บทที่ 5: ปลาคาร์พน้ำใสชำระร้าง

 

 

มอร์เบียสกลับเข้าสู่ห้วงนิทราหลังจากถ่ายโอนพลังวิญญาณ

 

หลินหยวนสังเกตพื้นที่เชิงอวกาศที่เขาอยู่อย่างระมัดระวัง

 

พื้นที่เชิงอาวกาศนี้ควรมีไว้สำหรับการเลี้ยงดูเฟย์ ตามที่กล่าวไว้จากทักษะพิเศษควมคุมเฟย์

 

ก่อนที่หลินหยวนจะทำการสังเกตอย่างละเอียดเขาก็ได้ยินอะไรบางอย่างอย่างคลุมเครือ เสียงที่คุ้นเคยเรียกเขาและฟังดูค่อนข้างกังวล

 

“ ทำไมหยวนน้อยไม่ตื่น คุณหมอ คุณไม่ได้บอกว่าวิญญาณของเขาเพียงแค่ได้รับการกระตุ้นและอยู่ในสภาพเหนื่อยล้า ? ทำไมเขาไม่ดูดีขึ้นเลยหลังจากผ่านไปครึ่งวัน ”

 

เสียงนั้นเป็นของป้าจางและเนื่องจากความวิตกกังวลเธอจึงถามคำถามอยู่ตลอดเวลา

 

“ หยวนหยวน เหมียว เหมียว ”

 

มันคือเสียงของสัตว์อสูรร้อยคำถาม จีเนียส สามารถสื่อสารด้วยภาษามนุษย์ได้ แต่จะส่งเสียงโดยไม่รู้ตัวเมื่อรู้สึกกังวล

 

“ จิ้บจิ้บ! จิ้บ จิ้บ จิ้บ ! ” ฉีมี่ก็ส่งเสียงร้องอย่างกระวนกระวายเช่นกัน

 

เมื่อหลินหยวนเป็นลมอย่างกะทันหันป้าจาง จีเนียสและฉีมี่ต่างก็ตกตะลึง

 

ในขณะนั้นในที่สุดสติของหลินหยวนก็กลับคืนสู่ร่างของเขา เมื่อเขาลืมตาขึ้นเขาก็เห็น ฉีมี่ยืนบนจมูกของเขาและมองเขาอย่างประหม่า

 

จากนั้นเขาก็เห็นป้าจางถามหมออยู่ตลอดเวลาซึ่งทำให้หน้าผากของหมอมีเหงื่อออกมาก

 

จู่ๆหลินหยวนก็ลืมตาขึ้นและทำให้ฉีมี่ตกใจโดยไม่เจตนาทำให้มันกระโดดขึ้นและส่งเสียงร้องสองครั้ง จากนั้นก็ตอบสนองอย่างมีความสุขทันทีและกระโดดขึ้นไปบนจมูกของหลินหยุนขณะที่ส่งเสียงร้องอย่างร่าเริง

 

จีเนียสยังวิ่งไปตามบริเวณคอของหลินหยุนและถูร่างกายกับคอของเขาอย่างระมัดระวัง บางทีมันอาจจะกลัวจนหมดปัญญาก่อนหน้านี้ในขณะที่จีเนียสตัวสั่นเล็กน้อย

 

ป้าจางได้ยินเสียงของฉีมี่และจีเนียสและเมื่อเธอหันกลับไปเธอก็เห็นหลินหยวนลืมตาขึ้น เธอไม่ต้องกังวลกับการถามหมออีกต่อไป

 

เมื่อเธอเห็นว่าหลินหยวนอยากจะลุกขึ้นเธอก็พูดทันทีว่า “ หยวนน้อยเอนหลังลง ฉันจะให้หมอตรวจร่างกายเธออีกครั้ง เธอหมดสติไปเกือบสิบชั่วโมงแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้ว หากเธอมีอาการเจ็บป่วยเธอต้องรีบรักษาโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นความเจ็บป่วยทั่วไปนี้อาจนำไปสู่ความเจ็บป่วยที่รุนแรงได้เช่นกัน ”

 

ความห่วงใยของป้าจางทำให้หัวใจของหลินหยวนอบอุ่น เขาได้รับการดูแลมากมายจากป้าจางในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามหลินหยวนรู้ดีว่าร่างกายของเขาไม่มีปัญหาใดๆเขาเป็นลมเพราะการตื่นของมอร์เบียสและเพราะเขาได้ทำสัญญากับมอร์เบียส

 

ป้าจางยังคงไม่สบายใจและในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างหมอก็เดินมาบอกว่า “ เด็กน้อย นายทำให้ป้าของนายตกใจกลัวอย่างแท้จริงด้วยความเจ็บป่วยของนาย ฉันจะใช้ ปลาคาร์ฟน้ำใสชำละล้างเพื่อรักษานาย ”

 

หมอเรียกเฟย์ที่ทำสัญญาของเขาทันทีซึ่งเป็นปลาคาร์ฟสีเขียวอมดำยาวครึ่งฟุต

 

ปลาคาร์ฟมีเกล็ดขนาดใหญ่ที่ข้างลำตัวและเมื่อหมอเปิดใช้งานความสามารถดังกล่าวเกล็ดประกายแวววาวอันหนึ่งก็หลุดออก มันลอยอยู่ตรงหน้าหลินหยุนในขณะที่เขารู้สึกถึงโลกแห่งจิตวิญญาณที่อบอุ่นซึ่งสะดวกสบายมาก

 

ในขณะนั้นหลินหยุนแอบเปิดใช้ความสามารถของมอร์เบียสซึ่งเป็นข้อมูลที่จริงเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของ ปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้าง

 

[ชื่อ]: ปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้าง

 

[สายพันธุ์]: สายพันธุ์ย่อยของ ปลาคาร์ฟ

 

[ระดับ]: ชั้นสูง (4/10)

 

[ฟาดหาง]: กระโดดขึ้นและใช้หางของปลาเพื่อโจมตี

 

[เกล็ดชำระร้าง]: ค่อยๆฟื้นฟูบาดแผลทางวิญญาณ สามารถบรรเทาสภาวะทางจิตวิญญาณที่ผิดปกติได้

 

เมื่อได้เห็นสายพันธุ์ของปลาคาร์ฟน้ำใสหลินหยวนรู้สึกว่าคุณสมบัติของมันเป็นเรื่องปกติ แต่ที่น่าแปลกใจคือมันเป็นเฟย์ระดับชั้นสูง

 

หลังจากอ่านข้อมูลของปลาคาร์ฟน้ำใสชำระล้าง หลินหยวนรู้สึกว่าหมอคนนี้โชคดีมาก

 

ปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้างเป็นสัตว์เลี้ยงประเภทน้ำธรรมดามากและเมื่ออยู่ในระดับปกติความสามารถเริ่มต้นของพวกเขาจะเป็นแบบกายภาพเช่นฟาดหางหรือสบัดคลีป

 

โดยไม่คาดคิดเมื่อปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้างตัวนี้ถึงระดับชั้นสูงมันได้ปลุกความสามารถที่หายากอย่างเกล็ดชำระร้าง มันอนุญาตให้ปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้างสามารถแปลงร่างเป็นมังกรได้ และได้รับความสามารถในการรักษาวิญญาณที่ไม่ธรรมดา

 

ไม่นานนักเหงื่อก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของหมอ เมื่อเกล็ดของปลาคาร์ฟน้ำใสชำระร้างสูญเสียความมันวาวหมอก็หยุดความสามารถนี้และเกล็ดที่ตกลงมาจะกลายเป็นขี้เถ้า

 

“ ไม่มีอะไรแล้ว นายจะฟื้นตัวได้เร็วมากหากพักผ่อนมากขึ้นและบริโภคอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากขึ้น ” ในขณะที่พูดหมอกำลังจะใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อ แต่ป้าจางยื่นทิชชู่ให้

 

“ หมอเหนื่อยคุณแล้ว กรุณาทำความสะอาดเหงื่อของคุณด้วยสิ่งนี้ ”

 

หมอได้รับทิชชู่จากป้าจางและกล่าวว่า “ ฉันเสร็จสิ้นการรักษาแล้วดังนั้นฉันจะออกไปก่อน มันค่อนข้างสายแล้ว ภรรยาของฉันยังคงรอฉันทานอาหารอยู่ ”

 

หมอเก็บข้าวของแล้วเดินออกจากร้าน เมื่อเขาจากไปหน้าผากของเขาอาจยังมีเหงื่ออยู่ แต่ดวงตาของเขากลับทรยศต่อความสุขของเขา เขาอาจจะเป็นหมออายุน้อย แต่ความสุขในการรักษาและช่วยชีวิตผู้อื่นเป็นรางวัลที่น่าพอใจทีเดียว

 

หลังจากหมอจากไปป้าจางก็มองไปที่หลินหยวนด้วยความเป็นห่วงและพูดว่า “ หยวนน้อยถ้าเธอรู้สึกไม่สบายอย่าฝืนตัวเอง ร่างกายของเธอคือต้นทุนของเธอ ถ้าเธอป่วยจีน้อย จะทำอย่างไร ? ”

 

ป้าจางกลัวว่าหลินหยวนจะละเลยร่างกายของเขาเธอจึงพูดถึงน้องสาวของเขาที่กำลังเรียนอยู่ห่างไกลโดยเจตนา

 

“ ป้าจางไม่ต้องกังวล ผมจะนำค่าหมอมาให้ป้าในวันพรุ่งนี้ ผมขอโทษจริงๆที่ทำให้ป้าหนักใจตลอดทั้งวัน ”

 

หลินหยวนแสดงออกอย่างจริงใจขณะที่เขาพูด จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเห็นอัสเนียเติบโตด้วยเถาวัลย์ที่มีความยาวเกือบสามเมตร เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเห็น

 

จากนั้นเขาก็รินน้ำให้ป้าจางด้วยความขอบคุณ

 

“ หยวนน้อยอย่าสุภาพกับป้าและลุงหลี่ของเธอและป้าน่ะเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมานะจ้ะ ”

 

ป้าจางรับถ้วยน้ำแล้วกระดกหนึ่งคำแล้วเรอ เธอกังวลมากจนถึงขั้นลืมดื่มน้ำทั้งวัน

 

หลังจากดื่มน้ำแล้วป้าจางสังเกตเห็นว่าหลินหยวนยืนกรานด้วยความสุภาพดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีกเพราะทราบว่าเด็กหนุ่มคนนี้มีปณิธานของตัวเอง

 

เมื่อเห็นถ้วยเปล่าของป้าจางหลินหยวนกำลังจะรินน้ำเพิ่ม แต่เธอจับมือ “ หยวนน้อยขอจัสมินลิลี่ให้ป้าหนึ่งกระถาง ป้าจะวางไว้ที่ข้างเตียงของลุงหลี่ ”

 

ในขณะเดียวกันป้าจางก็ควักเงิน 500 ดอลลาร์สหพันธ์และวางไว้ในมือของหลินหยวน

 

หลินหยวนมองไปที่เงินและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ ป้าจาง ป้าซื้อจัสมินลิลลี่กระถางทุกเดือน บางครั้งป้าซื้อมากกว่ากระถางหนึ่งภายในเดือนเดียวกันด้วยซ้ำ ป้าไม่จำเป็นต้อง – ”

 

ก่อนที่หลินหยวนจะพูดจบป้าจางก็ขัดจังหวะเขา “ ป้าจางของเธอใส่กระถางเพิ่มในบ้านไม่ได้หรือไง ”

 

หลินหยวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำจัสมินลิลลี่ไปให้ป้าจาง เขาเลือกใบที่อยู่ในสภาพดีที่สุด แต่ป้าจางถือกระถางที่มีใบเหี่ยวอยู่แล้วและจะอยู่ได้เพียงไม่กี่วัน

 

“ ป้าจะรับสิ่งนี้เพราะมันดูค่อนข้างถูกชะตากับป้า ” เธอกล่าว

 

ฉากที่ป้าจางอุ้มจัสมินลิลลี่ทำให้หัวใจของหลินหยวนเต้นแรงด้วยความอบอุ่น มันเป็นแบบนี้เสมอ – เธอจะใช้น้ำเสียงและทัศนคติแบบเดียวกันและจะถือจัสมินลิลลี่แบบเดียวกัน

 

ทันใดนั้นเสียง “ พึมพำ ” เล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ดังขึ้น พวกมันมาจากกระต่ายซึ่งเหมือนสุนัขขนาดกลาง ขนของมันผสมระหว่างสีแดงและสีดำใบหูคล้ายใบปาล์มของมันมีขนาดใหญ่เกือบจะสูงเท่าร่างกายและมันก็ดูเหมือนหนูด้วย

 

เมื่อจีเนียส และ ฉีมี่ได้ยินเสียงนี้พวกเขาก็รีบวิ่งไปที่ทางเข้าจีเนียสนอนอยู่บนตัวกระต่ายตัวใหญ่ในขณะที่ ฉีมี่ ร่อนลงบนหัวของกระต่ายตัวใหญ่

 

กระต่ายตัวใหญ่ตัวนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฟย์ของป้าจาง นอกจากนี้ยังเป็นเพื่อนสัตว์วิญญาณเพียงตัวเดียวของ จีเนียส และ ฉีมี่ ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา

 

กระต่ายตัวใหญ่วิ่งไปหาป้าจาง หูข้างหนึ่งของมันถือห่อที่ห่อด้วยผ้าสีน้ำเงิน

 

หลินหยวนเคยรู้สึกว่ามันเป็น กระต่ายสยองขวัญ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเปิดใช้งาน ข้อมูลจริง เพื่อตรวจสอบกระต่ายที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี หลินหยวนก็รู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น !