ฟางซื่อกรุ๊ป

ให้องประชุมขนาดใหญ่ เสียงดัง เกือบทุกคนมีคำว่า “โกรธ” เขียนอยู่บนใบหน้า

ฟางยู่เชินและท่านหยางเข้าไปด้วยกัน เงียบลงทันที

ท่านหยางกวาดมองคนที่นั่ง จากนั้นตบบ่าของฟางยู่เชิน แล้วนั่งลงบนตำแหน่งของตัวเอง

มองสีหน้าไม่เป็นไรมิตรของเหล่าคณะกรรมการ ฟางยู่เชินรู้ว่าตัวเองมีการต่อสู้ที่ยากลำบาก

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก้าวขาเดิน ดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง ก็มีคนอดใจรอไม่ไหวที่จะถาม

“ยู่เชิน เรื่องไฟไหม้ทำไมไม่บอกพวกเรา? นายควรอธิบายอะไรให้พวกเราหรือไม่?”

ฟางยู่เชินกำหมัดแน่น จากนั้นคลายออก เงยหน้า มองคนนั้นอย่างใจเย็น “ผมมัวแต่ตรวจสอบ ไม่มีเวลาบอกพวกคุณ ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง”

“นายพูดแบบนี้ หรือพวกเรากล่าวหานายผิด?” เห็นได้ชัดว่าคนคนนั้นไม่เชื่อคำอธิบายของเขา

“ผมพูดความจริง ท่านไม่เชื่อ ผมก็ช่วยไม่ได้”

ฟางยู่เชินไม่อยากอีนุงตุงนังกับเขาในเรื่องนี้

คนนั้นโกรธกับท่าทางของเขา พูดเสียงดังทันที “นายรู้ไหมว่าฉันอยู่กับปู่ของนายมากี่ปีแล้ว? นายกล้าพูดกับฉันด้วยท่าทางแบบนี้?”

“พอแล้ว!” ท่านหยางตะโกน เขาเหลือบมองคนนั้นด้วยสายตาเย็นๆ “อายุเท่าไรแล้ว ยังยับยั้งอารมณ์ไม่ได้เหรอ? แม้ว่านายจะโกรธมากแค่ไหน ก็ต้องตั้งใจฟังเขาพูดยังไง”

ในนี้ท่านหยางอวุโสที่สุด คนอื่นไม่ให้หน้าฟางยู่เชิน ก็ไม่ให้หน้าเขา

คนนั้นกลั้นอารมณ์โกรธ แต่ก็ยังพูดกับฟางยู่เชินอย่างไม่ยอม “ได้ ฉันฟังว่านายจะพูดยังไง”

ฟางยู่เชินมองไปที่ท่านหยางอย่างขอบคุณ อีกคนพยักหน้าเบาๆ ให้เขาพูดอย่างกล้าๆ

ห้องประชุมกลับมาเงียบอีกครั้ง

ฟางยู่เชินเงียบไปสักครู่ แล้วค่อยๆ พูด “จากการตรวจสอบของฝ่ายตำรวจ การไฟไหม้ครั้งนี้เกิดจากก้นบุหรี่ที่ไม่ดับ เพราะโกดังเต็มไปด้วยวัตถุดิบยาแห้ง บวกกับอากาศที่ร้อน โกดังถูกไฟไหม้เกือบทั้งหมด

คำพูดนี้ออกมา คณะกรรมการนายมองฉัน ฉันมองนาย ไม่สามารถรับเรื่องนี้ได้

“โกดังทุกแห่งของเรามีระบบดับเพลิงอัตโนมัติ ทำไมไฟยังไหม้รุนแรงขนาดนี้?” มีคนถาม

ฟางยู่เชินมองไป อธิบายอย่างจริงจัง “ผลลัพธ์ที่ฝ่ายตำรวจให้คือ ไฟแรงเกินไป ระบบดับเพลิงอัตโนมัติไม่สามารถใช้งานได้ตามปกติ”

“เจ้าหน้าที่คนไหนเป็นคนสูบ?” ท่านหยางถาม

“หลี่เผิงของแผนกคลังสินค้า”

จริงๆ แล้วคนที่ฟางยู่เชินพูด คณะกรรมการก็ไม่รู้จัก

“คนล่ะ? เขาพูดยังไง?” ท่านหยางถามอีกครั้ง

ฟางยู่เชินไม่ปกปิด อธิบายตามความจริง “ตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาล”

เมื่อได้ยิน รอบๆ เสียงดังขึ้นมา

“ทำไมคนถึงอยู่โรงพยาบาล?”

“ถูกไฟไหม้เหรอ?”

“ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายไม่ดีต่อฟางซื่อกรุ๊ปของเรานะ”

……

ทุกคนเอะอะ ฟางยู่เชินอดไม่ได้ที่จะเสียงดัง ตัดบทของพวกเขา “ทุกท่านโปรดเงียบ ฟังผมพูดครับ”

รอทุกเงียบลง เขาพูดต่อ “อาจจะเพราะอาหารเป็นพิษทำให้อาเจียนและท้องร่วง ไม่ได้ถูกไฟไหม้”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้” คนอื่นๆ โล่งอก

แต่วินาทีต่อมาประโยคที่ฟางยู่เชินพูดทำให้หัวใจของพวกกระตุกอีกครั้ง

“อาการรุนแรงมาก อาจจะเสียชีวิตได้”

ท่านหยางฟังแล้ว สีหน้าเปลี่ยนทันที “อาหารเป็นพิษทำไมถึงรุนแรงขนาดนี้?”

“หมอยังไม่สามารถระบุสาเหตุของโรคได้อย่างชัดเจน ตอนนี้เขาสามารถดำรงชีวิตได้ชั่วคราวเท่านั้น” พูดถึงด้านหลัง เสียงของฟางยู่เชินเบาลง

ห้องประชุมเงียบลงอีกครั้ง บรรยากาศเปลี่ยนไปตึงเครียดเล็กน้อย

นานมาก ท่านหยางพูดก่อน “เรื่องนี้แปลกมากจริงๆ”

เขาพูดขึ้น คนอื่นๆ ก็รู้สึกได้ ต่างก็พูดว่าเรื่องนี้แปลกจริงๆ

ตั้งแต่ไฟไหม้ถึงหลี่เผิงเข้าโรงพยาบาล แค่ไม่กี่ชั่วโมง ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะสงสัยจริงๆ

“ยู่เชิน ฝ่ายตำรวจพูดอะไรไหม?” ท่านหยางถาม

“พวกเขาบอกว่าจะตรวจสอบต่อไป ถ้าพบอะไรจะบอกผมทันที”

ท่านหยางคิด “พวกเราไม่สามารถพึ่งฝ่ายตำรวจอย่างเดียว ตัวเองก็ต้องหาวิธีตรวจสอบเรื่องให้ชัดเจน”

ประโยคนี้พูดออกมา คนอื่นๆ ก็เห็นด้วย

“เรื่องต้องตรวจสอบ แต่ก็ต้องมอบหมาย” คนที่พูดคือคนที่ถามฟางยู่เชินในตอนต้น

ฟางยู่เชินมองไปที่เขา ขมวดคิ้ว คนนี้ตั้งแต่ต้นก็อยู่ฝั่งฟางอี้หมิง ก่อนหน้านี้ก็เป็นเขาที่เป็นคนนำไม่สนับสนุนให้เขาเป็นผู้สืบทอดของฟางซื่อกรุ๊ป

วันนี้จะทำให้เขาอายแบบนี้ ก็เป็นเพียงการดำเนินการขั้นพื้นฐาน

คิดแบบนี้ ฟางยู่เชินสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย เขาหันไปให้ผู้ช่วยแจกสถิติการสูญเสียจากไฟไหม้

คณะกรรมการรับมาก็ก้มลงไปอ่านทันที

“พันล้าน!” มีคนตกใจออกเสียง

แต่นี่ก็อยู่ในการคาดเดาของฟางยู่เชิน เขาลุกขึ้น อธิบาย “ในโกดังนี้มียาหายากอยู่บ้าง ยังมีโหราเดือยไก่ เมล็ดต้นแสลงใจและใบคริสต์มาสไม่น้อย แม้ว่าสามอย่างนี้จะหาไม่ยาก แต่มีคุณค่าทางยา ผมคิดว่าทุกท่านที่อยู่ในนี้ชัดเจนกว่าผม”

“ดังนั้นพันล้านจึงเป็นเพียงการประมาณคร่าวๆ”

คณะกรรมการตกตะลึงกับเลขนี้จนพูดไม่ออกเล็กน้อย

รอดีขึ้น มีคนพูดทันที “ยู่เชิน นายเพิ่งรับช่วงต่อฟางซื่อกรุ๊ปก็เกิดเรื่องหนักขนาดนี้ ฉันคิดว่าเรื่องนี้นายควรรับผิดชอบ”

“ใช่ ผมเห็นด้วย เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ”

คนที่เห็นด้วยเป็นของฟางอี้หวิง บ้างก็เป็นคนของฟางเย้นซิน

ฟางยู่เชินตอบอย่างไม่รีบร้อน “ผมรับผิดชอบอยู่แล้ว พวกคุณวางใจได้”

“นายจะรับผิดชอบยังไง?” อีกฝ่ายถาม

“ผมจะตรวจสอบเรื่องให้ชัดเจน”

อีกฝ่ายเบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ “แค่นี้เองเหรอ?”

ท่านหยางที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้ว สีหน้าหมองลง คนพวกนี้เข้าใจการ “สบโอกาส” จริงๆ

ฟางยู่เชินยังหนุ่ม แต่ก็เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกเขาทันที

เขาตั้งใจทำเป็นโง่ “งั้นพวกคุณคิดว่าผมควรทำอย่างไร?”

กรรมการหลายคนต่างก็สบตากัน “รับผิดชอบความผิดของตัวเองโดยการลาออก พวกเราคิดว่านายไม่เหมาะกับการเป็นประธาน ควรให้คนที่มีความสามารถมาเป็น”

ฟางยู่เชินเงียบ

เขามองพวกเขานิ่งๆ สีหน้าสงบ มองไม่เห็นความกระวนกระวาย

ขณะนี้ ท่านหยางออกเสียงแล้ว

“ยู่เชินเป็นผู้สืบทอดที่คุณท่านฟางเลือก พวกนายให้เขารับผิดชอบความผิดของตัวเองโดยการลาออกเกินไปหรือเปล่า?”

“ท่านหยาง พวกเรารู้ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณท่านฟาง ก็อยู่ฝั่งยู่เชินเป็นธรรมดา แต่พวกเราก็เพื่อฟางซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่เหรอ?” ท่านหยางยิ้มเย็น “พวกนายหวังดีเพื่อฟางซื่อกรุ๊ป หรือเพื่อความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ในใจตัวเองรู้ดีที่สุด”

“ผมไม่มีทางลาออก” น้ำเสียงของฟางยู่เชินหนักแน่น “คุณปู่ของผมเชื่อใจผม ผมก็จะไม่ให้ท่านผิดหวัง ไฟไหม้ครั้งนี้ ผมมีความผิดจริงๆ ที่ควรรับผิดชอบผมก็จะทำ หวังว่าคุณลุงทุกท่านให้โอกาสผมอีกครั้ง”

กรรมการหลายคนนั้นรู้สึกผิดกับคำพูดของท่านหยาง ตอนนี้เขาก็พูดแบบนี้ กล้าทำให้เขาลำบากที่ไหน

เพียงแค่ลงตามขั้นบันได “พวกเราให้เวลานายหนึ่งอาทิตย์ ถ้าเรื่องยังไม่มีผลลัพธ์ นายก็รับผิดชอบความผิดของตัวเองโดยการลาออก”