กําเนิดใหม่สาวนักเรียนเซียนธุรกิจ REINCARNA…

Chapter 239 240: เปลี่ยนแก้ว, แผนของเฉินเมิงฉี

ตัวละคร

อ้ายเฉียน = คุณหมอ เพื่อนของกู้หนิง

สีเจิงหยู = เปลี่ยนเป็นเล่อเจิ้งหยู – คนรักของอ้ายเฉียน

Chapter 239: เปลี่ยนแก้ว

 

คนที่เดิมพันทั้งเฉินซิงและหลิ่วเฉียงชนะบ้างและแพ้บ้าง

 

“ตอนแรกฉันเลือกพนันข้างเฉินซิง แต่เปลี่ยนใจทีหลังมาพนันข้างหลิ่วเฉียง” ฮ่าวหรันหัวเราะเสียงดัง

“อย่ามาทับถมกันนะ!” ณูเพียหานหน้ามู่ เสียเงินไม่ว่าแต่ขายหน้านี่สิเธอรับไม่ได้!

 

“อะไร ฉันไม่ใช่คนเดียวที่พนันข้างหลิ่งเฉียงซะหน่อย”

“นาย” นูเพียหานหงุดหงิด สะบัดหน้าหนี้

ทันใดนั้นกู้หนิงก็เหลือบไปเห็นห้องส่วนตัวตรงข้ามและสังเกตเห็นผู้ชายหน้าคุ้นๆคนหนึ่ง

มีชายสามคนและหญิงสองคนนั่งอยู่ตรงข้ามกันกู้หนิงจําได้เขาคือเล่อเจิ้งหยู

 

ผู้หญิงสองคนที่อยู่กับเขาคือเฉินเมิ่งฉีและเพื่อนของเธอ

ทําไมเล่อเจิ้งหยูถึงอยู่กับเฉินเมิ่งฉี?

 

กู้หนิงไม่เข้าใจและไม่แน่ใจกับภาพที่เห็น ดังนั้นเธอจึงคิดว่าจะรอดูต่อไปสักหน่อย

“มีอะไรหรือ?” เมื่อเห็นกู้หนิงเอาแต่มองไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามเพิ่งเชาถึงจึงถามด้วยความสงสัย

เขามองตามสายตาของเธอ เห็นกลุ่มคนในห้องแต่เขาไม่รู้จัก

เขามองตามสายตาของ

ใคร

“ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรู้จัก รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย” สายตาของกู้หนึ่งยังคงมองไปที่ห้องฝั่งตรงข้าม

เพิ่งเขาถึงไม่ได้ถามอะไรต่อ

 

ไม่นาน เล่อเจิ้งหยูก็ลุกขึ้นยืนและออกจากห้องส่วนตัวไปเฉินเพิ่งฉีก็หยิบห่อกระดาษขนาดเล็กออกจากกระเป๋าถือของเธอทันทีเธอเบิดมันและเทผงบางอย่างลงในแก้วไวน์ของเขา

 

กู้หนึ่งสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เธอลุกขึ้นและพูดว่า “โทษนะฉันขอออกไปข้างนอกแปบ”

 

เพื่อนของเธอคิดว่าเธอจะไปเข้าห้องน้ํา ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจมาก

 

เพิ่งเขาถึงเห็นเหมือนที่กู้หนิงเห็น เขารู้ได้ทันทีว่าเธอกําลังจะทําอะไร “คุณอยากให้ผมไปด้วยไหม?”

ได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็หันมามองเพิ่งเขาถึงเป็นตาเดียวและคิดว่าเขาแปลกๆ เขาจะไปห้องน้ําหญิงกับกู้หนิง? เพิ่งเขาถึงก็งงว่าทําไมทุกคนถึงมองเขาแบบนั้น

กู้หนิงไม่อยากเสียเวลาจึงพูดว่า “ไม่ต้องค่ะฉันจัดการเองได้”

 

“อืม”

กู้หนิงวิ่งไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามทันที เล่อเจิ้งหยูอาจติดกับดักผู้หญิงคนนั้น!

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าผงนั้นคืออะไรกันแน่แต่มันต้องเป็นอะไรสักอย่างที่แย่มากๆ

 

เฉินเมิ่งฉีมีแผนวางยาเล่อเจิ้งหยูเพื่อที่จะได้นอนกับเขา

กู้หนิงอยู่โถงทางเดิน แต่เล่อเจิ้งหยูเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วกู้หนิงต้องหยุดเขาในครั้งเดียว

เล่อเจิ้งหยูถือแก้วไวน์ในมือ กําลังจะดื่ม ขณะนั้นเองกู้หนิงก็เคาะประตูหนักๆเสียงดัง ปัง ปัง ปัง

 

คนที่อยู่ภายในห้องสะดุ้งโหยง ชะงักการกระทําที่กําลังทําอยู่

 

กู้หนึ่งใช้ตามทิพย์มองเข้าไป รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

 

“นั่นใคร?” ผู้ชายคนหนึ่งถาม เขาไม่ใช่เล่อเจิ้งหยู

 

กู้หนิงไม่สนใจเขา พูดว่า “คุณลี ฉันกู้หนิงค่ะ มีเรื่องด่วน”

คนอื่นๆทั้งหมดเห็นว่าเฉินเมิ่งฉีใส่ยาลงในแก้วไวน์ของเล่อเจิ้งหยูแต่ไม่มีใครพูดอะไรสักคํา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกันที่วางแผนจะจับเล่อเจิ้งหยู

เมื่อได้ยินว่าเป็นกู้หนิง เล่อเจิ้งหยูก็วางแก้วไวน์ในมือลงเดินไปที่ประตูถึงแม้เขาจะไม่ทราบว่าทําไมกู้หนิงถึงรีบร้อนขนาดนี้ เธอเป็นเพื่อนของอ้ายเฉียน และเขาไม่สามารถไม่สนใจเธอได้

เล่อเจิ้งหยูเปิดประตู พูดกับกู้หนิงด้วยความห่วงใยว่า “คุณกู้ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วยครับ?”

“เป็นเธอ!” เฉินเพิ่งฉีประหลาดใจที่เห็นกู้หนิง

 

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเฉินเมิ่งฉีก็ประหลาดใจเช่นกัน

 

กู้หนิงปรายตามองเฉินเมิ่งแวบหนึ่งซึ่งทําเอาเฉินเมิ่งฉีตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวเธอไม่เชื่อว่ากู้หนิงรู้แผนเธอ

 

“พวกคุณรู้จักกันด้วยหรือครับ?”เล่อเจิ้งหยูถามกู้หนิง

 

“ไม่เชิงค่ะ พวกเราเคยพบกันครั้งหนึ่ง แต่…” กู้หนิงพูดลากท้ายใบหน้าเฉินเพิ่งเปลี่ยนและพูดแทรกขึ้นว่า“หยุดนะ!”

 

“มีอะไรคะ? คุณเฉิน ฉันยังพูดไม่จบเลย ทําไมฉันต้องหยุดพูดด้วยคะ? แล้วทําไมคุณต้องประหม่าด้วยล่ะ?” กู้หนิงยกมุมริมฝีปากและถามกลับคืนอย่างมีเลศนัย

 

“เธอ!” เฉินเมิ่งฉีอารมณ์เสีย แต่ไม่รู้จะเถียงคืนอย่างไร

“คุณกู้ เรื่องด่วนที่คุณว่าคืออะไรครับ?” เล่อเจิ้งหยูพอจะสัมผัสได้ว่ากู้หนี้น่าจะเข้ากันไม่ค่อยได้กับเฉินเพิ่งฉี แต่เขาไม่อยากถ่วงเวลาเรื่องสําคัญของกูหนิง

“ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ฉันแค่อยากชนแก้วกับคุณเฉิน ขอเข้าไปได้ไหมคะ?” พูดจบกู้หนิงก็เดินเข้าไปในห้องอย่างไม่รอช้า

ทุกคนประหลาดใจกับการกระทําของกู้หนิง

 

เล่อเจิ้งหยูอยู่ตรงนี้ด้วย เฉินเมิ่งฉีจึงไม่กล้าปฏิเสธ เธอตอบไปว่า “ได้สิไม่เห็นมีอะไร

จากนั้นเธอก็ชูแก้วไวน์ขึ้น

ภายในห้องยังมีแก้วไวน์ใบใหม่เหลืออยู่ เล่อเจิ้งหยูจึงรินไวน์ใส่แก้วใบใหม่ให้กู้หนิง

“คุณเฉิน เปลี่ยนแก้วกันเถอะค่ะ!” กู้หนิงยิ้มชั่วร้าย และส่งแก้วไวน์ของเล่อเจิ้งหยูให้เฉินเมิ่งฉี

 

ทุกคนตะลึงและตื่นตระหนก

เธอรู้? เป็นไปไม่ได้! เธอรู้ได้ยังไง?

“คุณ แก้วไวน์นั่นของผม” เล่อเจิ้งหยูไม่เข้าใจว่าทําไมกู้หนิงทําแบบนั้น แต่แก้วไวน์ของเขาอยู่ในมือของเฉินเพิ่งฉีแล้ว

“คุณกู้ ไม่ทราบว่าคุณต้องการจะทําอะไร? ฉันมีแก้วไวน์ของฉันแล้วทําไมฉันต้องใช้แก้วไวน์คนอื่นด้วย?” เฉินเมิ่งพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะสงบนิ่ง

ต่อให้กู้หนิงรู้ความลับเธอแล้วยังไง?เธอไม่ยอมรับซะอย่างใครจะทําอะไรได้

 

“อะไรกันคะ ถือด้วยหรอคะ นี่ก็เป็นแก้วไวน์ใบใหม่นะคะ”กู้หนึ่งกล่าว

“เธอ…” แน่นอนว่าเฉินเมิ่งไม่มีทางดื่มไวน์จากแก้วใบนี้

 

“คุณกู้” เล่อเจิ้งหยู่ไม่รู้ว่ากู้หนิงตั้งใจจะทําอะไร แต่การกระทําของเธอผิดปกติเอามากๆ

“คุณเล่อ ถ้าคุณไว้ใจฉัน รบกวนอยู่เงียบๆสักครู่ด้วยค่ะ”

เล่อเจิ้งหยูเป็นนักธุรกิจ เขารู้สึกได้ทันทีว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติหลังจากที่กู้หนิงพูดเตือนเขาแปลกๆ

 

ทําไมกู้หนิงถึงฉวยเอาแก้วไวน์ของเขาไปให้เฉินเพิ่งฉี? หรือว่ามีอะไรบางอย่างในแก้วไวน์? ทันใดนั้นเล่อเจิ้งหยูก็คิดออกและรู้สึกไม่พอใจทันทีอย่างไรก็ตามกู้หนิงบอกให้เขาเงียบสักครู่ เขาจึงตัดสินใจรอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

 

Chapter 240: แผนของเฉินเมิ่งฉี

 

ผู้ชายอีกสองคนกลัวจะถูกเปิดโปง พวกเขาจึงรุมตําหนิกู้หนิง “คุณเพิ่งฉีมีแก้วไวน์ของเธอเอง ทําไมต้องบังคับให้เธอใช้แก้วอื่นล่ะ?”

“ถึงคุณจะเป็นเพื่อนของผู้อํานวยการเล่อเราก็จะโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแน่ถ้าคุณไม่หยุด”

 

“ดี ดี เรียก รปภ. มาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ฉันคิดว่าโทรเรียกตํารวจด้วยเลยดีกว่า” กู้หนิงยิ้ม ไม่ได้กลัวกับคําขู่ของพวกเขาเลยสักนิด

“คุณ…”

พวกเขาหน้าเปลี่ยน ถ้าโทรเรียกตํารวจ พวกเขาต้องถูก เปิดโปงแน่และเด็กสาวคนนี้ต้องรู้เรื่องบางอย่าง คําถามคือรู้ได้อย่างไร?

เล่อเจิ้งหยุไม่พลาดทุกรายละเอียดพวกเขาต้องทําอะไรบางอย่างลับหลังเขา

 

“คุณจะดื่มหรือไม่ดื่ม?” กู้หนิงจ้องหน้าเฉินเพิ่งฉีอย่างเย็นชา

 

เฉินเพิ่งฉีทั้งโมโหและหวาดกลัว

“คุณไม่อยากดื่มเองสินะคะ? งั้นให้ฉันช่วยคุณแล้วกัน”กู้หนิงยิ้มเยาะก่อนที่เฉินเมิ่งฉีจะตอบสนองกู้หนิงก็บีบปากเธอให้เปิดกว้างและเทเครื่องดื่มลงไปที่ลําคอของเธอ

แก้วไวน์ในมือของเฉินเมิ่งหล่นลงพื้นแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเธอไม่มีเวลามาใส่ใจเรื่องนี้ เธอดิ้นขลุกขลักๆ แต่ไวน์ไหลลงคออยู่ในกะเพาะเธอเรียบร้อยแล้ว

คนที่เหลือต่างตกตะลึงแต่ก็สายเกินไปที่จะห้ามทัน

กู้หนิงปล่อยเงินเพิ่งฉี เฉินเพิ่งฉีไอจนแทบสําลักเพื่อพยายามอาเจียนให้ไวน์ออกมา

“แก!!” เฉินเมิ่งฉีจ้องกู้หนิงตาเขียวตอนนี้เธอทําอะไรไม่ได้แล้ว

 

ภายในไม่กี่วินาที เฉินเพิ่งฉีก็ล้มลงบนโซฟา

 

ผู้ชายสองคนตื่นตกใจ ไม่กล้าปริปากพูดแม้แต่คําเดียว

 

“ใครทําเรื่องนี้?” เล่อเจิ้งหยูโกรธจัด

 

หนึ่งในผู้ชายสองคนรีบอธิบายว่า “ผู้อํานวยการเล่อ เรื่องนี้พวกเราไม่เกี่ยวนะครับ เป็นความคิดของเฉินเมิ่งฉี!”

“ใช่ครับ เฉินเพิ่งฉีเป็นคนทําเอง พวกเราไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น!พวกเราแค่เห็นว่าเธอทําอะไร ได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วยนะครับ!” ผู้ชายอีกคนอ้อนวอน

 

แม้ว่าพวกเขาจะทํางานร่วมมือกับเล่อเจิ้งหยู แต่ก็แทบจะเทียบไม่ได้กับเขา หากเล่อเจิ้งหยูยุติข้อตกลง บริษัทของพวกเขาอาจสูญลาภก้อนใหญ่

 

แม้แต่เพื่อนของเฉินเมิ่งฉียังอ้างว่าเป็นแผนการของเฉินเมิ่งฉีคนเดียว

“แต่พวกคุณก็น่าจะรู้เหตุผลที่เธอทํา!” กู้หนิงถาม ความจริงเธอรู้เหตุผลที่เฉินเมิ่งฉีทําอยู่แล้ว เธอชอบเล่อเจิ้งหยูแต่เขารักอ้ายเฉียนดังนั้นเฉินเมิ่งฉีจึงวางแผนวางยาเล่อเจิ้งหยูเพื่อนอนกับเขา

กู้หนึ่งคิดถูก

“เธอ เธอชอบผู้อํานวยการเลิ่ง แต่ผู้อํานวยการไม่ชอบเธอ เธอเลยวางแผนนอนกับผู้อํานวยการเลิ่งและตั้งท้อง ถ้าเป็นแบบนั้นผู้อํานวยการเลิงก็จะเป็นของเธอ” เพื่อนสาวของเฉินเมิ่งฉีสารภาพ

มีความเกลียดชังในดวงตาของเล่อเจิ้งหยู เขารู้ว่าเฉินเมิ่งฉีชอบเขา แต่เขาก็บอกเธอไปแล้วว่าเขารักอ้ายเฉียน เฉินเพิ่งนี้ไม่เคยพูดถึงมันอีกเลยและเขาคิดว่าเธอยอมแพ้แล้ว ไม่คิดว่าเธอจะวางแผนทําเรื่องเลวๆลับหลังเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะกู้หนิง เขาคงติดกับดัก ถ้าเขาติดกับดัก เขาคงรู้สึกรังเกียจขยะแขยง และอ้ายเฉียนก็ไม่มีวันให้โอกาสหรือความหวังเขาอีกเลย

ยิ่งคิดเล่อเจิ้งหยูก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ สายตาเย็นชาของเขาเหมือนมีดคมจ้องมองไปที่ชายทั้งสอง “ในเมื่อเธอต้องการผู้ชายคนหนึ่งงั้นพวกคุณก็อยู่เป็นเพื่อนเธอคืนนี้ ถ้าพวกคุณกล้าขัดคําสั่งผมผมจะยกเลิกร่วมมือกับบริษัทของพวกคุณทันที”

 

เล่อเจิ้งหยูไม่ใช่คนอ่อนปวกเปียก ใครก็ตามที่กล้าวางกับดักเขา เขาจะให้คนคนนั้นชดใช้คืนไม่ว่าคนคนนั้นจะทําสําเร็จหรือไม่ก็ตาม

ถึงแม้ว่าเฉินเมิ่งฉีจะเป็นคนวางยาเขา แต่ผู้ชายสองคนนี้ปิดบังความจริงซึ่งถือว่าร่วมมือกัน ดังนั้นเล่อเจิ้งหยูจึงไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ

ชายทั้งสองตัวสั่นด้วยความกลัว“ครับท่าน”

 

พวกเขาไม่กล้าต่อต้าน หาไม่แล้วคงต้องได้เสียงานไปอีกอย่างผู้ชายจะปฏิเสธสาวสวยได้หรือ เฉินมิ่งฉีทั้งสวยและเซ็กซี่ พวกเขาอยากได้เธอมานานแล้วแต่เฉินเมิ่งไม่ชอบพวกเขา

 

ในเมื่อเล่อเจิ้งหยุสั่งให้พวกเขาทําแบบนั้น พวกเขาล้วนเต็มใจ อย่างยิ่ง

 

หลังจากนั้นเล่อเจิ้งหยูก็จากไปพร้อมกู้หนิง

 

“คุณกู้ ขอบคุณมากที่ช่วยผม ไม่อย่างนั้นผมคงแย่แน่ๆว่าแต่คุณทราบเรื่องนี้ได้อย่างไรครับ? ผมเพิ่งออกจากห้องแค่นาทีเดียวเองได้มั้ง” เล่อเจิ้งหยูพูดกับกู้หนึ่ง

กู้หนิงตอบว่า “ฉันนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวตรงข้ามกับห้องคุณและบังเอิญเห็นคุณนั่งอยู่กับเฉินเมิ่งฉี ดังนั้นฉันจึงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นฉันพบเฉินเมิ่งฉีที่ห้างกับอ้ายเฉียนเมื่ออาทิตย์ก่อนและฉันรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกคุณ ดังนั้นฉันจึงสงสัยว่าทําไมคุณสองคนถึงอยู่ด้วยกันไม่คิดว่าคล้อยหลังคุณเธอก็เทผงสีขาวลงในแก้ วไวน์ของคุณทันที แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร แต่รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นฉันจึงวิ่งไปหาคุณโดยไม่รอช้า โชคดีที่ฉันมาทันเวลา”

คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เล่อเจิ้งหยูก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอีกแต่กระนั้นก็ ยังประหลาดใจกับสายตาของกู้หนิง “คุณสามารถมองเห็นผมจากอีกฝั่งเลยหรอครับ? สายตาดีมาก”

ห้องของพวกเขาห่างกันตั้งสิบเมตร

“ใช่ค่ะ สายตาของฉันดีกว่าของคนทั่วไปมาก”กู้หนิงหัวเราะ

 

“คุณมาที่นี่กับเพื่อนใช่ไหมครับ?” เล่อเจิ้งหยูถาม

“ค่ะ คุณอยากมาร่วมกับพวกเราไหมคะ? อ้ายยี่ก็อยู่ด้วย”

อ้ายยี่และอ้ายเฉียนเป็นญาติกัน ดังนั้นเล่อเจิ้งหยูจึงรู้จักมักคุ้นกับอ้ายยี่

“ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณตอนนี้ผมไม่อารมณ์”

 

“ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ”

“และอย่าบอกอ้ายเฉียนเรื่องนี้นะครับ ผมไม่อยากให้เธอเป็นกังวล”

 

เดคะ

 

หลังจากนั้นเล่อเจิ้งหยูก็จากไป ส่วนกู้หนิงก็กลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆของเธอ

กู้หนิงพูดคุยหัวเราะกับเพื่อนของเธอ เพิ่งเชาถึงเอาแต่มองกู้หนิงอยู่ตลอด แต่เขาไม่ได้ถามอะไร

เล่อเจิ้งหยูเดินลงบันไดไปที่บาร์ เขากะว่าจะสั่งเครื่องดื่มให้กู้หนิงแต่พบว่าเธอชนะรางวัลที่หนึ่งฟรีทั้งอาหารและเครื่องดีมตลอดทั้งคืน