คำพูดของหลิวเหล่าก้วย ทำให้ทุกคนตกตะลึง กษัตริย์เย่ถูกเขาฆ่าตายจริง ๆ

หยางเฉินจำได้ทันที หลิวเหล่าก้วยนั้นมาจากเมืองเหมียว และเมืองเหมียวนั้นเป็นสถานที่บูโดซ่อนเร้นและมีวิชาพิษกู่

สำหรับหลิวเหล่าก้วยแล้ว เขาเป็นปรมาจารย์วิชาพิษกู่ เมื่อก่อนตอนที่หยางเฉินต่อสู้กับเขา เขาก็เคยใช้วิชาพิษกู่ที่ทรงพลัง

หยางเฉินเคยเห็นด้วยตาตนเอง หลิวเหล่าก้วยใช้วิชาพิษกู่ฆ่าคน ถ้าจะอธิบายว่าเขานั้นฆ่าคนโดยไม่เห็นร่องรอยมันก็ไม่เกินจริง

“หลิวเหล่าก้วย!”

ใบหน้าของเย่หลินเต็มไปด้วยความดุดัน และคำรามเสียงต่ำ

กษัตริย์เย่เป็นลูกชายของเขา และเป็นลูกชายที่เก่งที่สุด มิเช่นนั้นเขาคงจะไม่มอบตำแหน่งฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ให้กษัตริย์เย่ตั้งแต่หลายสิบปีก่อน

และกษัตริย์เย่ก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง ตอนนี้กษัตริย์เย่ได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว พรสวรรค์ด้านบูโดดังกล่าว สำหรับเมืองจิ่วโจวแล้ว เป็นการดำรงอยู่ระดับสูง

ขอเพียงวันนี้พวกเขาสามารถล่อตี้ชุนออกมาได้ และควบคุมตี้ชุนเอาไว้ ราชวงศ์เย่ก็จะกลายเป็นตระกูลชั้นสูงที่สามารถแข่งขันกับราชวงศ์โบราณได้

แต่ตอนนี้ ลูกชายที่เก่งที่สุด ซึ่งเป็นฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ได้เสียชีวิตไปแล้ว สิ่งสำคัญคือกษัตริย์เย่ถูกพันธมิตรของตนเองฆ่าตาย ซึ่งเป็นการเยาะเย้ยอย่างใหญ่หลวง

“เย่หลิน ถึงแม้เป้าหมายของคุณกับผมจะไม่เหมือนกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเราเหมือนกันคือต้องการฆ่าหยางเฉิน”

“คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้หยางเฉินแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือผมก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เมื่อเขาชนะคุณและผม มันจะเป็นวันตายของคุณและผม เมื่อถึงเวลานั้น ราชวงศ์เย่ของคุณก็จะถูกทำลายล้างเช่นกัน”

“ผมเป็นปรมาจารย์ด้านวิชาพิษกู่ ขอเพียงได้รับเลือดของผู้แข็งแกร่งกว่านี้ได้ ก็จะสามารถปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งของผมได้ในระยะเวลาอันสั้น”

“บูโดของลูกชายคุณถูกทำลายไปแล้ว สำหรับเขาแล้ว การมีชีวิตอยู่มันเป็นความเจ็บปวด ผมแค่ทำให้เขาตายอย่างมีความสุขเท่านั้น แล้วยังสามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งของผมอีกด้วย”

“คุณต้องเข้าใจว่าเมื่อผมแข็งแกร่งขึ้น ผมก็จะสามารถฆ่าหยางเฉินได้อย่างราบรื่น และเมื่อถึงเวลานั้นผู้ที่ได้รับประโยชน์ก็คือราชวงศ์เย่”

ดวงตาสีแดงคู่นั้นของหลิวเหล่าก้วยจ้องมองเย่หลินและกล่าว

สีหน้าของเย่หลินเต็มไปด้วยความโกรธ และแทบอยากจะฉีกหลิวเหล่าก้วยออกเป็นชิ้น ๆ แต่เขารู้ว่าสิ่งที่หลิวเหล่าก้วยกล่าวนั้นเป็นความจริง ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงทำให้พลังความแข็งแกร่งของหยางเฉินพุ่งสูงขึ้นมาก ตอนนี้แม้แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้หยางเฉิน

เรื่องของวันนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับราชวงศ์เย่ มันคือการต่อสู้เพื่ออนาคตของราชวงศ์เย่ และตอนนี้เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดของราชวงศ์เย่ เมื่อเขาพ่ายแพ้ให้แก่หยางเฉินแล้ว หยางเฉินจะไม่ปล่อยราชวงศ์เย่ไปอย่างแน่นอน

ถึงแม้มันจะเป็นความจริง แต่เรื่องที่หลิวเหล่าก้วยฆ่าลูกชายของตนเองนั้น ได้สร้างความแค้นระหว่างพวกเขาไว้แล้ว

“นี่คือยาศักดิ์สิทธิ์ของเมืองเหมียว ถือเป็นการชดเชยสำหรับการเรื่องที่ผมใช้เลือดของลูกชายคุณ”

หลิวเหล่าก้วยโยนขวดสีขาวให้เย่หลิน

เย่หลินรับขวดยา แต่ยังคงไม่สามารถระงับความโกรธที่อยู่ในใจได้ แต่เขาก็เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดบัญชีแค้นกับหลิวเหล่าก้วย

“ตกลง ผมจะปล่อยวางความแค้นที่คุณฆ่าลูกชายของผมไว้ชั่วคราวก่อน!”

เย่หลินกัดฟันด้วยความแค้นและกล่าว

“ฮ่าฮ่า ดี! ขอให้พวกเราร่วมมือกันอย่างมีความสุข!” หลิวเหล่าก้วยกล่าวพร้อมหัวเราะเสียงดัง

ขณะนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาแดงก่ำ พลังบูโดบนร่างกายของเขารุนแรงเช่นกัน พลังบูโดที่อยู่เหนือแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าแผ่ซ่านออกจากร่างกายของเขา ราวกับจะปราบทั่วเมืองเยี่ยนตู

ดวงตาของหยางเฉินเคร่งขรึมขึ้น การที่เขาทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้คราวนี้ยังเป็นครั้งแรกที่เขาฝึกฝนเทคนิคการหายใจขั้นหกของ คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน ถึงแม้เขาจะประสบความสำเร็จ แต่อย่างไรเสียเขาก็เพิ่งเริ่มฝึกฝน

ตอนนี้เขาใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกในการระเบิดความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

และพลังบนร่างกายของหลิวเหล่าก้วยนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก เขาน่าจะไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว แล้วตอนนี้ยังมีเย่หลินที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

สำหรับหยางเฉินแล้ว เป็นความกดดันอย่างใหญ่หลวง และถ้าเขาต้องการเอาชนะสองคนนี้ด้วยตนเอง แทบไม่มีความหวังเลย

และตอนนี้ ซ่งจั่วและซ่งโหย่วสองพี่น้องได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงแม้พวกเขาจะยังมีกำลังที่จะต่อสู้ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่หลินอย่างแน่นอน

หากต้องการเอาชนะหลิวเหล่าก้วยและเย่หลิน ต้องอาศัยเขาเท่านั้น

“เย่หลิน คุณทนต่อความอัปยศอดสูเช่นนี้ได้หรือ? หลิวเหล่าก้วยฆ่าลูกชายของคุณ คุณไม่ไปแก้แค้นเขา แต่กลับต้องการฆ่าผม คุณไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเหรอ?”

หยางเฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เย่หลินไม่ได้เปิดเผยเจตนาฆ่าของตนเองต่อหยางเฉิน ดวงตาสีแดงก่ำของเขาจ้องไปที่หยางเฉินและกล่าวว่า “เรื่องทั้งหมดล้วนเป็นเพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ตี้ชุนก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว และถูกราชวงศ์เย่ควบคุมแล้ว”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ กษัตริย์เย่จะตายได้อย่างไร? ดังนั้น ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะคุณ หยางเฉิน คุณจะต้องชดใช้อย่างสาสมแน่นอน และหลังจากผมฆ่าคุณแล้ว ผม จะฆ่าทุกคนที่มีความเกี่ยวข้องกับคุณ ผมสาบาน!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หลินแล้ว เจตนาฆ่าในดวงตาของหยางเฉินรุนแรงขึ้น หลังจากรู้ว่ากษัตริย์เย่ถูกหลิวเหล่าก้วยฆ่าตาย ทำให้เขารู้สึกดีใจมาก แต่ไม่คิดว่าเย่หลินจะโยนความผิดทั้งหมดมาให้เขา

ไม่เพียงเท่านั้น ยังร่วมมือกับคนที่ฆ่าลูกชายมาจัดการตนเองอีกด้วย

“หยางเฉิน วันนี้คุณต้องตายแน่นอน! ผมจะใช้เลือดของคุณเลี้ยงพิษกู่ของผม เมื่อถึงเวลานั้นความแข็งแกร่งของผมก็จะสูงขึ้นอีกระดับ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…….”

หลิวเหล่าก้วยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และขณะที่เขากำลังหัวเราะ พลังบูโดที่น่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

“ฆ่า!”

หลิวเหล่าก้วยตะโกนด้วยความโมโห และปรากฏตัวต่อหน้าหยางเฉินทันที

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”

เย่หลินคำรามเช่นกันและพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน ราวกับว่าต้องการระบายความโกรธแค้นจากการตายของกษัตริย์เย่ไปที่หยางเฉิน

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าหนึ่งคน และผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกหนึ่งคน ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูงอย่างแท้จริง และตอนนี้พวกเขาได้ร่วมมือเพื่อจัดการผู้แข็งแกร่งที่เพิ่งเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม

ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป เกรงว่าจะทำให้ตระกูลซ่อนเร้นเหล่านั้นตกใจ

เมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรง หยางเฉินไม่กล้าประมาท และใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกของคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานอย่างเต็มที่

ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งจะฝึกฝนเทคนิคการหายใจขั้นหก แต่เขาไม่มีเวลาทำความคุ้นเคยใด ๆ แล้ว เขาทำได้เพียงพยายามปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งของตนเองเท่านั้น

และขณะเดียวกัน พลังบูโดที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน

“ออกไป!”

หยางเฉินคำราม พลังของเขานั้นไปอยู่ที่จุดตันเถียน เขาใช้เท้ากระแทกพื้นอย่างรุนแรง แผ่นดินสั่นสะเทือน และทันใดนั้นก็มีลำธารครึ่งเมตรปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา และฝุ่นละอองก็ลอยอยู่รอบตัวเขา

และขณะนี้ หลิวเหล่าก้วยได้พุ่งเข้ามาถึงแล้ว ปล่อยหมัดโจมตีไปที่ศีรษะของหยางเฉิน

สำหรับเย่หลินแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะถูกลำธารที่ปรากฏต่อหน้าหยางเฉินสกัดกั้นเอาไว้ แต่ชั่วพริบตาเดียว เขาก็สามารถทำลายลำธาร และพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สองคนพุ่งเข้ามาโจมตีหยางเฉิน

“ปัง!”

หยางเฉินรู้ว่าตนเองไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหยุดการต่อสู้ด้วยการต่อสู้ และปล่อยหมัดออกไปอย่างแรง ปะทะกับหมัดของหลิวเหล่าก้วยทันที

เขาจะใช้พลังทั้งหมดต่อสู้กับหลิวเหล่าก้วย และไม่สามารถปลีกตัวไปจัดการเย่หลินได้

“หยางเฉิน ตายเสียเถอะ!”

เย่หลินคำรามเสียงดัง และใช้ฝ่ามือโจมตีไปที่ศีรษะของหยางเฉิน