“ทำไมล่ะ… ทำไมไม่มีใครยอมกลับมาเลยล่ะ!!”

 

ชายผู้หนึ่งกรีดร้องด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย

 

เหตุผลที่พวกเขาไม่กลับมามันก็เป็นเพราะนายเอาแต่เลือกแบบนั้นนั่นแหละ

 

เอาแต่ปล่อยความผิดตัวเองไว้ข้างหลังแล้วโบ้ยไปให้คนอื่น แถมยังเลือกตัวเลือกผิดๆ อยู่ตลอดอีก

 

———แสดงท่าทางอ่อนแอ———

 

“ช่วยกลับมาทีเถอะนะ ขอร้อง…”

 

ความโกรธหายไปจากใบหน้าของเขาและกลายเป็นใบหน้าน่าสมเพช การอ้อนวอนของเขาตอนนี้มันดูตลกมาก

 

แต่เสียใจด้วยที่มันสายเกินไปแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าจะเลือกตัวเลือกที่ดีขนาดไหนมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนจบที่มีความสุขจะไม่มีทางมาหานายแล้ว

 

“เป็นไปไม่ได้หรอก มันสายไปแล้วล่ะ”

 

 หญิงสาวน่ารักคนหนึ่งพูดด้วยหน้าเศร้าๆ

 

“พวกเราน่ะชอบคนคนนี้”

 

สาวสวยอีกคนพูดด้วยท่าทางขึงขังเล็กน้อย

 

———เสนอผลประโยชน์———

 

“ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีถ้าอยู่กับฉัน”

 

ก็คิดมานานแล้วนะ

 

ทำไมนายถึงเอาแต่เลือกผิดๆ กันนะ

 

ทั้งที่เลือกแบบปกติก็มีความสุขไปแล้ว ถ้าเกิดเปลี่ยนตัวเลือกกลางทางก็คงได้รับความสุขคืนมาไปแล้ว

 

“เรื่องนั้นไม่เอาค่ะ”

 

หญิงสาวพูดใส่ผู้ชายคนนั้นด้วยใบหน้ารังเกียจและมองไปทางอื่น

 

 “เลวที่สุด ผู้ชายขยะ”

 

ผู้หญิงคนอื่นก็ดูจะหมดความสนใจเขา

 

———ขึ้นเสียงและข่มขู่———

 

“หุบปากแล้วมาหาฉันซะ!!”

 

ยังจะทำผิดมากกว่าเดิมอีก แต่มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนหรอก เพราะค่าความชอบมันลดลงไปจนถึงจุดที่เลวร้ายมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ

 

อนาคตที่มีต่อผู้หญิงเหล่านั้นได้ถูกปิดลงไปแล้ว สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนมีแค่ทำให้ภาพลักษณ์ในหัวของพวกเขาแย่ลงเท่านั้น

 

“ไปกันเถอะ”

 

“…”

 

“ไอ้หมอนั่นมันอะไรน่ะ”

 

“…ลาก่อน”

 

“ฮะ เฮ้ย!”

 

———แบบนี้ต้องใช้กำลัง———

 

“เฮ้ย! รอก่อนสิวะ! ก็บอกว่าให้รอก่อนไงวะ!?”

 

ชายผู้นั้นทำหน้าดุร้ายและไล่ตามสาวๆ ที่กำลังหันหลัง

 

ตัวเลือกนี่มันอะไรกันน่ะ… เอาเถอะ ก็คงผิดอีกนั่นแหละ

 

ชายคนหนึ่งที่เฝ้ามองเงียบๆ อยู่ตลอดเข้ามาขวางเขา ราวกับจะปกป้องสาวๆ จากชายผู้นี้

 

“หลีกไปซะ!”

 

“ฉันคงปล่อยนายไปไม่ได้หรอก”

 

“ถ้าเกิดไม่มีแก… ขอแค่ไม่มีแกสักคน!!”

 

เปล่าหรอก ผิดแล้วล่ะ

 

“ที่ฉันมาที่นี่ก็เป็นเพราะนายเลือกผิดนั่นแหละ”

 

ผมไม่ควรจะอยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดนายไม่ได้เลือกผิดผมคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ แล้วก็ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับสาวๆ ด้วย

 

ไม่ได้เดินออกมาหน้าเวที เป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้น A ที่ได้แค่มองจากมุมมองคนนอกเท่านั้น

 

“พูดอะไรของแกวะ!! ก็แกเป็นคนแย่งผู้หญิงของฉันไปไม่ใช่เรอะ!!”

 

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย…”

 

ที่ผมมาอยู่ที่นี่น่ะ มันเป็นเพราะว่านายเอาแต่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ต่างหาก

 

นี่ก็เป็นประสบการณ์แปลกใหม่สำหรับผมเหมือนกันนั่นแหละ คนส่วนใหญ่คงไม่มีใครเลือกผิดได้ขนาดนี้หรอก หรือต่อให้เลือกผิดจริงก็คงแก้สถานการณ์กลับได้ทันที

 

นายเป็นคนแรกเลยที่มาได้ไกลขนาดนี้… นี่ผมกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่น่ะ

 

ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อาจหยุดปากได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมพูดคำนี้ เพราะงั้นผมต้องพยายามพูดไม่ให้เงอะงะ

 

“รูทของนายได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว นายไม่มีทางเปลี่ยนรูทได้อีกแล้ว”

 

นายมีรูทแฮปปี้อยู่ตั้งเยอะ ไม่คิดเลยว่านายจะเลือกมารูทนี้

 

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่รูทแบดเอนดิ้ง”

 

————เมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไป!?

 

…อา นี่มันอาการเดจาวูแบบทุกทีนี่นา