ไม่เพียงกษัตริย์เย่ที่ตกใจเท่านั้น เย่หลินก็ตกใจเช่นกัน เขารู้ว่าหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก แต่เขาคิดว่าหยางเฉินที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง ถึงแม้เขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็สามารถระเบิดพลังความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม และอย่างมากที่สุดก็สามารถระเบิดพลังเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่

แต่ตอนนี้ จากพลังฝ่ามือของหยางเฉิน เขารู้สึกถึงพลังความแข็งแกร่งที่เกินกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ และมีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเท่านั้นที่มีพลังเช่นนี้

“นี่…….นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

เย่หลินกำลังจะเป็นบ้า พลังของหยางเฉินเกินความคาดหมายของเขาอย่างสมบูรณ์

เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า และหยุดนิ่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว ซึ่งเป็นแดนที่เขาเวลาการฝึกฝนยาวนานที่สุด นับตั้งแต่บูโดของเขาเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์

กล่าวได้ว่าเขาอยู่ห่างจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น และบางทีวินาทีถัดมาเขาอาจจะทะลวง

แต่มันไม่มีสิ่งที่เรียกว่ากึ่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก หากมีเขาเชื่อว่าตนเองเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว

เย่หลินที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ตอนนี้เขาถูกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสองโจมตี และรู้สึกถึงภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่

“แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า?”

หลังจากโจมตีเย่หลินแล้ว ทำให้หยางเฉินรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเย่หลิน แล้วความเหยียดหยามก็ประกายขึ้นในแววตาของเขา

“ฮึ่ม! แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าอย่างผม นั้นไม่ใช่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสองอย่างคุณจะมีคุณสมบัติมาทำให้ผมสั่นคลอนได้” เย่หลินพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา

ทันใดนั้น พลังที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา แน่นอนว่าตอนนี้เขานั้นมีความจริงจังมาก

หยางเฉินไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย ความมุ่งมั่งต่อสู้ปรากฏอยู่ในแววตาของเขา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เย่หลินและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณสามารถช่วยเขาได้ชั่วคราว แล้วคิดว่าจะสามารถช่วยเขาได้ตลอดชีวิตหรือ?”

“เว้นเสียแต่ทุกครั้งที่ผมโจมตี แล้วคุณได้เปรียบกว่า หรือแม้แต่สามารถกดดันผมได้ มิเช่นนั้น เมื่อผมหาโอกาสที่จะฆ่าเขาได้ ก็จะสามารถจัดการเขาได้อย่างง่ายดาย”

เย่หลินเข้าใจทันที คำว่าเขาที่หยางเฉินกำลังกล่าวถึงก็คือกษัตริย์เย่

คำพูดของหยางเฉิน สร้างความกดดันให้กษัตริย์เย่เป็นอย่างมาก เขาถอยหลังสองสามก้าวตามสัญชาตญาณ เพราะกลัวว่าหยางเฉินจะโจมตีเขา

“อย่าขยับ!”

ทันใดนั้นสีหน้าของเย่หลินเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก เกือบจะเหมือนการตอบสนองแบบอัตโนมัติ แล้วมายืนขวางอยู่ข้างหน้ากษัตริย์เย่

เขารู้อย่างชัดเจนว่าถ้าหยางเฉินมีโอกาส กษัตริย์เย่จะถูกสังหารทันที แม้กระทั่งขณะที่กษัตริย์เย่กำลังหลบเลี่ยง หยางเฉินอาจจะพบโอกาส

หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าหยอกล้อว่า “คุณคิดจะปกป้องคนไร้ประโยชน์คนนี้ในขณะที่ต่อสู้กับผมหรือ?”

หลังจากกล่าวจบ เขามองไปที่กษัตริย์เย่อีกครั้งและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อสักครู่คุณคิดจะร่วมมือกับพ่อของคุณฆ่าผมไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนนี้คุณถึงได้กลายเป็นภาระของพ่อของคุณล่ะ?”

กษัตริย์เย่รู้สึกโกรธทันที “หยางเฉิน คุณมันรนหาความตาย!”

“คุณต้องได้รับการปกป้องคุ้มครองจากพ่อของคุณจึงจะมีชีวิตอยู่รอด แล้วกล้าดีอย่างไรมาข่มขู่ผม คุณดื่มด่ำกับช่วงเวลาสุดท้ายที่ถูกพ่อปกป้องคุ้มครองเถอะ!”

หลังจากหยางเฉินกล่าวจบ สายตาของเขาเยือกเย็นลงทันที และใช้เทคนิคการหายใจขั้นห้าในคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานทันที และทันใดนั้นพลังบูโดก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

ขณะนี้ สำหรับเย่หลินแล้ว หยางเฉินไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง แต่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าอย่างแท้จริง

“ฆ่า!”

หยางเฉินขยับเท้า แล้วหายตัวไปทันที

ถึงแม้ว่าเย่หลินจะกังวลว่ากษัตริย์เย่จะถูกฆ่าตาย แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถเพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่กษัตริย์เย่ได้ มิฉะนั้นแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าหยางเฉิน แต่เขาก็จะถูกหยางเฉินฆ่าตาย

เมื่อเขาตายไปแล้ว เขารู้อย่างชัดเจนว่าราชวงศ์เย่จะต้องเผชิญกับภัยพิบัติอย่างไร

“ปัง ๆ ๆ!”

ทั้งสองคนต่อสู้กันทันที และการโจมตีที่น่าสะพรึงนั้น ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

เดิมทีหลงจิ้น กษัตริย์ซ่านกวนและคนอื่น ๆ ที่ต้องการจะช่วยหยางเฉิน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะเข้าไปแทรกแซง ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงหลบซ่อนตัวอยู่ในระยะไกลเท่านั้น และเฝ้ามองการต่อสู้ระหว่างหยางเฉินและเย่หลิน รวมทั้งการต่อสู้ระหว่างหลิวเหล่าก้วยกับสองพี่น้องตระกูลซ่ง

ขณะที่หยางเฉินกำลังต่อสู้กับเย่หลินอย่างสุดกำลัง ซ่งจั่วและซ่งโหย่วที่สองพี่น้องที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งก็ระเบิดพลังออกมาอย่างเต็มที่

แม้ว่าคนหนึ่งจะมีพลังความแข็งแกร่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง และอีกคนมีพลังความแข็งแกร่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม แต่เมื่อสองพี่น้องร่วมมือกัน สามารถระเบิดความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่

สิ่งนี้ทำให้หลิวเหล่าก้วยรู้สึกตกใจ เพราะพลังความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเท่านั้น และตอนนี้เขารู้สึกว่าสองพี่น้องตระกูลซ่งนั้นเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่หลวง

พลังความแข็งแกร่งที่สองพี่น้องระเบิดออกมานั้นเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ และแม้กระทั่งใกล้เคียงกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

และหลิวเหล่าก้วยเพิ่งปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเมื่อไม่นาน ตอนนี้ฐานบูโดของเขานั้นยังไม่มั่นคง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสองพี่น้องที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

“ไอ้สารเลว!”

สองพี่น้องร่วมมือกันโจมตีจนทำให้หลิวเหล่าก้วยถอยไปข้างหลังอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าเขานั้นมีความแข็งแกร่งกว่า แต่ตอนนี้เขากลับถูกสองพี่น้องปราบ

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก คราวนี้การที่เขานั้นร่วมมือกับราชวงศ์เย่นั้นเพื่อพุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน

แต่ตอนนี้ เขายังไม่ได้แตะต้องหยางเฉินแม้แต่ปลายเล็บของ ก็ถูกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สองคนปราบ

เย่หลินรับรู้ได้ถึงสถานการณ์ของหลิวเหล่าก้วย และออกคำสั่งทันทีโดยไม่ลังเลว่า “กษัตริย์เย่ ไปช่วยหลิวเหล่าก้วย!”

“ครับ พ่อ!” กษัตริย์เย่ตอบอย่างรวดเร็ว

ฝั่งหยางเฉิน เขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล และต้องการจากไป

สำหรับเย่หลินแล้ว การมีกษัตริย์เย่อยู่ข้างกาย ไม่เพียงไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ แต่จะกลายเป็นภาระให้เขา เป็นการดีกว่าถ้าให้กษัตริย์เย่ไปช่วยหลิวเหล่าก้วย กลับกันมันยังสามารถเบี่ยงเบนความสนใจของสองพี่น้องของตระกูลซ่งได้อีกด้วย

ต้องยอมรับว่าเย่หลินนั้นเข้าใจสถานการณ์โดยรวม และทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา การให้กษัตริย์เย่ไปช่วยหลิวเหล่าก้วยนั้นเป็นกลยุทธ์เหมาะสมที่สุด

“หลิวเหล่าก้วย ผมจะเป็นคนรับมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นสองเอง!”

กษัตริย์เย่คำราม และพุ่งเข้าไปหาซ่งโหย่วทันที

“ไม่เจียมตัว!”

ซ่งโหย่วพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา เจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา และเขาไม่ได้หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย ปล่อยพลังออกมาทันที

“ปัง!”

เสียงดังลั่น ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจ เมื่อสักครู่กษัตริย์เย่ที่มีความมุ่งมั่งต่อสู้ ถูกหมัดของซ่งโย่ว และกระเด็นออกไป

กษัตริย์เย่พ่นเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกายของเขากระเด็นออกไปราวกับว่าวที่เชือดขาด

ขณะนี้ สมองของเขาว่างเปล่า “ทำไม? ทำไม? ทำไม?”

เขาไม่เข้าใจจริง ๆ เดิมทีตนเองเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูงของราชวงศ์เย่ และตอนนี้เขาได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว เขาควรจะมีพลังที่แข็งแกร่งไม่ใช่หรือ?

แต่ทำไม เขาแข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว ไม่เพียงแค่เขากลายเป็นภาระของเย่หลิน แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่งที่หยางเฉินพามาได้ และถูกอีกฝ่ายโจมตีจนกระเด็นออกไปไกล?

ขณะนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก จนกระทั่งร่างกายของเขาตกลงบนพื้น และความเจ็บปวดทำให้เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

ซ่งโหย่วที่ปล่อยพลังหมัดจนทำให้เขากระเด็นออกไป ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย หลงจากจัดการเขาด้วยหมัดเดียว เขาก็กลับไปร่วมมือกับซ่งจั่วเพื่อโจมตีหลิวเหล่าก้วยอย่างรุนแรงต่อไป

“ฐานบูโดของผมถูกทำลายแล้ว!”

ขณะที่กษัตริย์เย่กำลังเตรียมตัวลุกขึ้น ทันใดนั้นเขาก็พบว่าร่างกายของเขานั้นไม่มีพลังบูโดแม้แต่น้อย ทำให้สีหน้าของเขาแย่มาก

สำหรับผู้ฝึกบูโดแล้ว ไม่มีอะไรจะสิ้นหวังไปกว่าฐานบูโดถูกทำลาย

ยิ่งไปกว่านั้น กษัตริย์เย่ยังเป็นผู้นำราชวงศ์ และเพิ่งทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์เมื่อไม่นานมานี้ และเขาวางแผนที่จะให้ชื่อของตนเองจารึกอยู่ในประวัติศาสตร์ของเมืองจิ่วโจว

แต่ตอนนี้ ฐานบูโดของเขาถูกทำลายแล้ว และเกรงว่าแม้แต่คนธรรมดาทั่วไปก็สามารถจะฆ่าเขาได้ทันที