บทที่ 29 การเปลี่ยนแปลง

 

ในวันนั้น พฤติกรรมอันน่าทึ่งของเหมิงเสี่ยวไปในห้องประชุมแพร่กระจายไปทั่วบริษัททุกคนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในแผนกโครงการวาไรตี้โชว์ต่อจากนี้

 

เมื่อเหมิงเสี่ยวไปอยู่ในห้องน้ำ เขาได้ยินคนจากแผนกอื่นคุยกันถึงเขา

 

“นายรู้ไหมว่าผู้อ่านวยการด้านเทคนิคของแผนกโครงการใหม่นั้นโหดเหี้ยมจริงๆ! เขาไล่คนทั้งหมดในทีมเทคนิคทั้งหมดออก!” คนหนึ่งกล่าว

 

“ใช่ ฉันอยู่ในบริษัทมานานแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องแบบนี้! และไม่มีใครคัดค้าน!” อีกคนพูด

 

“คัดค้าน? นี่นายยังคิดเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอ? ผู้อำนวยการด้านเทคนิคเขาเก่งมาก และเขาได้สร้างอัลกอริธีมอัจฉริยะขึ้นมาด้วยตัวเองด้วย!”

 

“ใช้! ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนมีความสามารถนี้จะมีพฤติกรรมแบบที่เป็นอยู่”

 

เหมิงเสี่ยวไปเปิดประตูออกมาและผู้คนภายในยังคงคุยกัน ดูเหมือนว่าคนในบริษัทจะไม่รู้จักเขามากนักยกเว้นพนักงานในแผนกโครงการวาไรตี้โชว์

 

คืนนั้นปานหยเป็นเจ้าภาพและเชิญเหมิงเสี่ยวไปไปทานอาหารเย็นที่โรงแรมเกาหยวน ผู้ช่วยของเขาก็อยู่กับเขาด้วย

 

“ฉันไม่ได้อ่านนายผิดจริงๆ!” ปานหยูหน้าแดง วันนี้เขาอารมณ์ดี “หลังจากวันนี้ รายการวาไรตี้โชว์จะเป็นของเรา!”

 

“ตราบใดที่เราทำดี จะมีโอกาสมากขึ้นในอนาคต!”

 

“โอกาสที่มากขึ้น?” เมิ่งเสี่ยวไปถามอย่างไม่แน่นอน “มันคืออะไร?”

 

ปานหยยิ้มอย่างลึกลับและพูดว่า: “เธอน่าจะรู้ ซอฟต์แวร์ที่คล้ายคลึงกัน ZAI จะเปลี่ยนโฉมหน้าอย่างชาญฉลาด และประสิทธิภาพของตลาดในปัจจุบันก็ดีมาก หากผลิตภัณฑ์ของเราเข้าสู่ตลาดออนไลน์ ก็สามารถดำเนินการในตลาดเดียวกันได้ โครงการนี้น่าจะเป็นอิสระและจัดตั้งขึ้นบริษัทย่อยใหม่!

 

“บริษัทลูกใหม่!” เพิ่งเสี่ยวไปเข้าใจ ถ้าโครงการนี้สามารถเป็นอิสระได้และยังก่อตั้งบริษัทย่อยขึ้นใหม่อีกแน่นอนว่าปานหยู่จะต้องเป็นประธานบริษัทนี้อย่างแน่นอน? สาหรับเหมิงเสียวไป๋! อย่างน้อยเขาก็สามารถเป็นรองประธานได้

 

หากเป็นเพิ่งเสียวไปิคนก่อน เขาจะยินดีอย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากในหัวใจของเขา เนื่องจากเหมิ่งเสียวไปได้ตัดสินใจที่จะออกไปทำธุรกิจด้วยตัวเอง ตำแหน่งพวกนั้นจึงไม่สำคัญในสายตาของเขา

 

“ในแง่ของเทคโนโลยีจะต้องไม่มีปัญหา “เหมิงเสี่ยวไปยังคงให้ความมั่นใจปานหยู

 

“แน่นอน ฉันเชื่อคุณ” ปานหยยิ้ม “ขั้นตอนต่อไปคือการดูวิธีดำเนินการ หลังจากการประชุมในวันนี้ผู้บริหาร ของบริษัทก็พูดคุยกันเป็นเวลานาน”

 

ขณะนี้ได้รับการพิจารณาแล้วว่าจูเจียจะถูกย้ายกลับไปที่แผนกเทคนิคเดิม ครึ่งหนึ่งของทีมเทคนิคจะลาออกและครึ่งหนึ่งจะถูกโอนไปยังแผนกต่างๆ นอกจากนี้ตัวเกาหยวนจะเข้าสู่แผนกโครงการในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการ แน่นอนว่าเธอจะต้องให้ความร่วมมือที่ดีในอนาคต”

 

“ผู้อำนวยการเหม็ง อย่าดูถูกฉัน!” เกาหยวนยื่นมือของเธอออกมาแล้วพูดติดตลกว่า “ฉันกลัวว่าถ้าฉันทำงานไม่ดี ฉันจะละอายที่โดนคุณไล่ออก”

 

“พี่สาวเกาพูดติดตลกแล้ว!” เพิ่งเสียวไปจับมือเธออย่างสุภาพ และเขารู้สึกว่าผิวของเกาหยวนได้รับการดูแลอย่างดี นุ่มและเรียบเนียน

 

“เมื่อร่วมมือกับคุณ ฉันจะรับผิดชอบในแง่มุมสำคัญๆ เช่น เงินทุนและทรัพยากรทางการตลาด” ปานหยูกล่าวต่อ “เสียวเหมิง ทีมเทคนิคจะถูกส่งมอบให้เธอในทันที! เธอต้องการรับสมัครกี่คน? ไม่ว่าใครก็ตามฉันจะหามาให้ได้และต้องเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด! ในบริษัทถ้าเธอชอบคนอันไหนสามารถบอกฉันได้!”

 

“ขอบคุณครับ”เพิ่งเสียวไปพูด”แต่ผมไม่คิดว่าผมต้องรบกวนประธานปาน! นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น! “ฮ่าฮ่า! มา! มาชนแก้วกันเถอะ ฉลองให้กับที่พวกเราจะได้ร่วมมือกันอย่างมีความสุข!“ปานหยูกล่าวพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ

 

“ไชโย!”

 

ไม่นานหลังจากที่ทั้งสามทานอาหารเสร็จ ปานหยถูกภริยาเรียกไปรับลูก ปานหยซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทที่มูลค่ากว่า 100 ล้านหยวน ต้องล่าถอยไปรับลูกที่โรงเรียนอนุบาลล่วงหน้า

 

มีเพียงเหมิงเสี่ยวไปและเกาหยวนเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะอาหาร และบรรยากาศก็น่าอึกอัดเล็กน้อย

 

เกาหยวนยังคงสวมชุดพนักงานมาตราจานเพราะเธอเพิ่งเลิกงาน ซับในขอบไหมปิดโค้งเย่อหยิ่งและชุดสูทสีดำแขนกลางและกระโปรงสะโพกตั้งอยู่ด้านนอก ขายาวสีขาวและตรงคู่หนึ่งดึงดูดสายตาอย่างมาก

 

เกาหยวนทำลายสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ เธอถอนหายใจพร้อมกับเอนหลังและพูดว่า: “ในที่สุดประธานปานก็กลับไป ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้การที่มีประธานปานอยู่ด้วยมันทำให้เราทำอะไรไม่สะดวกกันมากนัก “ฮาฮาฮา! แต่ผมคิดว่าประธานปานเป็นคนสบายๆนะครับ เพิ่งเสียวไปกล่าวด้วยความประหลาดใจ

 

“นั่นเพราะเป็นเธอยังไง! “เกาหยวนมองเขาอย่างไม่ค่อยพอใจแล้วพูดว่า”อย่ามองเพียงแค่รอบยิ้มที่ประธานปานแสดงออกมา ถ้าเธอทำอะไรผิด มันจะทำให้เธอต้องไตร่ตรองหลายครั้งก่อนที่จะถูกลงโทษ! “ “โชคดีที่ฉันได้ร่วมงานกับเธอ มันคงจะเป็นอะไรที่ค่อนข้างผ่อนคลายในอนาคต และในที่สุดฉันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ช่วยของประธานปานอีก! “จากนี้ไปคุณจะได้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการ ขอแสดงความยินดีด้วย! “อย่าพูดถึงมันเลย เธออายุยี่สิบสามปีเท่านั้น! เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้อำนวยการด้านเทคนิคตั้งแต่อายุยังน้อยและประธาน

 

ปานเองก็ก็มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเธอมาก เมื่อเขากลายเป็นคุณเหมิงในอนาคต เราเองก็จะได้ขึ้นสวรรค์ด้วยเช่นกัน “เกาหยวนได้พยายามอธิบายเกี่ยวกับธุรกิจในอนาคต” ฉัน!…ฉันเมื่ออายุเท่านาย ฉันยังพยายามหางานทำอยู่เลย!“ “ถ้าอย่างนั้น พี่เกาอายุเท่าไรเหรอ? “เหมิงเสียวไปถามอย่างสงสัย

 

“นี่นายกล้ถามอายุผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง”เกาหยวนเหลือบมองเขาอย่างหยอกล้อ

 

“ฮาฮาฮา! ถ้ามันไม่สะดวกที่จะตอบก็ไม่เป็นอะไรครับ”

 

“ลืมมันไปเถอะ ไม่มีอะไรต้องห้ามในเรื่องนี้ ปีนี้ฉันอายุยี่สิบหกแล้วละเกาหยวนถอนหายใจ”ฉันไม่คิดว่าฉันจะแก่เร็วขนาดนี้” “โอ้! แต่สำหรับผม! ผมคิดว่าประธานเกาอายุเพียง 18 ปีเท่านั้นเอง ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับคนวัย 26 ปีเลย!“เหมิงเสียวไปกล่าว

 

“ปากหวานจริงๆนะ! ฉันคิดว่านายเป็นคนตรงไปตรงมา แต่เมื่อนายพูดถึงเรื่องนี้ หน้านายไม่แดงเลย เห็นได้ชัดว่านายยังซ่อนตัวตนของตัวเองเอาไว้อยู่!“เกาหยวนพูดขึ้นมาเรียบๆ แต่ตรงมุมปากของเธอกลับปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกพอใจกับคำชมของเหมิงเสี่ยวไป

 

“ผมพูดจริงๆนะ ถ้าคุณไม่แต่งตัวเป็นผู้ใหญ่ คนจะคิดว่าคุณยังเรียนอยู่!“เพิ่งเสียวไปพูดอย่างจริงจัง

 

“ฮิฮิ! ในบริษัทถ้านายแต่งตัวให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย มันสามารถช่วยลดปัญหาที่อาจจะตามมาได้เยอะมาก! นายไม่รู้หรอกว่าสถานะผู้หญิงนั้นมันล่าบากมากขนาดไหนเมื่อเทียบกับผู้ชาย ” เกาหยวนอธิบาย

 

“โอ้! นี่ความรู้ใหม่เลยนะ!” เหมิงเสี่ยวไปเห็นด้วย พนักงานเก่าเหล่านั้นไม่สุภาพกับเขาเพียงเพราะพวกเขา เห็นเขายังเด็ก?

 

ปานหยทำงานเร็วมากและเกาหยวนถูกย้ายไปที่แผนกโครงการในวันรุ่งขึ้นในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการ

 

และเหมิงเสี่ยวไปกำลังนั่งอยู่ในสำนักงานตรวจสอบประวัติย่อที่ส่งมาจากฝ่ายบุคคล เขาไล่คนทั้งหมดในทีมเทคนิคเดิมออก และตอนนี้เขาต้องรับสมัครพนักงานใหม่โดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นเขาไม่สามารถทางานที่ซับซ้อนมากมายเพียงลำพังได้

 

“พนักงานมีประมาณ 20 คน แม้ว่าจะมีงานพัฒนาอีกเพียงเล็กน้อย แต่คาดว่ายังมีงานจำพวกการบำรุงรักษาและซ่อมแซมอีกมากที่ค่อยตามแก้ไข” เหมิงเสี่ยวไปคิดขณะอ่านประวัติย่อต่อไป

 

“สัมภาษณ์น… นี่ ฉันคิดว่าฉันเด็กเกินไป ฉันเดาว่าฉันไม่สามารถยอมรับงานที่มีความเข้มข้นสูงของโครงการใหม่ได้… เฮ้ นี่คือ… กันฮวาหรง!” เหมิงเสียวไปมองไปที่ประวัติย่อตรงหน้าตัวเอง และเห็นชื่อที่คุ้นเคย!

 

กันฮวาหรง อายุ 25 ปี เพศชาย จบการศึกษาระดับอุดมศึกษา…ในภาพมีชายหน้าเหลี่ยมใส่แว่นเหมิงเสี่ยว ไปรู้จักเขา ผู้ชายคนนี้เป็นศิษย์เก่าของโรงเรียน แต่ไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้น แต่เป็นเกาเหอ อาวุโสสองวาระ

 

เมื่อเขาเข้าไปในมหาวิทยาลัยครั้งแรกเหมิงเสี่ยวไป เข้าร่วมสมาคมเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนและประธานในเวลานั้นคือกันฮวาหรง จากความประทับใจของเหมิงเสี่ยวไป กันฮวาหรงมีทักษะการใช้คอมพิวเตอร์ที่ยอดเยี่ยมและเต็มใจที่จะแบ่งปันความรู้ของเขา ข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือการติดต่อกับผู้คนแม้ว่าเขาจะมีทักษะการใช้คอมพิวเตอร์ที่ยอดเยี่ยม แต่เขาก็พูดตรงไปตรงและมักทำให้คนอื่นขุ่นเคืองได้ง่ายเขายังดารงตำแหน่งนายกสมาคมเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์เพียงหนึ่งปีก่อนที่จะลาออกโดยสมัครใจ

 

อย่างไรก็ตามเหมิงเสี่ยวไปมีความประทับใจที่ดีต่อเขา เพราะเขาได้เรียนรู้ความรู้คอมพิวเตอร์มากมายจากกันฮวาหรงในสมาคมและเป็นเพื่อนด้วย ต่อมา หลังจากที่กันฮวาหรงเรียนจบและทำงาน ก็ไม่มีการติดต่อใดๆ เลย ไม่คิดว่าจะได้เห็นประวัติของอีกฝ่ายวันนี้ เห็นได้ชัดว่าทุกวันนี้ วงการอุตสาหกรรมบอกจริงๆว่าเล็กจริงๆ!

 

เหมิงเสี่ยวไปพิจารณาประวัติย่อของกันฮวาหรงอย่างละเอียด ก่อนหน้านี้เขาเคยทำงานในบริษัทสามแห่งซึ่งแต่ละแห่งมีอายุน้อยกว่าหนึ่งปีและเขากำลังทำงานด้านการพัฒนาเทคโนโลยี

 

ในด้านอื่นๆก็โอเค เหมิงเสี่ยวไปคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทำเครื่องหมายบนประวัติย่อของเขา และฝ่ายบุคคลจะแจ้งกันฮวาหรงให้มาสัมภาษณ์ในภายหลัง

 

แน่นอนว่าการที่ต้องคุยกับคนที่แก่กว่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นเขาจึงขอหมายเลขโทรศัพท์มือถือของกันฮัวหรงและโทรออกไป