ด้วยความที่ชาร์ล็อตนั่งตักผม กลิ่นกายและเส้นผมของเธอลอยแตะจมูก เล่นเอาผมรู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำ อีแบบนี้จะมีสมาธิกับการ์ตูนได้ไงฟะ

“ตื่นเต้นจังเลยนะคะ”

ชาร์ล็อตเองก็ประหม่าไม่ต่างกัน เธอพึมพำกับตัวเอง

ไอ้ตอนยื่นข้อเสนอ ผมก็ไม่นึกว่าพอทำจริง มันจะตื่นเต้นยิ่งกว่าที่คิดไว้อีก

“เอ่อ งั้นเรามาเริ่มอ่าน..”

“กรี๊ด”

ขณะผมพลิกหน้ากระดาษพร้อมเริ่มอ่านหนังสือ ชาร์ล็อตส่งเสียงกรีดร้องเบาๆให้ผมได้ ถึงเสียงจะไม่ดัง แต่ก็ทำให้ผมสะดุ้งตกใจ

“เอ่อ คือว่า…”

ปฏิกริยาตอบสนองของชาร์ล็อตในตอนนี้คือ เธอมีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย ท่าทีเขินอาย สบตาผม จากนั้นทำท่าเหมือนจะเอ่ยปากกล่าวบางอย่าง แล้วก็เงียบต่อ แต่ดูเหมือนว่าสุดท้ายเจ้าตัวจะนึกไม่ออกว่าจะทำไงดี สุดท้ายก็เอ่ยปากพลางหลบสายตาผม

“ขอโทษนะจ๊ะ คือว่าพอลมหายใจเธอโดนหู มันสยิว พอจะออกห่างนิดหนึ่งได้มั้ย”

“……”

ชาร์ล็อตตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น ส่วนผมที่ฟังคำพูดของเธอนี่ก็สตันกึกสมองหยุดทำงานชั่วขณะ ความน่ารักแบบธรรมชาติของเธอเล่นงานซะผมไม่ทันตั้งตัวเลย

“เอ่อคือว่า …ตรงหูชั้น…ความรู้สึกมันไวนิดนึง..”

“โทษทีครับ ไม่ต้องอธิบายผมก็พอเข้าใจครับผม ผมไม่ได้อยากทราบรายละเอียดถึงขนาดนั้นครับ”

สงสัยเธอเห็นผมช้อคไม่ตอบกลับ คงกลัวว่าผมจะรู้สึกไม่ดี เธอเลยพยายามอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมทั้งที่ร่างกายยังสั่นเทาและน้ำตาคลอเบ้า

แต่ก็นะ ขนาดสถานการณ์แบบนี้เธอยังมีกะใจอธิบายให้ผมฟังได้ เจ๊แกนี่โคตรจริงจังเลย

“ขอโทษด้วยนะจ๊ะ”

“ไม่หรอกครับ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดคุณชาร์ล็อต ทางผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ต่อไปผมจะระวังครับ”

“ขอบคุณจ๊ะ…”

หลังจากนั้น พวกผมสองคนก็เริ่มอ่านมังงะด้วยกันท่ามกลางบรรยากาศกระอักกระอ่วน แน่นอนว่าเนื้อหามังงะไม่เข้าหัวผมเลยสักนิด

“พวกตัวละครในเรื่องที่มีความรักในสิ่งที่ทำอย่างบริสุทธิ์มันเยี่ยมมากเลยนะจ๊ะ”

ส่วนทางด้านชาร์ล็อตที่ยังนั่งตรงช่วงตักผม

 เธออธิบายเนื้อหาการ์ตูนด้วยน้ำเสียงเปล่งประกายแจ่มใส แต่สิ่งที่ผมมองเห็นตอนนี้คือหน้าด้านข้างของเธอ ไม่ใช่เนื้อหาการ์ตูน

เธออธิบายเพิ่มว่า พระเอกการ์ตูนเรื่องนี้มีความฝันที่อยากทำให้เป็นจริง เขาจะพยายามทำให้ได้เลยสัญญากับนางเอกว่าจะไม่เจอกันจนกว่าจะประสบความสำเร็จ คู่รักคู่นี้น่ารักมาก เพราะสองคนนี้แค่สบตากันก็หน้าแดงง่ายๆทั้งคู่ละ

ถึงผมจะไม่ได้อ่านเนื้อหาการ์ตูน แต่ฟังดูจากที่เธออธิบาย ก็พอจะเดาได้ว่าเด็กผู้หญิงคงจะชอบเรื่องราวคู่รักหวานใสซึ้งๆแบบนี้

ปัญหาคือ ใครล่ะเป็นคนที่เหมาะสมกับความรักเธอ ถ้าในมุมมองผม อากิระที่เป็นที่นิยมในชั้นเรียนก็ดูจะเหมาะสมกับชาร์ล็อตดี

ผมเองแค่โชคดีที่ได้มาเจอเธอ ถ้าถามว่า น้ำหน้าอย่างผมเหมาะสมกับเธอมั้ย ก็บอกได้ว่าไม่

แล้วผมต้องการอะไรกันแน่

เอาตรงๆตอนแรกผมก็เลี่ยงที่จะผูกสัมพันธ์กับเธอแต่แรกอยู่แล้ว แต่กลายเป็นว่าโชคชะตาเล่นตลก เธอกับน้องดันมาเล่นที่ห้องผมได้ทุกวันซะงั้น แถมวันนี้โชคชะตาถึงขั้นกวนส้นทีนให้เธอมานั่งตรงตักผมเลยด้วย

ผมคิดว่าอากิระเล็งเธอเป็นแฟน และในฐานะผมเป็นเพื่อน ผมก็ควรจะหลีกทางให้เขา 

นี่คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ไม่อยากให้เธอเข้ามาคุยกับผมที่ห้องเรียน หากความสัมพันธ์ของเราสองคนแดงขึ้นมาจนเพื่อนร่วมชั้นรับรู้ ผมคาดการณ์ว่าอนาคตเราคงมีเรื่องยุ่งยากรออยู่ข้างหน้า

“ยางิคุง….อาโอยางิคุง…อาโอยางิคุง!”

“….!”

“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ เห็นทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ มีอะไรรึเปล่า”

ผมมัวแต่คิดเรื่องเธอจนไม่รู้ตัว น่าทุเรศจริงที่ทำให้่ชาร์ล็อตต้องมาพะวงกับผม

“ขอโทษด้วยครับ พอดีว่าผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย”

“….”

ชาร์ล็อตฟังคำตอบผมจบ เธอค่อยๆยื่นมือมาแตะหน้าผากผม

“……!”

ทันทีที่สัมผัสมือเย็นๆและนุ่มนิ่มของเธอ แตะหน้าผาก ผมก็เข้าใจได้ทันทีว่าเธอต้องการทำอะไรเล่นเอาอุณหภูมิร่างกายตัวเองร้อนผ่าว

“

“เท่าที่สัมผัสเหมือนจะไม่มีไข้….. ไม่สิ กะแล้วเชียว ตัวเธอร้อนกว่าปกตินิดหน่อย…. และตอนนี้เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆแล้ว สีหน้าเธอแดงก่ำ ตอนนี้เธอเป็นไข้หวัดหน้าร้อนไม่ผิดแน่”

ใจเย็นครับเจ๊

ไอ้ที่ผมร้อนตอนนี้มันไม่ได้มาจากไข้หวัดนะครับ มันมาจากเธอนี่แหละ จู่ๆก็เข้ามาสัมผัสใกล้ชิดผมยิ่งกว่าเดิม ด้วยความอายร่างกายผมมันเลยร้อน

ปัญหาคือ สมองผมอะคิดและอยากจะพูดออกไป แต่ปากมันไม่ทำงาน ได้แค่พะงาบๆขยับอย่างเดียว เสียงไม่ออกเพราะตื่นเต้นเกิน

ขณะที่ผมยังพูดไม่ออก คราวนี้ชาร์ล็อตใช้หน้าผากเธอสัมผัสกับหน้าผากผม

หน้าเธอ…

หน้าเธอใกล้ผมจนเห็นทุกองคาพยพ

เธอคิดจะทำอะไรกัน

“ไม่ผิดแน่ มีไข้จริงด้วย..ยิ่งดูยิ่งเห็นชัดว่าอาการเธอไม่สู้ดี ต่อจากนี้ขอให้ฟังและตอบสิ่งที่ชั้นถามอย่างเดียวพอนะ”

“เอ่อ..อืม..”

ผมกำลังช็อคจนทำตัวไม่ถูก หลุดปากตอบรับโดยไม่รู้ตัว   

**

จบ ch4-8 

หมายเหตุ อยากอ่านไวกว่าใครนิดหนึ่ง คลิกติดตามเพจผู้แปลได้ตรงนี้เลยจ้า  kurakon