“ผู้ที่จะไปเอเลนเพื่อส่งไปรษณีย์ในอาณาจักรมนุษย์ มารวมที่หน้าฉัน!”

ลูซีหยูยืนอยู่ในปราสาทถือจดหมายไว้จำนวนหนึ่ง อีกาลมมากมายบินไปรอบๆห้องและยืนอยู่บนพื้น หลอดไฟ หน้าต่าง และโต๊ะ ทั้งปราสาทเสียงดังราวกับว่าเป็นตลาด อีกาลมพูดเหมือนมนุษย์ แต่ละตัวมีกระเป๋าเล็กๆราวกับว่าพวกมันเป็นบุรุษไปรษณีย์

“ฉันๆๆๆ ขอทางหน่อย”

“เฮ้ ฉันคิดว่าฉันจะไปอาณาจักรมนุษย์!”

“ไม่ใช่ฉัน ฉันจะไปอาณาจักรออร์ค!”

“ฉันได้ยินว่ามีบางตัวจะไปอาณาจักรเอลฟ์ ฉันอยากรู้ว่าเอลฟ์หน้าตาเป็นอย่างไร!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์อยู่เหนือการควบคุมแบล็คแจ็คก็เปล่งเสียงดังและพูดว่า “ทุกคนเงียบ!”

ทุกคนเริ่มเงียบ อีกาทั้งหมดยืนนิ่งโดยไม่กล้าพูดอะไร แบล็คแจ็คพยักหน้า “ตอนนี้คุณจะถูกอนุญาตให้พูดก็ต่อเมื่อถูกเรียก พวกที่จะไปอาณาจักรมนุษย์มาที่โต๊ะ”

อีกาทั้งแถวก้าวไปข้างหน้า ลูซีหยูยื่นจดหมายให้พวกมัน เค้าเลือกอีกาไว้เรียบร้อยแล้วและใช้พื้นที่แห่งฝันเพื่อทำตามเป้าหมายและตั้งสถานที่เฉพาะไปยังจิตใจของพวกมัน ตอนนี้ลูซีหยูแค่ส่งจดหมายให้พวกมัน!

“ลีวา บิคโตแห่งอาณาจักรลุนห์มาน” ลูซีหยูเรียก

อีกาลมกระโจนออกมาทันที “ฉัน ฉันเอง!”

ลูซีหยูตบหัวมันเบาๆและอีกาก็พองหน้าอกของมันอย่างมีความสุข ยีนของพวกมันทำให้พวกมันรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์และซื่อสัตย์ต่อเจ้านายของมัน ลูซีหยูใส่จดหมายลงไปในกระเป๋าของมันแล้วอ่านชื่อต่อไป ผ่านไปหลายชื่อจนสุดท้ายจดหมายของอาณาจักรมนุษย์ทั้งหมดก็ถูกส่งออกไป

ลูซีหยูยืนขึ้นและยิ้ม “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักเจ้าอีกาลม”

“เราจะทำงานให้สำเร็จ!” อีกาลมพูดพร้อมกัน จากนั้นพวกมันก็บินออกไปวนรอบหอคอยหนึ่งครั้งก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่หมาย อาณาจักรที่ใกล้ที่สุดคือลุนห์มานในขณะที่ไกลที่สุดคืออาณาจักรตูเตน

ลูซีหยูจึงเริ่มเรียกจดหมายที่ไปอาณาจักรออร์ค “พวกที่ไปทวีปเอเลนและอาณาจักรออร์ค มาหาฉัน!”

เค้าโบกมือและประตูมิติวงกลมก็ปรากฏขึ้นในห้อง อีกาลมทุกตัวบินผ่านประตูไป พวกมันถึงอาณาจักรออร์คแล้ว ลูซีหยูส่งจดหมาย200ฉบับให้ฉบับละตัวเพื่อให้แน่ใจว่าอีกาลมจะสามารถส่งมันไปยังเป้าหมายได้

ทันใดนั้นลูซีหยูก็ได้ยินเสียงระฆังที่ด้านนอกปราสาท ลูซีหยูเดินออกไปและเห็นระฆังขนาดใหญ่บนหอคอยดังขึ้นนั้นแสดงว่านี่เป็นเวลาเที่ยงแล้ว

“ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ฉันควรจะไปตรวจดูว่าเอสเอส อิเทอนิตี้เป็นอย่างไรบ้าง”

สมองน้อย1ที่อยู่ในใจของเค้าเตือนเค้าถึงแผนและภารกิจของวันนี้ เพื่อใช้เวลาของเค้าอย่างมีประสิทธิภาพเค้าจึงออกแบบสมองน้อย เมื่อถึงเวลาสมองน้อย1ก็จะเตือนเค้า รายการยาวมากและได้เข้าสู่ปีหน้าแล้ว เมื่อมองดูแล้วลูซีหยูก็ตระหนักได้ว่าเค้ามีหลายสิ่งที่ต้องทำ ประสิทธิภาพของเค้าเพิ่มขึ้นแต่การใช้ชีวิตแบบนี้มันจะเป็นเหมือนหุ่นยนต์

หลังจากที่เค้าตรวจเรือแล้วลูซีหยูมอบหมายให้มดครึ่งคนสิบตัวมาเป็นลูกเรือ อย่างไรก็ตามสมองของพวกมันนั้นเรียบง่ายดังนั้นพวกมันจึงสามารถพูดได้แค่บทสนทนาง่ายๆ เรือไม่ต้องการให้มดครึ่งคนมาดูแล พวกมันดูแลแค่พ่อมดฝึกหัดแค่นั้น จากนั้นเค้าก็ตรวจสอบหอคอยพ่อมด ถึงตอนนี้การก่อสร้างส่วนใหญ่ทั้งด้านในและด้านนอกก็เสร็จแล้ว

หลายวันต่อมานอกเหนือจากทดลองของเค้าและรอให้อีกาลมกลับมาเค้ายังซื้อทาสที่เชื่อฟังมา ท้ายที่สุดมดครึ่งคนก็ไม่เพียงพอ มีหลายอย่างที่ต้องใช้มนุษย์เช่น ซื้อของชำและของใช้ประจำวัน เค้ายังต้องการมนุษย์มาดูแลพ่อมดฝึกหัด

ในแผนของลูซีหยูเค้าจะไม่ยอมให้พวกทาสออกจากหอคอย เค้าอาจได้รับอนุญาตให้เรียนคาถาแต่พวกเค้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป พวกเค้าต้องอยู่ในพื้นที่ของหอคอยตลอดไป ลูซีหยูไม่กังวลเกี่ยวกับการหลบหนี ทาสทุกคนมีตราและไม่มีทาสคนใดที่หนีตากประเทศแล้วจะอยู่อย่างมีความสุข ในทางกลับกันพวกเค้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวัน มันเป็นงานที่พวกเค้าจะไม่ถูกไล่ออก สำหรับทาสแล้วไม่มีอะไรจะดีไปกว่าชีวิตที่ลูซีหยูมอบให้พวกเค้าแล้ว!

นอกจากนี้พวกทาสที่เค้าซื้อมาทั้งหมดมีครอบครัว ถ้ามีแค่คนเดียวอาจหนีไปได้แต่ทั้งครอบครัวไม่สามารถทำได้ และทั้งโลกของมาเรียก็เป็นของลูซีหยู จะมีที่ใดให้พวกเค้าหนี?

เค้ายังสร้างอูฐชนิดใหม่ แทนที่จะเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติพวกมันเป็นเพียงอูฐธรรมดา พวกมันดูเหมือนอัลปากา อย่างไรก็ตามขนของพวกมันมีสีทองและพวกมันดูทรงพลังดังนั้นเค้าจึงเรียกพวกมันว่า ‘โกลด์ปากาส’

โกลด์ปากาสเหล่านี้ดูแข็งแรงและสามารถแบกของได้มากกว่าสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ พวกมันยังวิ่งเร็วมากเช่นกัน กีบของโกลด์ปากาสยังทำให้พวกมันสามารถเดินผ่านภูมิประเทศที่ยากได้ง่ายขึ้น เค้าสร้างคอกไว้ใต้ภูเขาและมีทาสไม่กี่คนที่ดูแลโกลด์ปากาสเหล่านั้น ลูซีหยูลูบคอของโกลด์ปากาส พวกมันอ่อนโยนมากและมองลูซีหยูโดยสายตาที่ตลก ด้วยบางเหตุผลพวกมันต้องการทำให้เค้าหัวเราะ!

“เจ้านาย ข้าจะไปซื้อของด้านล่างภูเขา นี่เป็นรายการที่คุณพูดก่อนหน้านี้ โปรดตรวจสอบมัน!”

ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังลูซีหยูเงยหน้าขึ้นแต่ไม่กล้าที่จะมอง นี่เป็นทาสคนเดียวที่สามารถอ่านพรินส์ได้ ชื่อของเค้าคือสากอนและมีเชื้อสายราชวงศ์ตูเตน ลูซีหยูตั้งให้เค้าเป็นคนดูแลพวกทาสและเค้าก็ทำงานได้ค่อนข้างดี ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ในตอนแรกพวกทาสรู้สึกหวาดกลัวมดครึ่งคนที่อยู่ในหอคอย พวกเค้าทั้งหมดคิดว่าลูซีหยูเป็นปีศาจจากตำนาน เพราะเค้ามีปราสาทที่น่าขนลุกอยู่ในป่าที่มืดสนิทและยังสั่งพวกสัตว์ป่าได้ พวกเค้าเลยคิดว่าลูซีหยูกินมนุษย์และซื้อพวกเค้าทั้งหมดมาเพื่อกิน!

อย่างไรก็ตามสากอนปลอบพวกเค้าทั้งหมดและสั่งการพวกเค้า เค้าจะพูดคึยกับลูซีหยูและทำให้เค้าพอใจ

“สากอนทำได้ดีมาก เจ้าสามารถดูแลโกลด์ปากาสนับสิบตัว รีบไปรีบมาละ!” ลูซีหยูบอกกับสากอน

ป่าแห่งความมืดมีขนาดใหญ่มากและใช้เวลาเดินทางนาน แม้ว่าจะค้นเคยกับสภาพภูมิศาสตร์และเส้นทางมันก็ยังคงใช้เวลาอย่างน้อยสิบวัน การเดินทางทั้งหมดจะเวลาประมาณ20วัน โกลด์ปากาสเป็นการเดินทางเดียวเท่านั้น

“รับทราบเจ้านาย ข้าจะรีบกลับมา!”