War sovereign Soaring The Heavens 1650
ตอนที่ 1,650 : หลุมพราง!
นับเป็นครั้งแรกเลยจริงๆ ตั้งแต่ที่ต้วนหลิงเทียนรู้จักกันกับหานเฉวี่ยไน่มา แล้วได้เห็นด้านนี้ของนาง!
ในสายตาของเขาหานเฉวี่ยไน่เป็นดั่งเด็กสาวซุกซน ที่มองโลกในแง่ดีและร่าเริงอยู่เสมอ อนิจจาตอนนี้นางกลับต่างออกไปจากภาพเด็กสาวเริงร่าในวันวานอย่างสิ้นเชิง
และทั้งหมดนี้ เห็นได้ชัดเพราะการสู่ขอวิวาห์ ของนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง!
‘คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง!’
เมื่อเห็นหานเฉวี่ยไน่ คนที่เขาเห็นเป็นดั่งน้องสาวแท้ๆกลับต้องกลายมาเป็นทุกข์แบบนี้ ในใจต้วนหลิงเทียนบังเกิดโทสะขึ้นมาอย่างยากระงับ!
หากทำได้เขาคงทนลบคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องให้สาบสูญไปจากโลกหล้าไม่ไหว เพื่อคลายกังวลให้นางเสีย!
แต่เขารู้ดีว่าด้วยพลังฝีมือของเขาตอนนี้อย่าว่าแต่จะลบทำลายคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องเลย อาศัยแค่ยอดฝีมือที่อ่อนแอที่สุดของคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องน่ากลัวจะบี้เขาให้ตกตายได้ด้วยนิ้วเดียว+
ต่อให้เขาจะมีกระบี่นิลสวรรค์และตราผนึกมารก็เปล่าประโยชน์
ตราผนึกมารนั้นมีผลกับผู้ฝึกมารเท่านั้น..
ส่วนกระบี่นิลสวรรค์ ด้วยพลังฝึกปรือของเขาตอนนี้ ต่อให้จ่ายออกด้วยปราณแท้ทั้งหมด ก็ฆ่าได้แค่เซียนดั้งเดิมขั้นกลาง หรืออย่างดีก็ขั้นเชี่ยวชาญ!
พลังฝีมือระดับนี้กับคฤหาสน์คลื่นขจีสกุลหานยังไม่นับเป็นอะไรได้ แล้วจะนับประสาอะไรกับคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง!
การมาคฤหาสน์คลื่นขจีครั้งนี้ ต้วนหลิงเทียนเพียงอยากทราบเรื่องของลี่เฟยจากหานเฉวี่ยไน่ ว่านางเป็นอย่างไรบ้างแล้ว ยังคิดจะถามหานเฉวี่ยไน่ทันทีที่ได้พบ แต่พอมาเห็นหานเฉวี่ยไน่เป็นทุกข์ร่ำไห้ฟูมฟาย เขาก็ไม่คิดจะรีบถามเพียงพยายามปลอบนางอย่างอ่อนโยน
และตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็หวนคืนสู่รูปลักษณ์เดิมแล้ว
ทันทีที่เขาเข้าสู่เขตที่พักของหานเฉวี่ยไน่ เขาก็คลายทักษะลับทันที
อันที่จริงตอนชิงหนูเห็นเขาเมื่อวานนี้ แว่บแรกนางก็จำเขาไม่ได้เช่นกัน
หากแต่ด้วยเสียงผ่านปราณแท้ที่เขาเร่งส่งไปเล่าเรื่องราวในอดีต ทำให้นางเลิกสงสัยเขา
“เฮ่อ…”
ชิงหนูที่ยืนชมเรื่องราวอยู่ห่างๆ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างสะทกสะท้อน
นางเฝ้าดูหานเฉวี่ยไน่เติบโตขึ้นมาจากตอนยังเล็กเป็นเด็กน้อย อีกฝ่ายใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลมีความสุขมาตลอด กระทั่งคนของคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องมาเยือนจวบจนนายน้อยนั่นสู่ขอนางไปตบแต่ง ตั้งแต่นั้นมาความไร้เดียงสาของหานเฉวี่ยไน่ก็หายไป กลับกลายเป็นคนเงียบขรึมเก็บตัว กระทั่งกับนางเฉวี่ยไน่ยังไม่ค่อยกล่าวด้วยอีกต่อไป
หลายครั้งหลายคราที่นางอยากจะบุกไปฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องเสียให้รู้แล้วรู้รอด เพราะตราบใดที่นายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องตกตายงานวิวาห์นี้ก็เป็นอันยกเลิก
แต่ทว่าไม่ต้องกล่าวถึงผู้คุ้มกันที่คอยอารักขานายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจะร้ายกาจกว่านางมาก เอาแค่องค์รักษ์พิทักษ์ทั่วไปก็มีพลังฝีมือเหนือนางไปไม่น้อย
อีกทั้งถึงนางจะฆ่านายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องได้จริง หากแต่คฤหาสน์คลื่นขจีย่อมไม่พ้นโทษทัณฑ์แน่นอน…หลังจากนั้นไม่เพียงแต่ตัวนาง แต่คฤหาสน์คลื่นขจีก็ต้องชดใช้! กระทั่งหานเฉวี่ยไน่อาจจะต้องพลอยโดนหางเลขไปด้วย!!
เพราะในบรรดาผู้คนที่อยู่ในเขตอิทธิพลของคฤหาสน์คลื่นขจี มีใครไม่รู้บ้าง..ว่านางเป็นคนของหานเฉวี่ยไน่?
ถึงตอนนั้นต่อให้นางประกาศถอนตัวออกจากคฤหาสน์คลื่นขจีก่อนลงมือ แต่คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็ต้องตามมาเอาเรื่องเอาราวกับคฤหาสน์คลื่นขจีแน่นอน!
ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ชิงหนูจะเป็นทุกข์กับหานเฉวี่ยไน่มากเพียงใด นางก็ไม่อาจทำอะไรได้เลย
อย่างไรก็ตามแม้ชิงหนูจะไม่อาจช่วยอะไรหานเฉวี่ยไน่ในเรื่องนี้ได้ แต่ลำพังเรื่องการปิดกั้นสำนึกเทวะที่แผ่มาจากทั่วสารทิศเพื่อตรวจสอบเรื่องราวในเรือนนางยังพอกระทำได้
แม้นางจะไม่รู้ว่าไฉนต้วนหลิงเทียนถึงต้องปลอมตัว แต่นางรู้ว่าเขาต้องไม่กระทำเช่นนี้หากไร้เหตุผลแน่นอน! ดังนั้นนางจึงเลือกแผ่สำนึกเทวะของนางออกไปฉาบคลุมทั่วที่พักของหานเฉวี่ยไน่ ปิดกั้นการสำนึกเทวะอื่นๆ
ด้วยเหตุนี้ผู้คนที่มาซุ่มจับตามองอยู่ ก็จะไม่รู้ความเป็นไปใดๆทั้งสิ้น
หลังจากที่ร่ำไห้ระบายออกไปพักใหญ่ หานเฉวี่ยไน่ก็ผละออกจากอ้อมอกต้วนหลิงเทียน ก่อนที่จะปาดน้ำตาแล้วพยายามฝืนยิ้มกล่าวถามออกมา “พี่ใหญ่หลิงเทียน ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่?”
“ตอนแรกข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าอยู่คฤหาสน์คลื่นขจีหรือเปล่า…ข้าก็แค่ลองวัดดวงมาดูน่ะ”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกด้วยรอยยิ้ม หากแต่ลึกลงไปในแววตายังเผยความกังวลทั้งร้อนใจออกมาอย่างยากจะปกปิด
“พี่ใหญ่หลิงเทียน เข้าไปคุยกันในบ้านเถอะ”
หานเฉวี่ยไน่มองไปรอบๆครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพาต้วนหลิงเทียนเดินตัดลานเข้าไปในตัวบ้าน
หลังจากที่เข้ามาในบ้านแล้ว หานเฉวี่ยไน่ก็ปิดประตู ชิงหนูเองก็วูบร่างมาหยุดขวางหน้าประตูเอาไว้ดั่งเทพผู้พิทักษ์ คล้ายจะให้ต้วนหลิงเทียนกับหานเฉวี่ยไน่ได้สนทนากันอย่างปลอดภัย
“เฉวี่ยไน่ พี่สาวเฟยเอ๋อของเจ้า กับเจ้าตัวเล็กทั้ง 3 ได้มาที่นี่หรือไม่?”
ต้วนหลิงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนีท่จะมองถามหานเฉวี่ยไน่ออกมาอย่างอดไม่ไหว
“อื้อ”
หานเฉวี่ยไน่พยักหน้า
“แล้วตอนนี้พี่สาวเฟยเอ๋อของเจ้า กับ 3 ตัวเล็กนั่นเล่า อยู่ที่ไหนในคฤหาสน์คลื่นขจีหรือ?”
ลูกตาต้วนหลิงเทียนส่องแสงสว่างจ้า สีหน้ายังเผยความร้อนใจออกมา คล้ายยังอยากงอกเงยปีกเพื่อเหินบินไปหาลี่เฟยมันเสียตอนนี้เลย
“พวกนางเคยอยู่ แต่ตอนนี้…”
หากแต่ด้านเฉวี่ยไน่พอได้ยินคำถามนี้ของเขา นางกลับเผยยิ้มออกมาอย่างฝืนๆ
และก่อนที่นางจะทันได้กล่าวจบ ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวถามขัดขึ้นมาเสียก่อน “เกิดอะไรขึ้น?!”
คิ้วต้วนหลิงเทียนยังขมวดเป็นปม
“พี่ใหญ่หลิงเทียน พี่สาวเฟยเอ๋อคลอดบุตรให้ท่านไม่ทันไร คนของบิดาท่านก็มารับตัวนางไปแล้ว”
หานเฉวี่ยไน่กล่าวถึงตรงนี้ ใบหน้าของนางก็เผยความสงสัยออกมาไม่น้อย “พี่ใหญ่หลิงเทียน ที่แท้บิดาท่านเป็นผู้ใดกันแน่?”
“บิดาของข้าน่ะเหรอ?”
ต้วนหลิงเทียนยิ่งมายิ่งขมวดคิ้วยู่ย่น “เฉวี่ยไน่ ที่แท้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่?”
หลังจากนั้นภายใต้วาจาบอกเล่าของหานเฉวี่ยไน่ ต้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“บอกคุณหนูเฉวี่ยไน่ด้วย ว่าฮูหยินของนายน้อยและบุตรชายของนาง กลับไปกับข้าแล้ว”
นี่คือวาจาที่ยอดฝีมือลึกลับผู้นั้นกล่าวทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่จะจากไปอย่างไร้ร่องรอย
เรียกหาลี่เฟยว่าฮูหยินของนายน้อย เช่นนั้นก็หมายความว่าต้วนหลิงเทียนคือนายน้อยของยอดฝีมือลึกลับผู้นั้น!
คอนนี้ความสุขความยินดีที่ต้วนหลิงเทียนได้รับทราบว่าเขามีบุตรชาย ได้ถูกความตกตะลึงจากยอดฝีมือลึกลับผู้นั้นกลบไปเสียสิ้น!
ยอดฝีมือลึกลับผู้นั้นบุกเข้ามาถึงใจกลางคฤหาสน์คลื่นขจีสกุลหาน และพาตัวคนออกไปโดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้สักคน!!
“ยอดฝีมือที่ร้ายกาจถึงขนาดนี้ กลับเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านพ่องั้นเหรอ…”
ต้วนหลิงเทียนรู้สึกเหลือเชื่อไม่น้อย เพราะเรื่องนี้มันทำใจเชื่อได้ลงคอยากจริงๆ
ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าตลอดระยะเวลาหลายปีที่บิดาเขาหายตัวไป พลังฝึกปรือกลับกลายเป็นบรรลุถึงขอบเขตอัศจรรย์ ทั้งยังมาตั้งหลักในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าได้แล้ว
แต่เขาคิดเพียงแค่ว่าบิดาไม่เอาไหนของเขาสมควรเป็นผู้ฝึกตนธรรมดาๆในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าเท่านั้น ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเป็นตัวตนที่ร้ายกาจถึงขั้นนี้
“ท่านพ่อ นี่ท่านมีเรื่องปิดบังข้ามากเท่าไหร่กันแน่…”
พอคิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มเจื่อนๆออกมา
แต่หลังจากได้รับทราบว่า ลี่เฟยและบุตรชายของเขา สมควรถูกคนของบิดาไม่เอาไหนพาตัวไป ต้วนหลิงเทียนก็พลอยโล่งใจออกมาไม่น้อย ก่อนที่จะกล่าวถามหานเฉวี่ยไน่ออกไปอีกครั้ง “เฉวี่ยไน่ นอกจากกล่าวถึงเรื่องเสี่ยวเฟยเอ๋อแล้ว ยอดฝีมือลึกลับผู้นั้นได้กล่าวอะไรเพิ่มไว้อีกหรือไม่?”
ลูกตาต้วนหลิงเทียนทอประกายออกมาด้วยความคาดหวัง
เพราะตราบใดที่เขารู้ว่ายอดฝีมือลึกลับผู้นั้นเป็นใคร เขาก็มีเบาะแสไว้ให้ตามหาบิดามารดา และครอบครัวของเขาแล้ว!
“ไม่เลย”
หานเฉวี่ยไน่เผยยิ้มออกมาฝืนๆ “คนผู้นั้นเพียงบอกออกมาทำนองเป็นคนจากครอบครัวของท่าน แต่มิได้กล่าวถึงเรื่องอื่นใดอีก”
พอได้ยินต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวังเล็กน้อย
“พี่ใหญ่หลิงเทียน…”
ทันใดนั้นคล้ายหานเฉวี่ยไน่จะคิดเรื่องอะไรออก แต่พอนางกล่าวออกมาได้ไม่ทันไรก็เงียบไปทันทีคล้ายเปลี่ยนใจ
“เฉวี่ยไน่เจ้ามีอะไรจะบอกข้างั้นหรือ?”
ต้วนหลิงเทียนย่อมสังเกตได้
“พี่ใหญ่หลิงเทียน มีบางเรื่องที่ข้าไม่อาจปิดบังท่านได้”
หานเฉวี่ยไน่เม้มปากครู่หนึ่งค่อยกล่าวบอกเรื่องราวของหานจิ้นเหนียน หลานชายของอาวุโสสูงสุดออกมา ว่ามันมีเจตนาร้ายกับลี่เฟยอย่างไร และเรื่องที่มันถูกยอดฝึมือลึกลับคนนั้นสังหารได้ทันท่วงที “บางทียอดฝีมือลึกลับผู้นั้นคงลอบคุ้มครองพี่หญิงลี่เฟยมานานแล้ว พอหานจิ้นเหนียนคิดลงมือ ยอดฝีมือผู้นั้นจึงตัดสินใจเคลื่อนไหว…”
“หลังจากนั้นเมื่อตัวตนเปิดเผย ยอดฝีมือผู้นั้นก็คงเลือกที่จะพาตัวพี่หญิงไปยังที่ปลอดภัย”
นี่คือการคาดเดาของหานเฉวี่ยไน่
“หานจิ้นเหนียน!”
ทันใดนั้นสองตาของต้วนหลิงเทียนก็เย็นเยียบลง จิตสังหารอำมหิตปะทุออกมาทันใด กลิ่นอายพลังเย็นยะเยือกยังระเบิดออกมาฉาบคลุมไปทั่วร่าง กดดันบีบคั้นในบรรยากาศ ยากที่ผู้คนจะทานทนรับไหว!
กระทั่งหานเฉวี่ยไน่เองก็ไม่อาจทานรับแรงกดดันพลังนี้ของต้วนหลิงเทียนได้ไหว!!
‘อันใดกัน! พลังฝีมือของพี่ใหญ่หลิงเทียนสูงล้ำเหนือข้าไปแล้ว!?’
ใจหานเฉวี่ยไน่ถึงกับสะท้านไปโดยพลัน แววตาเผยออกถึงความไม่อยากจะเชื่อ!
ต้องทราบด้วยว่าพลังฝึกปรือของนางตอนนี้อยู่ในขอบเขตสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบ ทว่ายังไม่อาจต้านทานรับแรงกดดันพลังจากต้วนหลิงเทียนไหว! และแม้ไอพลังยังไม่ถึงขอบเขตเซียน แต่ก็ใกล้เคียงเต็มที!!
เช่นนั้นนางย่อมสรุปได้ทันทีว่าพลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนอยู่ในขอบเขตขีดขั้นอะไร!
ครึ่งก้าวเซียน!
“พี่ใหญ่หลิงเทียน หานจิ้นเหนียนนั่นมันตกตายอนาถไปแล้ว..”
หานเฉวี่ยไน่กล่าวออกมาเบาๆอีกครั้ง เพื่อย้ำเตือนต้วนหลิงเทียน
ต้วนหลิงเทียนพอได้ฟังก็หวนกลับมามีสติ เริ่มสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านขึ้นมา
สำหรับเขาแล้ว ลี่เฟยก็เป็นดั่งเกล็ดย้อน
ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องลี่เฟย ก็เหมือนแตะเกล็ดย้อนของเขา!
มังกรทุกตัวล้วนมีเกล็ดย้อน ผู้ใดแตะต้อง ตาย!
เขาเองก็เช่นกัน!
“เฉวี่ยไน่ ตอนที่ข้ามาถึงเมืองคลื่นขจี พอดีข้าได้ยินมาว่า มีอาวุโสสูงสุดเห็นดีเห็นงามกับการแต่งงานระหว่างเจ้ากับนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง…มีอาวุโสสูงสุดที่เห็นด้วยทั้งสิ้นกี่คนหรือ?”
ต้วนหลิงเทียนมองถามหานเฉวี่ยไน่ออกมา
“มีเพียงคนเดียวเท่านั้น”
สองตาหานเฉวี่ยไน่ทอประกายเย็นวาบออกมา ค่อยกล่าวออกมาเสียงเข้ม “ข้ากระทั่งยังสงสัย ถึงเหตุผลการมาเยือนของนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องผู้นั้น…บางทีคงเป็นเพราะ หานซิ่น ด้วยแน่!”
“หานซิ่น?”
ต้วนหลิงเทียนนิ่งไปครู่หนึ่ง และไม่รู้จะพูดอะไรต่อด้วยไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกันอย่างไร
“หานซิ่น เป็นอาวุโสสูงสุดคนเดียวของคฤหาสน์คลื่นขจี อีกทั้งยังเป็นปู่แท้ๆของหานจิ้นเหนียน”
หานเฉวี่ยไน่กล่าว
“ทำไมเจ้าถึงคิดแบบนั้น?”
พอได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นปู่หานจิ้นเหนียน ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ถูกชะตากับอาวุโสสูงสุดที่ว่านั่นทันที ยิ่งอยากรู้เหตุผลจากหานเฉวี่ยไน่เข้าไปใหญ่
เพราะจากที่หานเฉวี่ยไน่บอกเมื่อครู่ ท่าทางการมาเยือนคฤหาสน์คลื่นขจีของนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง เผลอๆอาจเป็นเพราะหานซิ่น!
“นั่นเพราะพวกเรามิเคยติดต่อทำการค้าอะไรกับคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องเลย แถมนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็มิเคยมาเยือนคฤหาสน์คลื่นขจีของพวกเราสักครั้ง…ทว่าหลังจากที่หานจิ้นเหนียนตกตาย อยู่ๆดีๆนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็แวะมา หากมันเพียงมาเยือนอย่างเดียวก็คงมิแปลกอะไร แต่อยู่ๆหานซิ่นกลับขอให้ข้าไปพบอีกฝ่าย ยังบอกว่าอีกฝ่ายอยากเจอข้า”
เมื่อคิดถึงจุดนี้ วาจาประโยคต่อมาของหานเฉวี่ยไน่ก็เต็มไปด้วยจิตฆ่าฟันทันที “วันนั้นข้าไม่ทันคิดว่าอยู่ดีๆ ไฉนนายน้อยคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจะอยากเห็นข้าโดยไร้สาเหตุ! แต่พอข้ามาย้อนคิดไปคิดมา ทั้งหมดมิพ้นหลุมพรางที่หานซิ่นจงใจขุดไว้เพื่อให้ข้าร่วงหล่นลงไปเป็นแน่!”
Comments