เวลานี้ หยางเฉินเจ็บปวดอย่างมาก เขารู้สึกว่าพลังที่สยองขวัญส่วนหนึ่ง เหมือนกำลังฉีกร่างกายของเขาไม่หยุด สติปัญญาค่อยๆ เลือนหาย

ความรู้สึกแบบนี้ เขาคุ้นเคยมากๆ คือความรู้สึกแบบนั้นหลังจากกินยาสมบูรณ์แบบ

แต่ว่า ยาสมบูรณ์แบบในร่างกายของเขา ไม่ใช่ถูกเขาดูดซึมหมดแล้วเหรอ?

ทำไม เขายังเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้อีก?

“ไอ้หนุ่ม บนตัวนายเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

อู่หยู่หลานสอบถามเสียงดุ

หยางเฉินเงยหน้าทันใด ในดวงตาที่โหดร้ายคู่นั้น แดงเลือดแถบหนึ่ง

อู่หยู่หลานมีภาพลวงตาบางอย่าง ตนเองไม่ได้ถูกมนุษย์จ้องเอาไว้ แต่ว่าถูกปีศาจร้ายที่มาจากนรกตนหนึ่งจ้องอยู่ อดสั่นไปทั่วทั้งตัวไม่ได้

“ฆ่า!”

ในลำคอลึกของหยางเฉิน ส่งเสียงแหบแห้งออกมาฉับพลัน

หลังจากคำนี้จบลง เขาหายตัวไปจากที่เดิมแล้ว

“ไม่ได้การ! ถอย!”

ชั่วขณะหนึ่งอู่หยู่หลานสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ เหยียบเท้าลงบนพื้นดินอย่างแรง ร่างกายเหมือนกับสปริง ดีดเด้งไปทางด้านหลัง

“ตึง!”

ชั่วขณะที่เธอเพิ่งถอยหลังไปสองก้าว ลักษณะพลังอันน่าสะพรึงกลัวส่วนหนึ่งโหมกระหน่ำไปทางเธอ ตามมาด้วย หยางเฉินปล่อยหมัดหนึ่งตรงหน้าอกของเธอ

อู่หยู่หลานรู้สึกเพียงว่าภายในลำคอลึกหวานขึ้นฉับพลัน ร่างกายทะยานขึ้นท้องฟ้าด้านหลังแล้วกลิ้งหมุนตกพื้น

“ตึง!”

ชั่วขณะที่เธอเพิ่งร่วงลงพื้น การโจมตีของหยางเฉินก็มาเยือนอีกระดับ

“เฮือก!”

ครั้งนี้ อู่หยู่หลานไม่มีทางรับไหว พ่นเลือดออกมา ร่างกายเหมือนว่าวที่สายขาด หลังกระเด็นไปหลายสิบเมตร ก็ชนบนยอดเขาลูกหนึ่งอย่างแรงอีกที

“สารเลว!”

อู่หยู่หลานดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น เช็ดรอยเลือดที่มุมปากแล้ว มองทางหยางเฉินที่อยู่ห่างหลายสิบเมตร กัดฟันไว้แน่น

เดิมเธอมาเพื่อฆ่าหยางเฉิน กลับนึกไม่ถึงว่า ตอนที่เธอใกล้จะล้างแค้นได้สมใจ หยางเฉินกลับเหมือนเป็นอีกคนหนึ่งกะทันหัน กำลังสู้รบโหดร้ายไร้ที่เปรียบ

“เป็นคุณที่บังคับผมเอง!”

ดวงตาแดงเหมือนเลือดของหยางเฉินมองทางอู่หยู่หลาน ตะโกนเสียงต่ำด้วยสีหน้าดุร้ายอย่างยิ่ง

ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวเขาแกร่งขึ้นในขณะนั้น คล้ายกับว่าอยู่ปลายขอบของแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม จะทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ได้ทุกเมื่อ

อู่หยู่หลานสีหน้าซีดเผือดครู่หนึ่ง เธอเพิ่งทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้ไม่นาน อยากจะทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ บางทีชาตินี้คงทำไม่ได้

ปัจจุบันนี้ หยางเฉินที่อายุเพียงยี่สิบแปดปี เหมือนใกล้จะทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่แล้ว

ความไม่ยินยอมอันดุเดือด เพิ่มขึ้นในใจเธอ

“คนสารเลว! นายฆ่าเหยียนเอ๋อร์ของฉัน ฉันจำเป็นต้องฆ่านาย เพื่อแก้แค้นอย่างสาสมให้เขา!”

อู่หยู่หลานตาแดงก่ำตวาดอย่างโมโห ลักษณะพลังบนตัวก็เพิ่มสูงมากในชั่วพริบตาเดียว แอบดูมีลักษณะพลังที่แข่งขันกับหยางเฉินได้

“ฆ่า!”

หยางเฉินตะโกนเสียงดัง และพุ่งไปทางอู่หยู่หลาน

“ตึงๆๆ!”

ผู้แข็งแกร่งที่เข้าใกล้แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามสองคน ชั่วขณะนั้นเข้าสู่ในศึกใหญ่อันโหดเหี้ยมแล้ว

เห็นเพียงพื้นภูเขาใต้เท้าของสองคน แตกละเอียดไม่หยุด เหมือนอยากถล่มภูเขาทั้งลูกทิ้งให้หมดเลย

กลิ่นอายวิถีบู๊ของหยางเฉินบ้าระห่ำที่สุด ความรู้สึกกระหายเลือดที่รุนแรง ทำให้เขามีความรู้สึกอยากจะฉีกสรรพสิ่งบนโลกออกเป็นชิ้นๆ

สำหรับอู่หยู่หลานตรงหน้า เขาอยากจะฉีกเป็นชิ้นแล้ว

อู่หยู่หลานระเบิดสภาพแกร่งสุดออกมาเช่นกัน มือทั้งสองข้างโจมตีต่อหยางเฉินอย่างบ้าคลั่ง แต่ละครั้งที่โจมตี ล้วนเหมือนพลังที่ดูดมาจากธรรมชาติ อยากเอามากดทับหยางเฉิน

แต่ว่าหยางเฉินแกร่งเหลือเกิน ความสามารถในเวลานี้ แม้กระทั่งเกินกว่าเธอไปแล้ว เธอทำได้เพียงฝืนทนสู้สักรอบ

“ตึง!”

การโจมตีหนักอึ้งร่วงลงอีกที ตีเข้าหน้าอกของอู่หยู่หลานโดยตรง ตามมาด้วยเสียงกระดูกหักละเอียดทีหนึ่งดังขึ้น ร่างกายของอู่หยู่หลานราวกับว่าวที่สายขาด หลังลอยออกไปไกลสิบกว่าเมตร ร่วงลงบนพื้นอย่างแรง

“ฆ่า!”

หยางเฉินตะโกนทีหนึ่ง ชั่วขณะนั้นปรากฏตัวด้านหน้าของอู่หยู่หลาน ก่อนจะเตะลอยออกไป

“ปัง!”

ร่างกายของอู่หยู่หลานโดนโจมตีจนลอยอีกครั้ง

ครั้งนี้ อู่หยู่หลานล้มจนลุกไม่ขึ้นในที่สุด กลิ่นอายวิถีบู๊บนตัว ลดลงไปราวกับกระแสน้ำ

เห็นได้ชัดว่า เธอสูญเสียพลังสู้รบลงโดยสิ้นเชิง แม้แต่รากฐานวิถีบู๊ ก็ได้รับความเสียหายร้ายแรงอย่างมาก

“ฆ่าๆๆ!”

หยางเฉินตะโกนติดต่อกัน ราวกับสัตว์ป่าที่เข้าสู่สภาพดุร้าย พุ่งไปด้านหน้าของอู่หยู่หลานอีกครั้งแล้วโจมตีลงไปครั้งหนึ่ง

อู่หยู่หลานกัดฟันไว้แน่น จ้องหยางเฉินแบบดวงตาไม่กะพริบ เหมือนอยากจำจดใบหน้าของหยางเฉินไว้ในใจให้แม่นยำ ต่อให้เธอเป็นผีไปแล้ว ก็จะไม่ปล่อยหยางเฉินไป

“ปัง!”

ตามองเห็นเท้าของหยางเฉินจะร่วงลงบนศีรษะของอู่หยู่หลาน ในเวลานี้เอง หยางเฉินฟื้นสติสัมปชัญญะคืนมานิดๆ ฝืนบังคับเปลี่ยนตำแหน่งของเท้า

ตามมาด้วยเสียงดังสนั่นทีหนึ่ง เท้าของหยางเฉินเฉียดหน้าของอู่หยู่หลาน ร่วลงพื้นอย่างหนักอึ้ง

ภูเขาทั้งลูกเหมือนกำลังสั่นสะเทือน สั่นจนอู่หยู่หลานหูอื้อครู่หนึ่ง

“ไปให้พ้น!”

หยางเฉินตวาดใส่ทีหนึ่ง อารมณ์บนใบหน้าดุร้ายที่สุด

ความรู้สึกกระหายเลือดภายในร่างกาย คล้ายกำลังบังคับให้เขาฆ่าอู่หยู่หลาน แต่เขารู้ดีว่า เวลานี้ถ้าเกิดฆ่าอู่หยู่หลานแล้ว เขาก็ต้องเข้าสู่สภาพบ้าระห่ำถึงที่สุดจริงๆ

ชาตินี้ ล้วนไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีสติ

อู่หยู่หลานก็ตกตะลึงเช่นกัน เดิมทีเธอคิดว่าตนเองต้องตายแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าหยางเฉินไม่ได้ฆ่าเธอ ยังให้เธอไปอีกด้วย

“อ๊าก!”

ทันใดนั้นหยางเฉินเงยหน้าร้องคำราม ในเสียงคำรามนี้ เต็มไปด้วยความเศร้าวังเวงไร้ขอบเขต

อู่หยู่หลานพยายามดิ้นรนปีนขึ้นมา มองหยางเฉินด้วยท่าทางเคียดแค้นแวบหนึ่ง กัดฟันแน่นบอกว่า “ต้องมีสักวัน ฉันจะฆ่านายด้วยตัวเอง!”

พูดจบ เธอเดินขากะเผลกออกไป

“ฆ่า!”

แต่ในเวลานี้เอง แรงอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัวล็อกเธอเอาไว้ ฆ่าเข้าไปทางเธอโดยตรงแล้ว

ชั่วขณะนั้นอู่หยู่หลานสีหน้าเปลี่ยนมาก “นายฆ่าฉันไม่ได้!”

ครั้งนี้ อู่หยู่หลานหวาดกลัวจริงๆ เธอสัมผัสได้ว่าหยางเฉินอยากฆ่าเธอจริง

ในใจของเธอ มีความรู้สึกเสียใจทีหลังเป็นครั้งแรก

ปัจจุบันนี้ เธอเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว โลกอันกว้างใหญ่แห่งนี้ มีศัตรูน้อยมาก

สามารถพูดได้ว่า ด้วยความสามารถในตอนนี้ของเธอ ไม่มีของอะไรที่เธอเอามาไม่ได้

ถ้าหากตายแล้ว ก็ไม่มีอะไรจริงๆ

“หยางเฉิน อย่าฆ่าฉัน!”

เธอทำหน้าหมดหวัง หลับตาสนิท ร้องตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“ตูม!”

เสียงกระแทกที่ทุ้มต่ำดังขึ้น

แต่ทว่าอู่หยู่หลานรออยู่ตั้งนาน ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บใดๆ

เธอค่อยๆ ลืมตาทั้งสองขึ้น มองเห็นดวงตาหยางเฉินแดงก่ำ ทุบหมัดลงพื้นอย่างแรง

แต่หมัดของหยางเฉิน กับระยะห่างจากศีรษะของเธอ มีเพียงความห่างไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้นเอง

แค่คิดก็รู้ว่าหมัดเมื่อสักครู่นี้ของหยางเฉิน ถ้าต่อยลงบนศีรษะของเธอ คงถึงแก่ความตายในชั่วพริบตา

ลักษณะพลังที่โหดร้าย กระจายออกมาจากบนตัวของหยางเฉิน

เขาในเวลานี้ เหมือนปีศาจร้ายที่มาจากนรกขุมต่ำสุดตนหนึ่งเสียจริง ทำเอาอู่หยู่หลานตกใจตัวสั่นเทาไปหมด

“ไปให้พ้น! รีบไสหัวกลับไปที่ราชวงศ์อู่!”

หยางเฉินร้องคำรามเสียงต่ำ “ถ้าคุณกล้ามาหาเรื่องผมอีก ผมจะไม่ปล่อยคุณไปเด็ดขาด!”

“ได้ ฉันจะไสหัวไป! ฉันจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”

อู่หยู่หลานรีบวิ่งออกไปทันที

เวลานี้ เธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่อยากเอาชีวิตรอด

ในที่สุดอู่หยู่หลานก็จากไปแล้ว แต่ว่าหยางเฉินกลับไม่ได้ดีขึ้นสักนิด ความรู้สึกบ้าคลั่งภายในร่างกาย กัดเซาะร่างกายของเขาอย่างคลุ้มคลั่ง เหมือนอยากลบเลือนความทรงจำของเขา ทำให้เขากลายเป็นเครื่องจักรที่ได้แต่ฆ่าคน

เขาตั้งใจแบกรับทุกอย่างนี้ไว้ พยายามกดความรู้สึกบ้าคลั่งภายในร่างกายลงไป

ตอนที่เขายังไม่ก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ ตอนเข้าสู่สภาพบ้าคลั่ง ก็ควบคุมยากมากเลย นับภาษาอะไรกับตอนนี้ เขาก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว