเย็นอยู่ได้?

แต่หลงห่าวนั้นไม่ได้เข้าใจเรื่องราวใด ๆ ตัวเขาพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขู่ “ใช่แล้ว เป็นของข้า! เจ้าอาจจะไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร ข้านั้น…แค่ก ๆ ๆ…”

หลงห่าวยังพูดกล่าวไม่ทันจบคำเสียงของเขาก็ต้องขาดหายไปเหมือนดั่งเป็ดที่ถูกจับกดลงกับเขียง

เวลานี้มือของเย่หยวนมันได้บีบรัดลำคอของเขาไว้อย่างหนักแน่น

คลื่นพลังรุนแรงที่ปล่อยออกมานี้หลงห่าวรู้สึกราวกับว่าลำคอของตนจะบิดขาดลง ใบหน้าดวงตาแดงก่ำจนแทบสิ้นสติ

“เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรเป็นของเจ้านะ?” เย่หยวนถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก แต่พลังจากมือทั้งสองของเขามันกลับมีแต่จะหนักหน่วงขึ้นไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายกล่าวพูดใด ๆ

ร่างกายเขาในเวลานี้มันอยู่ในระดับหกขั้นสุดแล้ว กำลังของกายเนื้อนี้มันจะแข็งแกร่งปานใด?

ต่อหน้ากายทองคำสัมบูรณ์ขั้นหกนี้แล้วต่อให้จะเป็นเผ่ามังกรอย่างหลงห่าวเองเขาก็คงไม่อาจจะต่อต้านกำลังใด ๆ ได้

ที่ด้านข้างชายหนุ่มที่มากับหลงห่าวจึงได้กล่าวขึ้น “เจ้าเด็กมนุษย์ เจ้าคิดจะมาอาละวาดในแดนมังกรหรือ? ปล่อยหลงห่าวบัดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น…เจ้าจะได้ตายแน่แล้ว!”

ตุบ!

“แค่ก ๆ ๆ…”

หลงห่าวร่วงตกลงกับพื้นอย่างแรงพร้อมเสียงไอดังลั่น

เมื่อผู้คนที่ผ่านไปมาได้เห็นเรื่องราวพวกเขาก็ย่อมจะคิดว่าเย่หยวนยอมปล่อยหลงห่าวออกมาง่าย ๆ

ชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกล่าวพูดขึ้น “หึ อย่างน้อย ๆ เจ้าก็ยังพอมีสมอง เด็กน้อย! ที่นี่มันมิใช่ที่ที่เจ้าจะมาอวดเก่งได้!”

“เย่ผู้นี้ได้เดินทางมายังดินแดนของพวกเจ้า แน่นอนว่าข้าย่อมจะไม่อยากสร้างปัญหาใดมากมาย หากเวลานี้เจ้าทั้งสามตัวก้มหัวลงขอโทษต่อลู่เอ๋อและศิษย์พี่เฟยเอ๋อเสียเรื่องราวในครั้งนี้…ข้าจะถือว่ามันจบเท่านี้” เย่หยวนร้องบอกคนทั้งสาม

ได้ฟังครึ่งประโยคแรกคนทั้งอย่างย่อมจะคิดว่าเย่หยวนกลัวและยอมแพ้ถอยกลับ

แต่เมื่อได้ยินคำพูดครึ่งประโยคหลัง พวกเขาทั้งหลายก็แทบจะหลุดขำออกมา

คิดจะให้คนทั้งสามนี้ไปก้มหัวขอโทษผู้คน? เรื่องนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?

“เจ้ามนุษย์คนนี้มันช่างไม่รู้จักฟ้าดิน! หลงห่าวนั้นเป็นถึงหลานของผู้อาวุโสพิทักษ์หลงจื่อ ใครในปราการมังกรพิรุณนี้จะกล้าไปหาเรื่องเขา?”

“เจ้าเด็กมนุษย์คนนี้มันแค่ลอบโจมตี ตอนนี้มันเลยยังไม่รู้ถึงฝีมือที่แท้จริงของหลงห่าวดี ไม่รู้ว่าทั้งสามคนนี้เก่งกาจปานใด!”

“หลงห่าวนั้นเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งในหมู่มังกรรุ่นใหม่ทั้งหลาย ตัวเขาอยู่ห่างจากระดับเจ็ดไปแค่เส้นผม ใกล้เคียงคำว่าเทพสวรรค์อย่างมาก! เจ้าเด็กคนนี้มันคงต้องเจอเรื่องยากลำบากแล้ว!”

เมื่อคนที่ผ่านไปมาทั้งหลายได้ยินคำของเย่หยวนพวกเขาต่างก็ได้แต่ส่ายหัวออกมาตาม ๆ กัน

ด้วยชื่อเสียงของปู่นี้มันย่อมจะไม่มีใครในปราการมังกรพิรุณกล้าไปหาเรื่องหลงห่าว

คนทั้งสองที่ติดตามมาเอง ทั้งหลงเฟยและหลงเฉิงก็ล้วนเป็นลูกหลานของผู้อาวุโสแห่งปราการมังกรพิรุณสิ้น

คนทั้งสามนี้มีเบื้องหลังใหญ่โตจนไม่มีใครในที่นี้กล้าจะไปขัดใจ

ที่สำคัญกำลังของคนทั้งสามนี้มันย่อมนับได้ว่าแข็งแกร่งอย่างมาก หากเทพสวรรค์ไม่ออกหน้าเองแล้วมันย่อมจะไม่มีใครเทียบชั้นได้

ก่อนหน้านี้เย่หยวนแค่ใช้โอกาสทีเผลอเข้าโจมตีศัตรูตอนไม่ทันตั้งตัว จึงจับตัวหลงห่าวไว้ได้มันก็เท่านั้น

ตอนนี้เมื่อหลงห่าวหลุดรอดออกมารวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ แล้วมันย่อมจะไม่มีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นได้อีก

เมื่อลู่เอ๋อและหยางเฟยเอ๋อเห็นเย่หยวน พวกนางทั้งหลายก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก

ตั้งแต่ที่มาถึงเมืองบูรพาโลกเสมือนนี้พวกนางย่อมจะสังเกตเห็นได้ว่าประเพณีวิถีชีวิตของผู้คนมันแตกต่างจากโลกภายนอกไปอย่างมาก

ด้วยความสงสัยใคร่รู้นั้นพวกนางจึงได้ออกมาเดินดูรอบ ๆ ตั้งแต่เช้าตรู่

ใครจะไปคิดว่าออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็กลับต้องมาเจอพวกหลงห่าวทั้งสาม

พวกหลงห่าวทั้งสามเองก็หลงในความงามของคนทั้งสองและคิดแย่งชิงบังคับตัวพวกนางไป แน่นอนว่าทั้งลู่เอ๋อและหยางเฟยเอ๋อย่อมจะไม่ยอมจึงได้กลายมาเป็นสภาพอย่างปัจจุบัน

ลู่เอ๋อเดินเข้ามาดึงแขนเสื้อของเย่หยวนด้วยท่าทางกังวล “นายน้อย ช่างมันเถอะ ที่แห่งนี้…จะอย่างไรมันก็เป็นดินแดนเผ่ามังกร”

นางและหยางเฟยเอ๋อนั้นไม่ได้กังวลว่าพวกหลงห่าวจะเป็นภัยใด ๆ เพียงแค่ว่าสุดท้ายแล้วที่แห่งนี้มันก็เป็นดินแดนของเผ่ามังกร หากเกิดเรื่องเลวร้ายใด ๆ ขึ้นจริงมันจะไม่มีทางหนีรอดเอาตัวออกไปได้

เพราะเวลานี้พวกนางทั้งหลายได้เข้าใจถึงกำลังของเผ่ามังกรอย่างแท้จริงแล้ว

“แค่ให้มันก้มคุกเข่าขอโทษก็ถือว่าเป็นการปล่อยเมตตาพวกมันแล้ว! ไม่เช่นนั้น…หึ!” เย่หยวนร้องบอก

“คุกเข่า? คุกเข่าขอโทษเจ้า! หลงเฟย หลงเฉิง โจมตีพร้อมกัน! สังหารมันลงเสีย!”

หลงห่าวยื่นฝ่ามือโจมตีออกมาทันทีที่พูดจบ

กรงเล็บมังกรเอกภพกระบวนท่าที่สาม ฝ่ามือล้ำจักรวาล!

ในเวลานี้ตัวหลงห่าวนั้นอยู่แทบจะติดตัวเย่หยวน แน่นอนว่าเมื่อเขาใช้วรยุทธอย่างฝ่ามือล้ำจักรวาลออกมามันย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังสุดแสนน่าหวาดเสียว

หลงเฟยและหลงเฉิงเองก็ไม่ช้าไปกว่ากัน พวกเขาทั้งสองก็ได้ซัดฝ่ามือออกมาตาม

เวลานี้สามยอดฝีมือระดับหกขั้นสุดได้โจมตีเข้าพร้อมกัน แน่นอนว่ามันย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังสั่นสะท้าน

แต่ทว่าทางเย่หยวนกลับหัวเราะขึ้น “พวกเจ้ารนหาที่ตายเอง!”

ฝ่ามือล้ำจักรวาล!

ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนขยับฝ่ามือและซัดฝ่ามือล้ำจักรวาลออกมาเช่นเดียวกัน!

เว้นเสียแต่ว่าฝ่ามือล้ำจักรวาลของเย่หยวนนี้มันรุนแรงและหนักแน่นอย่างถึงที่สุด

พลังฝ่ามือเดียวของเขานี้มันกลับผลักดันพลังฝ่ามือของคนทั้งสามกลับไป!

ปัง!

เสียงระเบิดดังลั่นขึ้นก่อนที่ร่างของคนทั้งสามจะลอยลิ่วออกไป

ฝ่ามือของเย่หยวนนี้มันกลับซัดสามยอดฝีมือเผ่ามังกรระดับหกขั้นสุดจนปลิว!

ทุกผู้คนต่างต้องมองดูเรื่องราวตรงหน้านี้อย่างไม่คิดอยากเชื่อสายตา

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขากลับรู้ฝ่ามือล้ำจักรวาลด้วย!”

“ทำไมฝ่ามือล้ำจักรวาลของเขาจึงได้เหนือเสียยิ่งกว่าพวกหลงห่าวทั้งหลาย?”

นอกเหนือจากความตื่นตะลึงแล้ว ทุกผู้คนก็ยังมึนงงไม่แพ้กัน

ฝ่ามือล้ำจักรวาลของเย่หยวนนี้มันกลับรุนแรงเสียยิ่งกว่าของพวกหลงห่าว!

ไม่ว่าอย่างไรเสียในรุ่นคนหนุ่มสาวทั้งหลายในปราการมังกรพิรุณนี้ หลงห่าวก็นับได้ว่ามีพลังฝีมือเป็นอันดับหนึ่ง!

นอกจากตัวหลงเสี่ยวฉุนแล้วมันย่อมจะไม่มีใครเทียบเคียงเขาได้

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับซัดฝ่ามือผลักคนทั้งสามลอยลิ่วปลิวไปไกล ไม่ว่าจะมองดูอย่างไรมันก็ไม่อยากจะเชื่อ

หลงห่าวนั้นลอยไปไกลอย่างตื่นตะลึงพร้อมด้วยเลือดที่ไหลท่วมกาย

เขานั้นได้แต่มองดูเย่หยวนอย่างตกตะลึง “เจ้า…เจ้าใช้ฝ่ามือล้ำจักรวาลได้อย่างไร?”

เย่หยวนจ้องมองไปอย่างเย็นเยือกไม่คิดจะสนใจตอบคำถามใด ๆ อีก

ปัง!

ฝ่ามือล้ำจักรวาลอีกหนึ่งฝ่ามือ!

ฝ่ามือนี้มันถูกซัดไปทางที่หลงเฟยอยู่ ส่งร่างของเขาให้แตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง!

ทุกผู้คนต่างต้องอ้าปากค้างอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

เย่หยวนกลับกล้าฆ่าสังหารคน!

หลงเฟยนั้นเป็นถึงลุกชายของผู้อาวุโสหลงยู? เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้วหรือ?

เย่หยวนเองก็ไม่คิดจะหยุดลังเลใด ๆ ซัดฝ่ามือล้ำจักรวาลออกไปอีกครั้ง!

หลงเฉิงแตกสลายตาม ๆ กันไป!

ในพริบตาเย่หยวนรกลับฆ่าสังหารทั้งหลงเฟยและหลงเฉิง สองยอดอัจฉริยะนี้ลง

จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหลงห่าว

หลงห่าวหน้าซีดเผือดรีบพูดขึ้นมาอย่างไม่คิดเชื่อสายตา “เจ้า…เจ้าอยากได้อะไร? ข้า…ข้าเป็นหลานของผู้อาวุโสพิทักษ์หลงจื่อเชียวนะ!”

“หืม เป็นเช่นนั้น? ข้าได้ให้โอกาสเจ้าแล้วแต่เจ้ากลับโยนมันทิ้งไปเอง! เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็ตายไปเสียเถอะ!”

เย่หยวนร้องบอกพร้อมยกฝ่ามือฟาดลงอีกครั้ง

คนรอบ ๆ ที่ผ่านไปมาต่างต้องอ้าปากค้าง เจ้าหมอนี่มันโรคจิตชัด ๆ!

คลื่นพลังหนักหน่วงถูกรวบรวมเข้ามายังฝ่ามือของเย่หยวน

หลงห่าวเองก็ได้แต่นั่งหน้าซีด คิดใช้พลังที่มีทั้งหมดออกมาป้องกันไว้พร้อม ๆ กับพยายามพุ่งตัวถอยห่าง

แต่เย่หยวนกลับหัวเราะขึ้น คิดจะแข่งเรื่องความเร็วแล้วมีใครจะเทียบเคียงเขาได้?

แต่ในเวลานั้นมันกลับมีคลื่นพลังหนักหน่วงร่วงลงมาจากท้องฟ้ากว้าง

ดูท่าเรื่องราวในครานี้มันคงไปทำให้เบื้องบนของปราการมังกรพิรุณต้องหันมาสนใจ

“เด็กน้อย เจ้ากล้า?! หยุดมือ! แล้วเทพสวรรค์ผู้นี้จะไว้ชีวิตเจ้าให้!” เสียงร้องหนึ่งดังขึ้นมาอย่างโกรธเคือง

“เป็นพ่อของหลงห่าว เทพสวรรค์หลงหยู่!”

“เขามาแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ตายแน่!”

“หลงห่าวนี่มันมีดวงจริง ๆ! โชคดีที่เทพสวรรค์หลงหยู่มาทันไม่เช่นนั้นมันก็คงไม่รอดพ้นความตาย”

เมื่อหลงห่าวได้ยินเสียงของพ่อ ตัวเขาย่อมจะยิ้มร่าขึ้น

“ฮ่า ๆ ๆ …ไอ้เด็กน้อย พ่อข้ามาแล้ว! เท่านี้เจ้าก็ได้ตายแน่!” หลงห่าวหันไปหัวเราะลั่น

“หืม จะเป็นเช่นนั้น?” ในเวลานั้นเองมันกลับมีเสียงเย็นเยือกหนึ่งพูดขึ้นที่ข้างหูของเขา

………………………..

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2131 หืม เป็นเช่นนั้น?

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2131 หืม เป็นเช่นนั้น? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“หึ ๆ เป็นของเจ้า?”

เย่หยวนหัวเราะออกมาอย่างเย็นเยือกดวงตาของเขาในเวลานี้เปี่ยมล้นด้วยจิตสังหาร

ลู่เอ๋อนั้นเป็นดั่งจุดตายของเย่หยวน ห้ามใครมาแตะต้อง

เพื่อปกป้องตัวนางแล้วเขากล้าที่จะใช้สายฟ้าสะเทือนสวรรค์ออกมาอย่างไม่ลังเล

ตอนนี้หลงห่าวผู้นี้กลับคิดมาท้าทายต่อหน้าเขาเช่นนี้มีหรือที่ตัวเขาจะยังทำใจเย็นอยู่ได้?

แต่หลงห่าวนั้นไม่ได้เข้าใจเรื่องราวใด ๆ ตัวเขาพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขู่ “ใช่แล้ว เป็นของข้า! เจ้าอาจจะไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร ข้านั้น…แค่ก ๆ ๆ…”

หลงห่าวยังพูดกล่าวไม่ทันจบคำเสียงของเขาก็ต้องขาดหายไปเหมือนดั่งเป็ดที่ถูกจับกดลงกับเขียง

เวลานี้มือของเย่หยวนมันได้บีบรัดลำคอของเขาไว้อย่างหนักแน่น

คลื่นพลังรุนแรงที่ปล่อยออกมานี้หลงห่าวรู้สึกราวกับว่าลำคอของตนจะบิดขาดลง ใบหน้าดวงตาแดงก่ำจนแทบสิ้นสติ

“เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรเป็นของเจ้านะ?” เย่หยวนถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก แต่พลังจากมือทั้งสองของเขามันกลับมีแต่จะหนักหน่วงขึ้นไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายกล่าวพูดใด ๆ

ร่างกายเขาในเวลานี้มันอยู่ในระดับหกขั้นสุดแล้ว กำลังของกายเนื้อนี้มันจะแข็งแกร่งปานใด?

ต่อหน้ากายทองคำสัมบูรณ์ขั้นหกนี้แล้วต่อให้จะเป็นเผ่ามังกรอย่างหลงห่าวเองเขาก็คงไม่อาจจะต่อต้านกำลังใด ๆ ได้

ที่ด้านข้างชายหนุ่มที่มากับหลงห่าวจึงได้กล่าวขึ้น “เจ้าเด็กมนุษย์ เจ้าคิดจะมาอาละวาดในแดนมังกรหรือ? ปล่อยหลงห่าวบัดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น…เจ้าจะได้ตายแน่แล้ว!”

ตุบ!

“แค่ก ๆ ๆ…”

หลงห่าวร่วงตกลงกับพื้นอย่างแรงพร้อมเสียงไอดังลั่น

เมื่อผู้คนที่ผ่านไปมาได้เห็นเรื่องราวพวกเขาก็ย่อมจะคิดว่าเย่หยวนยอมปล่อยหลงห่าวออกมาง่าย ๆ

ชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกล่าวพูดขึ้น “หึ อย่างน้อย ๆ เจ้าก็ยังพอมีสมอง เด็กน้อย! ที่นี่มันมิใช่ที่ที่เจ้าจะมาอวดเก่งได้!”

“เย่ผู้นี้ได้เดินทางมายังดินแดนของพวกเจ้า แน่นอนว่าข้าย่อมจะไม่อยากสร้างปัญหาใดมากมาย หากเวลานี้เจ้าทั้งสามตัวก้มหัวลงขอโทษต่อลู่เอ๋อและศิษย์พี่เฟยเอ๋อเสียเรื่องราวในครั้งนี้…ข้าจะถือว่ามันจบเท่านี้” เย่หยวนร้องบอกคนทั้งสาม

ได้ฟังครึ่งประโยคแรกคนทั้งอย่างย่อมจะคิดว่าเย่หยวนกลัวและยอมแพ้ถอยกลับ

แต่เมื่อได้ยินคำพูดครึ่งประโยคหลัง พวกเขาทั้งหลายก็แทบจะหลุดขำออกมา

คิดจะให้คนทั้งสามนี้ไปก้มหัวขอโทษผู้คน? เรื่องนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?

“เจ้ามนุษย์คนนี้มันช่างไม่รู้จักฟ้าดิน! หลงห่าวนั้นเป็นถึงหลานของผู้อาวุโสพิทักษ์หลงจื่อ ใครในปราการมังกรพิรุณนี้จะกล้าไปหาเรื่องเขา?”

“เจ้าเด็กมนุษย์คนนี้มันแค่ลอบโจมตี ตอนนี้มันเลยยังไม่รู้ถึงฝีมือที่แท้จริงของหลงห่าวดี ไม่รู้ว่าทั้งสามคนนี้เก่งกาจปานใด!”

“หลงห่าวนั้นเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งในหมู่มังกรรุ่นใหม่ทั้งหลาย ตัวเขาอยู่ห่างจากระดับเจ็ดไปแค่เส้นผม ใกล้เคียงคำว่าเทพสวรรค์อย่างมาก! เจ้าเด็กคนนี้มันคงต้องเจอเรื่องยากลำบากแล้ว!”

เมื่อคนที่ผ่านไปมาทั้งหลายได้ยินคำของเย่หยวนพวกเขาต่างก็ได้แต่ส่ายหัวออกมาตาม ๆ กัน

ด้วยชื่อเสียงของปู่นี้มันย่อมจะไม่มีใครในปราการมังกรพิรุณกล้าไปหาเรื่องหลงห่าว

คนทั้งสองที่ติดตามมาเอง ทั้งหลงเฟยและหลงเฉิงก็ล้วนเป็นลูกหลานของผู้อาวุโสแห่งปราการมังกรพิรุณสิ้น

คนทั้งสามนี้มีเบื้องหลังใหญ่โตจนไม่มีใครในที่นี้กล้าจะไปขัดใจ

ที่สำคัญกำลังของคนทั้งสามนี้มันย่อมนับได้ว่าแข็งแกร่งอย่างมาก หากเทพสวรรค์ไม่ออกหน้าเองแล้วมันย่อมจะไม่มีใครเทียบชั้นได้

ก่อนหน้านี้เย่หยวนแค่ใช้โอกาสทีเผลอเข้าโจมตีศัตรูตอนไม่ทันตั้งตัว จึงจับตัวหลงห่าวไว้ได้มันก็เท่านั้น

ตอนนี้เมื่อหลงห่าวหลุดรอดออกมารวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ แล้วมันย่อมจะไม่มีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นได้อีก

เมื่อลู่เอ๋อและหยางเฟยเอ๋อเห็นเย่หยวน พวกนางทั้งหลายก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก

ตั้งแต่ที่มาถึงเมืองบูรพาโลกเสมือนนี้พวกนางย่อมจะสังเกตเห็นได้ว่าประเพณีวิถีชีวิตของผู้คนมันแตกต่างจากโลกภายนอกไปอย่างมาก

ด้วยความสงสัยใคร่รู้นั้นพวกนางจึงได้ออกมาเดินดูรอบ ๆ ตั้งแต่เช้าตรู่

ใครจะไปคิดว่าออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็กลับต้องมาเจอพวกหลงห่าวทั้งสาม

พวกหลงห่าวทั้งสามเองก็หลงในความงามของคนทั้งสองและคิดแย่งชิงบังคับตัวพวกนางไป แน่นอนว่าทั้งลู่เอ๋อและหยางเฟยเอ๋อย่อมจะไม่ยอมจึงได้กลายมาเป็นสภาพอย่างปัจจุบัน

ลู่เอ๋อเดินเข้ามาดึงแขนเสื้อของเย่หยวนด้วยท่าทางกังวล “นายน้อย ช่างมันเถอะ ที่แห่งนี้…จะอย่างไรมันก็เป็นดินแดนเผ่ามังกร”

นางและหยางเฟยเอ๋อนั้นไม่ได้กังวลว่าพวกหลงห่าวจะเป็นภัยใด ๆ เพียงแค่ว่าสุดท้ายแล้วที่แห่งนี้มันก็เป็นดินแดนของเผ่ามังกร หากเกิดเรื่องเลวร้ายใด ๆ ขึ้นจริงมันจะไม่มีทางหนีรอดเอาตัวออกไปได้

เพราะเวลานี้พวกนางทั้งหลายได้เข้าใจถึงกำลังของเผ่ามังกรอย่างแท้จริงแล้ว

“แค่ให้มันก้มคุกเข่าขอโทษก็ถือว่าเป็นการปล่อยเมตตาพวกมันแล้ว! ไม่เช่นนั้น…หึ!” เย่หยวนร้องบอก

“คุกเข่า? คุกเข่าขอโทษเจ้า! หลงเฟย หลงเฉิง โจมตีพร้อมกัน! สังหารมันลงเสีย!”

หลงห่าวยื่นฝ่ามือโจมตีออกมาทันทีที่พูดจบ

กรงเล็บมังกรเอกภพกระบวนท่าที่สาม ฝ่ามือล้ำจักรวาล!

ในเวลานี้ตัวหลงห่าวนั้นอยู่แทบจะติดตัวเย่หยวน แน่นอนว่าเมื่อเขาใช้วรยุทธอย่างฝ่ามือล้ำจักรวาลออกมามันย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังสุดแสนน่าหวาดเสียว

หลงเฟยและหลงเฉิงเองก็ไม่ช้าไปกว่ากัน พวกเขาทั้งสองก็ได้ซัดฝ่ามือออกมาตาม

เวลานี้สามยอดฝีมือระดับหกขั้นสุดได้โจมตีเข้าพร้อมกัน แน่นอนว่ามันย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังสั่นสะท้าน

แต่ทว่าทางเย่หยวนกลับหัวเราะขึ้น “พวกเจ้ารนหาที่ตายเอง!”

ฝ่ามือล้ำจักรวาล!

ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนขยับฝ่ามือและซัดฝ่ามือล้ำจักรวาลออกมาเช่นเดียวกัน!

เว้นเสียแต่ว่าฝ่ามือล้ำจักรวาลของเย่หยวนนี้มันรุนแรงและหนักแน่นอย่างถึงที่สุด

พลังฝ่ามือเดียวของเขานี้มันกลับผลักดันพลังฝ่ามือของคนทั้งสามกลับไป!

ปัง!

เสียงระเบิดดังลั่นขึ้นก่อนที่ร่างของคนทั้งสามจะลอยลิ่วออกไป

ฝ่ามือของเย่หยวนนี้มันกลับซัดสามยอดฝีมือเผ่ามังกรระดับหกขั้นสุดจนปลิว!

ทุกผู้คนต่างต้องมองดูเรื่องราวตรงหน้านี้อย่างไม่คิดอยากเชื่อสายตา

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขากลับรู้ฝ่ามือล้ำจักรวาลด้วย!”

“ทำไมฝ่ามือล้ำจักรวาลของเขาจึงได้เหนือเสียยิ่งกว่าพวกหลงห่าวทั้งหลาย?”

นอกเหนือจากความตื่นตะลึงแล้ว ทุกผู้คนก็ยังมึนงงไม่แพ้กัน

ฝ่ามือล้ำจักรวาลของเย่หยวนนี้มันกลับรุนแรงเสียยิ่งกว่าของพวกหลงห่าว!

ไม่ว่าอย่างไรเสียในรุ่นคนหนุ่มสาวทั้งหลายในปราการมังกรพิรุณนี้ หลงห่าวก็นับได้ว่ามีพลังฝีมือเป็นอันดับหนึ่ง!

นอกจากตัวหลงเสี่ยวฉุนแล้วมันย่อมจะไม่มีใครเทียบเคียงเขาได้

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับซัดฝ่ามือผลักคนทั้งสามลอยลิ่วปลิวไปไกล ไม่ว่าจะมองดูอย่างไรมันก็ไม่อยากจะเชื่อ

หลงห่าวนั้นลอยไปไกลอย่างตื่นตะลึงพร้อมด้วยเลือดที่ไหลท่วมกาย

เขานั้นได้แต่มองดูเย่หยวนอย่างตกตะลึง “เจ้า…เจ้าใช้ฝ่ามือล้ำจักรวาลได้อย่างไร?”

เย่หยวนจ้องมองไปอย่างเย็นเยือกไม่คิดจะสนใจตอบคำถามใด ๆ อีก

ปัง!

ฝ่ามือล้ำจักรวาลอีกหนึ่งฝ่ามือ!

ฝ่ามือนี้มันถูกซัดไปทางที่หลงเฟยอยู่ ส่งร่างของเขาให้แตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง!

ทุกผู้คนต่างต้องอ้าปากค้างอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

เย่หยวนกลับกล้าฆ่าสังหารคน!

หลงเฟยนั้นเป็นถึงลุกชายของผู้อาวุโสหลงยู? เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้วหรือ?

เย่หยวนเองก็ไม่คิดจะหยุดลังเลใด ๆ ซัดฝ่ามือล้ำจักรวาลออกไปอีกครั้ง!

หลงเฉิงแตกสลายตาม ๆ กันไป!

ในพริบตาเย่หยวนรกลับฆ่าสังหารทั้งหลงเฟยและหลงเฉิง สองยอดอัจฉริยะนี้ลง

จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหลงห่าว

หลงห่าวหน้าซีดเผือดรีบพูดขึ้นมาอย่างไม่คิดเชื่อสายตา “เจ้า…เจ้าอยากได้อะไร? ข้า…ข้าเป็นหลานของผู้อาวุโสพิทักษ์หลงจื่อเชียวนะ!”

“หืม เป็นเช่นนั้น? ข้าได้ให้โอกาสเจ้าแล้วแต่เจ้ากลับโยนมันทิ้งไปเอง! เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็ตายไปเสียเถอะ!”

เย่หยวนร้องบอกพร้อมยกฝ่ามือฟาดลงอีกครั้ง

คนรอบ ๆ ที่ผ่านไปมาต่างต้องอ้าปากค้าง เจ้าหมอนี่มันโรคจิตชัด ๆ!

คลื่นพลังหนักหน่วงถูกรวบรวมเข้ามายังฝ่ามือของเย่หยวน

หลงห่าวเองก็ได้แต่นั่งหน้าซีด คิดใช้พลังที่มีทั้งหมดออกมาป้องกันไว้พร้อม ๆ กับพยายามพุ่งตัวถอยห่าง

แต่เย่หยวนกลับหัวเราะขึ้น คิดจะแข่งเรื่องความเร็วแล้วมีใครจะเทียบเคียงเขาได้?

แต่ในเวลานั้นมันกลับมีคลื่นพลังหนักหน่วงร่วงลงมาจากท้องฟ้ากว้าง

ดูท่าเรื่องราวในครานี้มันคงไปทำให้เบื้องบนของปราการมังกรพิรุณต้องหันมาสนใจ

“เด็กน้อย เจ้ากล้า?! หยุดมือ! แล้วเทพสวรรค์ผู้นี้จะไว้ชีวิตเจ้าให้!” เสียงร้องหนึ่งดังขึ้นมาอย่างโกรธเคือง

“เป็นพ่อของหลงห่าว เทพสวรรค์หลงหยู่!”

“เขามาแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ตายแน่!”

“หลงห่าวนี่มันมีดวงจริง ๆ! โชคดีที่เทพสวรรค์หลงหยู่มาทันไม่เช่นนั้นมันก็คงไม่รอดพ้นความตาย”

เมื่อหลงห่าวได้ยินเสียงของพ่อ ตัวเขาย่อมจะยิ้มร่าขึ้น

“ฮ่า ๆ ๆ …ไอ้เด็กน้อย พ่อข้ามาแล้ว! เท่านี้เจ้าก็ได้ตายแน่!” หลงห่าวหันไปหัวเราะลั่น

“หืม จะเป็นเช่นนั้น?” ในเวลานั้นเองมันกลับมีเสียงเย็นเยือกหนึ่งพูดขึ้นที่ข้างหูของเขา

………………………..

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+