Chapter 95: ข้อตกลงทางธุรกิจ

กลับมาที่วิหารของเมือง Moria พวก TNT ได้ไปทำการส่งเควสที่เกี่ยวกับการหาข้อมูลของเกราะที่พังไป

พรีสนั้นช็อกกับข่าวนี้และบล็อกให้ Pussy Flanker กลับมาอีกเมื่อมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Black Skull Order

พวกนี้คืออันเดตที่โดนขับไล่และยังเป็นเนโครแมนเซอร์ซึ่งหวังจะนำพาจุดจบมาให้กับโลก นี่คือสิ่งที่พรีสบอกมา

” ฉันจะล็อคเอาท์แล้ว ” – Perfect Shot บอกกับเพื่อน

” นายแน่ใจนะ เรายังสนุกกันได้ต่อ ฉันเชื่อว่าทางตะวันออกที่เราอยู่นี้มีดันเจี้ยนดีๆที่นั่น ” – Human Fortress ไม่ได้ดูเหนื่อย ดูเหมือนว่าเขาอยากจะเก็บเลเวลต่อ

” ไม่ดีกว่า Desolate Temple เป็นแค่ดันเจี้ยนเลเวลต่ำแห่งเดียวใกล้กับเมืองนี้ ที่อื่นเลเวลสูงกันหมด สูงเกินไปซึ่งแม้แต่กิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังยากจะจัดการได้ ฉันควรล็อคเอาท์ออไป ฉันถูกเชิญไปงานเลี้ยงเย็นนี้ ” – Pussy Flanker พูดขึ้น

” ผมไปเจอกับธุรกิจที่น่าแปลกใจมา….มันเป็นแบบนี้ ! “

” ชิ ตามสบายเลย นายเอาอาหารมาเผื่อฉันด้วยละกัน ” – Human Fortress ล็อคเอาท์ออกไป

Perfect Shot กดไปที่ตัวเลือกล็อคเอาท์และพบว่าตัวเองนอนอยู่ในแคปซูลเกม

เขาเปิดมันออกแล้วสูดอากาศเข้าไปก่อนจะลุกขึ้นเดนไปที่ประตูห้อง

” เฮ้ ! ” – Perfect Shot ตะโกนขึ้นแล้วรีบเดินลงไปด้านล่างตามบันไดที่ทำจากไม้มะฮอกกานี่

ด้วยครอบครัวของเขามีฐานะที่ดีและนั่นก็ทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีไปด้วย พ่อของเขาคือ CEO ของบริษัททีวีใหญ่ มันยากที่เขาจะพบเรื่องลำบากในชีวิต

ห่างจากอพาทเมนต์ของเดฟไป บ้านของ Perfect Shot นั้นโอ่โถงและตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรูเต็มไปหมด

” ทอม จะรีบไปไหน ? ” – เสียงของหญิงคนหนึ่งขึ้นมาเรียกชายหนุ่มที่กำลังวิ่งลงมาจากบันได

ชายหนุ่มหันกลับมาแล้วขยิบตาให้กับอีกฝ่ายที่กำลังเช็ดจานอยู่

” เฮ้แม่ แม่เห็นพ่อบ้างมั้ย? ” – Perfect Shot ซึ่งก็คือทอมถามขึ้นมา

” เขาคงอยู่ด้านล่างคอยซ่อมรถเก่าๆนั่นอยู่ แม่บอกเลยนะ เขาน่ะใช้เวลาว่างส่วนมากไปกับรถกระป๋องนั่น เขาน่าจะใช้เวลากับครอบครัวมากกว่านี้ อย่างน้อยลูกจะได้ไม่ต้องติดเกมแบบนี้…”

ทอมรู้ว่าถ้าปล่อยให้แม่เขาบ่นต่อ เขาคงต้องทนฟังเป็นชั่วโมง ดังนั้นเขาจึงรีบไปหาพ่อที่ชั้นล่าง

เมื่อเขาลงมาชั้นล่างและเดินผ่านประตูโรงรถไปก่อนจะพบพ่อที่ยุ่งอยู่ใต้รถมัสแตงสีแดงปี 1990

” พ่อ ผมมีข่าวดี ! ” – ทอมพูดขึ้น

พ่อสะดุ้งจนหัวชนเข้ากับใต้ท้องรถเพราะเสียงตะโกนนี้

” นี่อยากฆ่าพ่อหรือไง ? ” – ชายแก่วัยประมาณ 50 ปีโผล่ออกมาจากใต้ท้องรถ หน้าของเขาเปื้อนคราบน้ำมัน ชายแก่คนนี้ใช้เศษผ้าเช็ดมือก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืน

” พ่อยังไม่ยอมแพ้กับรถนี่อีกหรือไง ? พ่อส่งมันไปโรงซ่อมเถอะ พวกเขาจะซ่อมมันให้พ่อเอง ” – ทอมพูดขึ้น

” ไม่ นี่เป็นของขวัญจากปู่ พ่อจะซ่อมมันด้วยตัวเอง แล้วมีอะไรถึงได้มาหาพ่อ ? ” – ชายแก่พูดขึ้น

” ผมไปเจอกับธุรกิจที่น่าแปลกใจมา….มันเป็นแบบนี้ ! “