นี่เป็นการเสริมข้อมูลเฉยๆ นะครับ ใครไม่สนใจสามารถข้ามได้เลย หรือใครที่อยากอ่านขำๆ ก็แวะอ่านดูได้นะครับ

 

แหล่งอ้างอิงจากเรื่องผีจริงๆ ที่ถูกเล่าขานกันมา และตำนานในอินเตอร์เน็ตมากมายหลายเรื่อง ที่ถูกนำมาใช้ใน “ไฟล์ 3 : Station February”

 

[สถานีคิซารากิ (きさらぎ : Kisaragi)] ปรากฏขึ้นครั้งแรกในบนกระดานข้อความ 2 channel ในหมวดลึกลับ/ปรากฏการณ์แปลกประหลาด ใน “身のまわりで変なこと起こったら実況するスレ” (Mi no Mawari de Hen na Koto ga Okottara Jikkyou Suru Sure แปลว่า โพสต์เรื่องแปลกรอบตัวคุณกันเถอะ) เทรนด์ที่ 26, โพสต์ที่ 98 ไปจนถึง 625 [8/1/2004 และ 9/1/2004]

 

แล้วก็ ฉากในรถไฟนั้น ได้ยึดจาก 2channel ในกระดานหมวดเรื่องลึกลับ/ปรากฏการณ์แปลกประหลาด หัวข้อ “死ぬ程洒落にならない怖い話を集めてみない？” (Shinu Hodo Share ni Naranai Kowai Hanashi o Atsumete Minai? แปลว่า คุณมีเรื่องน่ากลัวจะเล่าไหม?) โพสต์ที่ 9, 12, 13 [ความฝันของลิง (猿夢 : Saruyume] [2/8/2000] คำพูดแปลกๆ ที่โผล่มาในเรื่องนั้นก็เป็นการอ้างถึงเรื่องเล่า 2 เรื่องนี้ รวมทั้งความคิดเห็นของผู้โพสต์รายอื่นนอกเหนือจากผู้เล่าเรื่องด้วย

 

จบจากส่วนของอาจารย์ผู้แต่งแล้วนะครับ คราวนี้มาที่ส่วนของผู้แปลบ้างดีกว่า

สำหรับเรื่องต้นฉบับของ [สถานีคิซารากิ (きさらぎ)] นั้น เราก็จะแปะคลิปของมิติที่ 6 อีกซักทีนึง สำหรับคนที่ชื่นชอบแล้วกันนะครับ https://youtu.be/ogABLlR_nfw
ใครที่สนใจอ่านเองก็กดตรงนี้ได้เลย http://www.mitithee6.com/2017/11/Kisaragi-Station.html

ส่วนเรื่อง [ความฝันของลิง (猿夢 : Saruyume)] นั้น เป็นตำนานเมืองสุดหลอนของญี่ปุ่นอีกเรื่องหนึ่ง ว่ากันว่าใครที่ได้อ่านเรื่องนี้ไปแล้ว หลังจากนั้น ก็จะเริ่มมีสิ่งแปลกๆ เกิดขึ้นในความฝันของเขาคนนั้น สนใจกันแล้วมั้ยครับ เชิญอ่านต่อได้เลย ผมแปลมาจากต้นฉบับภาษาอังกฤษนะ https://www.scaryforkids.com/monkey-dream/

 

นี่เป็นเรื่องราวของความฝัน คุณรู้จักการฝันที่คุณรู้ตัวทันทีเลยมั้ยว่าคุณกำลังฝันอยู่ ใช่ มันเป็นฝันแบบนั้นแหละ

 

ฉันยืนอยู่ตัวคนเดียวในชานชาลาของสถานีที่ดูเหมือนถูกทิ้งร้าง แสงสว่างสลัวๆ ที่นึง

โห เป็นฝันที่ดูน่าเบื่อจัง ฉันคิดแบบนั้น

แล้วจากนั้น ก็มีประกาศดังขึ้นจากลำโพง เป็นเสียงโทนเดียวทื่อๆ พูดออกมาว่า

 

‘รถไฟจะมาถึงในอีกไม่ช้า ผู้โดยสารท่านไหนต้องการจะขึ้นรถ ท่านจะได้ประสบกับบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก~’

 

ทันทีที่เสียงประกาศแปลกๆ นั่นจบลง รถไฟขบวนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในสถานี แต่ มันดูไม่เหมือนรถไฟจริงๆ เลยนะ มันดูเหมือนพวกรถไฟที่เราเห็นตามสวนสนุกมากกว่า เหมือนพวกรถไฟเหาะหรือรถไฟลิงที่อยู่ในสวนสัตว์อะไรแบบนั้น มีผู้โดยสารชายหญิงจำนวนนึงั่งอยู่ในรถอยู่แล้วด้วย ถึงพวกเขาทุกคนจะดูหน้าซีดกันมากเลยก็เถอะ

นี่มันฝันอะไรกันเนี่ย? ฉันคิดแบบนั้น แล้วก็สงสัยเรื่องเสียงประกาศที่เพิ่งพูดไปเมื่อกี้นี้ด้วย จะได้เห็นอะไรที่มันน่ากลัวจริงๆ น่ะเหรอ? จะเป็นอะไรกันนะ? ฉันตัดสินใจค้นหาคำตอบนั้น และก้าวขึ้นรถไฟไป ยังไงซะ ฉันก็รู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ มันจะน่ากลัวได้ซักแค่ไหนกันเชียว?

ฉันนั่งลงที่แถวที่ 3 จากท้ายขบวน อากาศรอบตัวมันอุ่นๆ อึดอัดจนรู้สึกไม่สบายตัวเลย ทุกอย่างมันดูจริงไปหมดจนฉันเริ่มสงสัยแล้วว่านี่ฉันฝันอยู่จริงๆ ใช่มั้ย

 

‘รถไฟกำลังออกตัวแล้ว~’

 

พอรถไฟเริ่มเคลื่อนตัว หัวใจฉันก็เริ่มเต้นด้วยความคาดหวังและรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สงสัยจริงๆ ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ไม่นานหลังจากที่รถไฟออกมาพ้นจากชานชะลา เราก็ลอดผ่านอุโมงที่ฉายแสงสีม่วงน่าขนลุกออกมา

 

“ฉันเคยเห็นอุโมงค์นั่นมาก่อนนี่!”

 

ฉันพูดกับตัวเอง มันเป็นอุโมงค์ของเครื่องเล่นรถไฟผีในสวนสนุกที่ฉันเคยนั่งสมัยยังเด็ก เพราะแบบนี้น่ะเหรอ ฉันถึงได้ฝันถึงรถไฟลิงแปลกๆ นี่น่ะ แค่นึกถึงเรื่องบ้านผีสิงสมัยเด็กขึ้นมานี่เอง

 

“นี่ไม่ใช่อะไรที่มันน่ากลัวเลยนะ”

 

ฉันบอกกับตัวเองแบบนั้น

ทันใดนั้น ก็มีประกาศดังขึ้นอีกรอบ

 

‘สถานีต่อไป อิเคะสึคุริ~ อิเคะสึคุริค่ะ’

 

TN: 活け造り (Ikezukuri) แปลอย่างหยาบๆ ตามตัวอักษรจะแปลว่า “เตรียมการทั้งที่ยังเป็นๆ” เป็นการทำซาชิมิจากสัตว์ทะเลที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นปลาทะเล หมึก กุ้ง หรือล็อบสเตอร์ก็ได้ เป็นอาหารที่เป็นที่ถกเถียงเรื่องของความโหดร้ายอยู่พอควร ในแง่ของกฎหมายนั้น อิเคะสึคุรินั้นเป็นการทำผิดกฎหมายในประเทศออสเตรเลียและเยอรมันเลย

 

อิเคะสึคุริ? ปลาน่ะนะ? ตอนที่ฉันกำลังคิดแบบนั้นอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังเสียงหูมาจากข้างหลัง ฉันหันขวับกลับไป ก็เห็นเข้ากับคนแคระหลังค่อม 4 คน แต่งตัวในเสื้อผ้าปอนๆ พวกเขายืนล้อมตัวของชายที่นั่งอยู่แถวหลังสุดอยู่ พอมองดูดีๆ ก็เห็นว่าพวกคนเคราะสวมหน้ากากลิงเอาไว้อยู่ แถมในมือก็แกว่งมีดเล่มโตไปมาอยู่ด้วย ก่อนที่พวกนั้นจะเริ่มหั่นชายคนนั้นออกเป็นชิ้นๆ ต่อหน้าต่อตาฉันเลย ทำยังกับเชฟที่กำลังเตรียมอิเคะสึคุริอยู่งั้นแหละ!

กลิ่นคาวรุนแรงคละคลุ้งไปในอากาศ และชายคนนั้นก็ยังคงกรีดร้องไม่หยุด ในขณะที่พวกคนแคระก็กระชากอวัยวะที่โชกเลือดของชายคนนั้นออกมาจากร่างกาย ก่อนจะโยนพวกมันกระจายไปทั้วขบวนรถ

ฉันสังเกตเห็นว่า ผู้หญิงท่าทางขี้โรคที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันเลยเนี่ย ตอนที่เสียงกรีดร้องเริ่มขึ้น เธอก็เริ่มมีอาการตื่นตระหนกขึ้นมา แต่แล้ว เธอก็แค่นิ่งเงียบ นั่งมองตรงไปข้างหน้า ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยซะยังงั้น

เรื่องโหดร้ายที่เกิดขึ้นข้างหลังนั่นมันทำให้ฉันกลัวสุดๆ จนฉันเองก็เริ่มสงสัยแล้วว่านี่ฉันแค่ฝันไปจริงๆ ใช่มั้ย

พอฉันหันกลับไปมองข้างหลังอีกที ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่มีแต่คราบเลือดที่เจิงนอง กับพวกก้อนเนื้อสีแดงสดเท่านั้น ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันก็ยังมองตรงไปข้างหน้า สีหน้าไร้อารมณ์อยู่เหมือนเดิม

 

‘สถานีต่อไป ควักลูกตา~ ควักลูกตาค่ะ’

 

เสียงประกาศดังขึ้นอีกแล้ว

คราวนี้ คนแคระหน้าลิง 2 คนก็โผล่ขึ้นมา ในมือถือช้อนที่มีขอบหยักเป็นฟันปลาอยู่ พวกนั้นเริ่มใช้ช้อนนั่นควักเข้าไปในเบ้าตาของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังฉัน จนถึงตอนนี้ สีหน้าไร้อารมณ์ของเธอก็ยังไม่หายไปไหน แต่ความเจ็บปวดก็ทำให้หน้าของเธอบิดเบี้ยวไปจนน่ากลัว เธอเริ่มกรี๊ดอย่างดังขนาดที่แก้วหูฉันมันแทบจะระเบิดออกมาได้เลย ลูกตาทั้ง 2 ข้างเธอกระเด็นออกมาจากเบ้า กลิ่นเลือดกลิ่นเหงื่อตลบอบอวนจนเกินจะทานทนเลย

ฉันโน้มตัวมาข้างหน้า ตัวสั่นไปหมดเพราะความหวาดกลัว ฉันต้องออกไป ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

 

“ตื่นสิ!” ฉันร้องบอกกับตัวเอง “ต้องออกไปจากที่นี่! ขอล่ะ! ตื่นเร็ว!”

 

แล้ว ความคิดที่น่ากลัวอย่างนึงก็ผุดขึ้นมา ดูจากการเป็นไปนี่ แสดงว่า ฉันจะเป็นรายต่อไปงั้นเหรอ…

 

‘สถานีต่อไป เนื้อบด~ เนื้อบดค่ะ’

 

รู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมด แทบไม่ต้องเดาเลยว่าต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ฉันตั้งสมาธิให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามสุดชีวิตที่จะบังคับตัวเองให้ตื่นจากฝันนี่ซักที

 

“เร็วเข้า! ตื่นได้แล้ว!” ฉันยังบอกตัวเองอยู่แบบนั้น “นี่มันก็แค่ความฝัน! ตื่นสิ! ตื่น!”

 

ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงหวือดังๆ ของโลหะดังขึ้นมา มันฟังดูเหมือนเสียงเครื่องปั่นอาหารเลย คราวนี้ คนแคระ 2 คนนั่งทับเข่าของฉันเอาไว้ กำลังถือเครื่องมือหน้าตาดูประหลาดๆ ที่ฉันเดาได้ว่าต้องเป็นเครื่องบดเนื้อแน่ๆ ฉันก็กลัวขึ้นมาสุดขีดเลย

 

“ทั้งหมดนี่มันก็แค่ฝันร้าย!! ตื่นเร็ว! ตื่นได้แล้ว!” ฉันหลับตาปี๋ สวดอ้อนวอนอย่างหนักที่สุดเท่าที่จะทำได้ “โอ้ พระเจ้า! ได้โปรด ตื่นซักทีเถอะ!”

 

*หวือออออออ!*

 

เสียงนั่นมันดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ… เรื่อยๆ…

ลมจากมันเป่าขึ้นมาถึงหน้าของฉันแล้ว

หมดหวังแล้วสินะ มันจบแล้ว ตายแน่งานนี้

 

 

 

แล้วจู่ๆ เสียงทุกอย่างมันก็เงียบไป

ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียง เหงื่อชุ่มโชกไปทั่วทั้งตัว น้ำตาก็ไหลอาบเต็มใบหน้า

ดูเหมือนว่า จะหนีมาจากฝันร้ายนั่นได้แล้วสินะ

ฉันตะเกียกตะกายลงมาจากเตียง เดินไปที่ครัว หาน้ำดื่มเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลงซักหน่อย

มันสมจริงจนน่ากลัวเลย ฉันคิดยังงั้น ขอบคุณพระเจ้าที่มันเป็นแค่ความฝัน…

 

วันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน ฉันเล่าให้เพื่อนทุกคนฟังเรื่องฝันร้ายที่ฉันเพิ่งจะเจอมา คิดว่าพวกเขาน่าจะกลัวกัน แต่ทุกคนกลับมองว่ามันตลกดี ก็นะ ยังไงซะ มันก็เป็นแค่ความฝันนี่นา

 

จนเวลาผ่านไป 4 ปี ฉันก็เรียนจบแล้ว เรื่องฝันประหลาดนั้นก็ลืมไปซะสนิทเลย

แต่แล้วคืนนึง คืนที่ฉันทำงานจนดึกอยู่ที่ออฟฟิศ มันเป็นวันที่ยุ่งไปหมดตลอดทั้งวัน แล้วฉันก็เหนื่อยมาก ฉันเอนหลังกับเก้าอี้แล้วหลับตาลงซักพัก แล้วทันใดนั้น

ตอนนั้นแหละ ที่มันเกิดขึ้น

 

‘สถานีต่อไป ควักลูกตา~ ควักลูกตาค่ะ’

 

มันเหมือนเดิมเลย ทุกสิ่งทุกอย่างมันไหลกลับเข้ามาในหัว

เจ้าคนเคราะหลังค่อม 2 คนเดิม กำลังควักลูกตาออกมาจากสาวไร้อารมณ์คนเดิม

 

“นี่มันก็แค่ฝัน! ตื่นเร็วเข้า! ตื่นเร็ว!”

 

ฉันเริ่มอ้อนวอน แต่มันก็ไม่ยอมตื่นซักที

 

“นี่มันเป็นแค่ฝันเอง! ตื่นสิ! ตื่นทีเถอะ!”

‘สถานีต่อไป เนื้อบด~ เนื้อบดค่ะ’

“ไม่! นี่มันจะเกินไปแล้วนะ!”

 

*หวือออออออ!* เสียงนั่นตรงเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที

 

“นี่มันเป็นความฝัน! ตื่น! ตื่นได้แล้ว! ตื่นซักทีสิ!”

 

แล้ว ทุกอย่างมันก็เงียบไป

ฉันหนีออกมาได้อีกรอบนึง หรือไม่ฉันก็แค่คิดแบบนั้น

ตอนที่ฉันกำลังจะลืมตาขึ้น มันก็มีเสียงพูดขึ้นมา

 

‘หนีไปอีกแล้วเหรอ~? คราวหน้าที่คุณมา มันจะเป็นครั้งสุดท้ายนะค้า~’

 

ฉันลืมตาขึ้น แล้วครั้งนี้ ฉันก็ตื่นแล้วจริงๆ กำลังอยู่ในห้องของตัวเอง แต่ว่า เสียงประกาศที่ฉันได้ยินนั่น ไม่ผิดแน่ มันไม่ได้ดังอยู่ในฝัน

 

มันดังอยู่ที่นี่ ในโลกความเป็นจริง ฉันมั่นใจเลย ไม่ผิดแน่

 

ทำไมล่ะ? ทำไมต้องเป็นฉันด้วย? ฉันไปทำอะไรมางั้นเหรอ ถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้น่ะ?

ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่ได้ฝันอีกเลย แต่ฉันรู้ดีว่าครั้งต่อไปที่ฝันแบบนั้นอีก ฉันตายแน่

บางทีก็อาจจะเพราะหัวใจวาย ไม่ก็อะไรแบบนั้น

ในโลกนี้ อาจจะเหมือนว่าฉันหัวใจวายตาย แต่ฉันรู้ ที่อีกโลกนึงนั้น ฉันจะต้องกลายเป็นเนื้อบดจนเละแน่…

 

TN: แล้วก็จบแล้วนะครับกับไฟล์ที่ 3 ปริศนาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลย
เชิญติดตามต่อเลยครับ ในไฟล์หน้า จะมีการเปิดเผยร่องรอยที่จะสาวไปหาเพื่อนที่หายสาบสูญไปของโทริโกะแล้ว!