The Marvelous Dragon Balls MVDB : ตอนที่145 เก่งขึ้นด้วยกันพนัน

 

หลังจากที่ได้รับประสบการณ์เฉียดตายครั้งแรก หลังจากได้ลองใช้พลังฟื้นฟูครั้งแรก ค่าพลังกิสูงสุดของเขาก็เพิ่มขึ้นไป 8 หน่วย และการแปลงร่างของเขาก็จะเพิ่มพลังกิมากขึ้น 16 หน่วย แม้ว่าเขาจะได้พลังกิมากขึ้น แต่มันก็เหนื่อยเอาเรื่อง เสียงตายพอตัว

 

อย่างไรก็ตาม…

 

ในครั้งที่สองนั้นถ้าหากลีใช้พลังการรักษาฉับพลัน เขาจะสูญเสียพลังกิสูงสุด 3 หน่วย แต่ถ้าหากแปลงร่างอยู่จะเสีย 6หน่อย

 

นี่มันเป็นการทรมาณตัวเองให้ใกล้ตาย เพื่อเพิ่มพลังกิให้แก่ตัวเองชัดๆ!

 

วิถีแห่งนักพนัน!

 

ทั้งสองบุกตะลุยใส่กันอีกครั้ง แลกหมัดใส่กันอย่างนัวเนีย

 

รอยแผลมากมาย คราบเลือดอีกจํานวนมาก ลีกัดฟันสู้ยังไม่ยอมรักษาฉับพลัน

 

จนดอกสุดท้ายลีถูกทุบเข้าเต็มๆที่หน้า ส่วนฮัลค์เองก็ถูกลียิงคลื่นเต่าอัดใส่ที่อกจนฮัลค์ปลิวติดม่านพลัง 

 

ฮัลค์ที่แปลงร่างมากเป็นเวลานาน ความโกรธของเขาก็หมดลงและได้กลับกลายร่างเป็นบรูซ แบนเน่อ

 

บรูซนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น พอได้สติลุกขึ้นมามองลีก็พบว่ามีเลือดไหลเต็มหน้าลี เขาค่อยๆเดินเข้ามาหาลีและถาม “คุณชนะหรือเปล่า?”

 

“ผมไม่ได้แพ้” ลีส่ายหัว

 

“ไม่แพงั้นหรอ?” บรูซทําหน้างงๆ “ถ้าคุณไม่ได้ชนะแล้วผมกลายร่างกลับมาเป็นตัวเองได้ยังไง?”

 

ลีต้องตอบยังไงดีกับการช้พลังตัวเองไปถึง 2ชีวิต กว่าจะเอาฮัลค์ลง ลีคิดอยู่พักนึงแล้วตอบไปว่า “ผมยังสู้เขาไม่ได้เลยสักนิด ส่วนเหตุผลที่ทําให้คุณกลับคืนร่างก็เพราะว่าผมฟลุคทําเขาสลบโดยบังเอิญหน่ะ….แค่ฟลุคเฉยๆ”

 

บรูซ แบนเน่อทําหน้าตานึกคิด “อย่าพูดแบบนี้ คุณเก่งจะตายไป ว่าแต่พอคุณได้สู้แล้วคุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

 

“ผมรู้สึกผ่อนคลายกว่าเมื่อก่อน!”

 

บรูซ แบนเน่อได้ยินดีตอบบมาแบบนี้ก็สบายใจ “ผมก็สบายใจเหมือนกันที่ได้ระบายความโกรธออกมา”

 

“เอาหน่า” ลีปลอบใจพร้อมกับโบกมืออ แล้วก็พูดต่อว่า “เวลาเดิม พรุ่งนี้จะกลับมาสู้ใหม่นะ”

 

“…” บรูซ แบนเน่อถึงกับพูดไม่ออก “ผมยังต้องสู้กับคุณอีกงั้นหรอ? คุณบาดเจ็…”

 

“ไม่มีอะไรหรอก แค่เล่นกันขําๆหน่ะ”

 

ตรรกะอะไรกัน?

 

ไม่แปลกใจที่บรูซ แบนเน่อจะไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่รู้ถึงความลับความแข็งแกร่งของซุปเปอร์ไซย่า

 

“คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก…ผมวางแผนไว้แล้วว่าทุกเช้าจะมาสู้กับฮัลค์ทุกเช้า”

 

“เอ่ออ เอางั้นหรอ?”

 

ลียักไหล่ “ใช่ เรื่องจริงๆ มันก็ดีกับคุณเหมือนกันไม่ใช่หรอ?”

 

บรูซ แบนเน่อพูดตรงๆ “ก็ใช่ ไม่มีปัญหา แล้วถ้าหากผมจะขออะไรคุณบ้างหล่ะ?”

 

“ได้สิ ยังไงพวกเราก็ได้ผลดีกันทั้งคู่อยู่แล้ว”

 

“ขอบคุณ” บรูช แบนเน่อจ้องหน้าลีและถามอย่างจริงจัง “อันที่จริงผมได้ศึกษายารักษาตัวเอง ซึ่งตอนนี้มันใกล้จะสําเร็จแล้ว ติดแค่ผมมีทรัพยากรไม่เพียงพอ ผมเลยอยากขอให้คุณช่วย”

 

ยารักษา?

 

ลีนิ่งคิดอยู่พักนึ่ง เพราะบรูซ แบนเน่อเป็นคนที่มีปริญญาเองถึง 7 ใบ เขาคงไม่ล้อเล่นเรื่องแบบนี้แน่ๆ

 

“คุณไม่ได้อยากมีฮัลค์ตั้งแต่แรกหรอ?”

 

“ในตอนแรกผมมุ่งเน้นวิจัยให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็อย่างที่เห็นมันควบคุมค่อนข้างยากหน่ะ”

 

เมื่อลีฟังแบบนี้แล้วก็ยิ้ม “มันก็ประสบความสําเร็จไม่ใช่หรอ?”

 

แต่บรูซ แบนเน่อที่เห็นยิ้ม เขาก็คิดว่าลีกําลังเหยียดหยามเขาอยู่ “คุณไม่เชื่อในงานวิจัยผมงั้นหรอ?”

 

“โอ้ ไม่ใช่อย่างงั้น ผมขอโทษ! เดี๋ยวผมจะช่วยหาให้คุณเองนะ!”

 

ลีไม่ใช่คนที่มีศีลธรรมอยู่แล้ว การตอบของลีนั้นจะมีความน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่กัน บางที่นี่อาจเป็นการตอบให้บรูซสบายใจเฉยๆก็เท่านั้นเอง

 

“ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครหล่ะ คุณแบนเน่อ คุณอยากให้ผมทําอะไรหล่ะ?” ลีถามต่อ

 

“อยากแรกเลยผมต้องการพืชพื้นเมืองที่มีลักษณะเฉพาะ….”

 

“การขอของคุณนี้ดูท่าจะเป็นเรื่องที่จํายากพอตัวผมขอจดก่อน”

ดีขัดจังหวะการพูดของบรูซ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปยังกระเป๋าเป้ที่เขาโยนทิ้งไว้มุมม่านพลัง และหยิบโทรศัพท์ออกมาจากเสื้อคลุมในกระเป๋า

 

“ฟรายเดย์ เริ่มการบันทึก”

 

“ตามคําสั่งค่ะบอส!”

 

“คุณแบนเน่อ พูดต่อเลย”

 

“…”