หายนะทางทิศตะวันออก

 

สิ้นคำรายงานตื่นตระหนกของผู้เฝ้าประตู ทุกคนในโถงถึงกับตะลังงัน ไม่ว่าจะโอวหยางป้าหรือโอวหยางหลัวถึงกับหน้าเสีย!

 

สำนักงานใหญ่ 9 พันธมิตร!

 

จับกุมตัวโอวหยางชิงไว้งั้นหรือ?

 

“พี่ชายทำอันใดลงไปกันแน่ ไฉนถึงไปมีเรื่องกับ 9 พันธมิตรได้!?”

 

โอวหยางหลัวที่กลัวจนใจสั่น หันไปถามโอวหยางป้าอย่างตื่นตระหนก ทว่านางก็พบว่าบิดาของมันก็ชักสีหน้าเหรอหราทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

 

“เจ้าแน่ใจหรือ ว่าคนที่มาแจ้งข่าวมาจาก 9 พันธมิตร?”

 

โอวหยางจี้สูดลมหายใจเข้าเพื่อสงบสติ ค่อยกล่าวถามผู้เฝ้าประตูอีกครั้ง

 

“คนที่มาแจ้งเรื่องกล่าวไว้เช่นนี้ขอรับ”

 

ผู้เฝ้าประตูตอบตามตรง

 

ได้ยินเช่นนั้นโอวหยางจี้ก็คิดว่าเรื่องราวไม่ผิดเพี้ยนแน่แล้ว

 

ภายในเขตปกครอง 9 พันธมิตร ไหนเลยยังมีใครกล้าแอบอ้างเป็นคนของ 9 พันธมิตร มาแจ้งความเท็จถึงบ้านสกุลโอวหยาง?

 

“ท่านผู้นำ…”

 

สูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกเฮือก โอวหยางจี้ค่อยหันไปมองโอวหยางป้า มันเข้าใจความรู้สึกอีกฝ่ายดี

 

“สารเลว! เดียรัจฉานมาเกิด!!”

 

ไม่นานโอวหยางป้าก็รู้สึกตัว ใบหน้ายังบิดเบี้ยวนัก สบถด่าออกมาด้วยโทสะ!

 

มันไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าลูกชายของมันไม่เพียงแต่จะไปกล่าววาจาเสียหายกับชายหนุ่มที่น่าจะมาจากขุมพลังชั้น 7 มาตอนนี้ยังกล้าไปมีเรื่องราวกับ 9 พันธมิตรอีก!

 

9 พันธมิตรนั้น เกิดจากขุมพลังชั้น 7 ทั้ง 9!

 

นอกจากนี้กิจการและความมั่งคั่งของสกุลโอวหยางล้วนผูกติดกับ 9 พันธมิตร!

 

ขอเพียง 9 พันธมิตรลงมติถ่ายทอดคำสั่งลงมาสักคำ ตระกูลโอวหยางของพวกมันก็สิ้นชื่อได้ในชั่วข้ามคืน!

 

ไร้ซึ่งความลังเลอันใด และไม่กล่าววาจากับผู้ใด ร่างโอวหยางป้าเร่งพุ่งออกจากห้องโถงใหญ่ ออกจากตระกูลมุ่งหน้าไปสำนักงานใหญ่ 9 พันธมิตรเพียงลำพังทันที

 

ตอนนี้เรื่องของต้วนหลิงเทียนถูกมันทิ้งไว้ด้านหลัง

 

สำหรับมันแล้ว ตอนนี้ 9 พันธมิตรมีความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

 

“คราวนี้เกรงว่าแม้คุณชายใหญ่จะรอดกลับมาได้ คงไร้คืนวันอันดีใดๆ…”

 

โอวหยางจี้ระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน

 

โอวหยางหรัวที่ได้ยินคำนี้ แววตาก็เผยความกังวลออกมาไม่น้อย นางห่วงใยในตัวพี่ชายอย่างโอวหยางชิงนัก

 

ร่ะหว่างทางไป 9 พันธมิตร โอวหยางป้าก็ครุ่นคิดเรื่องราวความเป็นไปได้มากมายในหัว ฉากแล้วฉากเล่าแล่นวาบผ่านใจ มันเตรียมวิธีคลี่คลายทุกปัญหาที่มันนึกถึง

 

อย่างไรก็ตามเอาเข้าจริงพอมันรับทราบปัญหาที่บุตรชายมันก่อไว้ มันก็แทบจะเป็นลมล้มพับไปทันที

 

“อะ…อาวุโสฮุยท่านเข้าใจอันใดผิดไปหรือไม่? ข้ารู้ดีว่าแม้บุตรชายข้ามิใช่ตัวดีอันใด แต่ให้มันมีความกล้ามากกว่านี้ 100 เท่า มันก็มิมีทางกล้ามุ่งร้ายต่อศิษย์สำนักท่านแน่”

 

หลังจากได้ฟังคำกล่าวจากต่งฮุย ว่าบุตรชายของมันมีเรื่องกับศิษย์อัจฉริยะของสำนักต่งฮุย โอวหยางป้าก็ไม่อยากจะเชื่อ!

 

ถึงแม้ลูกชายมันจะถือดีหยิ่งผยอง แต่ก็ไม่ใช่ตัวโง่งมขนาดนั้น

 

เรื่องนี้มันมั่นใจนัก!

 

“อันใด? หรือผู้นำตระกูลโอวหยางคิดว่าข้าใส่ความบุตรชายของเจ้างั้นเหรอ!?”

 

ต่งฮุยกล่าวถามเสียงเย็น

 

“ไม่กล้า!”

 

ถึงแม้ว่าในใจจะมีความคิดนี้เป็นอันดับแรก แต่ไหนเลยโอวหยางป้าจะกล้าพูด “ข้าเพียงคิดว่าเรื่องนี้ยากเป็นไปได้นัก แม้บุตรชายข้าจักมิใช่ตัวดีอันใด แต่คงมิมีวันกล้าคิดร้ายต่อต้วนหลิงเทียน ศิษย์อัจฉริยะของสำนักท่านได้!”

 

“โอวหยางป้า…ดูเหมือนเจ้าจะประเมินความสามารถของบุตรชายเจ้าต่ำไปแล้ว…”

 

ต่งฮุยมองโอวหยางป้าด้วยสายตาเย็นชา ก่อนที่จะหันหลับกลับไปกล่าวถึงคนที่อยู่ด้านในห้อง “ศิษย์น้องต้วน เจ้าพามันออกมาเถอะ จะได้ให้มันมาพูดต่อหน้าผู้นำตระกูลโอวหยางให้รู้กันไป…ว่าสำนักจันทร์จรัสแสงเรามิเคยใส่ร้ายผู้อื่น”

 

เมื่อต่งฮุยกล่าวเช่นนี้ โอวหยางป้าก็ชำเลือกมองไปยังห้องด้านในด้วยเช่นกัน

 

และเมื่อมันเห็นร่างหนึ่งก้าวออกมาจากห้อง ลูกตามันเบิกกว้างตะลึงลาน “สะ…สหายน้อยต้วน?”

 

นั่นเพราะผู้ที่ก้าวออกมากลับเป็นชายหนุ่มในชุดสีม่วงที่มันคุ้นตา มันพึ่งพบอีกฝ่ายเมื่อวาน กระทั่งยังวางแผนจะไปเยือนอีกฝ่ายที่โรงเตี๊ยมแต่เช้าเพื่อนำสิ่งของไปมอบให้เป็นการขอขมา

 

อย่างไรก็ตามเนื่องจากบุตรชายของมันกล้าไปล่วงเกินคนของ 9 พันธมิตร มันจึงต้องเร่งรุดติดตามมาเช็ดก้นให้บุตรชายมันก่อนแบบนี้

 

ยิ่งพอได้ฟังว่าลูกชายของมันคิดฆ่าชิงทรัพย์ ต้วนหลิงเทียน ของสำนักจันทร์จรัสแสง มันก็หวาดกลัวจับใจจนหัวใจในอกแทบจะกระดอนทะลักออกปาก!

 

ต้วนหลิงเทียน นามนี้ไหนเลยยังแปลกปลอมสำหรับมันได้!

 

ศิษย์ที่พึ่งโดดเด่นมีชื่อเสียงขึ้นมาในเวลาอันสั้นของสำนักจันทร์จรัสแสง ผู้ที่มีพลังฝีมือติดอันดับที่ 66 ในรายนามปฐพี!

 

นอกจากนี้ยังเป็นศิษย์น้องของ ป๋ายลี่หง แห่งสำนักจันทร์จรัสแสง!

 

ป๋ายลี่หงนั้น เป็นตัวตนที่ทุกคนรู้จักกันดีใน 9 พันธมิตรแห่งนี้ เพราะอีกฝ่ายคือปรมาจารย์จารึกเซียนระดับ 3 ดาว 1 ใน 2 คนของเขตปกครอง 9 พันธมิตร! ต่อให้เป็นผู้นำขุมพลังชั้น 7 ทั้งหลาย ยามพบพานยังต้องปฏิบัติด้วยสุภาพ!

 

เป็นตัวตนที่ทุกผู้คนได้แต่แหงนมอง!

 

กระทั่งมันเองหากพบพานตัวตนเช่นนี้ ยังต้องปฏิบัติต่ออีกฝ่ายเสมือนตัวมันเป็นหลานชาย!

 

ทว่าบุตรชายของมันกลับหาญกล้าฆ่าชิงทรัพย์ศิษย์น้องของตัวตนระดับนี้?

 

มันย่อมไม่อาจทำใจเชื่อได้ลงคอ!

 

“ฮึ่ม! ศิษย์น้องข้ามีฐานะอันใด ใช่คนที่เจ้าสามารถเรียกหาว่าสหายน้อยได้งั้นเหรอ!?”

 

ต่งฮุยแค่นคำสบถออกมาเสียงเย็น!

 

ทันใดนั้นโอวหยางป้าถึงกับอ้าปากพะงาบๆ ยามมองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง ในลูกตาก็เผยความหวาดผวาพรั่นกลัวออกมา

 

“โอวหยางป้า ผู้นำตระกูลโอวหยางแห่งเมืองหานเหอ คารวะนายน้อยต้วน! ข้ามีตาแต่หามีแววไม่! เมื่อวานนี้กลับละเลยนายน้อยต้วนไป หวังว่านายน้อยต้วนจักให้อภัยความเขลาของข้า!”

 

ตอนนี้ในใจโอวหยางป้าดั่งมีมรสุมกระหน่ำ

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลยว่ายอดฝีมือหนุ่มที่ช่วยชีวิตบุตรีของมันเอาไว้ในภูเขาจิ่วฉี กลับเป็น ต้วนหลิงเทียน แห่งสำนักจันทร์จรัสแสง ผู้ที่กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว 9 พันธมิตรเมื่อไม่นานมานี้

 

จังหวะนี้มันอดไม่ได้ที่จะก่นด่าบุตรีตัวเองในใจว่า ตัวโง่งม!

 

หากนางไม่เผลอล่วงเกินต้วนหลิงเทียนให้ขุ่นใจในภูเขาจิ่วฉี ตระกูลโอวหยางของพวกมันอาจผูกไมตรีกับคนระดับนี้ ยกระดับตระกูลให้สูงขึ้นไปได้อีกขั้น!

 

ด้วยอัจฉริยะภาพของต้วนหลิงเทียน ทั้งมีป๋ายลี่หงหนุนหลัง ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่อีกฝ่ายจะก้าวขึ้นเป็นเจ้าสำนักจันทร์จรัสแสงในภายภาคหน้า!

 

“ผู้นำโอวหยาง เห็นหน้าตาท่านสดชื่นแจ่มใสแบบนี้ เมื่อคืนท่านหลับสบายดีหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่หอบหิ้วร่างโอวหยางชิงมาด้วยก็เขวี้ยงโอวหยางชิงทิ้งลงกับพื้นอีกครา ค่อยหันไปมองถามโอวหยางป้า

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนไม่เพียงจะกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ใบหน้ายังปกติไม่มีวี่แววหรือเค้าลางโทสะอะไรเลย

 

โอวหยางชิงที่พึ่งถูกต้วนหลิงเทียนเขวี้ยงทิ้งอีกรอบ พอเห็นโอวหยางป้า มันก็เร่งส่งเสียง่านปราณแท้ไปหาโอวหยางป้าเพื่อขอความช่วยเหลือทันที “ท่านพ่อ! ช่วยข้าด้วย! ท่านต้องช่วยข้านะ ข้ายังไม่อยากตาย…ท่านพ่อ ข้าเป็นบุตรชายคนเดียวของท่าน! ท่านมิอาจยอมแพ้ต่อตัวข้าได้!!”

 

อย่างไรก็ตามแม้ได้ยินเสียงวิงวอนของโอวหยางชิง โอวหยางป้าก็ไม่แยแสอะไร

 

ความสนใจของโอวหยางป้าอยู่ที่ต้วนหลิงเทียนตลอด

 

นั่นเพราะมันรู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนเป็น ‘กุญแจ’ สำคัญของเรื่องนี้ เพียงให้โทสะต้วนหลิงเทียนคลายตัวลงเท่านั้น เรื่องราวจึงอาจพอคลี่คลายให้มีหนทางประนีประนอม

 

มาตอนนี้มันตระหนักได้ว่าลูกชายมันคิดฆ่าต้วนหลิงเทียน!

 

แน่นอนมันยังรู้ดีอีกด้วย ว่าที่ลูกชายมันกล้าก่อการอุกอาจขนาดนี้ เพราะไม่รู้ว่าต้วนหลิงเทียนเป็นใคร!

 

เพราะสุดท้ายแล้วก่อนหน้านี้ พวกมันก็รู้จักชายหนุ่มในชุดม่วงเบื้องหน้าว่ามีแซ่ต้วนเท่านั้น ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคือคนที่กำลังโด่งดังไปทั่วพันธมิตรในเวลานี้

 

มันเชื่อว่าหากต้วนหลิงเทียนกล่าวเปิดเผยตัวตนออกมาตั้งแต่เมื่อวาน บุตรชายของมันคงไม่กล้าไปสร้างปัญหาอะไรให้อีกฝ่ายแน่นอน!

 

จังหวะนี้ในใจมันบังเกิดความไม่ยินยอม และไม่พอใจการกระทำของต้วนหลิงเทียนขึ้นมาไม่น้อย!

 

นี่ยังมิใช่คิดเล่นหมูกินเสือรึไร?

 

เป็นธรรมดาที่ไม่ว่ามันจะไม่พอใจเพียงใด มันก็ไม่กล้ากล่าวออกมา…

 

“สบายดี”

 

ได้ยินต้วนหลิงเทียนกล่าวถามเรื่องหลับนอนซึ่งเป็นเรื่องปกติทั่วไป โอวหยางป้าจึงกล่าวตอบกลับไปโดยไม่ทันได้คิด

 

“ผู้นำโอวหยางท่านนอนหลับสบาย แต่ข้ากลับไม่ได้นอนทั้งคืน…ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะคุณชายใหญ่ตระกูลโอวหยาง กับผู้อาวุโสลำดับที่ 2 ของตระกูลโอวหยางท่าน”

 

ต้วนหลิงเทียนมองกล่าวกับโอวหยางป้าเสียงเรียบ

 

“อาวุโสลำดับ 2”

 

พอได้ยินคำกล่าวนี้ของต้วนหลิงเทียน สีหน้าโอวหยางป้าก็มืดคล้ำลงทันใด มันหันไปมองโอวหยางชิงทันที

 

มาตอนนี้โอวหยางป้าตระหนักได้ว่า ท่าทางเรื่องราวจะซับซ้อนมิใช่น้อย!

 

หากเป็นแค่บุตรชายของมันคนเดียวมันรู้ดีว่าพลังฝีมือยังไม่สูงพอจะสังหารต้วนหลิงเทียนได้ แม้อีกฝ่ายคิดฆ่าคนก็ไม่อาจสำเร็จ!

 

ทว่าพอเรื่องราวกลับเกี่ยวพันไปถึงผู้อาวุโสลำดับที่ 2 ของตระกูลโอวหยางอย่างโอวหยางชาน ในที่สุดมันก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์!

 

“ท่านพ่อข้าเพียงแต่บอกโอวหยางชานเกี่ยวกับเรื่องของนายน้อยต้วนหลิงเทียนเท่านั้น…แต่ใครจะไปรู้ว่ามันกลับหมายตาศาสตราเซียนของนายน้อยต้วนที่อาจจะจารึกอาคมเซียนระดับ 3 ดาวเอาไว้!”

 

ตอนนี้เมื่อโอวหยางชิงกล่าวถึงต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง มันก็กล่าวเรียกหาอีกฝ่ายอย่างดี

 

สำหรับปู่ชานของมันนั้น กลับเรียกชื่อห้วนๆไปเสียแล้ว

 

“โชคดีที่นายน้อยต้วนนับว่าเป็นยอดคนนัก กลับมียันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวไว้ในครอบครอง หาไม่แล้วคงต้องพลาดท่าเสียทีภายใต้เงื้อมมือของโอวหยางชานนั่นเป็นแน่!”

 

โอวหยางชิงกล่าวบอกโอวหยางป้าด้วยท่าทางมีโทสะ คล้ายมันเป็นห่วงต้วนหลิงเทียนจริงๆ

 

โอวหยางป้านั้นย่อมรู้ ‘สันดาร’ ของลูกชายมันดี

 

เรื่องที่โอวหยางชิงพ่นมามันไม่เชื่อแม้ครึ่งคำ!

 

เพราะโอวหยางชาน อาวุโสลำดับที่ 2 ของตระกูลโอวหยาง ไม่ใช่คนทำอะไรผลีผลามวู่วามอย่างไร้เหตุผลเช่นนั้น

 

ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะไม่เปิดเผยตัวตน แต่จากลักษณะอีกฝ่ายรวมถึงพลังสามารถไม่เว้นสิ่งของที่ครอบครอง ใครดูก็ย่อมพอคาดเดาได้…ว่ามาจากขุมพลังชั้น 7!

 

และสุดท้ายพวกมันก็เดาถูกจริงๆ ต้วนหลิงเทียนนั้นมาจากขุมพลังชั้น 7!

 

ยิ่งไปกว่านั้น ฐานะของอีกฝ่ายในขุมพลังชั้น 7 ยังไม่ธรรมดา!

 

แต่เป็นธรรมดาที่โอวหยางป้าจะไม่ขัดคำบุตรชายของมัน เพราะจนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ยังเป็นลูกในไส้ของมัน!

 

บุตรชายของมันไม่ว่าจะเลวร้ายเพียงใด แต่มันก็ทนดูเห็นอีกฝ่ายตายที่นี่ไม่ได้

 

“อาวุโสรองไปที่ใดแล้ว?”

 

โอวหยางป้าส่งเสียงผ่านปราณแท้ไปถามโอวหยางชิง ในสายตาของมันโอวหยางชานแม้จะเผชิญหน้ากับยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาว ก็สมควรรับมือได้ แม้จะบาดเจ็บแต่ก็ไม่น่าถึงขั้นตกตาย

 

“ท่านพ่อ ท่านปู่ชานตกตายด้วยยันต์เต๋าจู่โจม 3 ดาวของต้วนหลิงเทียนไปแล้ว! ในช่วงคับขันปู่ชานมิคิดว่ายันต์เต๋าของต้วนหลิงเทียนจักเป็นยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาว จึงมิได้ป้องกันให้ดี…”

 

โอวหยางชิงกล่าวส่งเสียงผ่านปราณแท้ตอบไปด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

 

‘ช้าก่อน! ไฉนต้วนหลิงเทียนกลับครอบครองยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวได้…ใน 9 พันธมิตร มีเพียงสำนักยันต์ลี้ลับ กับตลาดมืดหยินชานเท่านั้นที่มียันต์เต๋าระดับนั้น…แถมโดยปกติแล้วพวกมันย่อมมิปล่อยยันต์เต๋าระดับนั้นให้เล็ดรอดมาถึงมือคนนอก!’

 

ตอนนี้เองโอวหยางป้าพลันตระหนักได้ถึงเรื่องนี้

 

และไม่เพียงแต่โอวหยางป้า กระทั่งต่งฮุยยังตกตะลึงไปเช่นกัน ‘ยะ…ยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาว? ศิษย์พี่ป๋ายลี่หงกลับมอบของระดับนั้นให้ต้วนหลิงเทียนเลยหรือ!?’