องค์หญิงหมอเทวะ World-shaking First Daugh…

 

บทที่ 74 : การบรรลุข้อตกลง

 

“ฝ่าบาท!” รองเสนาบดีสํานักหมอหลวง หมอเฉินก้าวเข้าอย่างรีบ ตั้งใจจะรักษาองค์จักรพรรดิเซียโฮวรุย

 

-พระสนมฉินก้าวออกมาจากด้านหลังฉากกั้นและหยุดรองเสนาบดีสํานักหมอหลวง หมอเฉินไว้

 

“ท่านรองเสนาบดี หมอเฉินให้การรักษาต่อฝาบาทมาเป็นเวลาเนิ่นนาน แต่ไม่เห็นการปรับปรุงใดๆ คุณหนูซูมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมและเพิ่งเอาชนะเด็กฝึกของท่านได้ให้คุณหนูซูเข้ามารักษาฝ่าบาท!”

 

จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยเกือบจะหมดสติลงแล้วนอนอยู่บนบัลลังก์มังกร

 

เซี่ยโฮวโม่ยืนขึ้นและก้าวออกมา “ฝ่าบาทอาการแย่แล้ว ท่านเสนาบดี ท่านอาจะต้องถอย”

 

เมื่อรู้ว่าการปรากฏตัวของพวกเขาไม่ได้รับการต้อนรับอีกต่อไป เสนาบดีจึงลุกขึ้นและถอยกลับ

 

ถูกขัดขวางจากสนมฉิน หมอเฉินรู้สึกรําคาญ “พระสนมฝ่าบาทได้รับการรักษาจากหม่อมฉัน โปรดหลีกทางด้วยการรักษาอาการประชวรของฝ่าบาทไม่สามารถล่าช้าได้เ”

 

รองเสนาบดี หมอเฉินกล้าที่จะมีปากเสียงกับสนมฉินอย่าง โผงผางเพราะเขารู้ว่าเซี่ยโฮวรุยจะไม่ยอมให้คนอื่นดูแลรักษา

เขา

 

มองไปที่หมอเฉิน สนมฉินปฏิเสธที่จะยอมแพ้และหัวเราะเยาะ “ข้าบอกแล้ว่าฝ่าบาทไม่ได้ทรงมีพระวรกายดีขึ้นหลังจากที่ท่านให้การดูแลพระองค์มาช้านาน ท่านไม่สามารถรักษาพระองค์ให้ดีขึ้นได้ จึงควรที่จะหลักทางให้ผู้อื่น” แล้วนางก็หันไปหาซูมู่เก้อ “คุณหนูซู มานี้ หากเจ้าสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของฝาบาทได้ เจ้าจะได้รับรางวัลมากมายอย่างแน่นอน”

 

ซูมู่เก๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย ตระหนักจึงจุดประสงค์ของนางสนมฉินในการกล่าวร้ายนางก่อนหน้านี้

 

ไม่มีใครในวังหลวงที่จะแสดงความโปรดปรานของพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลหรือผลประโยชน์ องค์จักรพรรดิมักจะรักษาสภาพของพระองค์จากผู้อื่น นางสนมฉันต้องการใช้ซูมู่เก้อเพื่อตรวจสอบสภาพอาการของเขา เมื่อนางก้าวไปข้างหน้าเชียโฮวรุยจะถือว่านางเป็นพรรคพวกของสนมฉินโดยปริยายหลังจากทรงฟื้นสติซูมู่เกือไม่ต้องการให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น

 

“รองผู้อํานายการสํานักหมอหลวง หมอเฉินได้ให้การดูแลรักษาองค์จักรพรรดิมาช้านาน ดังนั้นเขาจึงรู้สภาพอาการของพระองค์ดีกว่าหม่อมฉัน ขอโปรดอภัยแก่หม่อมฉันด้วยพระสนมฉินเพคะ”

 

เซี่ยโฮวโม่มองไปที่สนมฉินอย่างลึกซึ้งและก้าวเข้าไปแต่เซียโฮวคุณหยุดเขาไว้

 

“น้องเก้า มันไม่ใช่ธุระกงการของเจ้า เจ้าไม่อยากให้ท่านพ่อทรงประชวรเช่นนี้ ใช่หรือไม่?”

 

“หลีกไป” เชี่ยโฮวโม่ผลักเชี่ยโฮวคุณออกไป

 

เซี่ยโฮวคุณเกือบสะดุดล้ม เขาจ้องมองด้านหลังเซี่ยโฮวโม่และกัดฟันด้วยความแค้น

 

“เซี่ยโฮวโม่!”

 

เชี่ยโฮวโม่มองไปที่สนมฉินอย่างเย็นชาทําให้นางตัวสั่นเมื่อเห็นความเยือกเย็นจากรูม่านตาสีดําสนิทคู่นั้น

 

“องค์ชายเก้า ท่านไม่ได้ยินในสิ่งที่ข้าเพิ่งพูดไปหรือ?”

 

เซี่ยโฮวโม่ทิ้งรองผู้อํานวยการสํานักหมอหลวงหมอเฉินไปที่เชี่ยโฮวรุยโดยตรง

 

“ท่านรออะไรอยู่ หมอเฉิน!?”

 

หมอเฉินฟื้นสติรู้สึกตัวและรีบไปตรวจรักษาองค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุย

 

สนมฉินโกรธมาก หลังจากแผนการมากมายนางถูกทําลายจากเซี่ยโฮวโม่!

 

นางไม่เชื่อว่าเซี่ยโฮวโม่ไม่สนใจสภาพร่างกายของเซี่ยโฮวรุย เขาอาจจะรู้เขาจึงขัดขวางนางทุกวิธีทาง!

 

ซูมู่เกื้อสังเกตว่าวิธีการปฐมพยาบาลของหมอเฉินยังคงเหมือนกับครั้งที่แล้ว ท้ายที่สุดมันเป็นวิธีแก้ปัญหาในการจัดการกับอาการ แต่ไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริง ดังนั้นมันทําให้จักรพรรดิ เซี่ยโฮวรุยคงอยู่ต่อไปในสภาพที่แย่ลงเรื่อยๆ

 

หลังจากการปฐมพยาบาลของหมอเฉิน ผิวของเซียโฮวรุยค่อยๆดีขึ้นและลมหายใจของเขาก็คงที่แต่ตาของเขายังคงปิดสนิทโดยไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นขึ้นมา

 

เซี่ยโฮวโม่มองไปที่ขันทีอี ซึ่งเป็นกังวลอย่างมาก “นําส่งฝ่าบาทเสด็จกลับที่ตําหนักของพระองค์”

 

“พะย่ะค่ะ”

 

ออกจากท้องพระโรง ซูมู่เก่อเห็นเสนาบดีหลายคนอยู่ด้านนอกรวมทั้งซูหลุน

 

เมื่อเห็นซูมู่เกือ ซูหลุนรีบก้าวเข้ามาหา

 

“ฝ่าบาททรงเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขา ซูมู่เก๋อก็นึกถึงฉากในท้องพระโรง นางกําลังจะถูกตัดนิ้ว แต่ซูหลุนไม่มีความตั้งใจที่จะยืนหยัดเพื่อขอร้องให้กับนาง แม้ว่านางจะไม่มีความคาดหวังจากเขาเช่นนั้น แต่นางก็ยังคงรู้สึกผิดหวังในตอนนี้

 

“รองเสนาบดีสํานักหมอหลวง หมอเฉินเป็นผู้ให้การดูแลต่อฝาบาท”

 

ขณะที่ซูมู่เกือกําลังจะออกจากวังหลวงคนในวังก็วิ่งมา

หานาง

 

“คุณหนูซู รอสักครู่ องค์จักรพรรดิทรงฟื้นแล้วและต้องการพบท่าน ได้โปรดมากับข้า”

 

เซี่ยโฮวรุยฟื้นแล้วงั้นเหรอ?

 

“โปรดนําทางด้วย”

 

ซูหลุน ไม่แปลกใจ แค่กระซิบบอกซูมู่เกือว่าอย่าทําให้เกิดเรื่องขุ่นเคืองจากองค์จักรพรรดิ

 

ตําหนักในห้องบรรทมขององค์จักรพรรดิเงียบมากนางกํานับและขันที่ทุกคนระมัดระวังไม่ให้ส่งเสียงดัง

 

“คุณหนูซู ฝ่าบาททรงอยู่ด้านใน โปรดเข้าไปเถิด”

 

ทุกคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของจักรพรรดิ

 

ซูมู่เก้อเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกลิ่นยาจาง ๆ ที่ลอยอยู่ภายใน

 

หลังจากผ่านฉากกั้นที่มีลวดลายดอกพลัมในหิมะซูมู่เกือกเห็นเชี่ยโฮวโม่ทันที เขานั่งอยู่บนเก้าอี้

 

จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยนอนอยู่บนเตียงไม้พะยูงซึ่งน่าจะตื่นแล้ว

หลังจากที่ซูมู่เก้อเข้ามา ขันที่อีซึ่งรับใช้อยู่ข้างๆโค้งคํานับเล็กน้อยและถอยออกไป

ซูมู่เกือประหลาดใจเล็กน้อย สงสัยว่าเซี่ยโฮวโม่ตั้งใจจะทําอะไร นางก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น “ฝ่าบาท”

“เมื่อไหร่ที่เจ้าจําข้าได้?”

 

คําพูดลอยๆของเขาอาจไร้สาระสําหรับคนอื่น แต่ซูมู่เก้อเข้าใจความหมายของเขา

 

ก่อนหน้านี้เขามักจะปรากฏตัวในฐานะ “ใต้เท้าเซีย” ปลอมตัวและไม่เคยเปิดเผยตัวตนต่อหน้าซูมู่เกือ

 

เซี่ยโฮวโม่ปลอมตัว แต่ลูกน้องรอบตัวเขาไม่ได้ไปไหนมันยากแค่ไหนกันที่จะรู้

 

ซูมู่เกือกลอกตาอย่างลับๆ ในใจ

364

บ

“ฝ่าบาทมีกฎระเบียบของพระองค์ในการทําสิ่งต่างๆซึ่งหม่อมฉันมิอาจถามหรือแทรกแซงได้ เพคะ” แต่เนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา นางจึงต้องแสร้งทําเป็นไม่รู้ท้ายที่สุดเขาเป็นองค์ชายเก้าและราชาแห่งจิน

 

เซี่ยโฮวโม่หัวเราะด้วยเสียงต่ํา

 

เสียงที่น่าพอใจของเขา เหมือนเสียงของการเชลโลกวาดไปทั่วหัวใจของนางเบาๆ

 

“ฝ่าบาท หม่อมฉันสงสัยว่าพระองค์ทรงต้องการให้หม่อมฉันทําสิ่งใดเพคะ?”

 

“ดังที่สนมฉินกล่าว หมอที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ดีกว่าเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการรักษาอาการประชวรของเสด็จพ่อ”

 

ซูมู่เก๋อขมวดคิ้ว เซี่ยโฮวโม่ขอให้นางรักษาองค์จักรพรรดิเชี่ยโฮวรุยที่ยังไม่ได้สติ มันจึงไม่ใช่ความตั้งใจขององค์จักรพรรดิที่ให้นางรับช่วงต่อในการรักษา

 

เมื่อนึกถึงการต่อต้านของเซี่ยโฮวรุยในครั้งสุดท้ายนั้นซูมู่เกือลังเลอยู่ครู่หนึ่งโดยไม่ตอบรับ

 

ถ้าเชี่ยโฮวรุยตําหนินางหลังจากฟื้นขึ้นมา นางคงถึงคราวเคราะห์เป็นแน่

 

เมื่อเห็นความกังวลของนาง เซี่ยโฮวโม่พูดด้วยน้ําเสียงว่า “มั่นใจได้ ข้าจะทําให้เจ้าปลอดภัย”

 

ซูมู่เก้อรู้ดีว่าตราบใดที่นางทําตามที่เชี่ยโฮวโม่พูดนางจะถูกมองว่าเป็นพรรคพวกของเชียโฮวโมในสายตาคนอื่นแม้ว่านางจะไม่คิดอย่างนั้นก็ตาม

 

นางอยากจะเชื่อในเซี่ยโฮวโม่มากกว่าสนมฉิน แต่เนื่องจากเป็นกรณีนี้ ซูมู่เก้อรู้สึกว่าจําเป็นต้องชี้แจงบางอย่างกับเซี่ยโฮวโม่

 

“หม่อมฉันมีข้อกําหนดสองข้อเพคะ”

 

เซี่ยโฮวโม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย คิดว่านางกล้าที่จะเจรจากับเขาด้วยซ้ํา

 

“บอกข้ามา”

 

“ข้อแรก หม่อมฉันจะไม่ละเมิดจริยธรรมทางการแพทย์และทําสิ่งชั่วร้าย ข้อสอง หม่อมฉันหวังว่าพระองค์จะสามารถให้ความมั่นใจเรื่องความปลอดภัยของมารดาและน้องชายของหม่อมฉันเพค่ะ ฝ่าบาท”

 

“อืม ข้าให้สัญญากับเจ้า”

 

“ขอบพระทัยเพคะ ฝ่าบาท”

 

บรรลุข้อตกลงแล้ว ซูมู่เก้อเดินเข้าไปหาองค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุย

 

ผิวขององค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยแย่กว่าที่เขาอยู่ในท้องพระโรงเสียอีก ใบหน้าของพระองค์ดูไร้ชีวิตไม่อาจคาดเดาได้

 

นางอดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับองค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุย

 

นางจับชีพจรขององค์จักรพรรดิ

 

ตัดสินจากชีพจร นางพบว่าองค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยมีเสียงของไตที่อ่อนแอมาก นางรู้สึกได้ถึงเสียงปอด หัวใจเต้นเร็ว หัวใจขาดเลือดอาจหัวใจวายเฉียบพลันได้ไตอยู่ในภาวะขาดเลือดไปหล่อเลี้ยง ความแห้ง-ร้อนในหัวใจและความรู้อนในร่างกายส่วนบนและร่างกายส่วนล่างเย็นมันเป็นเรื่อง

งมาก!

 

หากสภาพของพระองค์ยังคงดําเนินต่อไปเช่นนี้องค์จักรพรรดิไม่สามารถดํารงอยู่ได้ในเดือนนี้

 

“ฝ่าบาท องค์จักรพรรดิทรงเริ่มประชวรตั้งแต่เมื่อใดเพค่ะ?”

 

“ครึ่งปีที่แล้ว”

 

เซี่ยโฮวโม่ขอให้ตงหลินนําหนังสือเล่มเล็กมาให้ด้วยซึ่งได้ บันทึกประวัติทางการแพทย์ของเซี่ยโฮวรุยไว้อย่างชัดเจน

 

ตอนแรก เชี่ยโฮวรุยรู้สึกเหนื่อยง่ายและเขาคิดว่าเป็นเพราะสถานการณ์ที่หนักหน่วง หมอเฉินจึงสั่งปรุงยาบํารุงเพื่อให้ความอบอุ่นกับเขา

 

ยาบํารุงเหล่านี้เป็นเหมือนยากระตุ้นชั่วคราวซึ่งสามารถใช้ได้ผลในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น อย่างไรก็ตามสุขภาพของเซียโฮวรุยกลับแย่ลงเรื่อยๆ

 

จนเมื่อสองเดือนมานี้ จู่ๆ เขาก็ตกอยู่ในอาการโคม่าเป็นครั้งคราว

 

บํารุงไต – ฉีเพื่อรักษาภาวะไตบกพร่องและขับสารพิษที่สะสมอยู่ในปอดใบสั่งบาของรองเสนาบดีสํานักหมอหลวงหมอเฉินไม่มีปัญหา

 

ซูมู่เก้อหยิบเข็มเงินออกมาจากชุดเครื่องมือแพทย์ของนางเจาะปลายนิ้วของเชียโฮวรุยและบีบเลือดออกมาหนึ่งหยด

 

เมื่อนางกําลังจะเปิดขวดกระเบื้องลายครามเพื่อเก็บตัวอย่างเลือด นางพบว่าสีของหยดเลือดสลัว

 

ซูมู่เกือคิดว่าดวงตาของนางพร่ามัว นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วหยดเลือดลงไป หลังจากหยดแล้วมันแพร่กระจายบนผ้าเช็ดหน้าสีขาวทันที

 

นางเดินไปที่หน้าต่างพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าเพื่อดูใกล้ๆ

นางขมวดคิ้ว แทงเข็มเงินเข้าที่ปลายนิ้วของตัวเองทันทีและบีบเลือดหนึ่งหยดลงบนผ้าเช็ดหน้าอีกผืน

 

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของนาง เชี่ยโฮวโม่ก็ลุกขึ้นยืน

 

“เจ้ากําลังทําอะไร?”

 

ซูมู่เกือถือผ้าเช็ดดหน้าสองผืนยื่นต่อหน้าเซียโฮวโม่

 

“ฝ่าบาท โปรดทอดพระเนตรผ้าเช็ดหน้าสองผืนนี้เพค่ะพระองค์ค้นพบความแตกต่างระหว่างผ้าสองผืนนี้ได้หรือไม่?”

 

ผ้าเช็ดหน้าทั้งสองผืนเปื้อนเลือด มองแวบแรกไม่มีความแตกต่าง แต่หากสังเกตดีๆ อาจพบแสงสีฟ้าจางๆบนหนึ่งในนั้น

 

“ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้มีปัญหาหรือเปล่า?”

“เลือดของคนปกติจะไม่มีปฏิกิริยาเช่นนี้เพค่ะองค์จักรพรรดอาจถูกวางยาพิษ”

 

ดวงตาของเซี่ยโฮวโม่มืดลง “ได้รับพิษ?”

 

“เพคะ”

 

ซูมู่เก๋อหยิบยาล้างพิษออกมาจากชุดแพทย์ของนางและส่งให้เซี่ยโฮวโม่

 

“นั่นคืออะไร?”

 

“นั่นคือยาล้างพิษที่หม่อมฉันปรุงขึ้นเพค่ะ สามารถบรรเทาการแพร่กระจายของพิษได้ หากพระองค์ทรงตื่นขึ้นภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากรับประทานยาล้างพิษแสดงว่าร่างกายของพระองค์มีพิษที่เป็นอันตราย

 

ในตําหนักจ้าวเหอ

 

สนมฉินอยู่ในอารมณ์ที่น่ากลัว ทําให้นางกํานัลในห้องกลัวจนไม่กล้าหายใจ

“ถวายบังคมเพค่ะ องค์ชายสอง”

364

เซี่ยโฮวคุณยกม่านและเข้าไปในห้อง โบกมือ ทุกคนรู้ในทันทีและถอยออกจากห้องไป

 

“เสด็จแม่ หม่อมฉันได้ยินว่าเสด็จพ่อทรงฟื้นแล้วและเรียกหาตัวซูมู่เกือ” เซี่ยโฮวคุณนั่งลงและกล่าว

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นนางสนมฉินก็ขมวดคิ้ว “เร็วขนาดนี้?! สิ่งที่เราได้ทําในวันนี้ผูกพันพอที่จะทําให้องค์จักรพรรดิระคายเคืองได้ไปสารภาพกับพระองค์กันเถอะ” ขณะพูดสนมฉินก็ลุกขึ้นยืน

“เสด็จแม่ ท่านทําไปเพราะนึกถึงสุขถาพของเสด็จพ่อพระองค์จะตําหนิท่านได้อย่างไร?”

 

สนมฉินหัวเราะเยาะ “เขาเคยปกป้องพวกเรา! มากับข้าอย่าทําให้ใครใช้โอกาสนี้ซ้ําเติมเราได้”

 

เชี่ยโฮวคุณไม่สามารถทําอะไรได้นอกจากพยักหน้า “ได้เสด็จแม่”