“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ แม้ว่าท่านจะมีตำแหน่งสูงล้ำแต่อ่าวซู่นี้ก็เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งปราการมังกรม่วงข้า ตำแหน่งของเขานี้เองก็สูงส่งไม่อาจลบหลู่ได้ กล่าวคำเช่นนี้ออกมาท่านย่อมจะต้องนำเอาหลักฐานออกมาด้วย!”

เจ้ามังกรที่เงียบปากมาตลอดกล่าวแทรกขึ้น

การปรากฏตัวนี้ของเย่หยวนมันทำให้เขาตื่นตะลึงไม่น้อย

การจะหนีรอดจากมือของโจรเสี่ยวออกมาได้ด้วยการบ่มเพาะเพียงเท่านี้มันคงต้องยอมรับว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจจริงๆ

แต่แน่นอนว่ามันย่อมจะเกี่ยวข้องกับโชคด้วย

พวกหลงเสี่ยวนั้นต่างเป็นเฒ่ามากเล่ห์ ไปไหนมาไหนไร้ร่องรอย ที่สำคัญไปกว่านั้นตัวเขายังมีวิธีการที่หนักแน่นเด็ดขาด เป้าหมายที่เขาหมายหัวไม่เคยจะรอดกลับออกมาได้แม้สักครั้ง

ต่อให้จะเป็นทายาทมังกรสวรรค์เองก็ต้องตายลงด้วยน้ำมือของคนทั้งหลายนี้มานักต่อนัก!

พวกเขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าวันนี้ทายาทมังกรสวรรค์ผู้หนึ่งกลับจะรอดออกมาได้จริงๆ

เย่หยวนมองดูอ่าวซู่ด้วยรอยยิ้ม “ดูท่าเจ้าจะมั่นใจเหลือเกิน เจ้าคงคิดว่าข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว?”

อ่าวซู่จึงหัวเราะออกมา “ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ที่จักรพรรดิผู้นี้เรียกท่านว่าทายาทมังกรสวรรค์นั้นมันก็เพราะความเคารพที่มีต่อเขามังกรสวรรค์! แต่เจ้ากลับว่ากล่าวใส่ร้ายจักรพรรดิผู้นี้ จักรพรรดิผู้นี้เองก็จะไม่ปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไปเฉยๆ เช่นกัน! จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นสูงส่งไม่อาจถูกลบหลู่ได้!”

อ่าวซู่ร้องกล่าวราวกับว่าเย่หยวนนั้นเป็นตัวร้ายก็ไม่ปาน

ทุกผู้คนในที่นี้ต่างรู้นิสัยของอ่าวซู่ที่เขาแสดงออกมาและต่างมองว่าเย่หยวนนั้นเป็นฝ่ายหาเรื่องคนผิด

แต่เย่หยวนกลับส่ายหัวออกมาพร้อมหัวเราะ “ดูท่าเจ้าจะเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ท่านเจ้ามังกร ข้าสงสัยเหลือเกินว่าโทษในการสังหารทายาทมังกรสวรรค์นั้นมันคือสิ่งใด?”

เจ้ามังกรหรี่ตาลงตอบ “สังหารทายาทมังกรสวรรค์นั้นมีโทษตาย! แต่ทว่าด้วยตำแหน่งของจักรพรรดิเทพสวรรค์แล้วหากว่ากันตามกฎของเขามังกรสวรรค์ มันผู้นั้นจะต้องถูกส่งลงไปยังถ้ำเนตรมังกรชั้นสอง!”

เย่หยวนที่ได้ยินต้องเบิกตากว้าง ‘ถ้ำเนตรมังกรชั้นสองนั้นมันคงเป็นที่ที่ผู้อาวุโสปริศนาผู้นั้นอยู่ใช่หรือไม่?’

แต่ตัวเขานั้นเดาผิดไปไกล ที่ที่ไป่เชินจากมานั้นมันอยู่ลึกไปกว่านั้นมาก

อ่าวซู่ทำหน้าหนักใจกล่าวออกมา “เย่หยวน! ต่อให้จะเป็นโพธิสัตว์ก็ยังมีความโกรธเคืองได้! เจ้ากล่าวหาข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามกล่าวว่าในสิ่งที่ผู้คนไม่ได้ทำ เจ้ามีประสงค์ใดกันแน่? เจ้าคิดว่าตำแหน่งของทายาทมังกรสวรรค์นี้มันยิ่งใหญ่จนเจ้าจะทำอะไรก็ได้หรือ?”

เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “ว้าว หมาจนตรอกมันดุร้ายเช่นนี้เองหรือ? ไม่ต้องรีบไปๆ มาๆๆ มาเจอสหายเก่าแก่หน่อย”

พูดจบเย่หยวนก็ชี้นิ้วออกไปด้านข้างก่อนจะส่งร่างของผู้คนร่วงลงมาจากห้วงมิติ

คนทั้งหลายนั้นต่างอยู่ในสภาพถูกมัดมือไพล่หลัง คุกเข่าลงตรงหน้านั้นแต่ก็ยังมีท่าทางไม่คิดก้มหัวยอมง่ายๆ

เมื่อได้เห็นคนทั้งหลายนี้อ่าวซู่ก็ต้องเบิกตากว้าง

“หลงเสี่ยว! เจ้ามารร้ายหลงเสี่ยว! มัน…มันถูกผนึกทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์อยู่!”

“นี่มัน…จะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ราชามารหลงเสี่ยวนั้นเป็นใคร? เหตุใดจึงจะถูกเด็กหนุ่มเช่นนี้จับได้?”

“ที่แท้ตัวเขาไม่ได้หลบหนีมาจากมือของหลงเสี่ยวแต่กลับจับตัวหลงเสี่ยวกลับมา! หลายปีมานี้ปราการมังกรม่วงเราต้องส่งจักรพรรดิเทพสวรรค์และเทพสวรรค์ออกไปมากมายปานใดแต่กลับไม่เคยจับตัวมันได้เสียที วันนี้มันกลับมาถูกเด็กน้อยเทพสวรรค์หนึ่งดาวคนหนึ่งจับได้หรือ?”.ไอรีนโนเวล.
…

คนทั้งหลายนั้นต่างร่ำร้องออกมาทันทีที่ได้เห็นหลงเสี่ยวและพวก!

เหล่ายอดฝีมือในปราการมังกรม่วงนั้นต่างตื่นตะลึงจนแทบลืมหายใจ

หลงเสี่ยวและพวกนั้นฆ่าสังหารคนราวผักปลา ทำเรื่องชั่วช้าอย่างไม่มีจบสิ้นทำร้ายปราการมังกรม่วงมาอย่างยาวนาน

เพื่อที่จะจับหลงเสี่ยวและพวกนั้นปราการมังกรม่วงต้องเสียเวลาและกำลังคนไปมากมายมหาศาลแต่กลับไม่อาจจะทำใดๆ ได้สำเร็จ

วันนี้เหล่าคนทั้งหลายนี้กลับพ่ายให้เย่หยวนน้อย มีหรือที่พวกเขาจะไม่ตื่นตกใจ?

ผู้คนบนโลกนี้รู้ดีว่าการกระโดดสู้ข้ามดาวในอาณาจักรเทพสวรรค์มันเป็นเรื่องยากเย็นปานใด

เทพสวรรค์สองดาวปะทะเทพสวรรค์หนึ่งดาวนั้น ผลมันย่อมจะเป็นความตายของเทพสวรรค์หนึ่งดาวเป็นแน่

แต่หากคนผู้นั้นมีพรสวรรค์กำลังฝีมือราวปีศาจจริง พวกเขาก็อาจจะเอาชนะเทพสวรรค์สองด้วยได้ด้วยกำลังของเทพสวรรค์หนึ่งดาว แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหากไปเจอเทพสวรรค์สามดาวเข้ามันก็ย่อมจะไม่มีทางเอาชนะได้

แต่หลงเสี่ยวนั้นเป็นถึงเทพสวรรค์สี่ดาว เป็นยอดฝีมือเทพสวรรค์ขั้นกลาง!

มีหรือที่เย่หยวนจะจับยอดคนเช่นนี้ลงได้?

“ไม่ทักทายสหายเก่าแก่หน่อยหรือ?” เย่หยวนหันไปมองอ่าวซู่ด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก

อ่าวซู่สั่นสะท้านไปทั้งกาย ตัวเขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนนี้จะจับตัวหลงเสี่ยวและพวกมาได้จริงๆ

ด้วยกำลังของเย่หยวนนั้นแค่หนีจากเงื้อมมือของหลงเสี่ยวยังต้องพึ่งพาโชคมหาศาล มีหรือที่จะไปจับหลงเสี่ยวมาได้?

แต่เย่หยวนนั้นกลับทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ขึ้นมา!

อ่าวซู่นั้นได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไปเอาความมั่นใจมาจากไหน

แต่ทว่ามีหรือที่ตัวเขาจะยอมตายง่ายๆ?

“ทักทายใด? หลงเสี่ยวมันทำการร้ายต่อแผ่นดินไว้มากมาย การที่ทายาทมังกรสวรรค์เย่ไปจับมันมาได้นี้ย่อมจะเป็นเรื่องดีแล้ว! ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ข้ารู้ว่าท่านถูกพวกหลงเสี่ยวเข้าโจมตีหลังจากแยกกับข้าทำให้ท่านคิดสงสัยข้า แต่ข้าอ่าวซู่นั่นกล้าพูดเลยว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น!” อ่าวซู่ร้องกล่าวพร้อมตัดขาดสายสัมพันธ์ใดๆ กับหลงเสี่ยวทิ้งทันที

เย่หยวนหรี่ตาลงด้วยรอยยิ้ม “โอ้? แค่บังเอิญหรือ? หลงเสี่ยว เจ้าลองบอกอ่าวซู่มันหน่อยสิว่าบังเอิญหรือไม่?”

หลงเสี่ยวเงยหน้าขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เวลานี้แผลเป็นบนใบหน้าของเขามันยิ่งน่าหวาดกลัวหนักกว่าเก่า

“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ เรื่องนั้นมันย่อมจะแค่บังเอิญ! คนอย่างข้า หลงเสี่ยวนี้เป็นใคร? จะไปรู้จักยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์อย่างท่านผู้นี้ได้อย่างไร? เด็กน้อย ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้ามีเจตนาใด แต่หากคิดใช้ข้าใส่ร้ายผู้อื่นแล้วข้าคงไม่ยอมเป็นเบี้ยให้เจ้าง่ายๆ!” หลงเสี่ยวร้องบอกขึ้นมาอย่างภาคภูมิ

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวทุกผู้คนก็ต่างแสดงรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้น

อ่าวซู่เองก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ ตัวเขานั้นไม่ได้ควบคุมพวกหลงเสี่ยวมาแค่วันสองวัน มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจคนทั้งหลายนี้

หลงเสี่ยวนั้นเป็นคนฉลาด หากสมองยังไม่เพี้ยนไปแล้วเขาย่อมไม่คิดทรยศอ่าวซู่

ไม่เช่นนั้นแล้วหมู่บ้านแหล่งมังกรที่ซ่อนอยู่ในที่แห่งนั้นคงแหลกสลายเป็นแน่!

เย่หยวนที่ได้ยินก็ร้องขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ “หลงเสี่ยว นี่มันมิใช่สิ่งที่เจ้าบอกข้า! เจ้า…เจ้าหลอกข้าหรือ?”

หลงเสี่ยวแสดงท่าทางโอหังไม่คิดยอมคน ยิ้มตอบกลับมา “ข้าไปเคยบอกอะไรเจ้า? ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้ามีความแค้นใดกับท่านผู้นี้แต่แม้ข้า หลงเสี่ยวนี้จะฆ่าผู้คนมากมาย ข้าก็ไม่เคยคิดเป็นเบี้ยให้ใคร! เจ้าคิดจะใช้งานข้าหรือ? ไม่มีทางล่ะ!”

เย่หยวนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะร่ำร้องขึ้นมาอย่างโกรธแค้น “หลงเสี่ยว ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ภายใต้ความโกรธแค้นนี้เย่หยวนได้ส่งฝ่ามือลงมาหมายสังหารตัวหลงเสี่ยว

แต่ทางเจ้ามังกรได้สะบัดแขนขึ้นส่งคลื่นพลังแรงพัดร่างของเย่หยวนจนลอยปลิวไป

“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ หลงเสี่ยวผู้นี้มันเป็นภัยร้ายแก่ปราการมังกรม่วงเรามานานหลายต่อหลายปี จะให้มันตายง่ายๆ เช่นนี้ไม่ได้ การที่ท่านไปจับมันมาได้นี้ข้าย่อมจะซาบซึ้งอย่างมาก! แต่หากท่านอยากสังหารมันลงแล้วคงไม่ได้เป็นแน่ มาทหารจับเจ้าโจรเสี่ยวและพวกนี้ไปขังรอคำพิพากษา!” เจ้ามังกรร้องสั่ง

อ่าวซู่ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมากแต่ก็ยังทำหน้าเศร้าออกมา “ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ทั้งหมดนี้มันย่อมจะเป็นแค่ความเข้าใจผิดระหว่างท่านและข้า จักรพรรดิผู้นี้ไม่ได้ดูแลท่านและหลงเสี่ยวฉุนดีพอ มันเป็นความผิดของจักรพรรดิผู้นี้เองจริงๆ จักรพรรดิผู้นี้…คงต้องขออภัยท่านด้วย”

“เจ้า…เจ้ามันกลับกลอก! ไม่ว่าจะมองอย่างไรมันก็เป็นเจ้าแท้ๆ ที่สั่งการพวกมันมา แต่เวลานี้เจ้ากลับมาทำตัวเป็นคนดีตีหน้าซื่อ! เจ้ามันชั่วช้านัก! คิดย้อนกลับไปว่าข้าเคยเชื่อใจเจ้าแล้วมันน่าคับแค้นเสียจริงๆ!” หลงเสี่ยวฉุนกล่าวตะโกนลั่นขึ้น

อ่าวซู่ถอนหายใจยาว “ช่างเถอะ เรื่องความเข้าใจผิดนี้มันคงใหญ่เกินกว่าที่จะแก้ไข ข้าขอตัวลา”

พูดไปอ่าวซู่ก็เดินหายไป

เจ้ามังกรจึงได้บอกประกาศขึ้น “เรื่องราววันนี้มันเป็นเรื่องใหญ่แก่ปราการเรา เรื่องราวทั้งหมดจะถูกเลื่อนไปสามวัน สามวันจากนี้เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายจะเดินทางต่อไปยังเขามังกรสวรรค์ ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ท่านอยู่ในปราการเราต่อก่อน”

ไม่มีใครคิดใครฝันว่าเรื่องราวมันกลับจะกลายเป็นเช่นนี้ไป

เย่หยวนนั้นมาด้วยท่าทางหาเรื่องผู้คนแต่สุดท้ายมันกลับกลายเป็นแค่เรื่องตลก

เมื่อกลับมาถึงที่พักทางอ่าวซู่ก็หัวเราะเย้ยขึ้น “เด็กน้อย มันยังเร็วไปหมื่นปีหากเจ้าคิดจะสู้กับจักรพรรดิผู้นี้! แต่ทว่าเรื่องของพวกหลงเสี่ยวเองก็จะปล่อยไว้ไม่ได้! หากให้ท่านเจ้ามังกรเก็บตัวพวกมันไว้ต่อไปมันอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น”

………………………….

“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ แม้ว่าท่านจะมีตำแหน่งสูงล้ำแต่อ่าวซู่นี้ก็เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งปราการมังกรม่วงข้า ตำแหน่งของเขานี้เองก็สูงส่งไม่อาจลบหลู่ได้ กล่าวคำเช่นนี้ออกมาท่านย่อมจะต้องนำเอาหลักฐานออกมาด้วย!”

เจ้ามังกรที่เงียบปากมาตลอดกล่าวแทรกขึ้น

การปรากฏตัวนี้ของเย่หยวนมันทำให้เขาตื่นตะลึงไม่น้อย

การจะหนีรอดจากมือของโจรเสี่ยวออกมาได้ด้วยการบ่มเพาะเพียงเท่านี้มันคงต้องยอมรับว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจจริงๆ

แต่แน่นอนว่ามันย่อมจะเกี่ยวข้องกับโชคด้วย

พวกหลงเสี่ยวนั้นต่างเป็นเฒ่ามากเล่ห์ ไปไหนมาไหนไร้ร่องรอย ที่สำคัญไปกว่านั้นตัวเขายังมีวิธีการที่หนักแน่นเด็ดขาด เป้าหมายที่เขาหมายหัวไม่เคยจะรอดกลับออกมาได้แม้สักครั้ง

ต่อให้จะเป็นทายาทมังกรสวรรค์เองก็ต้องตายลงด้วยน้ำมือของคนทั้งหลายนี้มานักต่อนัก!

พวกเขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าวันนี้ทายาทมังกรสวรรค์ผู้หนึ่งกลับจะรอดออกมาได้จริงๆ

เย่หยวนมองดูอ่าวซู่ด้วยรอยยิ้ม “ดูท่าเจ้าจะมั่นใจเหลือเกิน เจ้าคงคิดว่าข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว?”

อ่าวซู่จึงหัวเราะออกมา “ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ที่จักรพรรดิผู้นี้เรียกท่านว่าทายาทมังกรสวรรค์นั้นมันก็เพราะความเคารพที่มีต่อเขามังกรสวรรค์! แต่เจ้ากลับว่ากล่าวใส่ร้ายจักรพรรดิผู้นี้ จักรพรรดิผู้นี้เองก็จะไม่ปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไปเฉยๆ เช่นกัน! จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นสูงส่งไม่อาจถูกลบหลู่ได้!”

อ่าวซู่ร้องกล่าวราวกับว่าเย่หยวนนั้นเป็นตัวร้ายก็ไม่ปาน

ทุกผู้คนในที่นี้ต่างรู้นิสัยของอ่าวซู่ที่เขาแสดงออกมาและต่างมองว่าเย่หยวนนั้นเป็นฝ่ายหาเรื่องคนผิด

แต่เย่หยวนกลับส่ายหัวออกมาพร้อมหัวเราะ “ดูท่าเจ้าจะเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ท่านเจ้ามังกร ข้าสงสัยเหลือเกินว่าโทษในการสังหารทายาทมังกรสวรรค์นั้นมันคือสิ่งใด?”

เจ้ามังกรหรี่ตาลงตอบ “สังหารทายาทมังกรสวรรค์นั้นมีโทษตาย! แต่ทว่าด้วยตำแหน่งของจักรพรรดิเทพสวรรค์แล้วหากว่ากันตามกฎของเขามังกรสวรรค์ มันผู้นั้นจะต้องถูกส่งลงไปยังถ้ำเนตรมังกรชั้นสอง!”

เย่หยวนที่ได้ยินต้องเบิกตากว้าง ‘ถ้ำเนตรมังกรชั้นสองนั้นมันคงเป็นที่ที่ผู้อาวุโสปริศนาผู้นั้นอยู่ใช่หรือไม่?’

แต่ตัวเขานั้นเดาผิดไปไกล ที่ที่ไป่เชินจากมานั้นมันอยู่ลึกไปกว่านั้นมาก

อ่าวซู่ทำหน้าหนักใจกล่าวออกมา “เย่หยวน! ต่อให้จะเป็นโพธิสัตว์ก็ยังมีความโกรธเคืองได้! เจ้ากล่าวหาข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามกล่าวว่าในสิ่งที่ผู้คนไม่ได้ทำ เจ้ามีประสงค์ใดกันแน่? เจ้าคิดว่าตำแหน่งของทายาทมังกรสวรรค์นี้มันยิ่งใหญ่จนเจ้าจะทำอะไรก็ได้หรือ?”

เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “ว้าว หมาจนตรอกมันดุร้ายเช่นนี้เองหรือ? ไม่ต้องรีบไปๆ มาๆๆ มาเจอสหายเก่าแก่หน่อย”

พูดจบเย่หยวนก็ชี้นิ้วออกไปด้านข้างก่อนจะส่งร่างของผู้คนร่วงลงมาจากห้วงมิติ

คนทั้งหลายนั้นต่างอยู่ในสภาพถูกมัดมือไพล่หลัง คุกเข่าลงตรงหน้านั้นแต่ก็ยังมีท่าทางไม่คิดก้มหัวยอมง่ายๆ

เมื่อได้เห็นคนทั้งหลายนี้อ่าวซู่ก็ต้องเบิกตากว้าง

“หลงเสี่ยว! เจ้ามารร้ายหลงเสี่ยว! มัน…มันถูกผนึกทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์อยู่!”

“นี่มัน…จะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ราชามารหลงเสี่ยวนั้นเป็นใคร? เหตุใดจึงจะถูกเด็กหนุ่มเช่นนี้จับได้?”

“ที่แท้ตัวเขาไม่ได้หลบหนีมาจากมือของหลงเสี่ยวแต่กลับจับตัวหลงเสี่ยวกลับมา! หลายปีมานี้ปราการมังกรม่วงเราต้องส่งจักรพรรดิเทพสวรรค์และเทพสวรรค์ออกไปมากมายปานใดแต่กลับไม่เคยจับตัวมันได้เสียที วันนี้มันกลับมาถูกเด็กน้อยเทพสวรรค์หนึ่งดาวคนหนึ่งจับได้หรือ?”.ไอรีนโนเวล.
…

คนทั้งหลายนั้นต่างร่ำร้องออกมาทันทีที่ได้เห็นหลงเสี่ยวและพวก!

เหล่ายอดฝีมือในปราการมังกรม่วงนั้นต่างตื่นตะลึงจนแทบลืมหายใจ

หลงเสี่ยวและพวกนั้นฆ่าสังหารคนราวผักปลา ทำเรื่องชั่วช้าอย่างไม่มีจบสิ้นทำร้ายปราการมังกรม่วงมาอย่างยาวนาน

เพื่อที่จะจับหลงเสี่ยวและพวกนั้นปราการมังกรม่วงต้องเสียเวลาและกำลังคนไปมากมายมหาศาลแต่กลับไม่อาจจะทำใดๆ ได้สำเร็จ

วันนี้เหล่าคนทั้งหลายนี้กลับพ่ายให้เย่หยวนน้อย มีหรือที่พวกเขาจะไม่ตื่นตกใจ?

ผู้คนบนโลกนี้รู้ดีว่าการกระโดดสู้ข้ามดาวในอาณาจักรเทพสวรรค์มันเป็นเรื่องยากเย็นปานใด

เทพสวรรค์สองดาวปะทะเทพสวรรค์หนึ่งดาวนั้น ผลมันย่อมจะเป็นความตายของเทพสวรรค์หนึ่งดาวเป็นแน่

แต่หากคนผู้นั้นมีพรสวรรค์กำลังฝีมือราวปีศาจจริง พวกเขาก็อาจจะเอาชนะเทพสวรรค์สองด้วยได้ด้วยกำลังของเทพสวรรค์หนึ่งดาว แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหากไปเจอเทพสวรรค์สามดาวเข้ามันก็ย่อมจะไม่มีทางเอาชนะได้

แต่หลงเสี่ยวนั้นเป็นถึงเทพสวรรค์สี่ดาว เป็นยอดฝีมือเทพสวรรค์ขั้นกลาง!

มีหรือที่เย่หยวนจะจับยอดคนเช่นนี้ลงได้?

“ไม่ทักทายสหายเก่าแก่หน่อยหรือ?” เย่หยวนหันไปมองอ่าวซู่ด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก

อ่าวซู่สั่นสะท้านไปทั้งกาย ตัวเขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนนี้จะจับตัวหลงเสี่ยวและพวกมาได้จริงๆ

ด้วยกำลังของเย่หยวนนั้นแค่หนีจากเงื้อมมือของหลงเสี่ยวยังต้องพึ่งพาโชคมหาศาล มีหรือที่จะไปจับหลงเสี่ยวมาได้?

แต่เย่หยวนนั้นกลับทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ขึ้นมา!

อ่าวซู่นั้นได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไปเอาความมั่นใจมาจากไหน

แต่ทว่ามีหรือที่ตัวเขาจะยอมตายง่ายๆ?

“ทักทายใด? หลงเสี่ยวมันทำการร้ายต่อแผ่นดินไว้มากมาย การที่ทายาทมังกรสวรรค์เย่ไปจับมันมาได้นี้ย่อมจะเป็นเรื่องดีแล้ว! ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ข้ารู้ว่าท่านถูกพวกหลงเสี่ยวเข้าโจมตีหลังจากแยกกับข้าทำให้ท่านคิดสงสัยข้า แต่ข้าอ่าวซู่นั่นกล้าพูดเลยว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น!” อ่าวซู่ร้องกล่าวพร้อมตัดขาดสายสัมพันธ์ใดๆ กับหลงเสี่ยวทิ้งทันที

เย่หยวนหรี่ตาลงด้วยรอยยิ้ม “โอ้? แค่บังเอิญหรือ? หลงเสี่ยว เจ้าลองบอกอ่าวซู่มันหน่อยสิว่าบังเอิญหรือไม่?”

หลงเสี่ยวเงยหน้าขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เวลานี้แผลเป็นบนใบหน้าของเขามันยิ่งน่าหวาดกลัวหนักกว่าเก่า

“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ เรื่องนั้นมันย่อมจะแค่บังเอิญ! คนอย่างข้า หลงเสี่ยวนี้เป็นใคร? จะไปรู้จักยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์อย่างท่านผู้นี้ได้อย่างไร? เด็กน้อย ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้ามีเจตนาใด แต่หากคิดใช้ข้าใส่ร้ายผู้อื่นแล้วข้าคงไม่ยอมเป็นเบี้ยให้เจ้าง่ายๆ!” หลงเสี่ยวร้องบอกขึ้นมาอย่างภาคภูมิ

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวทุกผู้คนก็ต่างแสดงรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้น

อ่าวซู่เองก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ ตัวเขานั้นไม่ได้ควบคุมพวกหลงเสี่ยวมาแค่วันสองวัน มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจคนทั้งหลายนี้

หลงเสี่ยวนั้นเป็นคนฉลาด หากสมองยังไม่เพี้ยนไปแล้วเขาย่อมไม่คิดทรยศอ่าวซู่

ไม่เช่นนั้นแล้วหมู่บ้านแหล่งมังกรที่ซ่อนอยู่ในที่แห่งนั้นคงแหลกสลายเป็นแน่!

เย่หยวนที่ได้ยินก็ร้องขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ “หลงเสี่ยว นี่มันมิใช่สิ่งที่เจ้าบอกข้า! เจ้า…เจ้าหลอกข้าหรือ?”

หลงเสี่ยวแสดงท่าทางโอหังไม่คิดยอมคน ยิ้มตอบกลับมา “ข้าไปเคยบอกอะไรเจ้า? ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้ามีความแค้นใดกับท่านผู้นี้แต่แม้ข้า หลงเสี่ยวนี้จะฆ่าผู้คนมากมาย ข้าก็ไม่เคยคิดเป็นเบี้ยให้ใคร! เจ้าคิดจะใช้งานข้าหรือ? ไม่มีทางล่ะ!”

เย่หยวนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะร่ำร้องขึ้นมาอย่างโกรธแค้น “หลงเสี่ยว ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ภายใต้ความโกรธแค้นนี้เย่หยวนได้ส่งฝ่ามือลงมาหมายสังหารตัวหลงเสี่ยว

แต่ทางเจ้ามังกรได้สะบัดแขนขึ้นส่งคลื่นพลังแรงพัดร่างของเย่หยวนจนลอยปลิวไป

“ทายาทมังกรสวรรค์เย่ หลงเสี่ยวผู้นี้มันเป็นภัยร้ายแก่ปราการมังกรม่วงเรามานานหลายต่อหลายปี จะให้มันตายง่ายๆ เช่นนี้ไม่ได้ การที่ท่านไปจับมันมาได้นี้ข้าย่อมจะซาบซึ้งอย่างมาก! แต่หากท่านอยากสังหารมันลงแล้วคงไม่ได้เป็นแน่ มาทหารจับเจ้าโจรเสี่ยวและพวกนี้ไปขังรอคำพิพากษา!” เจ้ามังกรร้องสั่ง

อ่าวซู่ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมากแต่ก็ยังทำหน้าเศร้าออกมา “ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ทั้งหมดนี้มันย่อมจะเป็นแค่ความเข้าใจผิดระหว่างท่านและข้า จักรพรรดิผู้นี้ไม่ได้ดูแลท่านและหลงเสี่ยวฉุนดีพอ มันเป็นความผิดของจักรพรรดิผู้นี้เองจริงๆ จักรพรรดิผู้นี้…คงต้องขออภัยท่านด้วย”

“เจ้า…เจ้ามันกลับกลอก! ไม่ว่าจะมองอย่างไรมันก็เป็นเจ้าแท้ๆ ที่สั่งการพวกมันมา แต่เวลานี้เจ้ากลับมาทำตัวเป็นคนดีตีหน้าซื่อ! เจ้ามันชั่วช้านัก! คิดย้อนกลับไปว่าข้าเคยเชื่อใจเจ้าแล้วมันน่าคับแค้นเสียจริงๆ!” หลงเสี่ยวฉุนกล่าวตะโกนลั่นขึ้น

อ่าวซู่ถอนหายใจยาว “ช่างเถอะ เรื่องความเข้าใจผิดนี้มันคงใหญ่เกินกว่าที่จะแก้ไข ข้าขอตัวลา”

พูดไปอ่าวซู่ก็เดินหายไป

เจ้ามังกรจึงได้บอกประกาศขึ้น “เรื่องราววันนี้มันเป็นเรื่องใหญ่แก่ปราการเรา เรื่องราวทั้งหมดจะถูกเลื่อนไปสามวัน สามวันจากนี้เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายจะเดินทางต่อไปยังเขามังกรสวรรค์ ทายาทมังกรสวรรค์เย่ ท่านอยู่ในปราการเราต่อก่อน”

ไม่มีใครคิดใครฝันว่าเรื่องราวมันกลับจะกลายเป็นเช่นนี้ไป

เย่หยวนนั้นมาด้วยท่าทางหาเรื่องผู้คนแต่สุดท้ายมันกลับกลายเป็นแค่เรื่องตลก

เมื่อกลับมาถึงที่พักทางอ่าวซู่ก็หัวเราะเย้ยขึ้น “เด็กน้อย มันยังเร็วไปหมื่นปีหากเจ้าคิดจะสู้กับจักรพรรดิผู้นี้! แต่ทว่าเรื่องของพวกหลงเสี่ยวเองก็จะปล่อยไว้ไม่ได้! หากให้ท่านเจ้ามังกรเก็บตัวพวกมันไว้ต่อไปมันอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น”

………………………….