แม้ในระหว่างที่ถกเสื้อยืดของอึนฮันขึ้นมาบนหัว วาซีลีก็ยังไม่ยอมผละริมฝีปากออก มือของอึนฮันยังคงละล้าละลังอยู่ตรงปกเสื้อสูทของชายหนุ่มถึงจะอยากถอดออกเพียงใด แต่ใจกลับไม่กล้าพอ จริง ๆ แค่กลั้นใจถอดมันออกก็จบแล้ว แต่ตอนนี้สติสัมปชัญญะของเขาถูกแรงจูบอันเร่าร้อนเข้าครอบงำจนเลือนรางลงไปทุกที วาซีลีกดส่วนนั้นของตนลงตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของอึนฮัน แรงกดดันที่คล้ายจะถามว่าจะไม่ถอดเสื้อสูทออกให้เขาจริง ๆ หรือทำให้อึนฮันไม่คิดลังเลอีกต่อไป อย่างไรเสีย หากวาซีลีไม่ยอมปล่อยเขาไป อึนฮันก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจึงถอดเสื้อสูทนั้นออกโดยยกเหตุผลน่าขันที่ว่าคงจะดีกว่าหากมีเซ็กซ์ให้จบ ๆ กันไป วาซีลีจะได้เบื่อเขาเร็วขึ้นกว่าที่ควรมาเป็นข้ออ้าง วาซีลีปลดตะขอกางเกงอึนฮันแล้วรูดซิปลง ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบา ๆเมื่อเห็นแก่นกายของอีกฝ่ายชูชันขึ้นมาเพียงเพราะโดนจูบอย่างเดียว ร่างกายของอึนฮันสะท้านไหวทุกครั้งที่วาซีลีหัวเราะเพราะริมฝีปากที่เชื่อมถึงกัน วาซีลีเอ่ยปากว่า

“ไม่ได้ทำกับคริสใช่ไหมล่ะ”

“กะ…ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเพื่อน…”

อึนฮันหายใจหอบหนัก มือของวาซีลีกำรอบแก่นกายเขาพลางรูดขึ้นลงเบา ๆ อึนฮันพยายามจะยกมือขึ้นปิดปากเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ทั้งคู่ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู ทว่าอีกฝ่ายไวกว่า เขาจับมืออึนฮันมากดลงบนเสื้อเชิ้ตของตัวเอง

“ถอดอีกสิ”

อึนฮันพยายามปลดกระดุมวาซีลีด้วยมือที่สั่นระริก แต่เพราะร่างทั้งร่างยังสั่นสะท้านไม่หยุด มือเขาจึงพลอยลื่นไปด้วย วาซีลีใช้มือที่ว่างดันริมฝีปากอึนฮันให้เผยอออกเมื่อเห็นว่าเขากัดริมฝีปากอยู่ เท่านั้นไม่พอยังสอดนิ้วเข้าไปหมุนวนในโพรงปากเขาด้วย อึนฮันได้แต่เปล่งเสียงครางออกมาพร้อมหยาดน้ำสีใส จะปิดปากหรือก็ทำไม่ได้ อะ อ๊ะ อ๊าาา ปลายเสียงแทบจะกลายเป็นเสียงกรีดร้อง จุดสูงสุดแห่งห้วงอารมณ์ที่ได้ขึ้นไปสัมผัสด้วยมือของคนอื่นหลังจากไม่ได้ประสบมานานทำให้อึนฮันสุขสมเกินบรรยาย เขาปลดปล่อยออกมาก่อนจะทิ้งตัวพิงประตูแล้วทรุดลงไปทั้งอย่างนั้น จนกระทั่งถึงตอนนี้เขาก็ยังถอดเสื้อให้วาซีลีไม่เสร็จ

วาซีลีเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกต่อหน้าอึนฮันที่พยายามสะกดจิตตัวเองให้ตั้งสติ นี่ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาเป็นแบบนี้สักหน่อย แต่แทนที่จะได้สติเมื่อทำเช่นนั้น สติเขากลับรางเลือนกว่าเดิมเสียอีก ดีขนาดนี้เลยสินะ เขาปลดปล่อยออกมาจนหมดตัวราวกับเพิ่งเคยรู้จักความสุขแบบนี้เป็นครั้งแรก ร่างทั้งร่างเหมือนกำลังกู่ก้องร้องตะโกนว่าต้องการมากกว่านี้ อึนฮันเงยหน้ามองวาซีลีพลางคิดว่าเขาต้องตั้งสติให้ได้ ทว่าคนที่เขาเห็นตอนนี้กลับไม่ใช่ชายคนเดิมที่เคยรู้จัก

ผู้ชายที่อึนฮันไม่เคยรู้จักยืนอยู่ตรงหน้า กำลังถอดเสื้อออกและกำลังจะถอดกางเกง แต่แล้วกลับรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาจึงก้มลงมองด้านล่าง ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองนั้นตึงแน่นเต็มที่ ถ้าได้ทำกับเขาจะรู้สึกยังไงนะ หัวสมองอันร้อนรุ่มของอึนฮันตอนนี้คิดถึงแต่เรื่องความสุขที่อีกฝ่ายจะมอบให้มากกว่าเรื่องที่อีกฝ่ายเป็นใคร กึ่งกลางลำตัวของเขาเริ่มปวดแปลบขึ้นมา ชายหนุ่มหัวเราะอยู่เหนือตัวอึนฮัน

“แอบมองฉันทั้งที่ร่างกายตัวเองกำลังรู้สึกแบบนั้น อดทนได้ดีจริง ๆเลยนะ”

วาซีลีพูดขณะปลดตะขอกางเกง แต่ก่อนจะทันรูดซิปลง อึนฮันกลับคลานเข่าเข้ามาเลียนิ้วของเขาเสียอย่างนั้น อึนฮันลืมไปหมดแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ทั้งความคิดที่บอกตัวเองว่าไม่ควรทำอย่างนี้ ทั้งความกังวลว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไรต่อ ณ ตอนนี้ได้มลายหายไปจนสิ้น

“นายนี่ชักจะมากไปแล้วนะ อย่างกับไม่ใช่คนเดียวกันเลย”

วาซีลีพูดเสียงทุ้ม แต่ด้วยแรงแห่งความปรารถนาที่ท่วมท้นทำให้เสียงนุ่มทุ้มกลับกลายเป็นแหบพร่า วาซีลีปล่อยมือจากซิปกางเกงเมื่ออึนฮันเริ่มเลียนิ้วเขาทั้งใบหน้าแดงเรื่อ ทันใดนั้นอึนฮันก็ใช้ปากกัดซิปไว้แล้วรูดลง รอยยิ้มเลือนหายไปจากใบหน้าคนด้านบนเมื่อเห็นอีกฝ่ายถูแก้มกับแก่นกายที่แข็งชันของตัวเอง

วาซีลีดึงตัวอึนฮันขึ้นมาจูบ จุมพิตอันเปี่ยมด้วยความต้องการดำเนินมาจนถึงครึ่งทางของเซ็กซ์ครั้งนี้เป็นที่เรียบร้อย อึนฮันเดินไม่สะดวกเพราะกางเกงที่ค้างอยู่ตรงขา วาซีลีจึงรวบตัวเขาขึ้นอุ้ม ทั้งสองยังคงประกบปากกันอย่างดูดดื่มแม้เท้าของอึนฮันจะไม่ติดพื้นแล้วก็ตาม อึนฮันทั้งครวญครางทั้งลูบไล้ไปตามแก้มและลำคอของคนตรงหน้า เขาเผลอครางออกมาอีกครั้งเมื่อวาซีลีโยนเขาลงบนเตียงนอน ชายหนุ่มตามเข้ามาหา อึนฮันเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างสบายใจเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมา เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากขณะรอให้วาซีลีเข้าถึงตัวชายหนุ่มปีนขึ้นมาบนเตียงก่อนจะจับขาอึนฮันอ้าออกกว้าง