A Warrior Exiled by the Hero and His Lover 20
ระยะทางระหว่างไอนาร์คกับเมืองหลวงนั้นค่อนข้างไกล
มันต้องใช้ระยะเวลาถึง 3 วันในการเดินทาง
แต่ส่วนหนึ่งเราไม่อยากให้การเดินทางนี้มันเร็วเกินไปด้วย
เป้าหมายของฉันคือการท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ
เป็นการเดินทางเพื่อที่จะตามหาบางสิ่งบางอย่างมาเติมเต็มช่องว่างในใจ
“พายุดอกไม้นํ้าแข็ง!”
คาเอเดะกำลังร่ายรำกับพัดเหล็กของเธอเพื่อจัดการกับพวกกูล
ไม่นานก็มีรูปปั้นนํ้าแข็งกูลถูกสร้างขึ้นบนทุ่งหญ้า
“คิช่า~”
“คิ้ว~”
ฉันกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ร่มไม้โดยมีแพนด้าเป็นหมอน
เมื่อขนอันนุ่มนิ่มโดนเข้ากับใบหน้าฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกง่วง
ไม่ใช่ว่าแพนด้าชอบอยู่ใกล้คาเอเดะ แต่คาเอเดะไม่ต้องการให้แพนด้าอยู่ห่างจากเธอ เหตุผลก็เป็นอย่างนี้แหล่ะนะ
อีกอย่างโรสุเกะกำลังพักผ่อนอยู่ที่ตราประทับหลังมือขวาของฉัน
ถ้าคุณทำสัญญากับสัตว์เหล่านี้มันจะเกิดตราประทับขึ้นบนหลังฝ่ามือ
ฉันสามารถเก็บพวกเขาไว้ในตราเมื่อมีอันตรายและสามารถเรียกออกมาได้ทุกเมื่อ
คือ มันก็ค่อนข้างน่าประหลาดใจสำหรับสิ่งมีชีวิตที่แสนสะดวกเหล่านี้
“นายท่าน ฉันจัดการมอนสเตอร์เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ขอโทษทีนะ”
“มันเป็นหน้าที่ของฉันในฐานะทาสอยู่แล้วค่ะ”
หางสีขาวอันใหญ่กำลังส่ายไปมา เธอมองมาที่ฉันอย่างมีความสุข
“อะไรเหรอ?”
“ทำไมวันนี้ไม่ลองปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดเตรียมอาหารดูล่ะคะ”
ฟังดูน่าสนใจ
ถ้าฉันปล่อยให้คาเอเดะทำอาหารให้ มันก็จะสะดวกสำหรับฉันด้วย แน่นอนว่าฉันจะไม่ให้เธอทำคนเดียวหรอก เราจะผลัดกันทำ ถือว่าเป็นการแบ่งเบาภาระด้วย
แต่เธอจะทำเป็นรึเปล่า?
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปค่ะ อุราระซังสอนให้ฉันทำอาหารแล้ว ฉันจะเตรียมอาหารอร่อยๆให้นายท่านเอง”
ดูเหมือนว่าฉันจะทำหน้าสงสัย คาเอเดะจึงตอบกลับเร็วขนาดนี้
เอาล่ะ งั้นฉันจะเชื่อใจเธอนะ
เธอจะต้องทำอาหารออกมาได้ดีแน่
“งั้นก่อนอื่นก็เอาเข้ากบปีศาจบลูฟร๊อกเอาเครื่องในออก ลอกหนังออกแล้วใส่ลงไปในหม้อ จากนั้นก็ใส่สมุนไพรและหญ้ากระโหลก เมื่อมันเปลี่ยนเป็นสีเขียว ก็ให้ใส่แมนดราโกร่าที่มีชีวิตลงในหม้อ รอจนมันเปลี่ยนเป็นสีม่วง”
“แล้วก็….”
คาเอเดะเริ่มพูดกับตัวเองหลังจากทำอาหาร ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ หลายๆคนก็ทำกัน
ปัญหาคือบรรยากาศในการทำอาหารนั้นมันดูค่อนข้างจะ”น่ากลัว”
ฉันไม่แน่ใจว่าอาหารที่เป็นสีม่วงแบบนั้นมันจะอร่อย
ยังไงก็เถอะกลิ่นมันหอมน่ารับประทานมาก
“เสร็จแล้วค่ะ นายท่าน”
มีของเหลวข้นๆสีม่วงอยู่ในจานที่คาเอเดะยื่นให้ฉัน
แถมยังมีขากบยื่นออกมาอีก
มันดูน่ากลัวมากกว่าน่ากินอีกนะเนี่ย
ถึงอย่างนั้นกลิ่นมันก็น่ากิน
คาเอเดะกำลังเอามือทาบ-อกเธอกำลังรอให้ฉันพูดคำว่า”อร่อย”อยู่
มันขี้โกงนะ ถึงแม้ว่ามันจะรสชาติแย่ แต่มันก็มีเพียงคำเดียวให้ฉันพูดออกมา ก็ในเมื่อเธอจ้องฉันซะตาโตขนาดนั้น
จากนั้นฉันก็ตักมันเข้าปาก
“อร่อย!?…”
“นายท่าน!!!”
“เดี๋ยว! อย่าพึ่งกระโดดใส่ฉัน ฉันกำลังกินอยู่”
“นายท่าน นายท่าน นายท่านนนนนน”
“ใจเย็นๆก่อนสิ”
ขณะที่คาเอเดะเอาตัวมาถูไถฉัน ฉันก็กำลังกินอย่างสับสน
อาหารนี้มันลึกลับจริงๆ
รูปลักษณ์กับรสชาติมันคนละอย่างกันเลยนะเนี่ย
ถ้าหากหลับตากินล่ะก็มันก็อร่อยดีนะ
ถ้าเป็นแบบนี้ในอนาคตก็คงปล่อยให้เธอทำอาหารได้
ฉันวางจานแล้วลูบหัวคาเอเดะ
หูของเธอลู่ลง
ที่ไอนาร์คฉันต้องคอยดูแลมาเรียและคนอื่นๆแล้วก็กลับห้องนอน เธอคงจะเหงามาหลายวันแล้วสินะ
“ฉันจะทำเต็มที่เพื่อนายท่าน”
“ฉันมีความสุขนะที่ได้ยินแบบนั้น แต่อย่าทำเกินตัวล่ะ”
“ฮายฮ่านฮ่ะ ใฮฮ้าย”
[ นายท่านน่ะ ใจร้าย ]
เธอกดหน้าลงกับท้องฉันแล้วตะโกนออกมา
หางที่ใหญ่และนุ่มฟูกำลังส่ายไปมา
หางของเธอฉันไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน
ลองจับดูหน่อยดีมั้ยนะ? ฉันเป็นเจ้านายของเธอหนิ
“ฮิ๊ย้าา!?”
โห นุ่มมากมันแตกต่างกับของแพนด้า นี่มันอาจจะทำให้นิสัยเสียได้เลยนะเนี่ย
“อื้มมม.~”
ฉันรู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่สั่นเครือของเธอ
นี่มันไม่ดีแล้ว ดูเหมือนว่าจะทำเกินไปหน่อย
“นายท่าน…”
สาวสวยที่มีผมสีขาวและดวงตาที่ชุ่มชื่นของเธอ
ผมอันนุ่มลื่นของเธอสไลด์ออกจากไหล่ของเธออย่างช้าๆ มันทำให้ฉันรู้สึกถึงแรงดึงดูดทางเพศ เพียงแค่มองไปที่ลำคอเปลือยเปล่าขาวๆของเธอ
ฉันจัดการกับความต้องการที่ฉันพยายามเอื้อมมือออกไป
สัญชาตญาณของฉันมันเริ่มต่อสู้กับภายในหัวของฉัน
มังกรแดงขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย กับนักผจญภัยตัวเล็กๆที่มีเพียงท่อนไม้กับโล่ไม้
ไม่มีหนทางที่จะชนะการต่อสู้นี้ได้เลย
หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด ในที่สุดเหตุผลก็เอาชนะสัญชาตญาณได้
มังกรร่วงลงไปกองกับพื้น การต่อสู้นี่เกือบจะไม่ชนะแล้วเชียว
“ฉันอยากกินอีก”
“จริงเหรอคะ!!!”
คาเอเดะแสดงออกอย่างร่าเริงแล้วลุกขึ้น
อันตรายจริงๆถึงครั้งนี้ฉันจะเอาชนะมาได้ แต่ครั้งหน้าฉันอาจจะแพ้ก็ได้
เธอสวยมากจนฉันตกตะลึง
ยังไงก็ตามฉันลังเลที่จะแตะต้องเธอ
เพียงเพราะฉันยังเห็นเงาของลิซ่าอยู่
และฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องดีที่จะทำโดยใช้สัญญาเจ้านาย-ทาส
ฉันไม่แน่ใจว่าสัญญาส่งผลกับจิตใจของทาสมากแค่ไหน
มันอาจมีหรือไม่มีเลยก็ได้ วิธีที่ดีที่สุดคือไปถามกับพ่อค้าทาส แต่คิดดูแล้วฉันคงไม่ถาม
ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะยืนยันได้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน
ไม่จนกว่าฉันจะทำใจได้
“นายท่าน”
“หืม..?”
ฉันไม่แน่ใจว่ากลิ่นอาหารดึงดูดพวกมันรึเปล่าแต่ฉันเห็นออร์คกลุ่มหนึ่งกำลังตรงเข้ามา
ฉันสงสัยว่าแถวนี้มีรังของออร์ครึเปล่า
มันน่ารำคาญที่จะต้องจัดการกับพวกมัน หรือฉันควรจะให้สัตว์เลี้ยงของฉันจัดการแทน?
“โรสุเกะ จัดการพวกมันซะ!”
ตราประทับบนหลังมือขวาส่องแสงจากนั้นโรสุเกะก็ออกมา
สิ่งมีชีวิตยาวสองเมตรปรากฏตัวออกมาพร้อมกับลำตัวที่เป็นใบมีด
พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
ได้ยินเสียงออร์คกรีดร้องจากระยะไกล
โรสุเกะโจมตีกลุ่มออร์คด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว ชั่วพริบตาเขาก็จัดการออร์คจนหมด
ความแข็งแกร่งนั้นมันเป็นเรื่องปกติของสายพันธ์นั้นหรือเป็นเพราะเลือด,พลังเวทย์หรืออาชีพของฉันกัน?
ผู้เชี่ยวชาญการฝึกสัตว์ มีความสามารถพิเศษในการเสริมพลังให้กับมอนสเตอร์ที่เขาใช้ และฉันคิดว่าสถานการณ์นี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
และดูเหมือนว่าสัตว์เลี้ยงภายในครอบครัวจะนับว่าเป็นมอนสเตอร์เหมือนกัน
ออร์คถูกกำจัดภายในไม่กี่นาที
◇
วันที่สามเราออกเดินทางกันต่อเพื่อที่จะไปยังเมืองหลวง
เราเริ่มเดินผ่านกลุ่มนักผจญภัย พวกพ่อค้าแม่ค้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเราสามารถเห็นสิ่งที่ดูเหมือนอาคารที่อยู่ไกลๆได้
“นั่นเมืองหลวงใช่มั้ยคะ มันใหญ่มาก!”
“เพราะว่าอารุมันเป็นประเทศที่ใหญ่สมกับที่เป็นเมืองหลวง และจำนวนประชากรที่หนาแน่น สิ่งของที่ถูกนำเข้ามามีความหลากหลายและอุดมสมบูรณ์”
มีกำแพงหินชั้นนอกล้อมรอบเมือง
ฉันเคยมาแล้วหลายครั้ง แต่มันเป็นเมืองที่ใหญ่มากจนฉันสำรวจไม่ครบ
มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายและร้านอาหารเยอะแยะที่คอยให้บริการอาหารอร่อยและของหายาก
มีนักผจญภัยที่มีชื่อเสียงมากมาย ไม่มีที่ใดที่จะเหมาะไปกว่าที่นี่แล้วในการสร้างชื่อเสียงของตัวเองในประเทศนี้
ส่วนตัวฉัน เพราะฉันไม่ได้อยากเป็นคนดังเพราะงั้นฉันจึงไม่สนใจ
“ว่าแต่นายท่านจะต้องนำจดหมายไปให้กับใครงั้นเหรอคะ”
“ฉันคิดว่าเขาชื่อ โจนาธาน ร็อคเบล เขาเป็นคนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขนส่งและดูเหมือนว่าจะมีชื่อเสียงมากในเมืองหลวง”
[ ジョナサン・ロックベル = โจนาซาน ร๊กคึเบรึ ]
“พ่อค้าที่รํ่ารวย ทำไมต้องเป็นคนนั้นล่ะคะ?”
ฉันก็ไม่รู้เพราะงั้นฉันก็เลยไม่ได้ตอบ
ท่านเคานต์เป็นสุภาพบุรุษที่มีบุคลิกอ่อนโยน เมื่อพูดถึงบุคคลที่เขาสนิทสนมด้วยโจนาธานคนนี้ก็อาจไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
ฉันไม่เคยคิดว่าคนที่มีธุรกิจขนาดใหญ่จะมีภาพลักษณ์ที่ดีสักเท่าไหร่
พวกนั้นเต็มไปด้วยเงินสกปรก ทัศนะคติที่แย่ และชอบดูถูกนักผจญภัย
ฉันได้ยินว่าพวกนั้นชอบทำสิ่งที่น่ารังเกียจมากมายเบื้องหลัง
ฉันหวังว่าเขาจะไม่ใช่คนแบบนั้น
“โว้วววววว!”
ฉันได้ยินเสียงตะโกนจากที่ไหนบางที่
เมื่อมองไปข้างหน้าก็มีรถม้าคันใหญ่วิ่งออกมาจากเมืองอย่างรวดเร็ว
เซราท๊อปซึ่งเป็นสายพันธ์ย่อยของเผ่าพันธ์มังกรลำตัวมันสูงถึง 3 เมตร กำลังลากรถม้าอยู่
โดยปกติมันเป็นสัตว์ที่เงียบสงบอย่างเหลือเชื่อ แต่เมื่อมันตื่นตระหนกใครก็เข้าใกล้มันไม่ได้
อาจมีบางอย่างที่ไปรบกวนมันเลยทำให้มันวิ่ง ฉันเอาตัวเองไปขวางทางที่เซราท๊อปกำลังวิ่งอยู่
“นายท่านอย่านะคะ”
“คาเอเดะเธออยู่ตรงนั้นแหล่ะ”
“ค่ะ”
ร่างที่ใหญ่ยักษ์ของมันวิ่งเข้าใส่ฉัน ฉันยกมือซ้ายขึ้นมาข้างหน้าแล้วแตะที่ปลายจมูกของมัน
ซู่มมม
เสียงกระทบของอากาศและขาหลังของมันก็ลอยขึ้นจากพื้นจากการถูกหยุดกระทันกัน
ในขณะเดียวกันรถม้าที่ด้านหลังก็ลอยขึ้นจากพื้นเช่นกัน ราวกับว่าเวลาได้ถูกหยุดลงในชั่วพริบตานึง
ตุบ,ตึ่ก,อั่ก
ขาหลังของมันหล่นลงพื้นพร้อมกับรถม้าและคนขับก็ตกลงมาจากที่นั่งลงมาอยู่บนพื้น
“ฟู่ฟู่….”
“อืม อืม เด็กดีๆ”
ฉันลูบจมูกเซราท๊อปที่พ่นลมหายใจฟู่ๆและเงียบสงบ
ทันใดนั้นฉันก็หันไปมองรอบๆและเห็นชาวบ้านหลายคนอ้าปากค้าง
-
1
Chapter 1 เนรเทศ พฤศจิกายน 20, 2021 -
2
Chapter 1 เนรเทศ พฤศจิกายน 20, 2021 -
3
Chapter 2 พ่อหนุ่ม300 พฤศจิกายน 20, 2021 -
4
Chapter 2 พ่อหนุ่ม300 พฤศจิกายน 20, 2021 -
5
Chapter 3 เพื่อโลลิ พี่หมีทำให้ได้ พฤศจิกายน 20, 2021 -
6
Chapter 3 เพื่อโลลิ พี่หมีทำให้ได้ พฤศจิกายน 20, 2021 -
7
Chapter 5 หมีที่ดีย์ พฤศจิกายน 20, 2021 -
8
Chapter 5 หมีที่ดีย์ พฤศจิกายน 20, 2021 -
9
Chapter 4 คิดจะเป็นหมีต้องเปย์ให้เป็น พฤศจิกายน 20, 2021 -
10
Chapter 4 คิดจะเป็นหมีต้องเปย์ให้เป็น พฤศจิกายน 20, 2021 -
11
Chapter 6 พฤศจิกายน 20, 2021 -
12
Chapter 6 พฤศจิกายน 20, 2021 -
13
Chapter 7 พฤศจิกายน 20, 2021 -
14
Chapter 7 พฤศจิกายน 20, 2021 -
15
Chapter 8 พฤศจิกายน 20, 2021 -
16
Chapter 8 พฤศจิกายน 20, 2021 -
17
Chapter 9 พฤศจิกายน 20, 2021 -
18
Chapter 9 พฤศจิกายน 20, 2021 -
19
Chapter 10 พฤศจิกายน 20, 2021 -
20
Chapter 10 พฤศจิกายน 20, 2021 -
21
Chapter 11 พฤศจิกายน 21, 2021 -
22
Chapter 11 พฤศจิกายน 21, 2021 -
23
Chapter 12 พฤศจิกายน 22, 2021 -
24
Chapter 12 นักรบกับการไปทัศนศึกษา พฤศจิกายน 22, 2021 -
25
Chapter 13 พฤศจิกายน 22, 2021 -
26
Chapter 13 พฤศจิกายน 22, 2021 -
27
Chapter 14 พฤศจิกายน 23, 2021 -
28
Chapter 14 พฤศจิกายน 23, 2021 -
29
Chapter 15 พฤศจิกายน 24, 2021 -
30
Chapter 15 พฤศจิกายน 24, 2021 -
31
Chapter 16 พฤศจิกายน 24, 2021 -
32
Chapter 16 พฤศจิกายน 24, 2021 -
33
Chapter 17 พฤศจิกายน 25, 2021 -
34
Chapter 17 พฤศจิกายน 25, 2021 -
35
Chapter 18 พฤศจิกายน 26, 2021 -
36
Chapter 18 พฤศจิกายน 26, 2021 -
37
Chapter 19 พฤศจิกายน 27, 2021 -
38
Chapter 19 พฤศจิกายน 27, 2021 -
39
Chapter 20 พฤศจิกายน 27, 2021 -
40
Chapter 20 พฤศจิกายน 27, 2021 -
41
Chapter 21 พฤศจิกายน 29, 2021 -
42
Chapter 21 พฤศจิกายน 29, 2021 -
43
Chapter 22 พฤศจิกายน 30, 2021 -
44
Chapter 22 พฤศจิกายน 30, 2021 -
45
Chapter 23 พฤศจิกายน 30, 2021 -
46
Chapter 23 พฤศจิกายน 30, 2021 -
47
Chapter 24 พฤศจิกายน 30, 2021 -
48
Chapter 24 พฤศจิกายน 30, 2021 -
49
Chapter 25 ธันวาคม 1, 2021 -
50
Chapter 25 ธันวาคม 1, 2021 -
51
Chapter 26 ธันวาคม 2, 2021 -
52
Chapter 26 ธันวาคม 2, 2021 -
53
Chapter 27 ธันวาคม 3, 2021 -
54
Chapter 27 ธันวาคม 3, 2021 -
55
Chapter 28 ธันวาคม 4, 2021 -
56
Chapter 28 ธันวาคม 4, 2021 -
57
Chapter 29 ธันวาคม 6, 2021 -
58
Chapter 29 ธันวาคม 6, 2021 -
59
Chapter 30 ธันวาคม 7, 2021 -
60
Chapter 30 ธันวาคม 7, 2021 -
61
Chapter 31 ธันวาคม 9, 2021 -
62
Chapter 31 ธันวาคม 9, 2021 -
63
Chapter 32 ธันวาคม 20, 2021 -
64
Chapter 32 ธันวาคม 20, 2021 -
65
Chapter 33 ธันวาคม 20, 2021 -
66
Chapter 33 ธันวาคม 20, 2021 -
67
Chapter 34 ธันวาคม 20, 2021 -
68
Chapter 34 ธันวาคม 20, 2021 -
69
Chapter 35 ธันวาคม 21, 2021 -
70
Chapter 35 ธันวาคม 21, 2021 -
71
Chapter 36 ธันวาคม 22, 2021 -
72
Chapter 36 ธันวาคม 22, 2021
Comments
A Warrior Exiled by the Hero and His Lover 20
ระยะทางระหว่างไอนาร์คกับเมืองหลวงนั้นค่อนข้างไกล
มันต้องใช้ระยะเวลาถึง 3 วันในการเดินทาง
แต่ส่วนหนึ่งเราไม่อยากให้การเดินทางนี้มันเร็วเกินไปด้วย
เป้าหมายของฉันคือการท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ
เป็นการเดินทางเพื่อที่จะตามหาบางสิ่งบางอย่างมาเติมเต็มช่องว่างในใจ
“พายุดอกไม้นํ้าแข็ง!”
คาเอเดะกำลังร่ายรำกับพัดเหล็กของเธอเพื่อจัดการกับพวกกูล
ไม่นานก็มีรูปปั้นนํ้าแข็งกูลถูกสร้างขึ้นบนทุ่งหญ้า
“คิช่า~”
“คิ้ว~”
ฉันกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ร่มไม้โดยมีแพนด้าเป็นหมอน
เมื่อขนอันนุ่มนิ่มโดนเข้ากับใบหน้าฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกง่วง
ไม่ใช่ว่าแพนด้าชอบอยู่ใกล้คาเอเดะ แต่คาเอเดะไม่ต้องการให้แพนด้าอยู่ห่างจากเธอ เหตุผลก็เป็นอย่างนี้แหล่ะนะ
อีกอย่างโรสุเกะกำลังพักผ่อนอยู่ที่ตราประทับหลังมือขวาของฉัน
ถ้าคุณทำสัญญากับสัตว์เหล่านี้มันจะเกิดตราประทับขึ้นบนหลังฝ่ามือ
ฉันสามารถเก็บพวกเขาไว้ในตราเมื่อมีอันตรายและสามารถเรียกออกมาได้ทุกเมื่อ
คือ มันก็ค่อนข้างน่าประหลาดใจสำหรับสิ่งมีชีวิตที่แสนสะดวกเหล่านี้
“นายท่าน ฉันจัดการมอนสเตอร์เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ขอโทษทีนะ”
“มันเป็นหน้าที่ของฉันในฐานะทาสอยู่แล้วค่ะ”
หางสีขาวอันใหญ่กำลังส่ายไปมา เธอมองมาที่ฉันอย่างมีความสุข
“อะไรเหรอ?”
“ทำไมวันนี้ไม่ลองปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดเตรียมอาหารดูล่ะคะ”
ฟังดูน่าสนใจ
ถ้าฉันปล่อยให้คาเอเดะทำอาหารให้ มันก็จะสะดวกสำหรับฉันด้วย แน่นอนว่าฉันจะไม่ให้เธอทำคนเดียวหรอก เราจะผลัดกันทำ ถือว่าเป็นการแบ่งเบาภาระด้วย
แต่เธอจะทำเป็นรึเปล่า?
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปค่ะ อุราระซังสอนให้ฉันทำอาหารแล้ว ฉันจะเตรียมอาหารอร่อยๆให้นายท่านเอง”
ดูเหมือนว่าฉันจะทำหน้าสงสัย คาเอเดะจึงตอบกลับเร็วขนาดนี้
เอาล่ะ งั้นฉันจะเชื่อใจเธอนะ
เธอจะต้องทำอาหารออกมาได้ดีแน่
“งั้นก่อนอื่นก็เอาเข้ากบปีศาจบลูฟร๊อกเอาเครื่องในออก ลอกหนังออกแล้วใส่ลงไปในหม้อ จากนั้นก็ใส่สมุนไพรและหญ้ากระโหลก เมื่อมันเปลี่ยนเป็นสีเขียว ก็ให้ใส่แมนดราโกร่าที่มีชีวิตลงในหม้อ รอจนมันเปลี่ยนเป็นสีม่วง”
“แล้วก็….”
คาเอเดะเริ่มพูดกับตัวเองหลังจากทำอาหาร ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ หลายๆคนก็ทำกัน
ปัญหาคือบรรยากาศในการทำอาหารนั้นมันดูค่อนข้างจะ”น่ากลัว”
ฉันไม่แน่ใจว่าอาหารที่เป็นสีม่วงแบบนั้นมันจะอร่อย
ยังไงก็เถอะกลิ่นมันหอมน่ารับประทานมาก
“เสร็จแล้วค่ะ นายท่าน”
มีของเหลวข้นๆสีม่วงอยู่ในจานที่คาเอเดะยื่นให้ฉัน
แถมยังมีขากบยื่นออกมาอีก
มันดูน่ากลัวมากกว่าน่ากินอีกนะเนี่ย
ถึงอย่างนั้นกลิ่นมันก็น่ากิน
คาเอเดะกำลังเอามือทาบ-อกเธอกำลังรอให้ฉันพูดคำว่า”อร่อย”อยู่
มันขี้โกงนะ ถึงแม้ว่ามันจะรสชาติแย่ แต่มันก็มีเพียงคำเดียวให้ฉันพูดออกมา ก็ในเมื่อเธอจ้องฉันซะตาโตขนาดนั้น
จากนั้นฉันก็ตักมันเข้าปาก
“อร่อย!?…”
“นายท่าน!!!”
“เดี๋ยว! อย่าพึ่งกระโดดใส่ฉัน ฉันกำลังกินอยู่”
“นายท่าน นายท่าน นายท่านนนนนน”
“ใจเย็นๆก่อนสิ”
ขณะที่คาเอเดะเอาตัวมาถูไถฉัน ฉันก็กำลังกินอย่างสับสน
อาหารนี้มันลึกลับจริงๆ
รูปลักษณ์กับรสชาติมันคนละอย่างกันเลยนะเนี่ย
ถ้าหากหลับตากินล่ะก็มันก็อร่อยดีนะ
ถ้าเป็นแบบนี้ในอนาคตก็คงปล่อยให้เธอทำอาหารได้
ฉันวางจานแล้วลูบหัวคาเอเดะ
หูของเธอลู่ลง
ที่ไอนาร์คฉันต้องคอยดูแลมาเรียและคนอื่นๆแล้วก็กลับห้องนอน เธอคงจะเหงามาหลายวันแล้วสินะ
“ฉันจะทำเต็มที่เพื่อนายท่าน”
“ฉันมีความสุขนะที่ได้ยินแบบนั้น แต่อย่าทำเกินตัวล่ะ”
“ฮายฮ่านฮ่ะ ใฮฮ้าย”
[ นายท่านน่ะ ใจร้าย ]
เธอกดหน้าลงกับท้องฉันแล้วตะโกนออกมา
หางที่ใหญ่และนุ่มฟูกำลังส่ายไปมา
หางของเธอฉันไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน
ลองจับดูหน่อยดีมั้ยนะ? ฉันเป็นเจ้านายของเธอหนิ
“ฮิ๊ย้าา!?”
โห นุ่มมากมันแตกต่างกับของแพนด้า นี่มันอาจจะทำให้นิสัยเสียได้เลยนะเนี่ย
“อื้มมม.~”
ฉันรู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่สั่นเครือของเธอ
นี่มันไม่ดีแล้ว ดูเหมือนว่าจะทำเกินไปหน่อย
“นายท่าน…”
สาวสวยที่มีผมสีขาวและดวงตาที่ชุ่มชื่นของเธอ
ผมอันนุ่มลื่นของเธอสไลด์ออกจากไหล่ของเธออย่างช้าๆ มันทำให้ฉันรู้สึกถึงแรงดึงดูดทางเพศ เพียงแค่มองไปที่ลำคอเปลือยเปล่าขาวๆของเธอ
ฉันจัดการกับความต้องการที่ฉันพยายามเอื้อมมือออกไป
สัญชาตญาณของฉันมันเริ่มต่อสู้กับภายในหัวของฉัน
มังกรแดงขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย กับนักผจญภัยตัวเล็กๆที่มีเพียงท่อนไม้กับโล่ไม้
ไม่มีหนทางที่จะชนะการต่อสู้นี้ได้เลย
หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด ในที่สุดเหตุผลก็เอาชนะสัญชาตญาณได้
มังกรร่วงลงไปกองกับพื้น การต่อสู้นี่เกือบจะไม่ชนะแล้วเชียว
“ฉันอยากกินอีก”
“จริงเหรอคะ!!!”
คาเอเดะแสดงออกอย่างร่าเริงแล้วลุกขึ้น
อันตรายจริงๆถึงครั้งนี้ฉันจะเอาชนะมาได้ แต่ครั้งหน้าฉันอาจจะแพ้ก็ได้
เธอสวยมากจนฉันตกตะลึง
ยังไงก็ตามฉันลังเลที่จะแตะต้องเธอ
เพียงเพราะฉันยังเห็นเงาของลิซ่าอยู่
และฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องดีที่จะทำโดยใช้สัญญาเจ้านาย-ทาส
ฉันไม่แน่ใจว่าสัญญาส่งผลกับจิตใจของทาสมากแค่ไหน
มันอาจมีหรือไม่มีเลยก็ได้ วิธีที่ดีที่สุดคือไปถามกับพ่อค้าทาส แต่คิดดูแล้วฉันคงไม่ถาม
ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะยืนยันได้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน
ไม่จนกว่าฉันจะทำใจได้
“นายท่าน”
“หืม..?”
ฉันไม่แน่ใจว่ากลิ่นอาหารดึงดูดพวกมันรึเปล่าแต่ฉันเห็นออร์คกลุ่มหนึ่งกำลังตรงเข้ามา
ฉันสงสัยว่าแถวนี้มีรังของออร์ครึเปล่า
มันน่ารำคาญที่จะต้องจัดการกับพวกมัน หรือฉันควรจะให้สัตว์เลี้ยงของฉันจัดการแทน?
“โรสุเกะ จัดการพวกมันซะ!”
ตราประทับบนหลังมือขวาส่องแสงจากนั้นโรสุเกะก็ออกมา
สิ่งมีชีวิตยาวสองเมตรปรากฏตัวออกมาพร้อมกับลำตัวที่เป็นใบมีด
พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
ได้ยินเสียงออร์คกรีดร้องจากระยะไกล
โรสุเกะโจมตีกลุ่มออร์คด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว ชั่วพริบตาเขาก็จัดการออร์คจนหมด
ความแข็งแกร่งนั้นมันเป็นเรื่องปกติของสายพันธ์นั้นหรือเป็นเพราะเลือด,พลังเวทย์หรืออาชีพของฉันกัน?
ผู้เชี่ยวชาญการฝึกสัตว์ มีความสามารถพิเศษในการเสริมพลังให้กับมอนสเตอร์ที่เขาใช้ และฉันคิดว่าสถานการณ์นี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
และดูเหมือนว่าสัตว์เลี้ยงภายในครอบครัวจะนับว่าเป็นมอนสเตอร์เหมือนกัน
ออร์คถูกกำจัดภายในไม่กี่นาที
◇
วันที่สามเราออกเดินทางกันต่อเพื่อที่จะไปยังเมืองหลวง
เราเริ่มเดินผ่านกลุ่มนักผจญภัย พวกพ่อค้าแม่ค้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเราสามารถเห็นสิ่งที่ดูเหมือนอาคารที่อยู่ไกลๆได้
“นั่นเมืองหลวงใช่มั้ยคะ มันใหญ่มาก!”
“เพราะว่าอารุมันเป็นประเทศที่ใหญ่สมกับที่เป็นเมืองหลวง และจำนวนประชากรที่หนาแน่น สิ่งของที่ถูกนำเข้ามามีความหลากหลายและอุดมสมบูรณ์”
มีกำแพงหินชั้นนอกล้อมรอบเมือง
ฉันเคยมาแล้วหลายครั้ง แต่มันเป็นเมืองที่ใหญ่มากจนฉันสำรวจไม่ครบ
มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายและร้านอาหารเยอะแยะที่คอยให้บริการอาหารอร่อยและของหายาก
มีนักผจญภัยที่มีชื่อเสียงมากมาย ไม่มีที่ใดที่จะเหมาะไปกว่าที่นี่แล้วในการสร้างชื่อเสียงของตัวเองในประเทศนี้
ส่วนตัวฉัน เพราะฉันไม่ได้อยากเป็นคนดังเพราะงั้นฉันจึงไม่สนใจ
“ว่าแต่นายท่านจะต้องนำจดหมายไปให้กับใครงั้นเหรอคะ”
“ฉันคิดว่าเขาชื่อ โจนาธาน ร็อคเบล เขาเป็นคนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขนส่งและดูเหมือนว่าจะมีชื่อเสียงมากในเมืองหลวง”
[ ジョナサン・ロックベル = โจนาซาน ร๊กคึเบรึ ]
“พ่อค้าที่รํ่ารวย ทำไมต้องเป็นคนนั้นล่ะคะ?”
ฉันก็ไม่รู้เพราะงั้นฉันก็เลยไม่ได้ตอบ
ท่านเคานต์เป็นสุภาพบุรุษที่มีบุคลิกอ่อนโยน เมื่อพูดถึงบุคคลที่เขาสนิทสนมด้วยโจนาธานคนนี้ก็อาจไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
ฉันไม่เคยคิดว่าคนที่มีธุรกิจขนาดใหญ่จะมีภาพลักษณ์ที่ดีสักเท่าไหร่
พวกนั้นเต็มไปด้วยเงินสกปรก ทัศนะคติที่แย่ และชอบดูถูกนักผจญภัย
ฉันได้ยินว่าพวกนั้นชอบทำสิ่งที่น่ารังเกียจมากมายเบื้องหลัง
ฉันหวังว่าเขาจะไม่ใช่คนแบบนั้น
“โว้วววววว!”
ฉันได้ยินเสียงตะโกนจากที่ไหนบางที่
เมื่อมองไปข้างหน้าก็มีรถม้าคันใหญ่วิ่งออกมาจากเมืองอย่างรวดเร็ว
เซราท๊อปซึ่งเป็นสายพันธ์ย่อยของเผ่าพันธ์มังกรลำตัวมันสูงถึง 3 เมตร กำลังลากรถม้าอยู่
โดยปกติมันเป็นสัตว์ที่เงียบสงบอย่างเหลือเชื่อ แต่เมื่อมันตื่นตระหนกใครก็เข้าใกล้มันไม่ได้
อาจมีบางอย่างที่ไปรบกวนมันเลยทำให้มันวิ่ง ฉันเอาตัวเองไปขวางทางที่เซราท๊อปกำลังวิ่งอยู่
“นายท่านอย่านะคะ”
“คาเอเดะเธออยู่ตรงนั้นแหล่ะ”
“ค่ะ”
ร่างที่ใหญ่ยักษ์ของมันวิ่งเข้าใส่ฉัน ฉันยกมือซ้ายขึ้นมาข้างหน้าแล้วแตะที่ปลายจมูกของมัน
ซู่มมม
เสียงกระทบของอากาศและขาหลังของมันก็ลอยขึ้นจากพื้นจากการถูกหยุดกระทันกัน
ในขณะเดียวกันรถม้าที่ด้านหลังก็ลอยขึ้นจากพื้นเช่นกัน ราวกับว่าเวลาได้ถูกหยุดลงในชั่วพริบตานึง
ตุบ,ตึ่ก,อั่ก
ขาหลังของมันหล่นลงพื้นพร้อมกับรถม้าและคนขับก็ตกลงมาจากที่นั่งลงมาอยู่บนพื้น
“ฟู่ฟู่….”
“อืม อืม เด็กดีๆ”
ฉันลูบจมูกเซราท๊อปที่พ่นลมหายใจฟู่ๆและเงียบสงบ
ทันใดนั้นฉันก็หันไปมองรอบๆและเห็นชาวบ้านหลายคนอ้าปากค้าง
Comments