ความตายของเฉียนคง

 

 

 

ในขณะที่เฉียนคงลอบจากไป ด้านป๋ายลี่หงเองก็เร่งรุดไปยังประตูหน้าสำนักทันที มันคิดสกัดต้วนหลิงเทียนเอาไว้และให้ต้วนหลิงเทียนเร่งหลบหนีไปจากสำนักจันทร์จรัสแสงเสีย!

 

เหตุผลที่ต้องกระทำเช่นนี้ล้วนเป็นเพราะเฉียนคง!

 

ในสายตาของมัน ทันทีที่เฉียนคงเห็นฉากสังหารนี้ มันต้องคิดว่าต้วนหลิงเทียนเป็นคนฆ่าจ้าวเฟิงแน่!

 

ด้วยท่าทีปฏิบัติต่อจ้าวเฟิงที่เฉียนคงเผยให้เห็น น่ากลัวมันคงไม่คิดปล่อยต้วนหลิงเทียนให้รอดไปได้ง่ายๆ!

 

ในขณะที่ป๋ายลี่หงเร่งรุดออกไป เฉียนคงที่ลอบลงมาจากฟ้าก็มาถึงคฤหาสน์ของป๋ายลี่หง เมื่อมันไม่พบตัวต้วนหลิงเทียนสีหน้ามันก็มืดดำลงทันใด

 

ดังนั้นเฉียนคงจึงเริ่มออกหาตัวต้วนหลิงเทียนไปทั่วสำนักจันทร์จรัสแสง สุดท้ายก็มาจบที่ประตูหน้าสำนัก หมายเฝ้ารอกระต่ายหน้าโพรง

 

‘ป๋ายลี่หง!’

 

ทันทีที่มาถึงประตูหน้าสำนักจันทร์จรัสแสง เฉียนคงก็พบตัวป๋ายลี่หงทันที ใบหน้าของมันเผยความอึมครึมออกมาไม่น้อย

 

อย่างไรก็ตามมันไม่คิดแหวกหญ้าให้งูตื่น เพียงเฝ้ารออย่างเงียบงัน

 

ป๋ายลี่หงกำลังรอคน…มันก็เช่นกัน!

 

ต้วนหลิงเทียนในฐานะกระต่าย ย่อมไม่ได้รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่สำนักจันทร์จรัสแสง ตอนนี้เขากำลังเดินกลับสำนักจันทร์จรัสแสงอย่างสบายอารมณ์

 

เดินมาไม่นานเขาก็แลเห็นจุดสีดำไกลๆ

 

สองเท้าก้าวเดินไปเรื่อย ไม่นานจุดสีดำไกลตาก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น สุดท้ายก็แลเห็นเป็นสำนักจันทร์จรัสแสง และประตูใหญ่สำนักจันทร์จรัสแสงก็ค่อยๆชัดเจนในลูกตา

 

“กลับมาแล้ว”

 

เมื่อเห็นประตูหน้าสำนักจันทร์จรัสแสง รอยยิ้มพลันคลี่กางบนใบหน้าต้วนหลิงเทียน “พอกลับไปแล้วข้าให้คนไปแจ้งข่าวเรื่องการตายของหลิวฮ่วนกับครูเลยดีกว่า…ทันทีที่รู้ครูต้องมีความสุขแน่”

 

“ต้วนหลิงเทียน!”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนก้าวเข้าหาประตูสำนักจันทร์จรัสแสงอย่างไม่รีบไม่ร้อน พลันมีเสียงเย็นหนึ่งดังลั่นขึ้นมา เสียงดังกล่าวยังกึกก้องไปทั่วทั้งสำนักจันทร์จรัสแสง!

 

จังหวะนี้คนในสำนักจันทร์จรัสแสงถึงกับสะดุ้งตกใจปานระเบิดลง

 

และตอนนี้เองก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ม่านกระจกฉายลักษณ์บนฟ้าเริ่มจางหายไป

 

เกือบทุกคนอดไม่ได้ที่จะตกใจกับเสียงตะโกนดังลั่น ทั้งหมดหันมองไปยังทิศทางประตูใหญ่สำนักทันที เพราะตระหนักได้ว่าเสียงดังมาจากทิศทางนั้น

 

“อาจารย์ลุงเฉียน!”

 

อาวุโสและเหล่าศิษย์เริ่มเดินทางไปยังประตูหน้าสำนัก ด้านเจียงเว่ยที่ได้ยินเสียงหน้าก็เปลี่ยนสีทันใด โพล่งคำออกมาด้วยความตื่นตระหนก

 

“ศิษย์น้องเฉียน!?”

 

“ศิษย์พี่เฉียน!?”

 

จังหวะนี้อาวุโสระดับสูงอันเป็นยอดฝีมือขอบเขตเซียนของสำนักจันทร์จรัสแสงก็ขมวดคิ้ว ด้วยไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่

 

“แย่แล้ว!!”

 

ไม่นานก็เป็นเจียงเว่ยที่ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนใคร ใบหน้าเริ่มกลายเป็นผวาทันที

 

“มีอันใดกัน?”

 

ทันใดนั้นอาวุโสหลายคนก็มองถามเจียงเว่ยด้วยสงสัย

 

“อาจารย์ลุงเฉียนเห็นพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนแล้วว่าร้ายกาจเพียงใด มิพ้นท่านต้องสรุปว่าต้วนหลิงเทียนฆ่าจ้าวเฟิงแน่! พวกเราต้องรีบไปหยุดอาจารย์ลุง!”

 

ทันทีที่กล่าวจบคำ ร่างเจียงเว่ยก็คล้ายสายลมกรรโชกพัดวูบไปยังประตูหน้าสำนักทันที

 

อาวุโสคนอื่นพอได้ยินก็รู้ความได้ทันที ต่างหน้าซีดกันเป็นแถวด้วยรู้ดีว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น!

 

“ศิษย์น้องเฉียนเจ้าเลอะเลือนแล้วหรือ!!”

 

“พี่เฉียนอย่าได้วู่วามเชียว!!”

 

……

 

ทั้งหลายเร่งตามเจียงเว่ยไปติดๆ ขณะพุ่งร่างงยังอดไม่ได้ที่จะสบถคำตำหนิเฉียนคุนออกมา

 

มาตอนนี้พวกมันย่อมตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ดี!

 

อารมณ์และนิสัยของเฉียนคุนพวกมันไหนเลยยังไม่รู้ได้ ลองอีกฝ่ายมั่นใจว่าต้วนหลิงเทียนมีพลังฝีมือสูงพอจะฆ่าจ้าวเฟิงได้แบบนี้ ย่อมไม่คิดเมตตาต้วนหลิงเทียนแน่!

 

เพราะเฉียนคุนนั้นเป็นคนที่ ยินยอมฆ่าผิดพันคน..แต่ไม่ยอมปล่อยให้คนร้ายคนเดียวหนีรอดไปได้!!

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้ในสายตาของพวกมันต้วนหลิงเทียนเป็นดั่ง ‘สมบัติ’ ของสำนัก ในสายตาของพวกมันอนาคตของสำนักจันทร์จรัสแสงล้วนขึ้นอยู่กับต้วนหลิงเทียนแล้ว! ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงไม่คิดปล่อยให้เฉียนคงทำร้ายต้วนหลิงเทียนได้เด็ดขาด!

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้สถานการณ์มิสู้ดีนัก!

 

พวกมันรู้ดีแม้จะรีบไปเพียงใดแต่ก็สายเกินการณ์แล้ว กว่าพวกมันจะไปถึงต้วนหลิงเทียนก็คงตายไปแล้ว

 

อีกด้านหนึ่งต้วนหลิงเทียนที่ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ จึงหันมองไปยังต้นเสียงด้วยความสงสัยทันที

 

“ศิษย์น้องหนีเร็ว!!”

 

จากนั้นก็มีเสียงคุ้นเคยดังขึ้นตามมา

 

เขาย่อมจดจำได้ว่าเสียงที่พึ่งดังเป็นของป๋ายลี่หง

 

ทั้งน้ำเสียงป๋ายลี่หงยังเต็มไปด้วยความกังวลนัก

 

ได้ยินเสียงกังวลของป๋ายลี่หง ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดท่า

 

และทันใดนั้นเองเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลขุมหนึ่งกดทับลงมายังร่างของเขา อีกทั้งอยู่ๆทุกอย่างรอบตัวเขาคล้ายกลับกลายสีทอง มองไปคล้ายเขาตกอยู่ในทะเลสีทองก็ไม่ปาน

 

‘เขตแดนงั้นเหรอ! แถมไม่ใช่เขตแดนของสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ทั่วๆไป!’

 

ใจต้วนหลิงเทียนฉุกคิดได้ทันที หน้ายังเปลี่ยนสีไปไม่น้อย

 

ถึงตอนนี้แม้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้ว่าสมควรมีตัวตนในขอบเขตเซียนกำลังลงมือกับเขาแน่นอน!

 

“ต้วนหลิงเทียนข้าจะส่งเจ้าไปปรนนิบัติรับใช้ลูกชายข้าจ้าวเฟิงในปรโลก!!”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังถูกมหาสมุทรสีทองสะกดพลังทั่วร่างไว้นั้น แรงกดดันมหาศาลจากผู้ที่ตะโกนใส่เขาก็ถาโถมทับมาอีกรอบ

 

แรงกดดันที่มาพร้อมเสียงตะโกนนั่นแทบทำให้เขาอึดอัดจนแทบสิ้นสติ!

 

ทว่าในห้วงเวลาที่ร่างกายเขาถูกแรงกดดันมหาศาลถาโถมมานั้นเอง กลิ่นอายพลังขุมหนึ่งพลันปะทุแผ่พุ่งออกมาจากทะเลปราณของต้วนหลิงเทียน มวลปราณแท้มหาศาลขุมหนึ่งพลันพุ่งดั่งน้ำเชี่ยวไปตามชีพจรเซียนทั้ง 99 สาย

 

ภายใต้การชักนำของมังกรพลังจากเคล็ดบ่มจิต 9 มังกรจักรพรรดิสงคราม ปราณแท้ที่เอ่อล้นออกมาก็โคจรครบรอบในพริบตา!

 

ทันใดนั้นทะเลปราณที่หว่างคิ้วของต้วนหลิงเทียนก็สั่นไหวคล้ายกำลังจะระเบิด!

 

ความรู้สึกวิงเวียนจนคล้ายจะเป็นลมบังเกิดขึ้นอีกครั้ง อย่างไรก็ตามรอบนี้ต้วนหลิงเทียนไม่รู้สึกอึดอัด กลับรู้สึกว่าทั่วร่างคล้ายเบาลง!

 

ทั้งหมดเป็นเพราะเขาทะลวงด่านพลังแล้ว!

 

ภายใต้แรงกดดันจากเขตแดนของตัวตนระดับเซียนรวมถึงกลิ่นอายพลังเปี่ยมจิตสังหาร ทำให้ต้วนหลิงเทียนทะลวงผ่านไปยังสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ได้สำเร็จ!

 

เดิมทีต้วนหลิงเทียนก็ขาดอีกเพียงเล็กน้อยก็จะทะลวงไปยังสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ได้อยู่แล้ว เวลาที่เขาใช้บ่มเพาะพลังในชั้น 3 ของเจดีย์หลิงหลงไม่ได้สูญเปล่าแต่อย่างใด

 

มีเพียงเหตุผลเล็กน้อยเท่านั้นที่ทำให้ก่อนหน้าเขาไม่อาจทะลวงผ่านจุดรอคอยได้

 

ทว่าคราวนี้ด้วยเขตแดนทั้งแรงกดดันรวมไปถึงจิตสังหารจากตัวตนขอบเขตเซียนที่ตะโกนออกมาด้วยอาฆาต ทำให้ต้วนหลิงเทียนสามารถทะลวงผ่านด่านพลัง หักผ่านจุดรอคอยสุดท้ายไปได้ในพริบตา

 

ทันทีที่บรรลุถึงสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ แม้เขตแดนมหาสมุทรสีทองประหลาดจะสร้างความกดดันให้เขา แต่มันก็ไม่ได้มากเหมือนตอนแรกอีกต่อไป

 

อย่างไรก็ตามสังหรณ์อัปมงคลยิ่งมายิ่งแรงกล้า!

 

ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่กำลังพุ่งจี้มาหาเขาด้วยความเร็วสูง!

 

ไร้ซึ่งความลังเลใดๆต้วนหลิงเทียนเปิดใช้ม่านตาพิสดารทันที พลังวิญญาณมหาศาลหลั่งไหลปานน้ำเชี่ยวไปยังตาซ้าย พริบตาฉากเรื่องราวในตาซ้ายเขาก็เริ่มช้าลง

 

และในช่วงเวลาดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนสะบัดมือเรียกกระบี่นิลสวรรค์ออกมาทันที กระทั่งจ่ายปราณแท้ที่เพิ่งเพิ่มพูนขึ้นมาลงสู่ตัวกระบี่แทบหมดสิ้น!

 

อย่างไรเสียต้วนหลิงเทียนก็เหลือปราณแท้ติดตัวไว้ส่วนหนึ่ง

 

ปราณแท้กว่า 9 ส่วนเริ่มผสานเข้ากับกระบี่นิลสวรรค์ด้วยความเร็วสูง

 

ทันใดนั้นตัวกระบี่นิลสวรรค์ก็สั่นไหวอย่างแรง กลิ่นอายคมกล้ากระหายเลือดแผ่ซ่านออกมาน่ากลัว! ด้วยไอพลังสีครามที่ฉาบไปทั่วใบกระบี่ พาลให้มวลอากาศโดยรอบถึงกับสั่นสะท้าน!!

 

ไม่ลังเลและไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ต้วนหลิงเทียนตวัดกระบี่นิลสวรรค์ออกไปฉับไวตามอำเภอใจ!

 

ในขณะที่ตวัดกระบี่ ต้วนหลิงเทียนยังรู้สึกราวกับเขาสามารถเชื่อมใจกับกระบี่นิลสวรรค์ได้!

 

การเชื่อมใจนี้ให้ความรู้สึกอันยอดเยี่ยมแก่เขานัก สุดที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดใดๆได้

 

ฟั่บ!

 

กระบี่นิลสวรรค์ตวัดออกฉับไว แว่วเสียงเบาๆพอให้ได้ยินเท่านั้น

 

ขณะเดียวกันนั้นเอง ภายใต้สายตาของเจียงเว่ยและอาวุโสระดับสูงที่พึ่งรุดมาถึงหน้าสำนัก พวกมันก็ได้เห็นว่าร่างชราแก่หง่อมที่กำลังพุ่งเข้าหาต้วนหลิงเทียนนั้น ได้ถูกตัดแบ่งออกเป็น 2 เสี่ยง!

 

ขณะเดียวกันมหาสมุทรสีทองที่แผ่ล้อมโดยรอบก็สลายหายไป

 

“อาจารย์ลุงเฉียน!”

 

“ศิษย์น้องเฉียน!!”

 

“พี่เฉียน!!”

 

วินาที่ที่เห็นร่างเฉียนคุนถูกผ่ากลางจนแยกเป็น 2 เสี่ยง เสียงกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกทั้งเสียใจพลันดังขึ้นในอากาศ ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเป็นเจียงเว่ยกับเหล่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนที่พึ่งมาถึง

 

พวกมันแต่เดิมก็ใจเสียไม่น้อย ด้วยคิดว่าต้วนหลิงเทียนอาจถูกเฉียนคุนฆ่าตาย!

 

อย่างไรก็ตามฉากเรื่องราวเบื้องหน้ากลับทำให้พวกมันตะลึงงันไปอย่างสมบูรณ์

 

ต้วนหลิงเทียนกลับสังหารเฉียนคุนได้ในกระบี่เดียว!

 

จังหวะนี้ไม่ใช่แค่ลูกตาเจียงเว่ยและอาวุโสคนอื่นๆจะเผยความหวาดกลัว กระทั่งสองตาคู่หนึ่งที่ลอบมองชมเรื่องราวของสำนักจันทร์จรัสแสงยังอดไม่ได้ที่จะเผยความหวาดกลัว…เป็นไท่หวู่! ตอนนี้หน้าผากมันยังมีเหงื่อเย็นผุดซึมออกมา!!

 

‘ชะ…โชคดี โชคดีนัก!’

 

วินาทีนี้ความคิดเดียวในใจของไท่หวู่ก็คือมันโชคดีนัก! โชคดีที่มันไม่ปรากฏตัวออกไปช่วงชิงกระบี่ลึกลับในมือของต้วนหลิงเทียนแต่แรก!

 

ถึงแม้มันจะกล้าพูดว่าพลังฝีมือมันเหนือกว่าเฉียนคง…

 

แต่ต่อหน้ากระบี่สังหารเมื่อครู่ มันรู้ตัวดีว่ามันมิอาจรับ!

 

กระบี่นั่นทั้งเร็วและทรงพลังเกินไป!

 

เร็วจนทำให้มันรู้สึกสิ้นไร้พลัง กระทั่งใจยังสั่นไหวไปด้วยความหวาดกลัว!

 

“ศิษย์น้องเจ้ารีบหนีไปก่อนเร็วเข้า!!”

 

ถึงแม้ว่ากระทั่งป๋ายลี่หงเองก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวกระบี่ในมือต้วนหลิงเทียน แต่สติของมันก็ไม่เตลิดอะไร เร่งกล่าวตะโกนเตือนต้วนหลิงเทียนอย่างร้อนใจอีกรอบ!

 

ถึงแม้มันไม่รู้ว่าไฉนกระบี่เล่มนั้นของต้วนหลิงเทียนถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ แต่มันรู้ดีว่าราคาที่ต้องจ่ายย่อมไม่น้อย เพรากลิ่นอายปราณแท้ในร่างของต้วนหลิงเทียนกลับลดฮวบลงอย่างน่าตื่นตระหนก!

 

เกรงว่าคงยากที่ต้วนหลิงเทียนจะสำแดงอำนาจกระบี่เช่นนั้นได้อีกครั้ง!

 

“สหายกับครอบครัวเจ้า ข้าจักปกป้องดูแลให้เอง!”

 

ป๋ายลี่หงยังคงกล่าวเตือนอีกครั้ง

 

“เฉียนคง…”

 

หลังได้ยินคำของป๋ายลี่หง ต้วนหลิงเทียนก็สามารถตระหนักถึงเรื่องราวได้ทันที

 

‘ไม่คิดเลยจริงๆว่าจ้าวเฟิงนั่นที่แท้กลับเป็นลูกของเฉียนคงจริงๆ’

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็นึกถึงวาจาที่เฉียนคงกล่าวไว้ก่อนหน้าได้ เขาจึงตระหนักได้ทันทีว่าข้อสันนิษฐานเหลวไหลของเขาที่แท้กลับถูกเผง!

 

หากแต่เขายังไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ ว่าไฉนเฉียนคงถึงรู้ว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าจ้าวเฟิง?

 

เพราะฟังจากเสียงตะโกนด้วยอาฆาตและการลงมือเมื่อครู่ เห็นชัดว่าเฉียนคงมันมั่นใจว่าเขาลงมือ ยังคิดฆ่าเขาให้ตายในท่าเดียว!