ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

ตอนที่ 1

ไม่มีใครในโรงเรียนซากุระโนะมิยะที่ไม่รู้จักชื่อนัทสึคาวะ ชิซุคุ
ผมมันเงาสีดำ ดวงตาเย็นชาและใสดั่งลูกแก้ว จมูกที่สอดคล้องไปกับริมฝีปากสีชมพู โครงหน้าที่เปรียบดั่งสินค้าชั้นหนึ่งของช่างฝีมือ ร่างการที่เติบโตขึ้นมาอย่างดีและมีความไม่สม่ำเสมอที่ ฉีกภาพลักษณ์ของสาวน้อยทิ้งไปจนหมด

ดอกไม้บนยอดเขาอย่างแท้จริง (高嶺の花 ประมาณว่าสูงเกิดเอื้อม)
ไม่สิถ้าจะให้พูดก็คงเหนือเมฆขึ้นไปอีก
การที่หนุ่มน้อยธรรมดาๆจะเป็นคนรักกันได้คงมีแค่2มิติเท่านั้น

–ผมโคโมริ โชตะเองก็คิดอย่างนั้น
ตัวผมที่เป็นศูนย์รวมความธรรมดา ปกติ ดาษดื่น ได้กลายเป็นคนรักกับคุณนัตสึคาวะเมื่อ3เดือนก่อน
ด้วยเหตุผลทั่วๆไปเลยได้สารภาพรักกับเธอ
เหตุผลนั้นก็คือเกมลงทัณฑ์

ในลำดับชั้นในห้องเรียนผมอยู่ที่ชั้นกลาง ผมนั้นถูกกลุ่มชั้นสูงกดดันและเพื่อที่จะมีชีวิตที่ดีในวัยเรียน
นั่นเป็นเหตุผลที่จำเป็นต้องอ่านบรรยากาศสุดท้ายแล้วก็เป็นเรื่องยากอย่างที่คิด

ผมแพ้เกมที่พวกเขาบังคับและก็ลงเอยด้วยการสารภาพรักกับคุณนัตสึคาวะในเกมลงทัณฑ์
คุณนัตสึคาวะนั้นเป็นสาวงามที่หาที่เปรียบไม่ได้
มีหนุ่มๆที่อยากเข้าใกล้อยู่มากพอๆกับดารา
และเธอมักจะปฏิเสธคำสารภาพของพวกเขา
ยกตัวอย่างเช่น มาแนะนำประสบการณ์จริงของAคุงกันเถอะ

เหมือนจะสารภาพกับคุณนัตสึคาวะว่า【รู้ดีว่าไม่เหมาะสมคุณ แต่ว่าชอบนะครับ ได้โปรดครบกับผมด้วยเถอะครับ】

คำตอบของเธอต่อคำสารภาพนั้น
「เป็นคำสารภาพที่ไร้การศึกษาจังนะคะ เดี๋ยวจะยืมคำจากมังงะเพื่อถอดความว่าปัญญานั้นเป็นยังไงแล้วกันนะ『เป็นเครื่องใช้ไฟที่ทั้งราคาทั้งประสิทธิภาพไม่ดี ถ้าต้องการได้โปรดซื้อมันด้วยเถอะ』น่ะ สงสัยจริงๆว่าในโลกนี้จะมีคนบ้าที่จะซื้อสินค้าบกพร่องพรรค์นั้นจริงเหรอ

หลังจากได้ยินAคุงก็แข็งตาย
เขานั้นแข็งทื่ออยู่หลายชั่วโมงจากที่กินศูนย์สัมบูรณ์ไปในระยะใกล้
และเมื่อเด็กผู้ชายจากชั้นสูงได้ยินข่าวลือก็กุมท้องแล้วหัวเราะก๊ากออกมา
ความทุกข์ของผู้อื่นก็เปรียบดั่งรสน้ำผึ่ง
และการ《ฆ่าด้วยน้ำแข็ง》ของคุณนัตสึคาวะนั้นไปจี้จุดพวกเขาและเขาก็เลือกผมเป็นเหยื่อรายต่อไป

ผมนั้นถูกบังคับให้ร่วมเกมที่ถูกเตรียมเอาไว้และถูกบังคับให้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องสารภาพกับคุณนัตสึคาวะ
มันน่ากลัวที่ต้องสารภาพรักกับผู้หญิงที่ไม่ได้ชอบ แต่น่าเศร้า ด้วยกฎปลาใหญ่กินปล่าเล็กผมจึงขัดขืนไม่ได้ และสารภาพไปได้ครึ่งทางเพราะว่าอารมณ์ของพวกเขา

ผมคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นแย่มาก เกลียดตัวเองที่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เข้าใจ สำหรับคุณนัตสึคาวะคำสารภาพของผมคงจะไม่เป็นการตดหรอกมั้ง คิดไปอย่างนั้น
ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นสาวงามในรอบพันปีจะมีสักครั้ง คงจะเป็นผู้พิพากษาประจำวันจากคำสารภาพที่มาจากเพศตรงข้ามละมั้ง

ถึงจะอดทนแต่จะต้องดวงดีไม่ผิดแน่ ถึงจะเศร้าที่ต้องพูดด้วยตัวเอง แต่จากมุมของคุณนัตสึคาวะ ผมก็คงไม่ต่างไปจากก้อนหินข้างถนน
เหมือนกับAคุง ผมนั้นไม่มีอะไรพิเศษแม้แต่อย่างเดียว

แน่นอนว่าเธอจะต้องฆ่าผมด้วยน้ำแข็งของเธอโดยที่ไม่ทำให้ช้ำใจแน่ๆ
เพราะอย่างนั้น ต้องเอาเรื่องราวของพวกเรียจูกลับไปสักเรื่องหลังจากจากสารภาพแล้ว

「― ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นแล้วล่ะครับ ได้โปรดคบกับผมด้วยเถอะ」

「ฉันก็ด้วย แน่นอนว่ามาคบกันเถอะ」

คำตอบที่คาดไม่ถึงจนเกินไปทำให้ผมหนาวตายในวันนั้น
………………จบตอน……………………………………..