เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงัน ก่อนจะหันไปมองเซี่ยจิงจิงที่อยู่ข้างๆ ด้วยความงุนงง สะบัดมือของเธอออกตามสัญชาตญาณ แล้วลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ 

 

 

พริบตาที่เธอยืนขึ้น เซี่ยจิงจิงพลันยื่นมือออกมากดันหน้าจอโน๊ตบุ๊คลง 

 

 

“ปัง” 

 

 

เกิดเสียงดังขึ้น โน๊ตบุ๊คตกลงบนพื้น หน้าจอพร่ามัวไปในทันที กะพริบอยู่สองครั้ง แล้วดับมืดไปโดยปริยาย 

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงันในทันที มองคนตรงหน้าอย่างไม่กล้าเชื่อ 

 

 

ตอนที่เธออยากพูดอะไรบางอย่าง เซี่ยจิงจิงก็ร้องเสียงดังขึ้นมาก่อนแล้ว 

 

 

“ไอ้หยา เหนียนเสี่ยวมู่ ทำไมเธอไม่ระวังขนาดนี้ล่ะ ในโน๊ตบุ๊คมีประกาศดำเนินงานใหม่ล่าสุดอยู่ด้วยนะ” 

 

 

เซี่ยจิงจิงเดินเลยเธอไป เก็บโน๊ตบุ๊คที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วกดปุ่มเปิดอีกครั้ง 

 

 

สีหน้ามีแต่ความร้อนใจ… 

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่มองเธออย่างตกตะลึง ถ้าไม่เห็นเธอยื่นมือไปสะบัดโน๊ตบุ๊คทิ้งด้วยตาตัวเอง แม้แต่ตัวเองก็คงถูกหลอกไปด้วย 

 

 

เพื่อนร่วมงานรอบข้างได้ยินเสียง ต่างก็มองมาทางพวกเธออย่างพร้อมเพรียง 

 

 

แม้แต่เหวินหย่าไต้ที่อยู่ในห้องทำงานก็เดินออกมาเช่นกัน 

 

 

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น เสียงดังเอะอะ” เหวินหย่าไต้สวมชุดทำงานทั้งตัว เดินอาดๆ มาข้างหน้าอย่างคล่องแคล่ว เธอกวาดสายตามองเหตุการณ์ตรงหน้า ขมวดคิ้วมุ่น 

 

 

“พี่หย่าไต้…” เซี่ยจิงจิงกอดโน๊ตบุ๊คที่เปิดไม่ออกของตัวเอง เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว 

 

 

“ฉันไม่รู้ ฉันแค่เห็นว่าเหนียนเสี่ยวมู่สนใจงานแผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเรามาก ก็เจตนาดีจะให้เธอดูประกาศดำเนินงานที่พวกเราเพิ่งเขียนเสร็จ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะทำโน๊ตบุ๊คของฉันโดยที่ไม่ระวัง” 

 

 

“ประกาศดำเนินงานของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าน่ะเหรอ?” เหวินหย่าไต้หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย 

 

 

เมื่อเหลือบเห็นเซี่ยจิงจิงพยักหน้า สีหน้าของเธอก็มืดมัวลงทันใด 

 

 

“ไฟล์สำเนาล่ะ? ประกาศสำคัญไม่ได้สำเนาไว้หรือไง?” 

 

 

หลังจากเซี่ยจิงจิงได้ยินคำพูดของเหวินหย่าไต้ เธอก็ร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ฉันเพิ่งเขียนเสร็จ ยังไม่ได้ทำไฟล์สำเนาเลย ฉันไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น…” 

 

 

เหวินหย่าไต้ “…” 

 

 

พออวี๋เยว่หานรู้เรื่อง เขาก็มายังแผนกประชาสัมพันธ์ 

 

 

เหวินหย่าไต้ดึงภาพจากกล้องวงจรปิดออกมาแล้ว 

 

 

ตำแหน่งที่เซี่ยจิงจิงนั่งนั้นหันหลังให้กล้องวงจรปิดพอดี ดูจากภาพในตอนนี้ เห็นเพียงว่าเธอยืนอยู่ข้างหลังเหนียนเสี่ยวมู่ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนพูดอะไรกัน จากนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ก็ลุกขึ้น โน๊ตบุ๊คตกลงบนพื้น… 

 

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก กะทันหันมากเช่นกัน 

 

 

ตอนนี้ดูไม่ออกว่ามีใครลงมือหรือเปล่า แต่ดูจากกล้องวงจรปิดแล้ว หลังจากเหนียนเสี่ยวมู่เข้าไปในแผนกประชาสัมพันธ์ ทุกคนก็กระตือรือร้นกับเธอมาก 

 

 

เซี่ยจิงจิงก็เช่นกัน บนโต๊ะมีกาแฟมอคคาที่เธอชงให้เหนียนเสี่ยวมู่ด้วย 

 

 

หลังจากเกิดเรื่อง เซี่ยจิงจิงก็ไม่ได้บอกว่าเหนียนเสี่ยวมู่จงใจ แค่บอกว่าเธอทำพังโดยไม่ทันระวังเท่านั้น… 

 

 

“ฉันนัดเจอประธานเฉินของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าเพื่อพูดคุยแผนการดำเนินงานตอนกลางวันนี้ พวกเขากำลังเดินทางมา อีกไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็จะมาถึงบริษัทตระกูลอวี๋แล้ว” เหวินหย่าไต้เห็นอวี๋เยว่หาน เธอผุดลุกขึ้นทันที แล้วพูด 

 

 

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของอวี๋เยว่หานก็มืดมัวลงเล็กน้อย 

 

 

ลูกค้าอยู่ระหว่างทาง แต่พวกเขากลับเกิดความผิดพลาดขึ้นตอนนี้ เมื่อลูกค้ามาถึงจะอธิบายอย่างไรได้ 

 

 

อุบัติเหตุแค่ครั้งเดียวอาจจะส่งผลกระทบถึงชื่อเสียงของทั้งบริษัท 

 

 

“คุณชายหาน เรื่องประกาศนี้ไม่เกี่ยวข้องกับผู้จัดการเหวิน เป็นความรับผิดชอบของฉันเอง ฉันก็คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้…” เซี่ยจิงจิงพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองเหนียนเสี่ยวมู่ครั้งหนึ่ง อยากพูดต่อแต่ก็หยุดไป 

 

 

ท่าทางของเธอทำให้รู้สึกว่าเรื่องนี้มีลับลมคมในอื่น 

 

 

และต้องรู้ไว้ว่า ในสองวันนี้ไม่ว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะไปที่ไหน ตรงนั้นก็เกิดเรื่อง