Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2192 จงเข้ามา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2192 จงเข้ามา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เรื่องราวทั้งหลายมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วราบรื่น

ตั้งแต่ที่เริ่มใช้เคลื่อนมิติออกมาพร้อมด้วยวิชาห้วงมิติเปล่าติดๆ กันจนมาถึงที่หมายมันใช้เวลาเพียงแค่เสี้ยวพริบตา

เย่หยวนนั้นวางแผนการทุกสิ่งอย่างไว้สิ้น กว่าม่านหย่าจะทำลายเวลาชะงักลงได้ ตัวเขาก็คงหนีออกไปจนสุดทางแล้ว

เพราะอย่างไรเสียม่านหย่าก็ยังเป็นเพียงแค่จักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาว ไม่ว่าจะมีฝีมือเก่งกาจเหนือเผ่ามนุษย์ไปปานใดมันก็ยังไม่อาจหลบพ้นจากเวลาชะงักได้เต็มร้อย

และสิ่งที่เย่หยวนต้องการมันก็แค่เวลาเสี้ยวพริบตานี้เท่านั้น!

เมื่อกลับมาถึงแดนของโม่เฉี่ยวซือเย่หยวนก็เริ่มใช้วิชาเคลื่อนมิติอีกครั้งพุ่งทะยานตัวพาคนทั้งสามออกไปยังปากถ้ำโดยไม่ปล่อยให้จักรพรรดิเทพสวรรค์ตามติดมาได้!

ตราบเท่าที่เขาสามารถจะหนีออกไปถึงปากถ้ำนิลเพลิงได้ เจ้ามารนรกทั้งหลายก็ย่อมไม่อาจจะทำอะไรพวกเขานี้ได้อีก!

“ไป!”

เมื่อก้าวลงถึงพื้นเย่หยวนก็ไม่ลังเลพุ่งพาคนทั้งสามมุ่งหน้าไปยังทางออกด้วยวิชาเคลื่อนมิติ

แม้ว่าถ้ำนิลเพลิงนี้มันจะกว้างใหญ่ปานใด แต่ด้วยความเข้าใจในแนวคิดแห่งห้วงมิติของเย่หยวนนี้การจะออกไปให้ถึงทางเข้ามันก็คงใช้เวลาแค่อึดใจ

คนทั้งสามพุ่งทะยานผ่านความมืดมิดมาอย่างรวดเร็วจนได้เห็นปากถ้ำนิบเพลิงอยู่ตรงหน้าไม่ไกล

เมื่อได้เห็นฟ้าครามที่ด้านนอกนั้นลี่เอ๋อก็ได้แต่ต้องเบิกตาขึ้นกว้างเพราะความตื่นเต้นดีใจ

นางเองก็ไม่คิดฝันว่าตนจะได้กลับมายังมหาพิภพถงเทียนอีก!

แต่ทางเย่หยวนนั้นยังกังวลไม่มีหาย ใช้พลังแนวคิดแห่งห้วงมิติออกอย่างสุดตัว

เขานั้นไม่ได้กังวลว่าม่านหย่าจะตามมาทัน แต่เขากังวลเรื่องของเผ่าเทวาผู้นั้น!

เขานั้นไม่เคยเห็นเผ่าเทวาที่ว่านี้มาก่อนและไม่ได้ทราบด้วยว่าเผ่าเทวาที่อยู่ในถ้ำนี้มีพลังฝีมือมากมายปานใด

เพราะฉะนั้นหากจะมีตัวแปรที่เขาไม่อาจวัดได้ในแผนการนี้ มันก็คงต้องเป็นเหล่าเผ่าเทวานี้แล้ว

ทางเข้าถ้ำเริ่มใกล้คนทั้งสามเข้ามาเรื่อยๆ แต่ลมหายใจของเย่หยวนก็เริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

สิบกิโลเมตร!

ห้ากิโลเมตร!

หนึ่งกิโลเมตร!

ห้าร้อยเมตร!

หนึ่งร้อยเมตร!

จนสุดท้ายแล้วทางเข้าปากถ้ำมันได้มาอยู่ตรงหน้าแค่เอื้อม

พวกเย่หยวนทั้งสามคนนั้นเห็นถึงท้องแม่น้ำโกรธาต่ำที่ด้านนอกแล้ว

แต่ในเวลานั้นเองที่กลับเกิดความผิดปกติขึ้น!

เพราะมันได้มีหมัดหนักหน่วงพุ่งผ่านห้วงมิติเข้ามาถึงพวกเขาในทันที!

ปัง!

มิติสั่นไหวทำให้วิชาเคลื่อนมิติของเย่หยวนต้องพังทลายลงพร้อมๆ กัน

คนทั้งสามร่วงลงไถไปกับพื้นในทันที!

เย่หยวนรีบเงยหน้าขึ้นมองถึงเงาร่างที่ดักรออยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำทันที

แต่เพราะด้วยแสงจากด้านนอกทำให้ตัวเขาไม่อาจมองเห็นใบหน้านั้นได้ชัดนัก

ร่างนั้นยืนมือไขว้หลังอยู่กลางอากาศด้วยท่าทางราวกับเทพเจ้าที่ก้มหน้าลงมองผืนดินต่ำต้อย

เย่หยวนพยายามหรี่ตาลงมองและเริ่มได้เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นมีรูปร่างหน้าตาไม่ได้แตกต่างไปจากมนุษย์แม้แต่น้อย

แต่คลื่นพลังที่ปล่อยออกมาจากร่างของพวกเขานั้นมันกลับเหมือนเต๋าสวรรค์อย่างยิ่ง!

พร้อมๆ กันนั้นบนร่างของเขาก็มีเส้นสายฟ้าหมุนวนอยู่โดยรอบ

ลายพระเจ้า!

เย่หยวนจ้องมองดูอีกฝ่ายนั้นด้วยสีหน้าหนักใจ

แข็งแกร่ง!

มันเป็นความแข็งแกร่งที่ทำให้ผู้คนแทบลืมหายใจ!

พลังของเขาผู้นี้มันคือพลังที่ทำให้เย่หยวนรู้สึกได้ทันทีว่าตนเองคงไม่อาจเอาชนะอีกฝ่ายได้

เมื่อได้เห็นเขาผู้นี้ดวงตาของลี่เอ๋อก็ต้องเบิกกว้างขึ้นอย่างสิ้นหวัง

“หยวนเจี่ยว!”

คนผู้นี้คือยอดฝีมือเผ่าเทวา หยวนเจี่ยวผู้นั้น!

“บุตรีเทวะ ตามหยวนเจี่ยวกลับไปด้วย! บ้านของเจ้าคือเผ่าเทวาเรา!” หยวนเจี่ยวร้องบอกอย่างไร้อารมณ์

ทางเยวี่ยเมิ่งลี่เองก็ได้แต่ต้องกัดฟันแน่นร้องบอกไป “ข้าไม่กลับ!”

หยวนเจี่ยวจึงถอนหายใจออกมาพร้อมหันไปหาที่เย่หยวน “นี่คือเย่หยวนที่บุตรีเทวะกล่าวถึงแล้ว?”

เย่หยวนขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมบอก “ใช่แล้ว! ข้าเอง!”

หยวนเจี่ยวจึงพยักหน้ารับ “เข้าไปถึงเมืองหลวงเทวาด้วยตนเองและยังพาตัวบุตรีเทวะออกมาได้ภายใต้สายตาของยอดคนทั้งหลาย ข้าต้องพูดเลยว่าเจ้านั้นเก่งกาจไม่น้อย! หากข้าไม่อยู่แล้วเรื่องราวมันคงสำเร็จเป็นแน่ น่าเสียดาย… ที่วันนี้เจ้าต้องตาย!”

เยวี่ยเมิ่งลี่จึงรีบพูดแทรกขัดขึ้น “หากพี่หยวนตายข้าก็จะไม่ขอมีชีวิตอยู่ต่อไป!”

หยวนเจี่ยวจึงได้แต่ต้องยิ้มขึ้น “ไม่ฆ่าก็ย่อมได้ แต่เจ้าต้องกลับนรกไปกับข้า”

เยวี่ยเมิ่งลี่จึงร้องบอกไปอย่างไม่ลังเล “ได้ ข้าจะไปกับพวกเจ้า!”

พูดไปคลื่นพลังรุนแรงหลายต่อหลายสายก็ได้เข้ามาล้อมรอบพวกเย่หยวนทั้งสามไว้สิ้น

ม่านหย่าเองก็รีบพุ่งตัวลงมาคุกเข่าต่อหน้าหยวนเจี่ยวด้วยความหวาดกลัว “ท่านทหาปราชญ์หยวนเจี่ยว ม่านหย่าสมควรตาย!”

หยวนเจี่ยวจึงตอบกลับไป “ลองบอกเหตุผลที่จะทำให้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้ามา”

ม่านหย่าสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะเล่าเรื่องราวก่อนหน้าให้ฟัง

เมื่อหยวนเจี่ยวได้ยินเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

เพราะเดิมทีก่อนหน้านี้เขากำลังปรับปรุงความเสถียรของเส้นทางสองโลกอยู่แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นไหวรุนแรงในห้วงมิติเขาจึงได้รีบออกมาดู

หากมิใช่เพราะเช่นนั้นแล้วเย่หยวนคงได้พาลี่เอ๋อออกไปยังโลกภายนอกได้แล้ว

เพราะฉะนั้นหยวนเจี่ยวจึงไม่พอใจกับการเฝ้าดูของม่านหย่าอย่างมาก

เพียงแค่ว่าเมื่อได้ยินเรื่องราวแล้วเขาก็ต้องตกตะลึงไม่น้อยถึงวิธีการของเย่หยวนที่สามารถลอบเข้าไปพาบุตรีเทวะออกมาจากถ้ำเสือได้เช่นนี้

ต่อให้จะเป็นตัวหยวนเจี่ยวเอง เขาก็ได้แต่ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก

เพราะหากข้าไปกว่านี้เพียงน้อย เย่หยวนคงได้หนีออกไปแล้ว

“ลุงหยวนเจี่ยว มันเกิดเรื่องใดขึ้นหรือ?” ในเวลานั้นเองที่มีชายหนุ่มอีกคนเดินออกมาจากห้วงมิติพร้อมหยุดลงตรงหน้าหยวนเจี่ยว

เย่หยวนที่ได้เห็นต้องเบิกตากว้างเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้เองก็มีคลื่นพลังประเภทเดียวกันกับหยวนเจี่ยว เป็นเผ่าเทวา

หยวนเจี่ยวนั้นพยักหน้ารับ “ซินหรือ? มันมีคนคิดจะพาบุตรีเทวะออกไป ดีที่ข้ามาหยุดไว้ทัน”

ซินจึงได้แต่ต้องหันไปมองที่เย่หยวนด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น “เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำนี้?”

หยวนเจี่ยวจึงพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว”

ซินกล่าวออกมาอย่างไม่คิดแยแส “มนุษย์ชั้นต่ำมันสมควรตายให้สิ้น! การลักพาตัวบุตรีเทวะนั้นเป็นโทษร้ายแรง! ม่านหย่า เหตุใดเจ้ายังไม่ลงมืออีก?”

ม่านหย่าเองก็ได้แต่ก้มหัวรับด้วยใบหน้าแดงก่ำ ความโกรธแค้นที่เขามีต่อเย่หยวนมันย่อมจะมากล้ำ

จักรพรรดิเทพสวรรค์เช่นเขานั้นกลับถูกเด็กมนุษย์มาปั่นหัวเล่น

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอกว่าเขาไปมาก!

“ขอรับท่านบุตรเทวะ!” ม่านหย่ารับคำและกำลังจะก้าวเท้าออกไปลงมือ

แต่ทางหยวนเจี่ยวกลับร้องบอกขึ้นก่อน “บุตรีเทวะนั้นกล่าวยอมจะกลับไปกับเราแล้ว ให้มันอยู่ไปเถิด บุตรีเทวะ เจ้าจะไปได้หรือยัง?”

เยวี่ยเมิ่งลี่หันมามองเย่หยวนด้วยความเศร้าโศก

แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

หากนางไม่ไป ด้วยฝีมือของเย่หยวนในเวลานี้มันคงไม่อาจจะรอดกลับออกไปได้

เพียงแค่ก้าวเดียวสู่อิสระนี้มันช่างห่างไกล!

เยวี่ยเมิ่งลี่ยิ้มออกมาด้วยความขมขื่นเต็มอก

“พี่หยวน รักษาตัวด้วย!” น้ำตาหลั่งไหลลงมาจากเบ้าตาของเยวี่ยเมิ่งลี่

แต่ทว่าก่อนที่นางจะได้เดินจากไป มันกลับมีมือหนึ่งมาจับแขนนางไว้

“พี่หยวน?” เยวี่ยเมิ่งลี่หันกลับมามอง

เย่หยวนนั้นกำลังยิ้ม

ยิ้มกว้างอย่างที่ไม่เคยเห็น!

แต่ดวงตาของเขานั้นมันกลับเปี่ยมไปด้วยความเศร้าและอาจหาญ!

จิตใจของเย่หยวนและลี่เอ๋อนั้นเชื่อมถึงกันได้ มีหรือที่เวลานี้แล้วนางจะไม่เข้าใจว่าเย่หยวนคิดทำการใด?

ใช่แล้ว ด้วยนิสัยของเย่หยวนนี้มีหรือที่จะปล่อยให้คนที่รักถูกพรากไปต่อหน้าเช่นนี้?

เย่หยวนนั้นมองดูหยวนเจี่ยวด้วยรอยยิ้ม “จะเป็นเผ่าเทวาแล้วทำไม? วันนี้ข้าจะขอเปิดศึกกับเผ่าเทวาพวกเจ้าเอง! คิดอยากพาตัวลี่เอ๋อไปนั้นมันก็ย่อมได้! แต่เจ้าต้องฆ่าสังหารข้าลงให้ได้ก่อน! มีหรือที่เย่หยวนผู้นี้จะยืนมองดูนางผู้เป็นที่รักต้องแยกจากไปต่อหน้าอย่างไม่คิดทำอะไร?”

หยวนเจี่ยวได้แต่หันมามองอย่างไม่คิดพูดจากล่าวใดๆ

แต่ทางซินนั้นกลับยิ้มเย้ยขึ้น “เจ้าเองก็กล้าไม่เบา แต่ขยะเช่นเจ้ามีสิทธิพูดเช่นนั้นหรือ? คนอย่างเจ้ามันทำได้แต่ต้องปล่อยให้หญิงอันเป็นที่รักถูกพรากไปต่อหน้าอย่างไม่อาจทำอะไรได้เท่านั้น! บุตรเทวะคนนี้อยากจะรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะเอาอะไรมาห้าม!”

พูดจบซินก็หันไปมองม่านหย่าเป็นการส่งสัญญาณ

ม่านอย่าจึงได้ยกมือขึ้นบอกทำให้เหล่ามารนรกระดับเทพสวรรค์นับร้อยๆ ก้าวออกมาล้อมรอบตัวคนทั้งสามไว้

เย่หยวนยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอก “ลี่เอ๋อ เจ้าไปก่อน!”

เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นย่อมจะรู้ได้ว่าวันนี้เป็นครั้งแรกที่เย่หยวนได้สู้ศึกที่ไร้ทางชนะเช่นนี้!

ตอนให้จะเป็นตอนที่ปะทะกับข่านนั่วครานั้น เย่หยวนก็ยังพอจะมีหวังอยู่บ้าง

แต่คนที่เย่หยวนจะปะทะด้วยในวันนี้มันคือหยวนเจี่ยว สุดยอดของยอดฝีมืออย่างแท้จริง!

“พี่หยวน พี่… พี่ระวังตัวด้วย!”

เยวี่ยเมิ่งลี่พยายามกดน้ำตาไว้พร้อมวิ่งหนีออกไปจากสนามรบนี้

เห็นเช่นนั้นทางเย่หยวนก็ปลดปล่อยพลังที่มีทั้งหมดออกมาพร้อมกล่าวบอก “จงเข้ามา!”

…………

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2192 จงเข้ามา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2192 จงเข้ามา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เรื่องราวทั้งหลายมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วราบรื่น

ตั้งแต่ที่เริ่มใช้เคลื่อนมิติออกมาพร้อมด้วยวิชาห้วงมิติเปล่าติดๆ กันจนมาถึงที่หมายมันใช้เวลาเพียงแค่เสี้ยวพริบตา

เย่หยวนนั้นวางแผนการทุกสิ่งอย่างไว้สิ้น กว่าม่านหย่าจะทำลายเวลาชะงักลงได้ ตัวเขาก็คงหนีออกไปจนสุดทางแล้ว

เพราะอย่างไรเสียม่านหย่าก็ยังเป็นเพียงแค่จักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาว ไม่ว่าจะมีฝีมือเก่งกาจเหนือเผ่ามนุษย์ไปปานใดมันก็ยังไม่อาจหลบพ้นจากเวลาชะงักได้เต็มร้อย

และสิ่งที่เย่หยวนต้องการมันก็แค่เวลาเสี้ยวพริบตานี้เท่านั้น!

เมื่อกลับมาถึงแดนของโม่เฉี่ยวซือเย่หยวนก็เริ่มใช้วิชาเคลื่อนมิติอีกครั้งพุ่งทะยานตัวพาคนทั้งสามออกไปยังปากถ้ำโดยไม่ปล่อยให้จักรพรรดิเทพสวรรค์ตามติดมาได้!

ตราบเท่าที่เขาสามารถจะหนีออกไปถึงปากถ้ำนิลเพลิงได้ เจ้ามารนรกทั้งหลายก็ย่อมไม่อาจจะทำอะไรพวกเขานี้ได้อีก!

“ไป!”

เมื่อก้าวลงถึงพื้นเย่หยวนก็ไม่ลังเลพุ่งพาคนทั้งสามมุ่งหน้าไปยังทางออกด้วยวิชาเคลื่อนมิติ

แม้ว่าถ้ำนิลเพลิงนี้มันจะกว้างใหญ่ปานใด แต่ด้วยความเข้าใจในแนวคิดแห่งห้วงมิติของเย่หยวนนี้การจะออกไปให้ถึงทางเข้ามันก็คงใช้เวลาแค่อึดใจ

คนทั้งสามพุ่งทะยานผ่านความมืดมิดมาอย่างรวดเร็วจนได้เห็นปากถ้ำนิบเพลิงอยู่ตรงหน้าไม่ไกล

เมื่อได้เห็นฟ้าครามที่ด้านนอกนั้นลี่เอ๋อก็ได้แต่ต้องเบิกตาขึ้นกว้างเพราะความตื่นเต้นดีใจ

นางเองก็ไม่คิดฝันว่าตนจะได้กลับมายังมหาพิภพถงเทียนอีก!

แต่ทางเย่หยวนนั้นยังกังวลไม่มีหาย ใช้พลังแนวคิดแห่งห้วงมิติออกอย่างสุดตัว

เขานั้นไม่ได้กังวลว่าม่านหย่าจะตามมาทัน แต่เขากังวลเรื่องของเผ่าเทวาผู้นั้น!

เขานั้นไม่เคยเห็นเผ่าเทวาที่ว่านี้มาก่อนและไม่ได้ทราบด้วยว่าเผ่าเทวาที่อยู่ในถ้ำนี้มีพลังฝีมือมากมายปานใด

เพราะฉะนั้นหากจะมีตัวแปรที่เขาไม่อาจวัดได้ในแผนการนี้ มันก็คงต้องเป็นเหล่าเผ่าเทวานี้แล้ว

ทางเข้าถ้ำเริ่มใกล้คนทั้งสามเข้ามาเรื่อยๆ แต่ลมหายใจของเย่หยวนก็เริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

สิบกิโลเมตร!

ห้ากิโลเมตร!

หนึ่งกิโลเมตร!

ห้าร้อยเมตร!

หนึ่งร้อยเมตร!

จนสุดท้ายแล้วทางเข้าปากถ้ำมันได้มาอยู่ตรงหน้าแค่เอื้อม

พวกเย่หยวนทั้งสามคนนั้นเห็นถึงท้องแม่น้ำโกรธาต่ำที่ด้านนอกแล้ว

แต่ในเวลานั้นเองที่กลับเกิดความผิดปกติขึ้น!

เพราะมันได้มีหมัดหนักหน่วงพุ่งผ่านห้วงมิติเข้ามาถึงพวกเขาในทันที!

ปัง!

มิติสั่นไหวทำให้วิชาเคลื่อนมิติของเย่หยวนต้องพังทลายลงพร้อมๆ กัน

คนทั้งสามร่วงลงไถไปกับพื้นในทันที!

เย่หยวนรีบเงยหน้าขึ้นมองถึงเงาร่างที่ดักรออยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำทันที

แต่เพราะด้วยแสงจากด้านนอกทำให้ตัวเขาไม่อาจมองเห็นใบหน้านั้นได้ชัดนัก

ร่างนั้นยืนมือไขว้หลังอยู่กลางอากาศด้วยท่าทางราวกับเทพเจ้าที่ก้มหน้าลงมองผืนดินต่ำต้อย

เย่หยวนพยายามหรี่ตาลงมองและเริ่มได้เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นมีรูปร่างหน้าตาไม่ได้แตกต่างไปจากมนุษย์แม้แต่น้อย

แต่คลื่นพลังที่ปล่อยออกมาจากร่างของพวกเขานั้นมันกลับเหมือนเต๋าสวรรค์อย่างยิ่ง!

พร้อมๆ กันนั้นบนร่างของเขาก็มีเส้นสายฟ้าหมุนวนอยู่โดยรอบ

ลายพระเจ้า!

เย่หยวนจ้องมองดูอีกฝ่ายนั้นด้วยสีหน้าหนักใจ

แข็งแกร่ง!

มันเป็นความแข็งแกร่งที่ทำให้ผู้คนแทบลืมหายใจ!

พลังของเขาผู้นี้มันคือพลังที่ทำให้เย่หยวนรู้สึกได้ทันทีว่าตนเองคงไม่อาจเอาชนะอีกฝ่ายได้

เมื่อได้เห็นเขาผู้นี้ดวงตาของลี่เอ๋อก็ต้องเบิกกว้างขึ้นอย่างสิ้นหวัง

“หยวนเจี่ยว!”

คนผู้นี้คือยอดฝีมือเผ่าเทวา หยวนเจี่ยวผู้นั้น!

“บุตรีเทวะ ตามหยวนเจี่ยวกลับไปด้วย! บ้านของเจ้าคือเผ่าเทวาเรา!” หยวนเจี่ยวร้องบอกอย่างไร้อารมณ์

ทางเยวี่ยเมิ่งลี่เองก็ได้แต่ต้องกัดฟันแน่นร้องบอกไป “ข้าไม่กลับ!”

หยวนเจี่ยวจึงถอนหายใจออกมาพร้อมหันไปหาที่เย่หยวน “นี่คือเย่หยวนที่บุตรีเทวะกล่าวถึงแล้ว?”

เย่หยวนขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมบอก “ใช่แล้ว! ข้าเอง!”

หยวนเจี่ยวจึงพยักหน้ารับ “เข้าไปถึงเมืองหลวงเทวาด้วยตนเองและยังพาตัวบุตรีเทวะออกมาได้ภายใต้สายตาของยอดคนทั้งหลาย ข้าต้องพูดเลยว่าเจ้านั้นเก่งกาจไม่น้อย! หากข้าไม่อยู่แล้วเรื่องราวมันคงสำเร็จเป็นแน่ น่าเสียดาย… ที่วันนี้เจ้าต้องตาย!”

เยวี่ยเมิ่งลี่จึงรีบพูดแทรกขัดขึ้น “หากพี่หยวนตายข้าก็จะไม่ขอมีชีวิตอยู่ต่อไป!”

หยวนเจี่ยวจึงได้แต่ต้องยิ้มขึ้น “ไม่ฆ่าก็ย่อมได้ แต่เจ้าต้องกลับนรกไปกับข้า”

เยวี่ยเมิ่งลี่จึงร้องบอกไปอย่างไม่ลังเล “ได้ ข้าจะไปกับพวกเจ้า!”

พูดไปคลื่นพลังรุนแรงหลายต่อหลายสายก็ได้เข้ามาล้อมรอบพวกเย่หยวนทั้งสามไว้สิ้น

ม่านหย่าเองก็รีบพุ่งตัวลงมาคุกเข่าต่อหน้าหยวนเจี่ยวด้วยความหวาดกลัว “ท่านทหาปราชญ์หยวนเจี่ยว ม่านหย่าสมควรตาย!”

หยวนเจี่ยวจึงตอบกลับไป “ลองบอกเหตุผลที่จะทำให้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้ามา”

ม่านหย่าสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะเล่าเรื่องราวก่อนหน้าให้ฟัง

เมื่อหยวนเจี่ยวได้ยินเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

เพราะเดิมทีก่อนหน้านี้เขากำลังปรับปรุงความเสถียรของเส้นทางสองโลกอยู่แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นไหวรุนแรงในห้วงมิติเขาจึงได้รีบออกมาดู

หากมิใช่เพราะเช่นนั้นแล้วเย่หยวนคงได้พาลี่เอ๋อออกไปยังโลกภายนอกได้แล้ว

เพราะฉะนั้นหยวนเจี่ยวจึงไม่พอใจกับการเฝ้าดูของม่านหย่าอย่างมาก

เพียงแค่ว่าเมื่อได้ยินเรื่องราวแล้วเขาก็ต้องตกตะลึงไม่น้อยถึงวิธีการของเย่หยวนที่สามารถลอบเข้าไปพาบุตรีเทวะออกมาจากถ้ำเสือได้เช่นนี้

ต่อให้จะเป็นตัวหยวนเจี่ยวเอง เขาก็ได้แต่ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก

เพราะหากข้าไปกว่านี้เพียงน้อย เย่หยวนคงได้หนีออกไปแล้ว

“ลุงหยวนเจี่ยว มันเกิดเรื่องใดขึ้นหรือ?” ในเวลานั้นเองที่มีชายหนุ่มอีกคนเดินออกมาจากห้วงมิติพร้อมหยุดลงตรงหน้าหยวนเจี่ยว

เย่หยวนที่ได้เห็นต้องเบิกตากว้างเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้เองก็มีคลื่นพลังประเภทเดียวกันกับหยวนเจี่ยว เป็นเผ่าเทวา

หยวนเจี่ยวนั้นพยักหน้ารับ “ซินหรือ? มันมีคนคิดจะพาบุตรีเทวะออกไป ดีที่ข้ามาหยุดไว้ทัน”

ซินจึงได้แต่ต้องหันไปมองที่เย่หยวนด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น “เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำนี้?”

หยวนเจี่ยวจึงพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว”

ซินกล่าวออกมาอย่างไม่คิดแยแส “มนุษย์ชั้นต่ำมันสมควรตายให้สิ้น! การลักพาตัวบุตรีเทวะนั้นเป็นโทษร้ายแรง! ม่านหย่า เหตุใดเจ้ายังไม่ลงมืออีก?”

ม่านหย่าเองก็ได้แต่ก้มหัวรับด้วยใบหน้าแดงก่ำ ความโกรธแค้นที่เขามีต่อเย่หยวนมันย่อมจะมากล้ำ

จักรพรรดิเทพสวรรค์เช่นเขานั้นกลับถูกเด็กมนุษย์มาปั่นหัวเล่น

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอกว่าเขาไปมาก!

“ขอรับท่านบุตรเทวะ!” ม่านหย่ารับคำและกำลังจะก้าวเท้าออกไปลงมือ

แต่ทางหยวนเจี่ยวกลับร้องบอกขึ้นก่อน “บุตรีเทวะนั้นกล่าวยอมจะกลับไปกับเราแล้ว ให้มันอยู่ไปเถิด บุตรีเทวะ เจ้าจะไปได้หรือยัง?”

เยวี่ยเมิ่งลี่หันมามองเย่หยวนด้วยความเศร้าโศก

แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

หากนางไม่ไป ด้วยฝีมือของเย่หยวนในเวลานี้มันคงไม่อาจจะรอดกลับออกไปได้

เพียงแค่ก้าวเดียวสู่อิสระนี้มันช่างห่างไกล!

เยวี่ยเมิ่งลี่ยิ้มออกมาด้วยความขมขื่นเต็มอก

“พี่หยวน รักษาตัวด้วย!” น้ำตาหลั่งไหลลงมาจากเบ้าตาของเยวี่ยเมิ่งลี่

แต่ทว่าก่อนที่นางจะได้เดินจากไป มันกลับมีมือหนึ่งมาจับแขนนางไว้

“พี่หยวน?” เยวี่ยเมิ่งลี่หันกลับมามอง

เย่หยวนนั้นกำลังยิ้ม

ยิ้มกว้างอย่างที่ไม่เคยเห็น!

แต่ดวงตาของเขานั้นมันกลับเปี่ยมไปด้วยความเศร้าและอาจหาญ!

จิตใจของเย่หยวนและลี่เอ๋อนั้นเชื่อมถึงกันได้ มีหรือที่เวลานี้แล้วนางจะไม่เข้าใจว่าเย่หยวนคิดทำการใด?

ใช่แล้ว ด้วยนิสัยของเย่หยวนนี้มีหรือที่จะปล่อยให้คนที่รักถูกพรากไปต่อหน้าเช่นนี้?

เย่หยวนนั้นมองดูหยวนเจี่ยวด้วยรอยยิ้ม “จะเป็นเผ่าเทวาแล้วทำไม? วันนี้ข้าจะขอเปิดศึกกับเผ่าเทวาพวกเจ้าเอง! คิดอยากพาตัวลี่เอ๋อไปนั้นมันก็ย่อมได้! แต่เจ้าต้องฆ่าสังหารข้าลงให้ได้ก่อน! มีหรือที่เย่หยวนผู้นี้จะยืนมองดูนางผู้เป็นที่รักต้องแยกจากไปต่อหน้าอย่างไม่คิดทำอะไร?”

หยวนเจี่ยวได้แต่หันมามองอย่างไม่คิดพูดจากล่าวใดๆ

แต่ทางซินนั้นกลับยิ้มเย้ยขึ้น “เจ้าเองก็กล้าไม่เบา แต่ขยะเช่นเจ้ามีสิทธิพูดเช่นนั้นหรือ? คนอย่างเจ้ามันทำได้แต่ต้องปล่อยให้หญิงอันเป็นที่รักถูกพรากไปต่อหน้าอย่างไม่อาจทำอะไรได้เท่านั้น! บุตรเทวะคนนี้อยากจะรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะเอาอะไรมาห้าม!”

พูดจบซินก็หันไปมองม่านหย่าเป็นการส่งสัญญาณ

ม่านอย่าจึงได้ยกมือขึ้นบอกทำให้เหล่ามารนรกระดับเทพสวรรค์นับร้อยๆ ก้าวออกมาล้อมรอบตัวคนทั้งสามไว้

เย่หยวนยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอก “ลี่เอ๋อ เจ้าไปก่อน!”

เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นย่อมจะรู้ได้ว่าวันนี้เป็นครั้งแรกที่เย่หยวนได้สู้ศึกที่ไร้ทางชนะเช่นนี้!

ตอนให้จะเป็นตอนที่ปะทะกับข่านนั่วครานั้น เย่หยวนก็ยังพอจะมีหวังอยู่บ้าง

แต่คนที่เย่หยวนจะปะทะด้วยในวันนี้มันคือหยวนเจี่ยว สุดยอดของยอดฝีมืออย่างแท้จริง!

“พี่หยวน พี่… พี่ระวังตัวด้วย!”

เยวี่ยเมิ่งลี่พยายามกดน้ำตาไว้พร้อมวิ่งหนีออกไปจากสนามรบนี้

เห็นเช่นนั้นทางเย่หยวนก็ปลดปล่อยพลังที่มีทั้งหมดออกมาพร้อมกล่าวบอก “จงเข้ามา!”

…………

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+