ถ้าในป่าแห่งนี้มีสัตว์ร้ายธรรมดาเยอะ มันก็มีโอกาศลุ้นว่าที่นี่ก็จะมีสัตว์ร้ายระดับกลางมากด้วยเหมือนกัน

นี่เป็นเพราะวิวัฒนาการของการทำงานระหว่างสัตว์ที่มีเวทมนตร์ ราวกับว่าสัตว์ที่มีเวทมนตร์จะออกไล่ล่า

สัตว์ตัวอื่นเหมือนกัน ถ้ามีตัวไหนที่แพ้ก็จะถูกตัวที่ชนะดูด Crystal ไป ถ้าสัตว์ตัวนึงเก็บ Crystal ได้ตามกำหนด

ก็จะถูกเลื่อนขั้นไปอีกหนึ่งระดับ

เมื่อผมได้ต่อสู้กับกลุ่มของหมูป่า ผมคงต้องระวังตัวเพราะมีสิทธิที่จะเจอกับหมู่ป่าระดับสูง (A higher tier beast)

มันอาจจะซ่อนตัวอยู่แถวๆนี้ก็ได้ใครจะรู้

ผมพยายามยืนให้นิ่งที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้พยายามควบคุมไม่ให้แม้ตาปลายผมของผมขยับ เพื่อที่จะรอให้

หมู่ป่านั้นขยับก่อน เมื่อหมูป่าพุ่งเข้าโจมตีผม ผมเลือกที่จะก้าวเท้าหลบในนาทีสุดท้ายโดยที่ให้มัน

อยู่ห่างจากผมแค่เพียงนิ้วเดียวเท่านั้น

ทำไมผมเคลื่อนไหวช้าได้ขนาดนี้ ถ้าผมยังทำแบบนี้ต่อไปคงเป็นผมเองแน่ๆที่จะโดนทำร้ายเอง

ผมเปลี่ยนท่าให้อยู่ในท่าของสัตว์สี่ขา คาบมีดไว้ที่ปากอีกครั้งพร้อมกับเอาขาทั้งสี่ลงพื้นเหมือนกับเสือ

เมื่อถึงเวลาที่หมู่ป่าโจมตีผมอีกครั้ง

คราวนี้ผมมุ่งหน้าไปทางเดียวสัตว์ร้ายแต่มันใช้เขี้ยวของมันพยายามกัดผม ผมตัดสินใจกระโดดขึ้นไปที่ต้นไม้ใกล้ๆ

และเกาะมันไว้ให้แน่นที่สุดมันแน่นจนนิ้วผมเจาะเข้าไปในต้นไม้

ความแข็งแกร่งของร่างกายผมได้พัฒนาขึ้นมากหลังจากที่ได้รับ Crystal ไป แทบจะบอกได้ว่า

ผมไม่ใช่คนเดิมเหมือนเมื่อตอนสิบปีที่ผ่านมาแน่นอน

หมูป่าจ้องมาที่ผมแบบไม่ละสายตา ในขณะที่ผมกำลังปืนป่ายอยู่บนต้นไม้ไปเรื่อยๆ แต่ตัวมันเอง

ไม่สามารถที่จะปีนขึ้นมาหรือบินขึ้นมาหาผมได้ สิ่งเดียวที่มันจะสามารถทำได้คือ มันสามารถใช้

น้ำหนักตัวของมันในการกระแทกให้ต้นไม้ล้มลงมาได้

สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมากนั่นก็คือความบ้าพลังและความแข็งแรงของหมู่ป่าที่โคล่น

ต้นไม้แต่ละต้นได้ง่ายดายเพียงแค่ใช้ลำตัวชนกับต้นไม้แค่เพียงครั้งเดียว ในขณะที่ต้นไม้ล้มลง

ไปที่ละต้นอย่างรวดเร็ว นั่นก็คือปัญหาของผมที่จะต้องกระโดดไปยังต้นอื่นๆให้ไวที่สุด

ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยจากการที่ถูกไล่ลาและรู้ดีว่าต้องรีบทำอะไรสักอย่างก่อนที่มันจะสายไป

หรือการที่พลังของผมจะหมดเสียก่อนจนไม่สามารถที่จะมีแรงต่อสู้ได้

ในขณะที่เจ้าหมู่ป่านั้นไล่ลาผมอย่างไม่เหนื่อย ผมได้ตัดสินใจกระโดดข้ามไปยังต้นไม้

ที่ใหญ่และสูงกว่าต้นอื่นๆ ไม่ว่าผมจะกระโดดไปต้นไหนมันก็จะรีบวื่งตามผมมาที่ต้นนั้นในทันที

ครั้งนี้ต่างไปจากทุกครั้งเพราะพลังของหมูป่าไม่เพียงพอที่จะโคล่นให้ต้นนี้ล้มลงได้ ผมได้ยินเสียง

มันพยายามเอาตัวกระแทกหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ

หมู่ป่ามีอาการตาพร่ามัวเล็กน้อยจากการกระแทกต้นไม้ และนี่ก็คือโอกาสที่ดีสำหรับผม

ผมรีบวิ่งลงไปจากต้นไม้เท่าที่ผมจะทำได้ ผมจะต้องจัดการมัดให้ได้ก่อนที่มันจะจัดการผม

ใช้ทฏษฏีของโมเมนตัม ในการวิ่งย้อนจากข้างล่างขึ้นสู่ด้านบนพร้อมกับคาบดาบในปากไว้แน่น

พร้อมที่จะใช้แทงไปที่หัวของมัน ผมเดินหน้าที่จะใช้โมเมนตัมจนกว่ามีดผมจะผ่าไปตั้งแต่หัว

จนถึงปลายหาง ในการเคลื่อนไหวของผมทุกอย่างดูราบรื่นเป็นอย่างดี ด้วยรอยแผลที่ใหญ่

ทำให้เลือดเริ่มไหลออกมาตามแนวทางจนทำให้มันทรุดตัวลงพื้นในที่สุด

ผมนั่งพักหายใจสักพัก ครั้งนี้มันยากกว่าที่ผมคิด ต้องคิดทุกอย่างให้รอบครอบ

เพราะไม่งั้นผมจะได้รีบบาดเจ็บเอาได้ ถ้าผมมีแผลกลับไปจากการต่อสู้และกลับไปที่แคมป์

มันก็คงยากที่จะอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้ผมค่อนข้างมันใจว่ามันคือสัตว์ร้ายระดับกลางเมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมเจอ

ตอนเมื่อยังเด็กอยู่ และในครั้งนี้ตัวผมแข็งแรงกว่าที่เคยเป็นมาแต่สิ่งที่อยากกว่าการต่อสู้ก็คือ

การต่อสู้ยังไงไม่ให้ผมมีแผลและได้รับบาดเจ็บ นั่นมันช่างเป็นโจทย์ที่ท้าทายจริงๆ

ผมดึงมีดออกจากปากและเริ่มที่จะคิดว่า การที่ต่อสู้ในแบบของสัตว์มันได้ผลมันทำให้ผม

เคลื่อนไหวได้ไวขึ้นและทำให้ผมมีพลังมากขึ้น มากกว่านั้นมันยังช่วยเพื่มความแข็งแรง

ในการปากคาบดาบมากกว่าที่ผมใช้มือด้วยซ้ำ และสุดท้ายการใช้โมเมนตัมมันก็ได้ผล

เป็นอย่างดี

หากจะต้องหาวิธีที่จะต่อสู้ ผมจะรวมสองเทคนิคนี้เข้าด้วยกันมันคงจะช่วยผมได้ดีในอนาคต

ผมรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ระบบไม่ได้ขึ้นข้อความอะไรมาเลย นั่นก็หมายความว่าผมไม่ได้รับ

Crystal ในการต่อสู้ครั้งนี้ ผมตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆสัตว์ร้ายนั่นและเลือกที่จะเก็บมันไว้กับตัว

แม้ว่าผมจะไม่สามารถดูดซับมันได้แต่สามารถเก็บไว้เพื่อใช้ทำอาวุธได้เหมือนกัน

อย่างเลวร้ายที่สุดก็คงเอาไปขายแลกเงิน…..

เมื่อเหตุการ์ณทุกอย่างผ่านไปผมตัดสินใจที่จะเดินกลับเพราะวันนี้มีเรื่องตื่นเต้นมากพอแล้ว

ระหว่างทางเดินกลับผมได้เปิดใช้ดวงตามังกรเพื่อที่จะคอยเช็คว่าพวกเหล่าอัศวินจะไม่เห็นผม

เดินกลับมาระหว่างกลางดึก

แกรี่หลับแบบลึกจนผมตกใจ โชคดีที่เต้นท์ไม่ได้เกิดไฟไหม้ถ้าเกิดขึ้นจริง ยังไงเขา

ไม่มีทางรู้สึกตัวแน่ๆ

ผมรีบกระโดดเข้านอนพร้อมกับนอนคิดถึงคะแนนที่ผมได้รับ มันจะเกิดอะขึ้นถ้า

สะสมคะแนนได้ครบหนึ่งร้อย?

อย่างเดียวที่พอจะเป็นไปได้คือถ้าสะสมได้ครบหนึ่งร้อยคะแนนจากสัตว์ทั่วไป หลังจากนั้น

จะสามารถที่จะสะสม Crystal จากสัตว์ร้ายระดับกลางได้ แต่ถึงยังไงก็เถอะไม่มีอะสามารถยืนยัน

ได้ว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นมันถูก

หรือว่าจะมี?

เมื่อผมนึกถึงคะแนนที่ผมได้รับอีกครั้งมันทำให้ผมนึกได้ว่ายังมีบางสิ่งที่ผมลืมอีกด้วย

นั่นคือลูกหมาป่าดำที่อยู่กับผมตลอดมา ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเองก็ลืมเรื่องนี้

ไปซะสนิทเลย

ในขณะผมหลับตาลงอยู่ๆก็มีภาพลูกหมาป่าดำลอยเข้ามาในหัวผม เวลาก็ผ่านมาสิบปีแล้ว

ทำไมดูเหมือนขนาดของมันยังเท่าเดิม หรือบางทีมันจะโตขึ้นได้ก็ต่อเมื่อผมเริ่มที่จะไล่ล่า Crystal มากขึ้น

ผมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวให้กับความฉลาดที่ผมมี นั่นคือสิ่งที่ดี ผมจะพยายามไล่ล่ามันอีกในเวลาที่เหลือ

ไม่ว่าจะกี่ Crystal ที่ผมได้รับจะถูกโอนไปให้ลูกหมาป่าทั้งหมด และเมื่อถึงหนึ่งร้อยคะแนนผมก็จะรวบรวม

มันทั้งหมดอีกครั้ง

ตลอดเวลาผมมักจะเรียกเขาว่าลูกหมาป่าเสมอ คงถึงเวลาแล้วที่จะตั้งชื่อให้สะที

<เธอชอบไหมชื่อลูกหมาป่าดำ?>

<ชอบ, ไม่ชอบ>

เป็นเรื่องปกติที่เวลาผมนึกอะไรในหัว ระบบก็จะตอบกลับมาเป็นข้อความเด้งขึ้นมาทุกครั้ง

<แล้วเธออยากให้สัตว์เลี้ยงของเธอชื่ออะไรละ?>

ขนสีดำของหมาป่าทำให้นึกถึงมังกรตัวนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของผม นอกจากนั้นหลังของเขา

ยังมีสันตรงหลังเป็นสีดำอีกด้วย ผมคิดว่าเขาจะต้องชอบชื่อที่ผมจะตั้งให้แน่ๆ

< ต่อจากนี้เธอจะมีชื่อว่า “เนียร์”>