อันหงไชพูด การเกี่ยวดองครั้งนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง แม้ว่าครอบครัวอันจะตกอับ แต่ต่อหน้าตระกูลฮัวไตร่ตรองหน่อย

ยี่เฉียวถงพยักหน้า : "สบายใจเถอะ ทางอันรันตกลงยินยอมแล้ว"

อันหงไชมองยี่เฉียวถงอย่างประหลาดใจ ทำไมอันรันถึงยอมอย่างง่ายดาย?

แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก สำหรับเขา แค่ไปถึงจุดมุ่งหมาย ขั้นตอนไม่สำคัญ

สายตาของอันชิงมีความบูดบึ้ง : "แต่เดิมต้องเป็นฉัน!

ยี่เฉียวถงหัวเราะเยาะ และพูดอย่างใจเย็น : "ไม่ต้องกังวล ไม่มีใครสามารถแย่งของๆลูกสาวของแม่ได้ ถึงแม้อันรันจะกล้าต่อรองกับฉัน รอเราดีขึ้นก่อน แม่จะทำให้ชื่อเสียงมันป่นปี้ และออกจากตำแหน่งของเธออย่างเชื่อฟัง!"

…….

อันรันเฝ้าดูขี้เถ้ากระดูกของพ่อแม่ที่ฝังลึกในสุสานครอบครัวอัน

ในความยืนหยัดของเธอ หลุมฝังศพไม่ได้ถูกสร้างขึ้นใหม่ แต่หลุมฝังศพที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆนั้น ถูกสร้างใหม่ด้วยปูนซีเมนต์

กระจกที่แตกแล้วไม่สามารถรวมตัวกันได้อีกครั้ง รอยแตกบนหลุมฝังศพจะเตือนให้อันรันอย่าลืมความเกลียดชังเหล่านี้

ตอนกลางคืนกลับไปถึงโรงแรม อันรันทรุดตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง

ยี่เฉียวถงไม่ได้บอกว่าแต่งงานกับใครในตระกูลฮัว เป็นไปได้ไหม…..เมื่อคิดถึงผู้ชายคนนั้น หัวใจของอันรันที่เงียบมาหลายปีกลับเต้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้อีกครั้ง

วินาทีถัดมา อันรันยิ้มอย่างขมขื่น ส่ายหัวเพื่อปัดเป่าความคิด เขา…..น่าจะแต่งงานมาหลายปีแล้วแหละ

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา อันรันพบว่ามีวิดีโอคอลที่ไม่ได้รับหลายครั้ง จึงดึงสติกลับมาและโทรกลับไป

เสียงรอสายดังขึ้นหนึ่งเสียงก็ถูกรับสายแล้ว อันรันก็ยิ้มออกมาอย่างรวดเร็ว

"แม่ แม่กินข้าวหรือยัง? "

เสียงของลูกสาวลั่นลานดังขึ้น อันรันรู้สึกอบอุ่นในหัวใจและปัญหาทั้งหมดในวันนี้ก็ถูกขจัดออกไป : "กินแล้ว สุดที่รักวันนี้เชื่อฟังไหม? "

"วันนี้ลั่นลานเชื่อฟังมาก คุณป้าบอกว่าลั่นลานเชื่อฟัง แม่ก็จะได้รีบกลับบ้าน! "

อันรันรู้สึกขมขื่นในใจ ปีนี้ลูกสาวของเธออายุเพียงสี่ขวบ นี้ซึ่งเป็นวัยที่เธอต้องการให้ครอบครัวของเธอเติบโตขึ้น

แต่เนื่องจากเหตุการณ์นี้ ทำให้เธอห่างจากลูกสาวเพียงคนเดียว

"ที่รักเชื่อฟังนะ แม่ก็อยากกลับไปอยู่กับลูก รอแม่ทำธุระเสร็จ จะรีบกลับไปโอเคไหม? "

ลั่นลานที่อยู่ในวิดีโอตรงหน้าพยักหน้าอย่างแรง ผมเปียสองข้างบนหัวเล็กๆ ของเธอก็แกว่งไปมา อันรันอดไม่ได้ที่จะลูบใบหน้าที่เหมือนแอปเปิ้ลของลูกสาวของเธอบนหน้าจอเบาๆ

ลั่นลานเป็นเหมือนนกขมิ้นตัวเล็กๆ ปากเนื้อเล็กๆ ของเธอขยับไม่หยุด จนถึงเวลาเก้านาฬิกา ใต้การเร่งซ้ำๆของอันรัน ขยี้ตาและเข้านอนอย่างไม่เต็มใจ

อันรันเศร้าเสียใจ ไม่มีลูกสาวอยู่ข้างๆ นับวันยิ่งยากที่จะทนได้

โชคดีที่แม่ของเพื่อนเกษียณแล้วและอยู่บ้านว่างๆ ได้จึงช่วยดูแลลั่นลาน ซึ่งทำให้เธอสบายใจ

วันที่สอง อันรันก็ถูกรับกลับไปบ้านอัน

บ้านนี้ถูกครอบครองโดยรังของนกพิราบ

รูปแบบการอภิบาลอันอบอุ่นที่คุ้นเคย ถูกรื้อถอนมานานแล้ว และถูกแทนที่ด้วยความงดงามที่เป็นที่ชื่นชอบของอันหงไชและคนรับใช้ก็ไม่มีหน้าตาที่คุ้นเคย

ทันใดนั้นอันรันก็ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย ร่องรอยชีวิตของเธอกับพ่อแม่ของเธอถูกลบไปหมดแล้ว……

เพื่อเป็นการต้อนรับการกลับมาของอันรัน ยี่เฉียวถงจงใจจัดงานเลี้ยงใหญ่ที่บ้าน

พ่อแม่ทั้งสองเสียชีวิต ทรัพย์สินของครอบครัวถูกยึด อันรันเหมือนสุนัขที่ถูกปลิดชีพ ทำให้ตัวเองเป็นเรื่องตลกที่ไม่มีใครรู้ในเมือง Z

แต่ว่ากลับมาอีกครั้ง ในรายชื่อยังเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงของตระกูลฮัว ผู้หญิงคนไหนจะไม่เต็มใจ ก็ต้องมีหน้ามีตา

"พี่อัน พี่โชคดีจริงๆ ได้แต่งงานกับครอบครัวฮัว! "

แม้ว่าเด็กผู้หญิงที่พูด จะรู้สึกประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ แต่ความดูถูกและความหึงหวงในดวงตาของเธอก็ถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์

อันรันพยักหน้าอย่างเย็นชา : "รับในสิ่งที่ต้องการแค่นั้น! "