ตอนที่ 1,888 : แผนของผู้เฒ่าหั่ว!

 

เรื่องที่สมุนไพรวิญญาณและโอสถวิญญาณในสวนสมุนไพรนั้นไม่ธรรมดา เป็นอะไรที่ต้วนหลิงเทียนค้นพบมานานแล้ว

 

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่กล้าทำตามเสียงของหัวใจไปขโมยสมุนไพรวิญญาณรวมถึงโอสถวิญญาณพวกนั้น!

 

นั่นเพราะเจ้าของสวนสมุนไพรสมควรเป็นตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์!

 

ถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะมัวมาสนใจคอยจับตามองสวนสมุนไพรตลอดเวลา แต่ด้วยพลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนในตอนนี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสัมผัสได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายจ้องมองอยู่หรือไม่ได้จับตากันแน่…

 

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้คิดขโมยสมุนไพรวิญญาณทั้งโอสถวิญญาณในสวนสมุนไพรย่อมไม่ต่างอะไรจากเล่นกับไฟ!

 

ไม่ถูกจับได้ก็โชคดีไป…

 

แต่ถ้าถูกจับได้ขึ้นมา ให้เขามี 10 ชีวิตก็ไม่พอตาย!

 

กระทั่งยังจะลากกู่ลี่กับจูลู่ฉีให้พลอยซวยไปด้วย!

 

“ประโยชน์ที่อาจจะได้รับจากชั้น 4 ของเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติเจ้าเองก็รู้ดีอยู่แล้ว…เจ้าไม่สนใจหรือ?”

 

เสียงของผู้เฒ่าหั่วดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

หากบอกว่าก่อนหน้าผู้เฒ่าหั่วเพียงกล่าวยั่วๆต้วนหลิงเทียนเล่นๆล่ะก็ คราวนี้เรียกว่ายั่วต้วนหลิงเทียนจริงจังแล้ว!

 

ได้ยินวาจายั่วยุของผู้เฒ่าหั่ว ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มขื่นขม ส่งเสียงกล่าวตอบว่า “ผู้เฒ่าหั่ว ผลประโยชน์ที่ชั้น 4 ของเจดีย์หลิงหลงจะมอบให้แน่นอนว่าทำให้ข้าสนใจอย่างมาก…ข้ายังอยากซ่อมชั้น 4 มากเสียจนเก็บเอาไปฝันด้วยซ้ำ! แต่สมุนไพรวิญญาณกับโอสถวิญญาณพวกนี้ข้าแตะต้องไม่ได้จริงๆ”

 

วาจาท้ายประโยคของต้วนหลิงเทียนเต็มไปด้วยความอับจนหนทาง

 

“เพราะอันใด?”

 

ผู้เฒ่าหั่วกล่าวถาม

 

ต้วนหลิงเทียนได้แต่กล่าวความขับข้องใจออกไปให้ผู้เฒ่าหั่วฟังแต่แรก “ถึงแม้ข้าจะยังไม่เคยเจอเจ้าของสวนสมุนไพรนี้ แต่จากกลวิธีลงมือของมันก่อนหน้า 9 ใน 10 ส่วนมันสมควรเป็นตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์! ด้วยพลังฝีมือของมันถึงสอดแนมจับตาดูพวกเราอยู่ พวกเราก็ไม่อาจรู้ได้…”

 

“ถึงแม้มันจะไม่ได้จับตาดูพวกเราอยู่ตลอดเวลา แต่ใครจะไปรู้ว่าข้าจะลงมือตอนที่มันไม่ได้จับตาดูอยู่หรือไม่…หากข้าพลาดไม่เพียงแต่ข้าจะตาย พี่กู่กับจูลู่ฉียังต้องมาตายเพราะข้าอีกด้วย”

 

“นอกจากนี้ต่อให้ข้าสามารถขโมยสมุนไพรทั้งโอสถวิญญาณพวกนี้ไปได้จริง และมันไม่อาจรู้ตัวได้ช่วงหนึ่ง…ทว่าหลังจากมันรู้ตัวเล่า? แถมพอมันไม่เห็นของแล้วมันจะไม่สงสัยข้ากับพวกพี่กู่หรือ?”

 

กล่าวถึงวาจาประโยคท้ายต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา

 

“ปัญหาที่เจ้าว่ามา คิดแก้ไขก็หาได้ยากเย็นไม่”

 

เมื่อเสียงกล่าวของต้วนหลิงเทียนดังจบคำ เสียงของผู้เฒ่าหั่วก็ดังขึ้นต่ออีกครั้ง “เจ้าสามารถกระทำเช่นนี้ได้…”

 

หลังจากนั้นผู้เฒ่าหั่วก็บอกเล่า ‘แผนการ’ ที่คิดไว้ให้ต้วนหลิงเทียนฟัง

 

หลังจากได้ฟังแผนของผู้เฒ่าหั่ว ลูกตาต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะหดหยีลง ยังกล่าวถามออกมาเสียงเครียด “ผู้เฒ่าหั่ว…นี่จักไม่เสี่ยงเกินไปหน่อยหรือ หากมันไม่หลงกลไม่เพียงแต่ข้ากับพี่กู่และจูลู่ฉีจะไม่อาจหนีพ้น…แต่มันอาจบันดาลโทสะ ลงมือฆ่าพวกเราระบายอารมณ์…”

 

“ผ่อนคลาย…แผนนี้มันต้องหลงกลแน่ เชื่อข้า”

 

ผู้เฒ่าหั่วกล่าวออกด้วยความมั่นใจ

 

เมื่อรออยู่นานแต่ต้วนหลิงเทียนยังไม่ตอบสนองอะไร ผู้เฒ่าหั่วก็รู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนยังลังเลสองจิตสองใจ “เจ้าลองคิดดูเถอะ…โอกาสนี้หาได้ยากเย็นนัก วันหน้าคิดค้นหาวัตถุดิบซ่อมแซมชั้น 4 ของเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติได้รวดเร็วเช่นนี้เกรงว่าคงมิมีแล้ว…”

 

“และหากแผนนี้ประสบความสำเร็จเจ้าไม่เพียงแต่จะได้รับสมุนไพรวิญญาณทั้งโอสถวิญญาณทั้งหมดในสวนสมุนไพรนี่ เจ้ากับสหายก็จักสามารถหลบหนีไปจากที่นี่ได้! หรือเจ้าคิดจะอยู่ที่นี่กับสหายจนครบ 10 ปี? เจ้ากับสหายอาจรอได้ แต่ภรรยากับลูกเจ้าที่ถูกจองจำอยู่ในหอคุมกฏลัทธิบูชาไฟเล่า…สามารถรอได้หรือไม่?”

 

วาจาท้ายประโยคของผู้เฒ่าหั่วเต็มไปด้วยความล่อลวง นับว่าสร้างผลกระทบต่อจิตใจต้วนหลิงเทียนนัก

 

ต้วนหลิงเทียนเคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้ผู้เฒ่าหั่วฟังแล้ว ผู้เฒ่าหั่วจึงรู้สถานการณ์ดี

 

“ผู้เฒ่าหั่ว ข้าเชื่อใจท่าน!”

 

ในขณะที่ใจกำลังร้อนรุ่มอยู่นั้น ต้วนหลิงเทียนก็ครุ่นคิดไตร่ตรองเร็วรี่ สุดท้ายจึงได้กัดฟันกล่าวออกมาอย่างแน่วแน่ คิดดำเนินตามแผนการของผู้เฒ่าหั่ว ขโมยสมุนไพรและโอสถวิญญาณในสวนสมุนไพรนี่ให้เหี้ยน!

 

ยังจะใช้เรื่องนี้ในการหลบหนีออกจากเงื้อมมือของตัวตนที่น่าจะอยู่ในขอบเขตเซียนสวรรค์ด้วย!

 

โชคเป็นของผู้กล้า!!

 

เมื่อรวมกับความช่วยเหลือของผู้เฒ่าหั่วแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกว่าโอกาสประสบผลสำเร็จมันสูงมากทีเดียว

 

ส่วนเรื่องที่ผู้เฒ่าหั่วกล่าวว่าไม่มีทางผิดพลาดนั้น บอกตรงๆเขาไม่แน่ใจสักเท่าไร

 

เพราะสุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครล่วงรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น บางทีอาจจะเกิดปัญหาเอาวินาทีสุดท้ายก็ได้

 

“แต่ว่า…ผู้เฒ่าหั่ว ข้าเชื่อท่าน…ไม่ได้หมายความว่าพี่กู่กับจูลู่ฉีจะเห็นดีด้วยกับแผนนี้! และเพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวพันถึงชีวิตของพวกเรา เช่นนั้นทุกคนคงไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมาอีกครั้ง

 

“ตราบใดที่เจ้ามีความมั่นใจ ข้าเชื่อว่าพวกนั้นก็ไม่คิดปฏิเสธ”

 

ผู้เฒ่าหั่วกล่าวออก เห็นชัดว่ามันเชื่อว่าต้วนหลิงเทียนทำได้

 

“ข้าไม่อาจรับปากท่านได้…แต่ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

 

ผู้เฒ่าหั่วมั่นใจในตัวต้วนหลิงเทียน แต่ไม่ใช่ว่าต้วนหลิงเทียนจะมีความมั่นใจในตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้ เช่นนั้นจึงไม่กล้ายืนยันกับผู้เฒ่าหั่ว

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ต้วนหลิงเทียนต้องประหลาดใจก็คือ ทันทีที่เขาบอกแผนของผู้เฒ่าหั่วให้ทั้งคู่ฟัง ทั้งคู่กลับตอบรับทันที!

 

“ตราบใดที่เจ้ามั่นใจว่าสามารถจับสัมผัสได้ว่ามันเฝ้ามองพวกเราอยู่หรือไม่…ข้าเชื่อว่าแผนนี้มีโอกาสเป็นไปได้สูงนัก”

 

จูลู่ฉีกล่าว

 

“ข้าเองก็คิดว่าเป็นไปได้สูงยิ่ง”

 

กู่ลี่ยังกล่าวเห็นด้วยอีกคน

 

“ไม่มีแผนใดไร้ข้อผิดพลาด…ถึงแม้พวกท่านจะเห็นว่าแผนนี้มีโอกาสสูง แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ข้อผิดพลาด พวกท่านต้องคิดให้ดี”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวย้ำ

 

“ข้าคิดดีแล้ว…แทนที่จะถูกขังอยู่ที่นี่นับ 10 ปี ข้าสู้เสี่ยงกระทำตามแผนเจ้าดีกว่า! และตราบใดที่เจ้าจับสัมผัสได้จริงๆว่ามันกำลังมองพวกเราอยู่หรือไม่ โอกาสที่แผนนี้จักสำเร็จช่างสูงนัก!”

 

จูลู่ฉีกล่าวออกอีกครั้ง

 

“ถูกแล้ว! หากให้ข้ากู่ลี่ติดแหง็กอยู่ที่นี่ 10 ปี ข้ายินดีเสี่ยง!!”

 

กู่ลี่ก็ยินดีเสี่ยงเหมือนจูลู่ฉี

 

“เช่นนั้นในเมื่อทุกคนเห็นด้วยแล้ว…พวกเราเริ่มดำเนินแผนการนั่นพรุ่งนี้เลยเป็นไง?”

 

เมื่อเห็นว่ากู่ลี่และจูลู่ฉียังคงเห็นด้วยแม้เขาจะกล่าวย้ำเตือน ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดกล่าวไรให้มากความอีก บอกวันเวลาทันที

 

“ได้”

 

“เยี่ยม”

 

กู่ลี่กับจูลู่ฉีพยักหน้ารับกล่าวตอบออกมาพร้อมเพรียง

 

นอกจากนั้นลึกลงไปในแววตาของพวกมันยังเผยความตื่นเต้นประการหนึ่ง คล้ายตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ

 

ในคืนนั้น ต้วนหลิงเทียนก็หารือเรื่องแผนการกับผู้เฒ่าหั่วอย่างละเอียดอีกครั้ง

 

“แผนวันพรุ่งไม่อาจผิดพลาดได้เด็ดขาด!”

 

ต้วนหลิงเทียนหารือกับผู้เฒ่าหั่วจนถึงเที่ยงคืน พรุ่งนี้เขาจะกระทำให้ดีที่สุดและไม่ให้มีข้อผิดพลาดอะไรเด็ดขาด

 

ไม่นานม่านรัตติกาลก็ถูกชักขึ้น แสงแรกของวันสาดส่องขับไล่ความมืดมิด

 

“สำนึกเทวะของมันหายไปแล้ว! เริ่มทำตามแผนได้!!”

 

ต้วนหลิงเทียน ที่กำลังรดน้ำต้นสมุนไพรในสวนตามหน้าที่ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงหนึ่งส่งตรงถึงหู

 

เป็นเสียงของผู้เฒ่าหั่ว!

 

“ลงมือได้!”

 

เมื่อได้ยินเสียงของผู้เฒ่าหั่ว ต้วนหลิงเทียนก็รีบส่งเสียงไปหากู่ลี่กับจูลู่ฉีที่กำลังรดน้ำแปลงสมุนไพรข้างๆทันที

 

ครู่ต่อมาพวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ประหนึ่งแปรเปลี่ยนไปเป็นสายลมหอบใหญ่ พุ่งพัดหายไปในแปลงสมุนไพรอย่างฉับไว!

 

ผุบ! ผุบ! ผุบ!

 

…

 

ราวกับพายุใต้ฝุ่นโหมกระหน่ำแปลงสมุนไพรก็ไม่ปาน เหล่าสมุนไพรวิญญาณทั้งหลายถูกถอนรากถอนโคนติดดินไปเป็นกระจุกด้วยความเร็วอย่างเหลือเชื่อ

 

เรียกว่ายามทั้ง 3 พุ่งผ่านที่ใด ประหนึ่งห่าฝูงตั๊กแตนร้ายหิวโซกวาดข้าวและพืชผลจนเหี้ยน!

 

เมื่อเก็บสมุนไพรได้จำนวนหนึ่งแล้ว จูลู่ฉีกับกู่ลี่จะซัด ‘สินสงคราม’ มาทางต้วนหลิงเทียน

 

นี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวบอก

 

เนื่องจากต้วนหลิงเทียนมีวิธีซ่อนสมุนไพรและโอสถวิญญาณเหล่านี้โดยที่ไม่อาจตรวจพบ…เจดีย์หลงหลิง 7 สมบัติ!

 

แน่นอนว่าตอนอธิบายแผนให้กูลี่กับจูลู่ฉีฟัง เขาไม่ได้กล่าวถึงเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติ

 

เพียงแค่กล่าวว่าเขามีวิธีซ่อนสมุนไพรวิญญาณและโอสถวิญญาณทั้งหลายโดยที่เจ้าของสวนไม่อาจค้นเจอได้เท่านั้น

 

และนี้คือขั้นตอนแรกของแผน

 

หากไม่อาจผ่านขั้นตอนแรกนี้ไปได้ เกรงว่าแผนทั้งหมดคงล่มไม่เป็นท่า

 

อาศัยพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนและพวกทั้ง 3 แม้แปลงสมุนไพรวิญญาณนี้จะกว้างใหญ่ แต่เวลาพึ่งผ่านไปราว 1 ก้านธูป สมุนไพรและโอสถวิญญาณทั้งหมดก็ถูกกวาดจนเหี้ยนไม่มีเหลือ!

 

“ท่านผู้อาวุโส แย่แล้ว! เกิดเรื่องแล้ว สมุนไพรกับโอสถวิญญาณถูกขโมยไปหมดสิ้นแล้ว!!”

 

ต้วนหลิงเทียนกับกู่ลี่และจูลู่ฉีที่จัดการกับสมุนไพรเรียบร้อย ทั้งดำเนินการบางอย่างเสร็จสิ้นหันมาสบตากันคราหนึ่งก็เป็นกู่ลี่ที่ตะโกนโวยวายออกมาเสียงดังลั่น ในน้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความวิตกกังวลอย่างสมจริงราวกับมันคือนักแสดงมือเอก

 

เสียงตะโกนของกู่ลี่แต่เดิมก็ดังเป็นทุน พอมาผนึกไปด้วยปราณแรกกำเนิดขอบเขตเซียนมนุษย์ จึงทำให้เสียงก้องกระจายไปทั่ว ย่อมทำให้เจ้าของสวนสมุนไพรได้ยินทันที

 

และตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนกับพวกทั้ง 3 ก็ได้แลเห็นเจ้าของสวนสมุนไพรแห่งนี้เป็นครั้งแรก

 

เจ้าของสวนสมุนไพรเป็นชายชราที่แลดูธรรมดา ทว่าบุคลิกคล้ายนักปราชญ์ผู้คงแก่เรียนอยู่บ้าง อีกฝ่ายเหินมาหยุดลอยค้างบนเหนือฟ้าไกลตา

 

อย่างไรก็ตามสีหน้าแววตาของมันไม่ค่อยสู้ดีนัก ขมวดคิ้วมองสวนสมุนไพรที่โล่งโจ้งด้วยควาตะลึงลาน ใบหน้ายังเริ่มแดงก่ำร่างยังสั่นสะท้านขึ้นมาเห็นได้ชัดว่ามีโมโหนัก!

 

“ท่านผู้อาวุโส เจ้านั่นมันหนีไปทางทิศใต้!”

 

“หากท่านไม่รีบไล่ตามไป ข้าเกรงว่าจะสายเกินการณ์!”

 

……

 

ต้วนหลิงเทียน กู่ลี่ และจูลู่ฉีมองกล่าวกับเจ้าของสวนสมุนไพรด้วยความร้อนใจ

 

และตอนนี้สารรูปของทุกคนก็แลดูสกปรกมอมแมมทั้งบาดเจ็บไม่น้อย คล้ายพึ่งถูกเล่นงานมา! แน่นอนว่าเป็นทั้งหมดจงใจทำให้ตัวเองแลดูบาดเจ็บ และไปคลุกฝุ่นดินด้วยตัวเอง

 

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ชายชราเจ้าของสวนก็มองไปยังต้วนหลิงเทียนและทั้ง 3 ตาเขม็ง

 

“สลายพันธะถือครองแล้วส่งแหวนพื้นที่ของพวกเจ้ามาเสีย!”

 

แม้จะได้ยินคำเร่งเร้าให้รีบตามคนร้ายของพวกต้วนหลิงเทียน แต่ชายชราหาได้รีบร้อนแต่อย่างใด เพียงกล่าวออกเสียงแข็งให้ทั้ง 3 ส่งมอบแหวนพื้นที่ออกมา

 

อย่างไรก็ตามวาจายามกล่าวยังแลดูรีบร้อนไม่น้อย เห็นได้ชัดว่ามันเองก็ร้อนใจเช่นกันหลังได้ฟังคำเร่งรัด

 

ในเมื่อมันกังวลแล้วไฉนถึงต้องร้องขอแหวนพื้นที่ของพวกต้วนหลิงเทียนน่ะหรือ?

 

แน่นอนว่าก่อนมันจะรีบมุ่งหน้าลงใต้เพื่อตามคนร้าย มันต้องตรวจสอบให้ดีเสียก่อนว่าในแหวนพื้นที่ของพวกต้วนหลิงเทียนไม่มีสมุนไพรเก็บอยู่!

 

พอได้ยินคำของชายชรา พวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

 

อย่างไรก็ตามภายใต้สายตาที่มองมาปานมีดโกนเย็นเยียบของชายชรา ทั้ง 3 จึงได้แต่ยกเลิกพันธะครองแหวนและส่งแหวนพื้นที่ทั้งหมดที่มีให้ชายชราไปทันที

 

หลังจากได้ของแล้ว ชายชราก็ไม่วายแผ่สำนึกเทวะกวาดตรวจไปทั่วร่างของพวกต้วนหลิงเทียน กระทั่งยังตรวจสอบพื้นที่โดยรอบอย่างละเอียด

 

เมื่อยืนยันได้แล้วว่าทั้ง 3 ไม่ได้ซุกซ่อนอุปกรณ์พื้นที่อื่นใด และไม่ได้นำอุปกรณ์พื้นที่เก็บสมุนไพรไปฝังแอบไว้ในบริเวณนี้ มันก็เริ่มตรวจสอบแหวนพื้นที่ๆได้รับมาทันที

 

หลังพบว่าในแหวนของทั้ง 3 ก็ไม่มีสมุนไพรและโอสถวิญญาณของพวกมันอยู่เลย สีหน้าของชายชราก็มืดดำราวจะคั้นได้เป็นน้ำหมึกทันที

 

“ฮึ่ม!”

 

พ่นลมสบถออกมาอย่างเย็นชาคราหนึ่ง ชายชราก็โยนแหวนพื้นที่คืนให้พวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ก่อนที่จะเหินร่างมุ่งหน้าลงใต้ไปด้วยความเร็วสูงสุด

 

ชั่วพริบตา ชายชราก็หายลับไปจากสายตาของพวกต้วนหลิงเทียน

 

อย่างไรก็ตามร่างชายชราที่วูบหายไปจากสายตาทุกคน กลับไปปรากฏตัวในมุมมืดแห่งหนึ่งและจับจ้องมองไปยังพวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ด้วยสายตาเยียบเย็น…!