ตอนที่ 2,435 : ส่งกระบี่เซียนอมตะไปให้มัน

 

ฟังจากที่จางยี่เล่ามา ต้วนหลิงเทียนยังรู้ได้ไม่ยาก

 

ถึงแม้จางอวิ๋นเฟยจะฝึกฝนวรยุทธ์เซียนอมตะอย่าง ‘อัสนีบาตพิฆาตเซียนอมตะ’ ได้สำเร็จ หากแต่พลังก็เพียงเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์เท่านั้น เพราะความที่พี่ชายของฝึกฝนได้สำเร็จก่อน และสำนักเทียนซือก็ไม่มียอดสมบัติสวรรค์ชิ้นที่ 3 เช่นนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะได้รับยอดสมบัติสวรรค์มาใช้…

 

ด้วยเหตุนี้มันทำได้แค่พึ่งตัวเองเท่านั้น ต้องต่อสู้ช่วงชิงยอดสมบัติสวรรค์เอาเอง!

 

ตอนนี้พอมันได้รู้ว่าจางยี่มียอดสมบัติสวรรค์อยู่ในมือ มันไม่คิดพลาดโอกาสดีงามแบบนี้เด็ดขาด!

 

“จางยี่ส่งกระบี่เซียนอมตะที่เจ้ามีมา แล้วคุกเข่าโขกหัวให้ข้าสัก 3 ที…หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะเมตตาไว้ชีวิตสุนัขของเจ้าสักครา หาไม่แล้ววันนี้ปีหน้าจะเป็นวันครบรอบวันตายของเจ้า!”

 

จางอวิ๋นเฟยมองจางยี่ด้วยสายตาไม่แยแส พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

 

ในวาจาทำราวกับมันเป็นยมทูตที่สามารถลิขิตความเป็นความตายให้จางยี่ได้ง่ายๆ

 

จางยี่พอได้ฟังวาจาดังกล่าวสีหน้าก็มืดลงสองหมัดยังกำแน่นจนข้อขาว ร่างสะท้านไปด้วยความโกรธ!

 

อย่างไรก็ตามให้มันมีโมโหมากขนาดไหนมันก็ไม่คิดวู่วาม ด้วยรู้ดีว่าพลังฝีมือของตัวเองต่างจากจางอวิ๋นเฟยลิบโลก!

 

หมับ!

 

ได้ยินเสียงแผ่วเบาหนึ่งดังขึ้นข้างหูจางยี่อดไม่ได้ที่จะสะดุ้ง หากแต่ไม่นานก็ตระหนักได้ว่ามีมือหนึ่งมาจับไหล่มันเอาไว้

 

จากนั้นร่างข้างๆ ก็ก้าวออกมาด้านหน้าเพื่อปกป้องมัน

 

“จะใช่หรือ?”

 

ที่ออกหน้าให้จางยี่ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นต้วนหลิงเทียนเอง

 

“แต่ทำไมข้ากลับรู้สึกว่าวันนี้ปีหน้าจะเป็นวันตายของจางอวิ๋นเฟยเจ้าแทนล่ะ?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่ก้าวออกมาบังจางยี่ไว้ มองกล่าวกับจางอวิ๋นเฟยด้วยท่าทีสงบกล่าวออกเสียงเบา

 

อย่างไรก็ตามแม้วาจากับสีหน้าจะแลดูสงบใจเย็น หากแต่ลึกลงไปในแววตาต้วนหลิงเทียนกลับเผยจิตฆ่าฟันอันเยียบเย็นหนึ่ง!

 

จางยี่เป็นสหายที่เขายอมรับจากใจ

 

ทว่าตอนนี้มีคนกลับบอกว่าจะฆ่าเพื่อนเขาต่อหน้า!

 

เพื่อนของเขาต้วนหลิงเทียน จะปล่อยให้ถูกผู้อื่นฆ่าต่อหน้าได้อย่างไร?

 

วูบ!

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนออกหน้าให้จางยี่ ในที่สุดสายตาของจางอวิ๋นเฟยก็ละออกจากจางยี่มาสนใจเขาแทน

 

“ไอ้หนู เป็นเจ้าวอนหาที่ตายเอง!”

 

และแทบจะทันทีที่หันมองไปยังต้วนหลิงเทียน สายตาจางอวิ๋นเฟยก็ฉายแววอำมหิตมากล้นไปด้วยเจตนาฆ่าฟันอันเยียบเย็น

 

พลังเซียนต้นกำเนิดทั้งพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดเริ่มลุกโชนขึ้นท่วมร่างมันอีกครา มองไปคล้ายร่างจางอวิ๋นเฟยกำลังลุกเป็นไฟก็ไม่ปาน!

 

“ไปลงนรกเสีย!”

 

จางอวิ๋นเฟยคร้านกล่าววาจาเหลวไหลอะไรกับต้วนหลิงเทียนให้มากความ มันตะโกนออกทั้งจี้กระบี่สายฟ้าในมือมาทางต้วนหลิงเทียนทันที!

 

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่จางอวิ๋นเฟยชี้กระบี่สายฟ้ามา

 

เปรี๊ยง!!

 

เสียงสนั่นพลันลั่นดังขึ้นก้องโถงพระราชวังอีกครา เป็นแพเมฆสองสีขาวม่วงเบื้องบน ปะทุเส้นสายอัสนีเส้นเขื่องนับสิบๆทั้งขาวม่วงฟาดผ่าลงมาทางต้วนหลิงเทียนอย่างเกรี้ยวกราด โถงพลันสว่างจ้าไปด้วยแสงม่วงขาวทันที!

 

ทุกเรื่องราวอยู่ๆก็อุบัติขึ้นในชั่วพริบตา!

 

ความเร็วของเส้นสายอัสนียังรวดเร็วเกินกว่าที่หานเฉวี่ยไน่กับจางยี่จะมองได้ทัน!

 

“หึ!”

 

เผชิญหน้ากับอัสนีที่ฟาดลงอย่างเกรี้ยวกราดจาก วรยุทธ์เซียนอมตะ ‘อัสนีบาตพิฆาตเซียนอมตะ’ ของจางอวิ๋นเฟย ต้ววนหลิงเทียนเพียงพ่นลมสบถเสียงเย็นเย้ยคำหนึ่ง ค่อยยกมือขวาขึ้น ปรากฏกระบี่โปร่งใสราวแก้วผลึกผุดออกจากความว่างมากระชับถือไว้!

 

พร้อมกันนั้นเองพลังในร่างยังไหลเชี่ยวปานน้ำหลากผ่านชีพจรเซียนทั้ง 99 สาย ถ่ายทอดลงสู่กระบี่เซียนอมตะในชั่วพริบตา!

 

ทันใดนั้นเอง

 

วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม!

 

…

 

กระบี่เซียนอมตะที่อัดแน่นไปด้วยพลังของต้วนหลิงเทียน กู่ร้องกังวานออกมาราวมีชีวิต ยังปรากฏกรังสีกระบี่คมกล้าฉาบคลุมไปทั่ว

 

แสงพลังแยงตาเปล่งออกจากตัวกระบี่อย่างเจิดจ้า!

 

“ใจกระบี่เหิน”

 

เพียงหนึ่งความคิด กระบี่เซียนอมตะที่เปี่ยมล้นไปด้วยพลังก็อันตรธานหายไปจากมือขวาต้วนหลิงเทียน มันเหินทะยานจี้ไปยังห่าอัสนีที่ฟาดลงจากเบื้องบนด้วยความเร็วสูงล้ำ!

 

ส่วนอัสนีบาตพิฆาตเซียนอมตะจะอย่างไรก็เป็นวรยุทธ์เซียนอมตะ พลังของมันย่อมไม่ใช่ชั่ว!

 

เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง!

 

…

 

เสียงอัสนีฟาดลั่นดังออกมาสนั่นโถง พร้อมกันนั้นยังปรากฏคลื่นพลังอันน่าหวั่นหวาดกวาดซัดทำลายออกมาจากอัสนีบาตแต่ละสาย!

 

ฟั่ฟฟฟ!!

 

อย่างไรก็ตามเสียงดังสะท้านหูของเส้นสายอัสนีทั้งหลายคลายจะถูกหนึ่งเสียงที่แว่วดังขึ้นสะกดไว้ได้อย่างชะงัด! เป็นเสียงกระบี่แหวกอากาศด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อของต้วนหลิงเทียนเอง! มันกำลังพุ่งสวนเข้าไปหาเส้นสายอัสนีนับสิบอย่างอหังการ!!

 

ทันใดนั้นห่วงเวลาคล้ายหยุดลง!

 

อัสนีบาติสองสีนับสิบสายก็คล้ายจะหยุดนิ่งกลางฟ้า!

 

และภายใต้อัสนีสองสีอันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังอำนาจทำลายล้างนั่น เป็นกระบี่เซียนอมตะของต้วนหลิงเทียนที่พุ่งทะลวงความว่างเปล่ามาด้วยความเร็วอันน่าพรั่นพรึง จี้ตรงไปยังกลุ่มอัสนีอย่างไร้ครั่นคร้าม! สองขุมพลังเตรียมปะทะหักหาญชิงชัย!!

 

แน่นอนว่าห้วงเวลาเสมือนหยุดลงชั่ววูบเท่านั้น

 

ตูมมมมม!!!

 

เสียงระเบิดดังลั่นสนั่นออกมาอย่างกึกก้อง คลื่นลมอันรุนแรงหอบคลื่นกระแทกอันน่าสะพรึงระเบิดออกมาจากจุดปะทะกลางหาวกวาดทำลายไปทั่วโถง หานเฉวี่ยไน่กับจางยี่เองยังถูกคลื่นกระแทกดังกล่าวซัดสาด พาลให้ตกใจทั้งบาดเจ็บเล็กน้อย!

 

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

 

…

 

เสียงระเบิดยังดังขึ้นติดๆถี่ยิบ! บรรยากาศในโถงกลับกลายเป็นวิปริตแปรปรวนทันใด!!

 

ยังดีว่าที่นี่ไม่ใช่ระนาบโลกียะ!

 

หาไม่แล้วการปะทะกันของสุมพลังอันเกรี้ยวกราดนี้ มิพ้นทลายว่างเปล่าจนแหลกเป็นเสี่ยง คงต้องเกิดรอยแยกมิติขึ้นมากมายเป็นแน่!

 

อย่างไรเสียสองขุมพลังที่หักหาญกลางอากาศก็เป็นพลังอำนาจของเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์!

 

คลื่นลมในโถงเพียงปั่นป่วนไปพักหนึ่ง ไม่นานก็หวนคืนสู่ความสงบ

 

การปะทะกันกลางหาวก็รู้ผลลัพธ์

 

ก้ำกึ่ง!

 

ไฉนที่ต่างฝ่ายต่างสิ้นพลังไปโดยที่ไม่อาจมีเปรียบกันได้ ล้วนเพราะต้วนหลิงเทียนเพียงลงมือทันที ไม่ได้ใช้ปฐมเวทย์กลืนกินกับเคล็ดพลังขอบเขตที่ 4กระบี่ใจกระจ่างอย่าง กายกระบี่รวมหนึ่งออกมา…เพียงใช้ออกแค่กระบี่บินจากเคล็ดกระบี่อยู่ที่ใจเท่านั้น!

 

หาไม่แล้วไฉนพลังอำนาจของตัวกระบี่จะทำได้แค่เสมอกับห่าสายฟ้าของจางอวิ๋นเฟย!

 

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นต้วนหลิงเทียนจากระนาบเซียนงั้นสินะ…ด้วยมีกระบี่เซียนอมตะในมือทั้งวรยุทธ์เซียนอมตะควบคุมกระบี่บินนี่ ทำให้เจ้าปลดปล่อยพลังทัดเทียมเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ได้เหมือนข้า!”

 

จางอวิ๋นเฟยที่เห็นว่าผลลัพธ์ไม่เป็นไปดั่งใจหวัง อดไม่ได้ที่จะหยีตามองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเสียงขรึม

 

“หืม? เจ้ารู้จักข้าด้วย?”

 

ต้วนหลิงเทียนเลิกกคิ้วขึ้นทันที หลังได้ยินคำพูดของจางอวิ๋นเฟย

 

อย่างไรก็ตามจางอวิ๋นเฟยเพิกเฉยไม่ตอบคำเขา มันหันไปมองจางยี่ทั้งส่งเสียงผ่านพลังออกไปทันที “จางยี่ตราบใดที่เจ้าให้ข้ายืมกระบี่เซียนอมตะของเจ้ามาฆ่าไอ้หนูนี่….หลังจากมันตายกระบี่เซียนอมตะในมือมันจะเป็นของเจ้า!”

 

“นอกจากนั้นข้าไม่คิดจะแก่งแย่งมรดกที่ไม่สมบูรณ์ของเซียนกระบี่บงกชฟ้าหลี่ไป๋กับเจ้า…กระทั่งยังจะช่วยเหลือเจ้าให้ผ่านด่านทดสอบทั้งหมด และรับมรดกไม่สมบูรณ์ของหลี่ไป๋ได้อย่างไร้เรื่องราว”

 

ในขณะที่ส่งเสียงผ่านพลังมาถึงจางยี่ คราวนี้น้ำเสียงของจางอวิ๋นเฟยไร้ความถือดีอะไร ยังฟังแล้วรื่นหูไม่น้อย แลดูสุภาพผิดไปราวคนละคน

 

สาเหตุที่ไฉนเสียงมันถึงบังเกิดความเปลี่ยนแปลงพลิกฟ้าค่ำดินขนาดนี้ เป็นเพราะมันอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก!

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลย

 

ว่าไอ้หนุ่มหน้าขาวข้างกายจางยี่ จะมีพลังสามารถกล้าแข็งขนาดนี้!

 

แต่แน่นอนว่าหลังเห็นการลงมือของอีกฝ่ายแล้ว มันก็มั่นใจเต็มสิบส่วน ว่าถ้ามันมีกระบี่เซียนอมตะใช้บ้าง อีกฝ่ายต้องไม่ใช่คู่มือมันแน่นอน!

 

อาจกล่าวได้ว่ากุญแจสำคัญในการเข่นฆ่าอีกฝ่าย กลับไปตกอยู่กับจางยี่คนเดียว!

 

สำหรับคำสัญญาที่มันส่งเสียงผ่านพลังไปกล่าวบอกจางยี่นั้น เป็นธรรมดาที่มันจะกล่าวอย่างขอไปที!

 

ตราบใดที่มันได้รับกระบี่เซียนอมตะจากจางยี่ ไม่เพียงมันจะเข่นฆ่าไอ้หนุ่มหน้าขาวเบื้องหน้า มันยังจะฆ่าจางยี่ด้วย!!

 

ถึงตอนนั้นมันก็จะได้รับกระบี่เซียนอมตะทั้งสิ้น 2เล่ม แถมยังได้รับมรดกที่ไม่สมบูรณ์ของหลี่ไป๋อีก!

 

กล่าวได้ว่าจางอวิ๋นเฟยดีดลูกคิดรางแก้วมาดีนัก!

 

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้วขาดเพียงลมตะวันออกเท่านั้น…

 

และลมตะวันออกที่ว่าก็ขึ้นอยู่กับจางยี่ล้วนๆ ว่าจางยี่จะส่งกระบี่เซียนอมตะให้มันหรือไม่!

 

“จางอวิ๋นเฟย”

 

ได้ยินเสียงผ่านพลังของจางอวิ๋นเฟย จางยี่ที่รู่เช่นเห็นชาติจางอวิ๋นเฟยดีไหนเลยไม่ทราบสันดารของอีกฝ่าย จึงส่ายหัวกล่าวตอบไปเสียงแข็ง “ต่อให้ข้าจะส่งกระบี่เซียนอมตะให้ไป…แต่เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้วนหลิงเทียนหรอก!”

 

จางอวิ๋นเฟยเองก็คาดไม่ถึงว่าจางยี่จะเอาเรื่องที่มันส่งเสียงไปมาโพล่งออกตรงๆแบบนี้

 

หน้ามันจึงอดเปลี่ยนสีไปไม่ได้ทันที ตะคอกคำออกไปอย่างเกรี้ยวกราด “จางยี่เจ้าอยากตายงั้นเหรอ!”

 

และเป็นธรรมดาว่ามันไม่ได้เชื่อในวาจาของจางยี่แม้แต่นิดเดียว เพียงคิดว่าจางยี่จงใจกล่าวข่มมันให้สะใจเท่านั้น

 

“จางยี่…”

 

ในขณะที่จางอวิ๋นเฟยกำลังถลึงตามองจางยี่ด้วยสายตาปานจะกลืนกินเลือดเนื้อผู้คน ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองกล่าวกับจางยี่เสียงเบา “ในเมื่อมันคิดว่ามีกระบี่เซียนอมตะในมือแล้วมันจะเอาชนะข้าได้…งั้นเจ้าสงเคราะห์ให้มันหน่อย ส่งกระบี่เซียนอมตะให้มันดู”

 

“ข้าเองก็อยากรู้เหมือนกัน…ว่ามันจะแน่ขึ้นมาสักแค่ไหน หลังมีกระบี่เซียนอมตะอยู่ในมือ…”

 

ขณะกล่าวสีหน้าท่าทางต้วนหลิงเทียนแลดูเฉยๆไร้เรื่องราวนัก!

 

และแทบจะทันทีที่ได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน จางยี่ก็อดไม่ได้ที่จะทำตาลุกวาวด้วยความสนุกสนาน ไม่รอช้าสะบัดมือเรียกกระบี่เซียนอมตะออกมา พร้อมโยนไปให้จางอวิ๋นเฟยราวขยะชิ้นหนึ่ง “จางอวิ๋นเฟย เดี๋ยวเจ้าได้รู้เรื่องแน่…ว่าที่ข้าพูดไปหาได้โกหกเจ้าไม่!”

 

หมับ!

 

ในขณะที่จางอวิ๋นเฟยคว้ากระบี่เซียนอมตะที่จางยี่โยนมา ใจที่มาดมั่นของมันก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไหว

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ยืนยันแล้วว่ากระบี่ในมือที่จางยี่โยนมา กลับเป็นกระบี่เซียนอมตะจริงๆ!

 

ทันใดนั้นในใจของมันบังเกิดสังหรณ์อัปมงคลหนึ่งขึ้นมา…อย่างไรก็ตามแม้ในใจจะมีสังหรณ์อัปมงคล แต่มันรู้ดีว่าไม่มีทางถอย!

 

มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

 

‘เสแสรงทำเป็นลึกลับ! พวกมันต้องกำลังเสแสร้งทำเป็นลึกลับอยู่แน่!!’

 

หลังกล่าวปลอบตัวเองด้วยเหตุผลข้างๆคูๆ จางอวิ๋นเฟยก็เริ่มลงมืออีกครั้งโดยใช้กระบี่เซียนอมตะ

 

ไม่เพียงแต่ใช้ออกด้วยเวทย์พลังสนับสนุนจากระนาบเทวโลกอีกรอบ ยังใช้ออกด้วยอัสนีบาตพิฆาตเซียนอีกครั้ง!

 

“ปฐมเวทย์กลืนกิน!”

 

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่จางอวิ๋นเฟนตัดสินใจเอาหัวไถลงมืออย่างไม่เชื่อ ต้วนหลิงเทียนก็ใช้ออกด้วยเวทย์พลังสนับสนุนออกมาทันที บังเกิดวังวนพลังดูดรั้งหนึ่ผุดขึ้นล้อมกายต้วนหลิงเทียน!

 

วังพลังดูดรั้งเพียงอุบัติขึ้นในชั่วพริบตาก่อนที่จะอันตรธานหายไป

 

ทั้งหานเฉวี่ยไน่และจางยี่ไม่ทันมีใครได้สังเกตเห็นวังวนพลังดูดรั้งที่ผุดขึ้นดั่งละอองไฟวาบดับสักคน

 

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนไม่เห็น ก็ไม่ใช่ว่าจางอวิ๋นเฟยจะไม่เห็นไปด้วย!

 

‘นั่นมัน…เวทย์พลังสนับสนุนงั้นเรอะ!’

 

ในฐานะคนที่เชี่ยวชาญเวทย์พลังสนับสนุนจากระนาบเทวโลก จางอวิ๋นเฟยย่อมสังเกตเห็นได้ทันทีว่าต้วนหลิงเทียนพึ่งใช้เวทย์พลังสนับสนุนออกมา แถมเวทย์พลังของต้วนหลิงเทียนท่าทางไม่อ่อนด้อยไปกว่าของมัน!

 

เนื่องจากอยู่ในการต่อสู้การที่ต่างใช้ออกด้วยเวทย์พลังสนับสนุนโดยการกลืนกินพลังวิญญาณฟ้าดินเหมือนกัน ด้วยเวทย์พลังของมันอ่อนด้อยกว่า จึงไม่อาจแข่งขันในเรื่องกลืนกินพลังวิญญาณฟ้าดินแข่งกับต้วนหลิงเทียนได้เลย!

 

อย่างไรก็ตามมันยังพอกลืนกินพลังวิญญาณฟ้าดินจากส่วนที่แพร่เข้ามาเติมเต็มภายหลัง และนั่นก็มากพอให้เวทย์พลังของมันสำแดงพลังเต็มอานุภาพแล้ว…

 

‘ด้วยกระบี่เซียนอมตะ…ตอนนี้ยามข้าลงมือต้องมีพลังเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์แน่!’

 

‘ต่อให้มันจะมีเวทย์พลังสนับสนุนจากระนาบเทวโลกเหมือนกันแล้วอย่างไร? อย่างดีก็ทำได้แค่สูสีกับข้าเท่านั้นล่ะ!!’

 

จางอวิ๋นเฟยได้แต่กล่าวปลอบตัวเองในใจ