ฉันถูกลาเซียลากออกมาเล่นข้างนอกกันสองต่อสอง

“ใครจะเป็นคนเริ่มก่อนดี…..! ลาเซีย หรือ เรย์”

(ถึงจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขื้นก็ตามทีแค่เอาเป็นว่าตามน้ำไปก่อนแล้วกัน)

“โถ่……. อย่าเมินกันสิ!”

ลาเซียทำแก้มป่อง จนหน้าแดง

“งั้นฉันเริ่มก่อน ลาเซีย ไปแอบก่อนเลย”

“……เฮ็ะ? เรย์ พูดแล้ว……?”

“เรย์ พูดแล้ว! เรย์ พูดแล้ว! แบบนี้ตอนพี่กลับมาต้องดีใจมากแน่!”

ลาเซียดีใจมาก จนวิ่งกระโดดไปมา

“งั้น ลาเซีย จะเป็นคนไปซ่อนแล้วนะ…. หาไม่เจอหรอก ลาเซียเก่งนี่นา”

“หลับตาด้วยนะ เอาล่ะนะ….”

เรย์ หลับตาลงแล้วนับถึง สามสิม ลาเซีย ก็ไม่อยู่ตรงข้างหน้าแล้ว

(ไปแอบตรงไหนกัน แต่ที่ซ่อนแอนตรงนี้มันคือทุ่งหญ้ามันจะไปมีที่ซ่อนกันที่ไหนล่ะ!)

“หวา! เจอจนใด้…..!? สุดยอดไปเลย คือว่านะ ถ้าตามไปจากด้านหลังไปคิดว่าจะไม่ถูกเจอตัวน่ะสิ เรย์ นี้เก่งจังเลยนะ”

“งั้นคราวนี้ตา ลาเซียแล้ว เรย์ไปซ่อนนะ!”

หลังจากนั้น เรย์ ก็เล่นกับ ลาเซียจนถึงตอนเย็น

“เฮ้อ สนุกจังเลย….. อ่ะ…..!? ป่านนี้แล้ว….. จริงสิพี่จะกลับมาบ้านแล้ว พี่ต้องดีใจมากแน่เลยที่ เรย์ พูด….!”

“……นี่ ลาเซีย ขอถามอะไรหน่อยสิเมื่อก่อนฉันเป็นคนยังไง”

“อืม…… ไม่รู้สิ …….เอาเป็นว่าพวกเรารีบกลับไปบ้านกันเถอะ! พี่แอนนาต้องเป็นหว่งแย่แล้วแน่ๆ !”

เรย์ กับ ลาเซีย ใด้เดินทางกลับอย่างบ้านปลอดภัย ตรงหน้าประตู ทางเข้ามีแอนนาที่ยืนรอทั้งสองคนอยู่

“เรย์ ลาเซีย เล่นนานเกินไปแล้ว…..! ตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้ว…..! พี่บอกไปแล้วนี้ต้องรีบกลับบ้านก่อนตะวันตกดิน”

“พวกเรา ขอโทษ!” พูดพร้อมกัน

“ให้ตายสิ…… พวกเธอเป็นอะไรไปพี่ก็คง”

แอนนา วิ่งเข้ามากอดทั้งสองคน

“เดียวน่ะ…..? ตะกี้ เรย์ เป็นคนพูด?”

“ใช่แล้ว ตอนนี้ เรย์ พูดแล้วน่ะ”

“จริงงั้นหรอ! ลาเซีย แบบนี้ต้อง ฉลอง! วันนี้พี่ล่า หมู ป่าใด้ด้วยล่ะ”

“เนื้อ! ลาเซียชอบเนี้อ!”