ตอนที่ 2,417 : ผู้คนถูกเขย่าขวัญครั้งใหญ่!

 

 

กริ๊ง…กริ๊งกริ๊ง…กริ๊งกริ๊ง

 

ต้วนหลิงเทียนที่ถือกระดิ่งอันเป็นยอดสมบัติสวรรค์ในมือ ก็ลองพลิกไปพลิกมาทั้งลองเขย่ามันเล่นดู จนในที่สุดเขาก็พบว่าพลังอำนาจของกระดิ่งนี้คืออะไร…

 

‘สมควรเป็นยอดสมบัติสวรรค์ที่มีจุดเด่นด้านการโจมตีด้วยคลื่นเสียง…’

 

ทันทีที่ในใจต้วนหลิงเทียนคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ลองถ่ายทอดพลังลงตัวกระดิ่งทันที

 

และเมื่อสั่นกระดิ่งอีกครั้ง จนเกิดเสียงดังขึ้น…

 

กริ๊ง…กริ๊งกริ๊ง…กริ๊งกริ๊ง

 

วิ๊ง! วิ๊งงง! วิ๊งงงง!

 

ทันใดนั้นบังเกิดเสียงกังวาลปานระฆังแก้วดังขึ้น พร้อมคลื่นเสียงอันทรงพลังขุมหนึ่งระเบิดออกจากกระดิ่งในมือต้วนหลิงเทียนกระจายออกไปโดยรอบ พริบตาก็บรรลุถึงผู้คนทั้งหมดที่อยู่รอบๆ

 

ทันใดนั้น

 

“อ๊ะ”

 

“อ๊อค!”

 

……

 

เสียงกรีดร้องเริ่มดังขึ้นระงม

 

บางคนที่พลังฝึกปรืออ่อนด้อย ก็ถูกคลื่นเสียงดังกล่าวเล่นงานจนอวัยะภายในสะเทือนปั่นป่วนไปหมด! อดร้องออกมาเสียงหลงไม่ได้!!

 

ยิ่งไปกว่านั้นบางคนก็ถึงขั้นกระอักเลือดออกมาคำใหญ่!

 

ในบรรดาผู้คนดังกล่าวหลิ่วเสวียที่ไม่ทันตั้งตัวก็อดไม่ได้ที่จะหน้าเปลี่ยนสีไปทันที บัดนี้เรียกว่าซีดขาวปานกระดาษไร้สีเลือด! มุมปากยังปรากฏโลหิตไหลย้อยออกมา!!

 

กระทั่งจางยี่ยังสะท้านไปแทบกระอักเลือด!

 

ทุกคนในที่นี้ที่ไม่ได้รับผลกระทบอะไร ก็เห็นแต่จะมีเพียงชนชั้นครึ่งก้าวเซียนอมตะ และเซียนอมตะเสเพล 2 ทัณฑ์ขึ้นไปเท่านั้น

 

แน่นอนว่าในปัจจุบันตัวตนแรกมีเพียงคนเดียว

 

ส่วนอย่างหลังมีอยู่ด้วยกันหลายคน

 

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเซียนอมตะเสเพล 2 ทัณฑ์ ก็เทียบได้กับครึ่งก้าวเซียนอมตะ

 

สำหรับตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์ขึ้นไปนั้น ด้วยความที่พวกมันทรงพลังเหนือกว่าเซียนอมตะเสเพล 2 ทัณฑ์ ผลกระทบจากพลังของกระดิ่งก็เล็กจ้อยจนทำอะไรพวกมันไม่ได้เลย

 

แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าพลังต้วนหลิงเทียนอ่อนด้อยเกินไป และกระดิ่งในมือมันไร้ประสิทธิภาพ

 

เป็นเพราะเมื่อครู่เขาถ่ายทอดพลังลงสู่กระดิ่งใบนี้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น!

 

เขาแค่อยากลองดูพลังอานุภาพของมันเฉยๆ…

 

‘พลังที่ข้าถ่ายลงตัวกระดิ่งเมื่อครู่ก็แค่พลังระดับเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนเท่านั้น…แต่ยังสามารถทำร้ายเซียนสวรรค์ 8 ได้ กระทั่งเซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนยังได้รับผลกระทบเล็กน้อย…’

 

มองไปยังกระดิ่งในมือ ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะลอบสะดุ้งในใจ

 

‘สมแล้วที่เป็นยอดสมบัติสวรรค์ ร้ายกาจจริงๆ!’

 

พลังที่ต้วนหลิงเทียนถ่ายทอดลงสู่ตัวกระดิ่งนั้น เหล่าชนชั้นเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์ และเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ล้วนตระหนักได้ชัดเจน ว่านั่นเป็นแค่พลังเซียนต้นกำเนิดที่มีระดับเทียบได้กับเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนเท่านั้น!

 

แต่กระนั้นยังทำร้ายเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์อย่างสาหัส กระทั่งยังส่งผลกระทบถึงเซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยน!

 

เมื่อตระหนักได้ถึงพลังอำนาจของกระดิ่งในมือต้วนหลิงเทียน สายตาของเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์และ 4 ทัณฑ์ทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะลุกวาวขึ้นมาด้วยความโลภ!

 

แต่เป็นธรรมดาว่าถึงแม้พวกมันจะแทบทนรอพุ่งเข้าไปฉกกระดิ่งมาจากมือต้วนหลิงเทียนไม่ไหวแล้ว แต่พวกมันก็ไม่กล้าลงมือก่อการใดๆ…

 

เพราะพวกมันรู้ดีว่าไม่ใช่คู่มือต้วนหลิงเทียน

 

“กระทั่งเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์อย่างเผยกุ่นซานยังตกตายคามือมันอย่างที่ไร้พลังจะต้านทาน อาสัยพลังที่มันเผยออกมาก่อนหน้าก็เทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 6 ทัณฑ์เข้าไปแล้ว…คิดแย่งยอดสมบัติจากมือมันยังจะต่างอะไรกับแย่งเนื้อจากปากเสือ!”

 

“มันกลับครอบครองยอดสมบัติสวรรค์ได้ถึง 2 ชิ้น…หากข้าเป็นเซียนอมตะเสเพลที่บ่มเพาะร่างวิญญาณควบแน่นจักดีแค่ไหนกันนะ?”

 

…

 

เหล่าเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์และ 4 ทัณฑ์ ตอนนี้ได้แต่มองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาอิจฉาอย่างถึงที่สุด

 

แต่ถึงแม้พวกมันจะอิจฉาเพียงใด แต่ก็มีเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์อย่างเผยกุ่นซานเป็นกรณีตัวอย่างให้เห็นกันจะๆ พวกมันย่อมได้รับบทเรียนเรื่องนี้กระจ่างใจ ไม่กล้าคิดจะแหยมกับต้วนหลิงเทียนแน่นอน!

 

ยอดสมบัติสวรรค์ล้ำค่าก็จริง แต่ไหนเลยจะล้ำค่าไปกว่าหนึ่งชีวิตของพวกมัน?

 

โดยเฉพาะเหล่าเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ทั้งหลาย ที่เห็นฉากสังหารเผยกุ่นซานกับตา…

 

กระบี่ของต้วนหลิงเทียนเล่มนั้น มันพุ่งออกไปด้วยสภาวะราวกับคมเคียวของยมทูต และก่อนที่เผยกุ่นซานจะทันได้ตอบสนองสิ่งใดก็ถูกฆ่าตายไปเสียแล้ว ยิ่งเผยเลี่ยนเฉิงนั่น…เกรงว่าจนบัดนี้สมควรยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันกับปู่มันโดนอะไรตาย…

 

กระทั่งเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์ยังตายคามือต้วนหลิงเทียน พวกมันมีหรือจะกล้าแหยมต้วนหลิงเทียน?

 

เช่นนั้นพวกมันก็ทำได้แค่ถลึงตามองจ้องต้วนหลิงเทียนด้วยความอิจฉาจับใจเท่านั้น

 

ยอดสมบัติสวรรค์ปรากฏให้เห็นตรงหน้าถึง 2 ชิ้น…อนิจจาดูได้แต่ตามือไม่อาจต้อง!

 

หลังสิ้นเสียงกระดิ่งที่แฝงไปด้วยพลังเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนพักหนึ่ง เหล่าครึ่งก้าวเซียนอมตะและผู้ที่ไม่ถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ที่บาดเจ็บก็เดินพลังรักษาตัว ที่ยังดีก็มองจ้องต้วนหลิงเทียนไม่วางตา

 

และสายตาที่พวกมันใช้มองมาคราวนี้ไม่เพียงตื่นตระหนก ยังอิจฉาจับใจเช่นกัน!

 

“ดูท่าแล้วเจ้านี่ก็ไม่เลวเลย…”

 

มองไปยังกระดิ่งในมือต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะแย้มยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนที่ร่างจะอันตรธานหายไปอีกครั้ง ค่อยมาปรากฏตัวข้างๆหานเฉวี่ยไน่

 

“เฉวี่ยไน่…หากข้าจำไม่ผิด มรดกของธุลีแดงที่เจ้าได้รับสืบทอดมา ก็มีกระบวนท่าโจมตีด้วยคลื่นเสียงอยู่ด้วยใช่ไหม?”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองถามหานเฉวี่ยไน่ และก่อนที่หานเฉวี่ยไน่จะทันได้ตอบอะไร เขาก็ยืนส่งกระดิ่งไปให้นาง “กระดิ่งใบนี้มันอยู่ในมือข้าก็เสียของเปล่าๆ เจ้าเก็บไว้ใช้เถอะ…”

 

เมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนยื่นส่งกระดิ่งมาถึงหน้า หานเฉวี่ยไน่ก็ตะลึงไปชั่วขณะ

 

ด้วยนางไม่คิดเลยว่าพี่ใหญ่หลิงเทียนจะมอบสิ่งของล้ำค่าเช่นนี้ให้กับนางได้หน้าตาเฉย!

 

ต้องทราบด้วยว่านี่คือยอดสมบัติสวรรค์ เป็นอะไรที่มีพลังอำนาจเหนือกว่าศาสตราใดๆในระนาบโลกียะ!

 

ถึงแม้ว่าต้วนหลิงเทียนจะไม่ใช้มัน แต่ภรรยาทั้ง 2 ของต้วนหลิงเทียนเล่า? ไหนจะยังพี่สาวเทียนหวู่อีก ย่อมใช้ได้เหมือนกัน!

 

นางเองก็รู้ดี

 

หากเทียบกับพี่สะใภ้ทั้ง 2 และพี่สาวเทียนหวู่แล้ว นางก็ไม่นับว่าเป็นอะไรในสายตาพี่ใหญ่…

 

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดของหานเฉวี่ยไน่ฝ่ายเดียว

 

เพราะในสายตาของต้วนหลิงเทียน หานเฉวี่ยไน่นั้นมีความสำคัญไม่น้อย เขายังเห็นนางไม่ต่างอะไรจากน้องสาวแท้ๆ

 

“รับไปเถอะน่า…กระดิ่งใบนี้มันไม่มีค่าอะไรกับข้าเลย เก็บไว้ก็รกแหวนข้าเปล่าๆ…”

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนพูดขึ้นมาอีกรอบ วาจาประโยคนี้ของเขาก็ทำให้ร่างผู้คนโดยรอบสะท้านไปปานถูกฟ้าผ่า

 

พอได้ยินแล้วบางคนแทบกระอักเลือดออกมาให้ได้!

 

ไม่มีค่า?

 

นั่นมันยอดสมับติสวรรค์นะ!

 

รกแหวนท่านเหรอ?

 

รกมากหรือไม่?!

 

พี่ท่านกับแม่นางน้อย…หากพวกท่านทั้งสองไม่ต้องการได้โปรดโยนมาให้ข้าเร็วๆ!!

 

“เหอะๆ…คำพูดของน้องหลิงเทียนช่างทำร้ายผู้คนสาหัสนัก…”

 

จางยี่ได้แต่เผยยิ้มขื่นขม เพราะตอนนี้อารมณ์ของมันก็ไม่ต่างอะไรจากผู้คนโดยรอบเลย

 

สำหรับหลิ่วเสวียนั้น ได้แต่มองหานเฉวี่ยไน่ด้วยความอิจฉาจับใจ ยังหวังให้นางกลายเป็นหานเฉวี่ยไน่แทน

 

นางไม่อาจจินตนาการได้ออกจริงๆ ว่าความรู้สึกยามมีคนยื่นส่งยอดสมบัติมาให้แบบนี้จะเป็นอย่างไร…

 

“พี่ใหญ่หลิงเทียน กระดิ่งนี่ท่านเก็บไว้ให้พี่สาวเค่อเอ๋อ หรือพี่สาวเทียนหวู่เถอะ…ถึงแม้ทั้งคู่จะไม่ต้องการเหมือนกัน ท่านก็เพียงเก็บไว้ให้พี่สาวลี่เฟยก็ได้…”

 

มองไปยังกระดิ่งที่ต้วนหลิงเทียนยืนส่งมาให้ หานเฉวี่ยไน่ไม่เอื้อมมือไปรับเพียงกล่าวบอกปัดออกไปแทน

 

เผชิญกับความเย้ายวนของยอดสมบัติสวรรค์ไหนเลยใจนางจะสงบและไม่อยากได้? แต่นางรู้ดีว่าของล้ำค่าขนาดนี้นางไม่อาจรับไว้ และยังไม่ควรรับไว้อีกด้วย!

 

“เฉวี่ยไน่…ที่แท้หลังไม่เจอกันไม่กี่ปี เจ้ากลายเป็นเด็กดื้อไปแล้วหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาด้วยทีท่าไม่พอใจ “เอาล่ะๆ กระดิ่งใบนี้ถ้าเจ้าไม่อยากได้มันจริงๆ งั้นข้าโยนทิ้งแล้วนะ ใครเก็บได้ก็เอาไปเลยแล้วกัน…”

 

ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนพูดประโยคนี้ออกมา ใจของผู้ชมโดยรอบพลันกระตุกไปทันที

 

สวรรค์!

 

นั่นมันยอดสมบัติสวรรค์!

 

ยอดสมบัติสวรรค์เชียวนะ!!

 

แต่ชายหนุ่มผู้นี้จะโยนมันทิ้งราวขยะ?

 

‘แม่นางรีบตอบว่าไม่เอาเร็ว…ไม่เอา ไม่เอา…พูดไม่เอาเร็วๆ!!’

 

‘แม่นางน้อย เจ้าต้องมีจิตใจแน่วแน่ยึดมั่น…บอกไม่เอาก็คือไม่เอา!’

 

…

 

ตอนนี้ทุกสายตาพากันไปจับจ้องมองหานเฉวี่ยไน่ ยังพากันภาวนาอธิษฐานในใจ หวังให้หานเฉวี่ยไน่ยืนกรานปฏิเสธ

 

และหวังว่าหลังจากที่หานเฉวี่ยไน่ยืนกรานไม่รับแล้ว ต้วนหลิงเทียนจะโยนกระดิ่งนั่นทิ้งจริงๆ!

 

ถึงแม้พวกมันจะรู้ดีว่าเรื่องเหลวไหลพรรค์นี้ไหนเลยจะเกิดขึ้นได้จริงๆ…

 

แต่พวกมันก็อดคิดหวังไปในทำนองนี้ไม่ได้

 

โดยเฉพาะเหล่าเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์!

 

ในความคิดของพวกมัน มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น พวกมันถึงจะมีสิทธิ์ช่วงชิงยอดสมบัติสวรรค์มาครองได้!

 

“พี่ใหญ่หลิงเทียนท่าน…”

 

เมื่อได้ยินคำพูดที่ทำราวกับดุเด็กน้อยของต้วนหลิงเทียน หานเฉวี่ยไน่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับจน และเมื่อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตอบไปดี ก็พาลทำให้บรรยากาศกลายเป็นกระอักกระอ่วนไม่น้อย

 

“เอ้า! รับ!!”

 

ต้วนหลิงเทียนไม่พูดพร่ำทำเพลงใดอีก เพียงโยนกระดิ่งไปให้หานเฉวี่ยไน่ ก่อนที่จะวูบร่างกลับไปหาจางยี่ก่อนที่หานเฉวี่ยไน่จะทันได้ทำอะไร

 

ตอนนี้เหลือเพียงหานเฉวี่ยไน่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น

 

และทันใดนั้นทุกสายตาก็หันไปมองจ้องหานเฉวี่ยไน่ กับกระดิ่งที่กำลังลอยไปหาหานเฉวี่ยไน่อย่างใจจดใจจ่อ

 

ตราบใดที่หานเฉวี่ยไน่ไม่รับไว้ พวกมันก็มีโอกาสช่วงชิงกระดิ่งนั่นแล้ว!!

 

“ขอบคุณพี่ใหญ่หลิงเทียนมาก”

 

จังหวะนี้หานเฉวี่ยไน่ก็ไม่อาจไม่รับ จึงทำได้เพียงเอื้อมมือไปคว้ากระดิ่งดังกล่าวเอาไว้เท่านั้น และหันไปมองขอบคุณต้วนหลิงเทียนด้วยความรู้สึกตื้นตัน

 

“ฮาย เจ้ากับข้าพวกเราใช่พึ่งจะรู้จักกันมาวันสองวัน ไฉนยังต้องเกรงใจแบบนี้เล่า ข้าไม่คุ้นชินเลย…”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพลางกล่าวกับหานเฉวี่ยไน่อย่างสบายๆ สุดท้ายก็เอ่ยชวนหานเฉวี่ยไน่ว่า “ในเมื่อพวกเราเจอกันแล้ว ถ้างั้นเจ้าก็มากับข้าเถอะ…มาๆ พี่ใหญ่หลิงเทียนมีคนจะแนะนำให้เจ้ารู้จัก”

 

หานเฉวี่ยไน่ก็ไม่คิดปฏิเสธเรื่องนี้ เร่งเหินร่างตามมาหยุดข้างต้วนหลิงเทียนแต่โดยดี

 

และตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็แนะนำให้นางกับจางยี่และหลิ่วเสวียรู้จักกัน

 

หลังจากทั้ง 3 แนะนำตัวกันแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ชวนทั้ง 3 ให้เหินร่างจากไปทันที

 

แต่ต้นจนจบเขาเห็นผู้คนรอบๆไม่ต่างอะไรจากอากาศธาตุอย่างสมบูรณ์…

 

และอันที่จริงแล้วสำหรับต้วนหลิงเทียนตอนนี้ คนอื่นๆก็ไม่ได้ต่างใดจากอากาศธาตุจริงๆ!

 

หลังจากที่กลุ่มของต้วนหลิงเทียนเหินร่างจากไป หลายคนก็อดไม่ได้ที่จะระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

 

ต้องทราบด้วยว่าในสายตาของพวกมัน ต้วนหลิงเทียนไม่ใช่ครึ่งก้าวเซียนอมตะ หากแต่เป็นถึงเซียนอมตะเสเพล 6 ทัณฑ์!

 

“ชายหนุ่มผู้นั้น…ที่แท้มีความเป็นมาอย่างไรกันแน่!?”

 

“ด่านพลังเพียงครึ่งก้าวเซียนอมตะ แต่กลับมีพลังอำนาจทัดเทียมเซียนอมตะเสเพล 6 ทัณฑ์…มันมาจากระนาบโลกียะใดกันแน่!?”

 

“ข้าก็มิรู้…แต่ที่ข้ารู้คือระนาบฉีอวิ๋นของข้ามิมีตัวตนที่ร้ายกาจเยี่ยงสัตว์ประหลาดนี้แน่!”

 

“ระนาบโหมหลัวของข้าก็ไม่เคยได้ยินเรื่องที่มีสัตว์ประหลาดพรรค์นี้ปรากฏขึ้นมาก่อน!!”

 

……