เขยมารตอนที่ 6

 

ตอนที่ 6: เสียงแตกหักอันแสนรุงแรง! ความเศร้าโศกของปริศนาแท่งไม้

 

มันกลับกลายเป็นว่าโลลิตัวน้อยนี้ละเอียดถี่ถ้วนมาก เมื่อเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มนุษย์ผู้นี้ก็ได้บอกว่าสามารถทำของแบบนี้ “ หนึ่งหรือสองได้” ในขณะที่เส้นทางฮัวหยงนั้นเพิ่งจะเป็นแค่ของชิ้นแรก เมื่อวันก่อนเธอจึงส่งเคียไปห้องทดลอง เพื่อขอให้เฉินรุยทำของขวัญที่“ น่าสนใจ” อีกครั้ง

 

เฉินรุยอยู่ในดินแดนของคนอื่น ดังนั้นเขาจึงต้องจำยอมไปก่อน พอเป็นแบบนี้แล้ว เขาจึงร่วมมือกับอัลดาซเพื่อสร้างของอีกชิ้น วันนี้อลิซมาที่นี่เพื่อดูของขวัญของเธอ ในขณะที่พาอาเธน่าเพื่อนสนิทมาด้วย

 

“ ไม้อีกแล้วเหรอ? คราวนี้อะไรกันล่ะ?” อลิซมองดูชิ้นไม้ที่มีรูปร่างและขนาดต่างกันอย่างสงสัย

 

“ เจ้าหญิงน้อย เรามาดูมันกันเลยดีกว่า” เฉินรุยวางบล็อกไม้ไว้บนโต๊ะและประกอบเข้าด้วยกันอย่างชำนาญ ในไม่ช้าบล็อกไม้ก็ถูกรวมเข้าเป็นรูปหัวใจที่สวยงามแบบสามมิติ สิ่งที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นก็คือ มันไม่มีรอยต่อราวกับว่ามันถูกสร้างมาให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว

 

อลิซหยิบมองไปที่มันอย่างประหลาดใจและเธอก็หยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง มันเป็นเพียงกองบล็อกไม้ อย่างไรก็ตาม มันสามารถกลายเป็นสิ่งที่เล็กลงและแข็งแรงได้ หลังจากที่ประกอบเสร็จ ถ้าเธอไม่เห็นมันด้วยตัวเอง เธอคงคิดว่าเฉินรุยใช้กาวต่อมันเข้ากันแล้ว อาเธน่าเองก็เดินไปข้างหน้าและมองดูสิ่งที่น่าประหลาดใจนี้ ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเคียเองก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

“ สิ่งนี้เรียกว่า ปริศนาแท่งไม้ มันทำจากไม้เรืองแสงสีเข้ม ความแข็งของมันเปรียบได้กับโลหะที่แข็งแกร่งมาก” เฉินรุยพูดพร้อมกับนึกถึงเรื่องนี้ในหัวของเขา ปริศาแท่งไม้มีอีกชื่อเรียกว่า ล็อคแห่งความรัก โครงสร้างนั้นซับซ้อนจริงๆ แต่เขาก็จำได้ขึ้นใจ เพราะมันเป็นของขวัญชิ้นแรกที่เขาได้รับในวันวาเลนไทน์ อย่างไรก็ตาม มันก็เหมือนกับเรื่องราวความรักในมหาลัย พอต้องทำงานอย่างหนัก ชีวิตของเขากับผู้หญิงคนนั้นก็จบลงแบบธรรมดาๆ

 

เมื่ออัลดาซเห็นปริศนาแท่งไม้ที่รวมตัวกันเป็นครั้งแรก เขาก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง ทันทีนั้นเองเขาก็รู้สึกเสียใจที่ตนไปเรียนรู้ด้านการปรุงยา ถ้าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกลศาสตร์เทคนิค การต่อสิ่งของแบบนี้โดยไร้รอยต่อย่อมต้องสร้างแรงบันดาลใจให้เขามากมายอย่างแน่นอน

 

อลิซเองก็ชอบของเล่นที่สวยงามชนิดนี้เป็นพิเศษ เธอกำลังเล่นกับมันอย่างลุ่มหลงและถามขึ้นมาว่า“ ปริศนาแท่งไม้นี้สามารถถูกแยกออกมาอีกครั้งได้ไหม”

 

“ แน่นอน ความสนุกของมันก็คือการแยก ข้าเชื่อว่าด้วยความเฉลียวฉลาดของเจ้าหญิงน้อยคงไม่มีปัญหาใดเลย” ในความเป็นจริง มีบางสิ่งที่เฉินรุยไม่ได้พูดถึงด้วย ปริศนาแท่งไม้นี้ถือเป็นปริศนาที่ซับซ้อน มันยากมากหากไม่มีคำแนะนำอะไรเลย

 

เขาปล่อยให้โลลิตัวน้อยที่เคยหักหลังเขาเล่นมันไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยที่เขาจะได้ใช้มันในการปักหลักและทำให้ระบบสุดยอดของเขาบูทเต็มที่

 

อลิซตรวจสอบมันอย่างระมัดระวัง เธอกลัวที่จะทำลายมัน แต่การต่อกันของปริศนาแท่งไม้นั้นแน่นจนเกินไป เธอไม่สามารถที่จะหาส่วนสำคัญในการแยกได้เลย แม้ว่าจะใช้เวลาไปนานแล้วก็ตาม อาเธน่าที่อยู่ด้านข้างกระตือรือร้นที่จะลองและก็ได้พูดขึ้นว่า“ เจ้าหญิงน้อย ขอให้ข้าลองเถิด”

 

อลิซแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินพร้อมกับยังพยายามต่อไป หลังจากอาเธน่าตะโกนสองสามครั้งและไม่ได้รับคำตอบใดๆ เธอก็ได้เปลี่ยนวิธีการของเธอ“ ดูเหมือนว่าแก้วมังกรหยกรอบทะเลสาบสีฟ้าจะใกล้ครบกำหนดแล้ว ข้าว่าข้าจะพาท่านไปที่นั่น…”

 

เมื่อประโยคนั้นจบลง มือที่จับปริศนาแท่งไม้ก็ได้วางลงไปต่อหน้าเธอ

 

เพียงแค่ประมาณวินาทีเดียวเท่านั้นที่เฉินรุยมอง เจ้าปริศนาแท่งไม้ก็ได้ไปอยู่บนมือของอาเธน่า ในขณะที่อาเธน่าได้เป็นคนถือของเล่นแล้ว เธอก็กล่าวอย่างไม่สนใจอะไรว่า:“ แม้ว่าข้าจะอยากพาท่านไปที่นั่นจริงๆก็เถอะ แต่เจ้าหญิงเคียรู้ว่าท่านตามข้าไปที่ป่าฝนสีดำครั้งก่อน ดังนั้นเจ้าหญิงเคียจึงสั่งให้ข้าไม่พาท่านออกไปจากเมืองอีก ดังนั้นแล้ว ฮิฮิ…”

 

จากนั้นอลิซก็ได้กำมือขึ้นและปล่อยมันออกมาในเวลาไม่นานนัก ใบหน้าของอลิซตอนนี้เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มอันแสนไร้เดียงสาและก็เกิดรอยบุ๋มแสนน่ารักบนใบหน้าของเธอ ซึ่งเหมือนกับตอนที่เธอพบเฉินรุยครั้งแรกไม่มีผิด

 

เฉินรุยรู้ว่ากำลังจะมีคนกำลังโชคร้าย โชคดีที่เป้าหมายในครั้งนี้คือ อาเธน่า

 

“อาเธน่า เวลส์ นักดาบหญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองพระจันทร์ใหม่ผู้เป็นลูกสาวของนายพลคนสำคัญของอาณาจักร จอร์จ เวลส์ เธอมีความสามารถในการแก้ปริศนาแท่งไม้นี้หรือเปล่านะ?” โลลิน้อยหยุดยิ้มและแสดงท่าทางจริงจัง ดูราวกับว่าเธอกำลังจะใช้อำนาจของการเป็นเจ้าหญิงเลย

 

เมื่อได้ยินชื่อพ่อของเธอเอ่ยขึ้นมานั้น ก็ปานว่ากำลังถูกไล่ต้อนและจึงได้ตอบไปว่า:“ ได้แน่นอน!”

 

“ งั้นก็เดิมพันด้วยเกียรติยศของตระกูลเวลส์ เธอจะแก้ปริศนาแท่งไม้นี้ให้ได้ภายใน 1 ชั่วโมง!” ในที่สุดคำพูดของโลลิตัวน้อยก็ได้เปิดเผยวัตถุประสงค์ของตัวเองออกมา“ ถ้าเธอทำไม่ได้ เธอจะต้องพาอลิซ ลูซิเฟอร์เพื่อนสนิทของเธอ ไปยังทะเลสาบสีเงิน แล้วเธอก็จะต้องปกป้องเธอโดยไม่คำนึงถึงความยากลำบากในการเดินทาง เธอทำได้มั้ย?”

 

อาเธน่าตกตะลึงและส่ายหัวทันที“ นั่นไม่สามารถทำได้ ท่านหญิงเชียบอกว่า…”

 

“ คนในตระกูลเวลส์ไม่ใช่ว่าจะรักษาคำพูดของตัวเองอย่างั้นหรอกเหรอ?” อลิซแสดงความผิดหวังและส่ายหัว “ ลืมมันไปเถอะ ยังไงมันก็แค่ปริศนาแท่งไม้แสนง่ายเอง?”

 

เมื่อคำนึงถึงชื่อตระกูลของเธอแล้ว วิญญาณแห่งวีรบุรุษของอาเธน่าก็ได้ลุกโชนขึ้นมา เธอคิดภาพที่มนุษย์ประกอบมันอย่างรวดเร็วและมันก็คงจะไม่ได้ยากขนาดนั้น จากนั้นเธอก็ตอบเสียงดังว่า“ ก็ได้! อาเธน่า เวลส์ยอมรับคำท้าทายนี้! ของเล่นไม้นี้จะไม่ใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วโมง!”

 

อลิซยิ้มกว้าง ดวงตาที่แสนจะฉลาดแกมโกงของเธอเหมือนสุนัขจิ้งจอกตัวน้อย แม้แต่เคียก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ นี่คล้ายกับการเดิมพันครั้งก่อนที่ป่ามืด อาเธน่าผู้น่าสงสารกำลังทำผิดพลาดซ้ำเดิม

 

เวลาในนาฬิกาทรายเริ่มผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า เฉินรุยที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็กำลังอ่าน“ พื้นฐานของสมุนไพร” ของอัลดาซ ส่วนอลิซก็กำลังเล่นเส้นทางฮัวหยงเวอร์ชั่นปีศาจอยู่ หมากรุกที่เพิ่งสร้างใหม่ของอัลดาซดูเหมือนว่าจะยังไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของเธอได้ เคียเองก็ได้ให้คำแนะนำเล็กๆน้อยอยู่ข้างๆเป็นครั้งคราว และท่านอาจารย์อัลดาซผู้น่าสงสารก็ได้แต่นั่งวาดวงกลมอยู่ตรงมุมห้อง

 

ปริศนาแท่งไม้ยังไม่ได้ถูกแก้ ตัวของอาเธน่าก็กำลังอาบเหงื่ออยู่ ราวกับว่า“ ของเล่นไม้ง่ายๆนี้ ” มันไม่ง่ายเลยสักนิดสำหรับเธอ

 

พอสังเกตเห็นสัญญาณว่าเธอกำลังจะอาละวาด อลิซก็ก็ได้ตะโกนออกมาทันที“ เวลาใกล้จะหมดแล้ว!”

 

ประโยคนั้นจุดชนวนฟิวส์ของนักดาบสาวอย่างรุนแรง ดวงตาของอาเธน่าแปรเปลี่ยนเป็นเปลวไฟทันที ผิวของเธอเริ่มแดง เขาโค้งสองเขาปรากฎขึ้นบนหัวของเธออย่างช้าๆ มันเปล่งรัศมีที่แข็งแกร่งออกจากร่างกายของเธอ เธอกัดฟันแล้วก็พูดว่า“ เกียรติยศของตระกูลเวลส์จะมาขายหน้าเพราะของพังๆนี้ได้ยังไง…”

 

“ แคร๊ก” ปริศนาแท่งไม้ที่ติดกันหนึบเริ่มแตกและต่อมา ไม้เนื้อแข็งสีเข้มที่เป็นโลหะก็ถูกทำลายด้วยแรงดึงที่แสนแข็งแกร่ง

 

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงและมองไปที่ปริศนาแท่งไม้ที่กลายเป็นกองไม้ที่แตกสลาย อัลดาซสั่นและชี้ไปที่อาเธน่า เขาโกรธมากจนพูดไม่ออกเลย ในตอนนี้เขาได้รวมเธอไว้ในบัญชีดำของห้องทดลองไว้ในใจแล้ว เพราะนั่นเป็นการดูหมิ่นภูมิปัญญาอันล้ำค่าของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เลยนะ!

 

เฉินรุยเองก็รู้สึกได้ถึงอาการหนาวเหน็บไปถึงกระดูกสั่นหลัง ดาวอังคารเป็นสถานที่ๆอันตรายสำหรับเขามาก เขาจะต้องรีบกลับไปยังพื้นโลกโดยด่วน

 

หลังจากที่อาเธน่าทุบปริศนาแท่งไม้แล้ว เธอก็ฟื้นคืนสติและอารมณ์ก็กลับสู่สภาวะเดิมของเธอ จากนั้นก็ตระหนักว่าสิ่งที่ตนเองทำเป็นความคิดชั่ววูบ ดวงตาของอลิซกระพริบพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา และเธอยังส่งเสียงคร่ำครวญด้วย“ อาเธน่า นั่นเป็นของขวัญที่ข้าโปรดปราน…”

 

“ อลิซ ข้าขอโทษ…” อาเธน่าพยายามอธิบาย แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักเพียงใด ปริศนาแท่งไม้ก็ไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้

 

อลิซไม่ได้ร้องไห้ดังนัก แต่เธอก็ยังก้มศีรษะของเธอด้วยความโศกเศร้า ร่างผอมเพรียวของเธอสั่นจนดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามที่จะกลั้นมันไว้ อาเธน่ารู้ดีว่าเธอกำลังเศร้าอยู่ เธอจึงได้กล่าวออกไปอย่างขอโทษ” อย่าเศร้าเลย เจ้าหญิงน้อย ไปทะเลสาบฟ้ากันเถอะ”

 

อลิซมองไปที่เธอด้วยตาแดงๆแล้วก็ส่ายหัว “ ไม่ พี่สาวของข้าได้ตำหนิข้าเพราะเหตุการณ์ที่ป่าฝนดำครั้งที่แล้ว ข้าไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหาอีกแล้ว”

 

ครั้งนี้เธอพยายามที่จะทำเป็นแพะรับบาปงั้นเหรอ แล้วยังต้องการมากกว่าเดิมอีก! ในสายตาของเฉินรุย เขาได้ประเมินโลลิจิตใจดำนี้อีกครั้งหนึ่ง

 

“ มั่นใจได้เลยเจ้าหญิงน้อย ท่านเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของอาเธน่าผู้นี้ การลงโทษไม่มีผลอะรกับข้า!” อาเธน่าตบหน้าอกของเธอ จากนั้นเธอก็ได้พูดออกมาด้วยความซื่อสัตย์ว่า“ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องทะเลสาบสีฟ้าเลย แม้ว่ามันจะเป็นภูเขาซีฉาง ข้าก็จะปกป้องท่านเอง!”

 

“ นั่นคือสิ่งที่เธอพูดแล้วนะ นอกเหนือจากทะเลสาบสีฟ้าแล้ว เธอจะต้องพาข้าไปที่ภูเขาซีฉางด้วย!” ในที่สุดอลิซก็เปลี่ยนจากน้ำตาให้กลายเป็นเสียงหัวเราะ อาเธน่ารู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เธอก็ไม่สามารถอธิบายได้ จากนั้นเธอก็คุกเข่าและหยิบเศษไม้ที่แตกขึ้นมา

 

อลิซกระตือรือร้นที่จะไปที่ทะเลสาบสีฟ้าก็ได้เร่งเร้าเธอ“ เธอกำลังทำอะไรอยู่? อาเธน่า รีบไปทะเลสาบสีฟ้ากันเถอะ”

 

“ เดี๋ยวก่อน ขอข้าลองหาคนมาพยายามต่อชิ้นส่วนพวกนี้ก่อน ”

 

“ นั่นง่ายมากเลย” อลิซพูดอย่างไม่สนใจอะไร “ ปริศนาแท่งไม้นี้ถูกทำโดยเฉินรุย ให้เขาสร้างอีกสองสามชิ้นก็ได้”

 

ทันใดนั้นนิ้วของอาเธน่าก็แข็งทื่อพร้อมกับเศษไม้ที่ตกลงมา พออลิซเห็นแบบนั้น เธอจึงรีบพูดขึ้นมาอีกว่า” พี่สาวอาเธน่า ตระกูลเวลส์รักษาคำพูดของตัวเองเสมอนะ”

 

อาเธน่ายืนขึ้นอย่างคอตก ซึ่งเฉินรุยก็กำลังมองหน้าอกใหญ่ของนักดาบหญิงที่งี่เง่าคนนี้อยู่ แต่ก็เริ่มงุนงงหลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของอลิซ“ เฉินรุย เจ้าหญิงผู้นี้อนุญาตให้เจ้ามาด้วยนะ”

 

เฉินรุยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว การออกไปข้างนอกและไปเล่นกับสาวงามควรเป็นประสบการณ์ที่น่ารื่นรมย์ เขาเองก็ต้องการแบบนั้นเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ทั้งสามคนนั้น คนหนึ่งก็ใจดำ อีกคนก็สามารถดูดวิญญาณได้ ส่วนอีกคนก็แสนจะรุนแรง เขากลัวว่าถ้าเขาได้ไปเขาอาจจะไม่สามารถกลับมาครบชิ้นส่วน

 

“ เจ้าจะทำให้ความเมตตาของเจ้าหญิงน้อยผู้นี้ผิดหวังงั้นหรือ?” อลิซตะโกนออกไปด้วยความไม่พอใจ

 

“ เฉินรุย เจ้าคงยังไม่เคยไปอาณาจักรปีศาจ หาเจ้าหญิงน้อยเมตตาเจ้า เจ้าก็ควรจะไป”อัลดาซกล่าวขึ้นทันที “ อย่าลืมกลับมาอ่าน ‘หนังสือพื้นฐานสมุนไพร’ ต่อล่ะ พรุ่งนี้ข้าจะสอนวิธีพื้นฐานที่สุดในการจำแนกสมุนไพร”

 

คำพูดของอัลดาซทำให้อลิซและผู้หญิงอีกสองคนดูประหลาดใจ เพราะนั่นหมายความว่า เฉินรุยกลายเป็นเด็กฝึกงานของเขา ไม่มีการลองยาอีกต่อไปแล้ว!

 

อัลดาซเป็นผู้เชี่ยวชาญการปรุงยาที่มีชื่อเสียงทั่วทั้งอาณาจักรมาร แม้กระทั่งผู้ปกครองของพระจันทร์ใหม่ เจ้าหญิงเชียก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพ แม้กระทั่งยังให้เชลยมนุษย์กับเขาเลยด้วยซ้ำ! แต่ยิ่งไปกว่านั้น มนุษย์คนนั้นกลับเป็นถึงเด็กฝึกหัดแล้ว!

 

ถึงแม้ว่าการจะกลายลูกศิษย์ของอาจารย์อัลดาซจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับอลิซและอาเธน่า แต่สำหรับเฉินรุย มันเป็นเหมือนกับเครื่องรางช่วยชีวิต สิ่งนี้จะทำให้เขาสามารถเปิดเผยตัวตนปกติในอาณาจักรปีศาจได้ ซึ่งหากไม่มีมัน เขาอาจจะถูกฆ่าตายในทันที เมื่อเดินออกจากห้องทดลงด้วยรูปลักษณ์ของมนุษย์

 

เยี่ยมไปเลย พี่ชายคนนี้จะตอบแทนกลับไปอย่างดีเลย ความพยายามของฉันในที่สุดก็มีค่าสักที เฉินรุยมองดูอัลดาซด้วยความซาบซึ้งและยอมรับคำเชิญนั้น

 

ครั้งนี้อลิซไม่ได้มาวนเวียนกับเฉินรุยเหมือนครั้งก่อน เธอเดินตรงไปโดยไม่สนเขาเลยตลอดทั้งทาง

 

เฉินรุยตระหนักแล้วว่า “คฤหาสน์” เป็นลานด้านนอกของวังเมืองพระจันทร์ใหม่และลานด้านในเป็นที่อยู่อาศัยของเจ้าหญิงทั้งสอง มันได้รับการป้องกันอย่างแน่นหนา โชคดีที่เขาได้พบกับอลิซในครั้งก่อน เพราะหากเขาดันไปเจอยาม เขาคงจะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

 

สำหรับตำนานของอาณาจักรมารนั้น มีแต่เรื่องราวว่ามารนั้นกินมนุษย์ ซึ่งเฉินรุยก็อยากรู้เกี่ยวกับอาณาจักรมารจริงๆซะเหลือเกิน