HOKAGE RYOS PATH

บทที่ 46 แตรศึก

ไม่นานหลังจากที่โอโรจิมารุจากไป สนามฝึกที่ 3 ก็เริ่มคึกคักขึ้นมามินาโตะพาคาคาชิและคนอื่นๆมาคุชินะเองก็มาเช่นกัน

“มินาโตะ ทําไมนายตาแก่จิไรยะเรียกชั้นมาที่นี้ ชั้นอยากช็อปปิ้ง!” คุชินะเหมือนจะไม่พอใจ

 

“อย่าโกรธเลยน่าคุชินะ อาจารย์คงมีเรื่องสําคัญแน่เขาบอกให้เรียกเธอมาด้วย เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เอาละมารอกันเถอะ!” มีนาโตะพยายามให้คุชินะใจเย็นลง เขาเองก็รู้สึกสงสัยเช่นกันว่าทํา ไมอาจารย์ของเขาถึงได้เรียกพวกเขาออกมา

 

“เจ้าบ้าเรียว ไหนละทีมของนาย ไหนละครูของนาย?” โอบิโตะรู้สึกแปลกๆ

 

“ชั้นมีครูอยู่แล้ว เห็นผู้หญิงสวยๆผมสีแดงข้างๆพี่มินาโตะไหมนั่นแหละครูของชั้น” เรียวพูดออกมาอย่างภูมิใจ

“นายเรียกคุณมินาโตะว่าพี่มินาโตะหรอ?” โอบิโตะอึ้ง

 

“ครูของชั้น พี่คุชินะเป็นแฟนของพี่มินาโตะ เขาเลยเหมือนเป็นพี่ใหญ่ของชั้น” เรียวอธิบาย

 

“โอเคๆ หยุดล้อชั้นได้แล้ว มาสู้กับชั้น!” โอบิโตะยังคงบ้าเช่นเคย

“โอบิโตะ นายไปอยู่นิ่งๆไป ไม่งั้นนายได้ถูกฆ่าแน่” คาคาชิที่อยู่ใกลิโอบิโตะก็ได้กล่าวออกมา

 

โอบิโตะไม่สนใจคําพูดของคาคาชิ เขาพุ่งกายออกไปพร้อมกับใช้คาถาประจําตัว (ลูกบอลไฟ] อัดใส่เรียว

 

เรียวส่ายหัวด้วยความเหนื่อยหน่าย เขาทําลายลูกบอลไฟของโอบิโตะด้วยพันปักษาจากนั้นก็ใช้โหมดจักระสายฟ้าเพื่อมาอยู่ด้าน หลังของโอบิโตะ

“ดูเหมือนนายจะแพ้นะ” เมื่อโอบิโตะได้ยินเสียงเรียวที่อยู่ด้านหลังของเขาก็เหงื่อตกขึ้นมา

“เจ้าบ้าเรียว หน้อย สักวันชั้นจะเอาชนะนายให้ดู!” เรียวสามารถเอาชนะโอบิโตะในการประลองได้ แต่เขาไม่สามารถให้โอบิโตะหุบปากได้!

“เรียว เธอทําได้ยังไง มันเหมือนกับวิชาของครูมินาโตะเลยเป็นวิชานินจามิติหรือปล่าว ที่นายใช้ตอนที่เราจบการศึกษา?” รินก็ตกตะลึงด้วยการปรากฏตัวอย่างฉับพลันของเรียวเธอจําได้ทันที่ว่าเขาทําอะไรที่โรงเรียน มันดูเหมือนการเคลื่อนย้ายชั่วพริบตา

“มันคล้ายๆกับวิชานินจาอะนะ ต้องใช้สายฟ้าเพื่อกระตุ้นเซลล์ในร่างกายเพื่อให้มีการตอบสนองและความเร็วที่มากขึ้นวิชาของชั้นกับของพี่มินาโตะนั้นต่างกันคาคาชิเองก็ใช้วิชาเดียวกันกับชั้นหน่ะ” เรียวอธิบายให้รินฟัง

“ทําไมชั้นยังพอมองเห็นคาคาชิตอนที่เขาใช้วิชานั้นละ?” โอบิโตะเองก็สงสัยเช่นเดียวกับริน ถ้าคาคาชิใช้วิชาเดียวกันกับเรียวทําไมพวกเขายังเห็นเงาของคาคาชิอยู่ละ?

“เทคนิคของเขายังไม่ถึงขั้นหน่ะ” เรียวยิ้มออกมา

 

คาคาชิไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรต่อคําของเรียว เขาแค่ใช้แววตาปลาตายมองไปยังเรียวเท่านั้น

 

“เอาน่าเรียว ครูจิไรยะมาแล้ว!” มินาโตะเอ่ยกับเรียว

 

“อืม มินาโตะ เด็กสองคนนี้เป็นลูกศิษย์ของเธอสินะ” จิไรยะมองไปยังรินกับโอบิโตะ

“ใช่แล้วครับ ผมเป็นครูของพวกเขา คนนี้ชื่ออุจิวะโอบิโตะส่วนนี้โนฮาระรินพวกเธอทักทายครูของชั้นหน่อยซิ” มินาโตะแนะนําตัวทั้งคู่ให้จิไรยะฟัง

“สวัสดีครับ/คะ คุณจิไรยะ” เมื่อโอบิโตะเจอหนึ่งในสามนินจาในตํานานเขาก็พูดสวัสดีอย่างล้ําๆอึ้งๆ

ในมหาสงครามนินจาครั้งที่ 2 ทั้ง 3 นินจาในตํานานนั้นโด่งดังเป็นอย่างมากทุกๆตระกูลในโคโนฮะรวมถึงตระกูลอุจิวะก็ยังให้ความเคารพนับถือ

เขานั้นเป็นเหมือนรุ่นที่ 3 เขาปฏิบัติตนต่อทุกตระกูลอย่างเท่าเทียมกันเขาไม่ได้วางตัวเป็นศัตรูกับอุจิวะพวกเขาแค่ให้ความเคารพซึ่งกันและกัน

 

“ไม่นานมานี้ชั้นพึ่งโดนรุ่นที่ 3 อาจารย์ของชั้นเรียกไปหาข่าวที่หมู่บ้านทรายความเป็นจริงแล้วชั้นที่แทรกซึมอยู่ที่นั้นนาน 3 เดือนชั้นได้รู้มาว่าพวกเขามีความขัดแย้งภายใน” จิไรยะพูดขึ้นมา

 

“ทําไมเป็นแบบนั้นละครับ? ครูจิไรยะ ไม่ใช่นี้เป็นสาเหตุที่พวกนินจาทรายเลิกเคลื่อนไหวรอบๆโคโนฮะหรอครับ?” มินาโตะสงสัย

“แน่นอน ตอนนั้นนักเชิดหุ่นที่ดีที่สุดของพวกเขาได้หายตัวไปซาโซริที่เป็นอัจฉริยะนักเชิดหุ่นของหมู่บ้านทรายไม่พอเขายังเป็นหลานชายของย่าโจที่เชี่ยวชาญเรื่องพิษอีกด้วยเขามีชื่อเสียงอย่างมากในหมู่บ้านและการหายตัวไปของเขาก็ส่งผลต่อพลังของพวกเขาอย่างมากนินจาทรายหยุดภารกิจทั้งหมดเพื่อพยายามกําจัด ผลกระทบของเหตุการณ์”จิไรยะค่อยๆเล่า

 

เมื่อจิไรยะพูดจบมินาโตะก็นิ่งเงียบไปสักพักนอกเหนือว่าเขาจะเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งแล้วเขายังสามารถวิเคราะห์ข้อมูลได้อย่างยอดเยี่ยมเขาใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่จะพูดว่า

 

“ครูจิไรยะ คงจะมีเรื่องสําคัญเกิดขึ้นที่หมู่บ้านทรายใช่ไหมครับ?”

 

มินาโตะไม่ได้ทําให้จิไรยะผิดหวังเลย

 

“มินาโตะพูดถูก ครั้งสุดท้ายที่ฉันแอบเข้าไปที่นั่นและบรรยากาศไม่ธรรมดาเลย นินจาพวกนั้นสาบานว่าจะแก้แค้นโคโนฮะชั้นใช้วิธีของชั้นแล้วก็พบว่า คาเสะคาเงะที่ 3 ของพวกเขาแกะรอยซาโซริไปยังชายแดนของแคว้นไฟจากนั้นเขาก็หายตัวไป” จิไรยะเล่าต่อ

 

“อะไรนะครับ คาเสะคาเงะหายตัวไปที่ชายแดนของพวกเรางั้นเหรอ?” คุชินะโพล่งออกมาทันที

การหายตัวไปเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ความสัมพันธ์ระหว่างซุนะกับโคโนฮะนั้นระหองระแห่งมาก ผลของเหตุการณ์ดังกล่าวสามารถเข้าใจได้ง่าย

“ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาระดมกองกําลังจํานวนมากเพื่ออยู่ในเขตแดน ฉันเดาว่าพวกเขากําลังรอจนกว่าพวกเขาได้เลือกคาเสะคาเงรุ่นที่ 4 แล้วพวกเขาจะเริ่มทําสงครามอย่างเต็มรูปแบบแน่นอน!!” มินาโตะกล่าว

 

“ใช่แล้ว สงครามใกล้เข้ามาอีกแล้ว!” จิไรยะถอนหายใจออกมา

การหายตัวไปของคาเสะคาเงะรุ่นที่ 3 นั่นเป็นการเปาแตร่ศึกมหาสงครามนินจาครั้งที่ 3 ในไทม์ไลน์ดั้งเดิมเรียวพอคาดเดาหัวข้อที่จิไรยะเชิญพวกเขามาที่นี้

 

“พี่มินาโตะ คุณจิไรยะ นี้คือหินฟื้นฟู 50 อันที่ผมทําขึ้นมา”เรียวเอาหินฟื้นฟูขึ้นมา เอาให้พวกเขาก่อนที่จะพูดต่อว่า

 

“พี่สาว นี้หินฟื้นฟู 50 อัน หากหมดแล้วก็มาขอเบิกกับผมได้”

ทั้งสองคนที่ได้หินฟื้นฟูไปเหมือนจะดีใจมาก หินเหล่านี้เป็นของขวัญล้ําค่าหมู่บ้านจะแจกจ่ายก้อนหินบางส่วน พวกเขาได้รับคนละ 5 ก้อนเท่านั้น

หินพวกนี้จะสามารถช่วยชีวิตคนได้หลายคนการที่พวกเขาได้หินฟื้นฟูมา 50 ก้อนนั้นทําให้พวกเขาดีใจจริงๆ

 

แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเรียวจะมอบหินฟื้นฟูให้กับคุชินะ 50 ก้อนแถมยังเบิกเพิ่มได้อีก

มินาโตะไม่ว่าอะไร การให้หินฟื้นฟูกับเธอก็เหมือนให้กับเขา

แต่จิไรยะข้องใจสุดๆ

“เจ้าเด็กเวร คุชินะไม่ได้ไปที่สนามรบสักหน่อย ทําไมเธอถึงได้หินฟื้นฟูเยอะขนาดนั้น? เธอให้เซียนที่ใช้ชีวิตใกล้ความเป็นความตายแค่ 25 ก้อนเนี้ยนะ ชั้นสามารถทําหินพวกนั้นเองก็ได้เ”

เรียวไม่สนใจจิไรยะ ก่อนที่เขาจะขอตัวกลับไปยังตระกูลของเขาเพื่อตรวจสอบพวกเขา