“ท่านแม่ทัพข้าศึกอยู่นอกเมืองเฮยเสียนแล้วพวกเขาน่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้!”หน่วยสอดแนมได้รายงานข้อมูลให้กับฮัวชูปิง

ใบหน้าของฮั่วชูปิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาเล็กน้อยเขาได้กล่าวพูดออกมา”คอยสอดแนมเอาไว้หากมีข่าวอื่นใดอีกรีบแจ้งให้ข้ารูโดยเร็วที่สุด”

“ขอรับ!”

หน่วยสอดแนมได้ลงไปตรวจสอบต่อ

ฮั่วชูปิง ได้พูดกับ ผู้ส่งสารที่อยู่ข้าง ๆ เขา”ส่งคําสั่งข้าลงไปให้กองทัพทั้งหมดเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้!”

“ขอรับ!”

ทหารม้าที่นาโดย ฮั่วชูปิง ล้วนเป็นทหารม้าผู้ภักดีที่หลงเหลืออยู่ก่อนหน้านี้ พวกเขาผ่านการรบมาหลายร้อยครั้งมีความสามารถในการรบที่สูงมาก เมื่อได้รับคําสั่ง พวกเขาก็พร้อมที่จะต่อสู้ทุกเวลา

ในไม่ช้าทหารม้าคนเถื่อนก็อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

หลังจากได้รับข่าวจากหน่วยสอดแนม ฮั่วชูปิง ก็เต็มไปด้วยแรงปราถนาที่จะต่อสู้ ทหารม้า 50,000 นายที่อยู่ด้านหลังของเขาได้รวมตัวกันเป็นรูปแบบกองทัพที่สมบูรณ์ เขาต้องการให้พวกคนเถื่อนเข้ามาในระยะที่เหมาะสมจากนั้นค่อยเข้าชาร์จ

ในไม่ช้าเงาร่างของพวกคนเถื่อนก็ปรากฏขึ้นในกรอบสายตาของฮั่วชูปิง

“ชาร์จ!”

“ชาร์จ!”

“ชาร์จ!”

ฮั่วชูปิง ได้ตะโกนขึ้นสามครั้งเขาได้ควบม้าของเขาพร้อมกับนําทัพห้าหมื่นนายพุ่ง
ออกไป

เขาใช้พลังพิเศษบัญชาการในการสั่งการทันที!

ทหารม้าห้าหมื่นนายเปรียบเสมือนร่าง ๆ เดียวกัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาสอดคล้องกันราวกับว่าเป็นกองทัพทหารม้านับแสน

“ศัตรโจมตี!”
แม่ทัพที่อยู่ด้านหน้า มองไปที่ทหารม้าที่พุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับทหารม้าในสถานที่แห่งนี้

โดยเฉพาะทหารม้าของศัตรู!

“ฮีมในแง่ของกลยุทธ์พวกเราคนเถื่อนอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกอาณาจักรหนานหยานของพวกเจ้า แต่บนที่ราบพวกเราคนเถื่อนและนักรบของพวกเราไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด”

แม่ทัพได้ยกดาบขึ้นและตะโกนออกมาฆ่า!

“ฆ่า!”

ภายใต้การนําของแม่ทัพทหารม้าคนเถื่อนนับแสนได้พุ่งเข้าหาทัพทหารม้าห้าหมื่นนายที่นําโดยฮั่วชูปิง

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะมีจํานวนมากกว่าทัพทหารม้าของฮั่วชูปิงมาก แต่ในแง่ของพลังพวกเขายังด้อยกว่าทหารม้า 50,000 นายของฮั่วชูปิงโดยสิ้นเชิง

เนื่องเพราะความสามารถพิเศษของฮั่วชูปิงสามารถรวมทหารม้า 50,000 นายให้เป็นอันหนึ่งเดียวกันได้ทั้งหมด แต่กองทัพของศัตรูล่ะ?
รูปแบบกองทัพของพวกคนเถื่อนนั้นไม่ได้ดีอย่างที่คิด มันไม่แตกต่างไปจากทหารม้าทัพหน้าที่เขื่อนเพิ่งเฮยปา
ฮั่วชูปิง ไม่ได้สนใจกองทัพนับแสนนี้แม้แต่น้อย

“โจมตี”

แม่ทัพคนเถื่อนอีกคนได้สั่งการขึ้นอีกครั้ง

ในกลุ่มของเขามีทักษะการขี่ม้ายิงธนูตราบใดที่พวกเขาเป็นนักรบคนเถื่อนพวกเขาก็สามารถขี่ม้ายิงธนูได้

พวกคนเถื่อนนับแสนกําลังขี่ม้ายิงธนฝนลูกศรจํานวนมากได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

“โจมตี!”

ฮั่วชูปิงเองก็ตะโกนสียงดัง

ในบรรดาทหารม้าที่เขาพามา เป็นทหารม้าผู้ภักดีมาก่อนพวกเขาผ่านการรบมาหลายร้อยครั้งคนส่วนใหญ่สามารถขี่ม้ายิงธนูได้โดยเฉพาะทหารม้าผู้ภักดีรุ่นที่อยู่กับลิโป้มาก่อนพวกเขาได้ไปฝึกที่ทุ่งหญ้าทางตอนเหนือ จนมีประสบการณ์ต่อสู้กับพวกคนเถื่อนมากมาย

การขี่ม้ายิงธนูนั้นทักษะของทหารม้าผู้ภักดีไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกคนเถื่อนแม้แต่น้อย ซ้ํายังแข็งแกร่งกว่าด้วย

จ็บ!

ฝนลูกศรจานวนมากได้พุ่งลงมาจากฟ้าใส่ลงกองทัพของทั้งสองคน

ไม่ว่าจะเป็นทหารม้าคนเถื่อนหรือทหารม้าห้าหมื่นนายของฮั่วชปิงต่างก็มีคนล้มลงกับพื้น

นี่เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

โดนทักษะขี่ม้ายิงธนูนั้นย่อมมีทหารบาดเจ็บล้มตาย

นี่เป็นความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง

แต่การสูญเสียของทัพ ฮั่วชูปิงนั้นน้อยกว่า พวกคนเถื่อนมาก

เนื่องเพราะอุปกรณ์ทหารม้าของพวกเขามีความซับซ้อนมากโดยพื้นฐานแล้วทุกคนได้สวมใส่ชุดเกราะหนัง

อย่าดูถูกมันเพียงเพราะเป็นชุดเกราะหนังเพราะมันสามารถช่วยชีวิตได้เมื่อเข้าชาร์จศัตรู

ระยะห่างระหว่างทั้งสองกองทัพได้หายไปในพริบตา

ทั้งสองฝ่ายได้ปะทะกัน

ตู้ม!

มีการปะทะกันทุกที่ทหารทั้งสองฝ่ายต่างล้มลงและเสียชีวิต

ฉากนี้ได้กินระยะเวลาสั้น ๆ

“ตามข้ามา!”

ฮั่วชปิง ได้ยกหอกในมือขึ้น เขาระเบิดพลังสังหารนักรบคนเถื่อนด้านหน้าที่ขวางทางเขา

เพียงชั่วระยะเวลานึงเขตแดนก็ได้ก่อตัวขึ้นรอบ ๆ ของฮั่วชูปิง

รอบ ๆ บริเวณนี้ ไม่มีทหารม้าคนเถื่อนกล้าเข้ามากใล้

ทหารม้าของฮั่วชูปิง ที่เห็นเช่นนั้น พวกเขาได้มองหาโอกาสสังหารศัตรู

จากนั้น ฮั่วชูปิงก็ไล่ล่าฆ่าพวกคนเถื่อนโดยไม่สนใจสิ่งใด

“เร็วเข้า,ฆ่าแม่ทัพของศัตรูซะ!”

แม่ทัพนักรบคนเถื่อนที่เห็นว่า ฮั่วชปิง กล้าหาญไม่เกรงกลัวสิ่งใด ใบหน้าของเขาซีดลงอย่างมาก

ทหารม้าของเขาที่บุกเข้าไปต่างก็ถูกคมหอกนั้นฟันร่างเป็นสองท่อนบางคนก็ถูกบดขยี้จนแทบไม่เหลือซากแม้เขาจะใช้ทหารเข้ารุมมากแค่ไหนก็ไม่มีผล

ความแข็งแกร่งของฮั่วชูปิง ล้วนอยู่เหนือจินตนาการของเขา!

ทหารชั้นยอดภายใต้เงื้อมมือของเขาเผชิญหน้ากับฮั่วชูปิง ล้วนถูกสังหารเพียงพริบตาเดียว

ในเวลาเดียวกัน ฮั่วชูปิง ได้เงยหน้าขึ้นมองไปที่แม่ทัพของพวกคนเถื่อน”คิดจะฆ่าข้า ? มาดูกันว่าข้าจะเด็ดศีรษะของเจ้าท่ามกลางกองทัพนับแสนอย่างไร!”

ฟุบ!

ฮั่วชปิง ได้ควบม้าเร็วพุ่งเข้าหาแม่ทัพของพวกคนเถื่อน
ตู้ม!

คนเถื่อนจํานวนมากที่ขวางทางเขาต่างถูกฆ่าตายทั้งหมด เขาได้พุ่งเข้าหาแม่ทัพของศัตรูโดยแทบจะไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้

“ฆ่า!”

หอกในมือของเขาพรากชีวิตทหารม้าคนเถื่อนไปครั้งแล้วครั้งเล่า!

แม่ทัพคนเถื่อนที่เห็นฮั่วชูปิง พุ่งเข้ามาหาเขา เขาไม่แปลกใจ และ ดีใจนัก เพราะอีกฝ่ายเคลื่อนที่เข้าหาเขาเร็วเกินไป ทหารของเขาไม่สามารถปิดกั้นอีกฝ่ายได้เลย

หากเป็นแบบนี้ต่อไปในระยะเวลาอีกไม่กี่นาทีก็เพียงพอแล้วที่จะสังหารเขา

“ยิงธนู!”

แม่ทัพคนเถื่อนได้สั่งให้ยิงธนูอีกครั้ง คราวนี้ เขาสั่งให้ทหารองค์รักษ์ของเขา โจมตีโดยใช้ลูกศรหยุดปราณไปที่ฮั่วชูปิง

ลูกศรหยุดปราณหลายพันดอกได้ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของฮั่วชูปิง

แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นเพียงลูกศรหยุดปราณธรรมดา แต่ฮั่วชูปิงเพิ่งมาอยู่ภายใต้ลู่เฟิง ความแข็งแกร่งของเขายังไม่ได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็นปรมาจารย์ ดังนั้น ลูกศรหยุดปราณนี้จึงเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่สําหรับเขา

แต่ตอนนี้ เมื่อฮั่วชูปิงเห็นมันเขากลับไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย”คิดว่าข้าจะไม่ได้เตรียมตัวมาเลยงั้นเหรอ?”

เขาจับม้าแน่นไว้ด้วยเท้าและดึงมือซ้ายออกมาจากด้านซ้ายของม้า มันเป็นโล่พิเศษที่สามารถปกคลุมร่างกายของเขาได้อย่างสมบูรณ์

“อะไรกัน เป็นไปไม่ได้?”

แม่ทัพคนเถื่อนเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเขาล้วนตกตะลึง

ทหารม้านั้นไม่สามารถถือโล่ได้

นี่เป็นสิ่งที่รู้กันโดยทั่ว

เพราะว่าไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามเวลาชาร์จมือข้างหนึ่งจะต้องใช้จับเชือกบังเหียน เพื่อควบคุมทิศทางของม้าและชะลอความเร็วส่วนอีกมือนึ่งถืออาวุธมือเดียวได้เท่านั้น
แม้ว่าบางครั้งอาจจะต้องจับอาวุธด้วยสองมือ แต่นั่นก็ตอนที่ไม่ได้พุ่งเข้าชาร์จ หรือยืนในจุดเดิม

เพราะทันที่ที่ไม่ได้ควบคุมบังเหียนที่ใช้ควบคุมม้า มีโอกาสอย่างมากที่จะถูกม้าสลัดเหวี่ยงจนหลุดออกไป