ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ กษัตริย์ซ่านกวนไม่พูดอะไรสักคำ เอาแต่นั่งดูการเถียงกันไปมาระหว่างลูกชายทั้งสามคนและหลานสาวของเขา แต่ความผิดหวังในแววตาของเขาเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ

คนอื่นๆ ในวังก็ตกใจเช่นกัน องค์ชายทั้งสามยังไม่เคยทำให้ขายหน้าในที่สาธารณะแบบนี้ และนี่ยังอยู่ต่อหน้ากษัตริย์ซ่านกวนอีก

เมื่อมองไปที่องค์ชายทั้งสามที่กำลังเถียงกันไปมา ซ่านกวนโหรวพูดขึ้นมาว่า “ลุงทั้งสองได้โปรดสงบสติด้วยค่ะ และขอให้ท่านพ่อใจเย็นด้วยนะคะ!”

“ทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อกี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของฉัน คิดว่ามันดีที่สุดในทุกๆ ด้านเท่านั้น ทุกคนต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง และเป็นเรื่องธรรมดาที่ความคิดแต่ละคนจะต่างกัน ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ด้วย?”

หลังจากพูดจบ เธอมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์และพูดว่า “ท่านปู่ ฉันและลุงทั้งสองได้พูดถึงข้อเสนอที่แตกต่างกัน ท่านได้โปรดตัดสินใจว่าราชวงศ์ซ่านกวนของเราควรไปช่วยคุณหยางจากตระกูลหลี่หรือไม่”

เมื่อมองดูใบหน้าที่จริงจังของซ่านกวนโหรว ในใจกษัตริย์ซ่านกวนพอใจอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา จึงมองไปทางองค์ชายทั้งสามแล้วพูดเบาๆ ว่า “พวกแกเป็นลุง ในเมื่อมุมมองของพวกเจ้ายังไม่เท่าเด็กคนหนึ่ง เป็นเรื่องปกติที่จะมีความเห็นต่างกัน แต่การที่มาทะเลาะกันแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ องค์ชายทั้งสามก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว คุกเข่าลงและพูดว่าว่า “เสด็จพ่อ พวกเราสำนึกผิดแล้วครับ!”

ดูไม่ออกว่าสีหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนโกรธหรือมีความสุข แต่เขาพูดเบา ๆ ว่า “ลุกขึ้นมาก่อนเถอะ!”

“ครับ เสด็จพ่อ!”

องค์ชายทั้งสามจึงได้ลุกขึ้น ความเครียดที่เถียงกันไปมาในเมื่อครู่ก็หายไปในทันที

กษัตริย์ซ่านกวนเหลือบมองทุกคนแล้วพูดว่า “เมื่อครู่ สิ่งที่พวกเขาพูดนั้นมีเหตุผล ตอนนี้ตระกูลหลี่มีเหล่าจู่ที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ซึ่งสำหรับเราแล้ว มันคือปัญหาใหญ่เลยแหละ”

“แต่ว่า ที่โหรวเอ๋อร์พูดก็ถูก ราชวงศ์ของเราก็มีผู้พิทักษ์ ตระกูลหลี่ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอย่างแน่นอน แต่เราไม่สามารถรับประกันได้ว่า ตระกูลหลี่จะอยู่เฉยๆ แบบนี้ตลอดไป”

“ส่วนเรื่องที่จะส่งทหารไปตระกูลหลี่เพื่อช่วยคุณหยางหรือไม่นั้น ฉันไม่แนะนำ”

เมื่อพูดเช่นนี้ สีหน้าของซ่านกวนโหรวซีดลงเล็กน้อย ที่เธอต้องการให้ราชวงศ์ส่งทหารไปยังตระกูลหลี่เพื่อช่วยหยางเฉิน ไม่ใช่เพราะความรักที่เธอมี แต่เธอเห็นถึงพรสวรรค์ด้านบูโดของหยางเฉินมากกว่า

ซ่านกวนจื่อจื้อและซ่านกวนจื่อโม่มีสีหน้าที่พอใจมาก และเหลือบไปมองซ่านกวนโหรวด้วยสายตาที่สะใจ

จู่ๆ กษัตริย์ซ่านกวนมองไปที่ซ่านกวนโหรวแล้วพูดว่า “โหรวเอ๋อร์ ที่ฉันไม่แนะนำให้ส่งทหารไปที่ตระกูลหลี่ ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ไปช่วยคุณหยาง แต่จำเป็นต้องหาวิธีที่ช่วยคุณหยางกลับมายังราชวงศ์ซ่านกวนให้ปลอดภัยมากกว่านี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซ่านกวนโหรวก็ดีใจและรีบถามว่า “ท่านปู่ ท่านหมายความว่า ไปพาขอตัวจากตระกูลหลี่ตรงๆ งั้นเหรอคะ?”

กษัตริย์ซ่านกวนพยักหน้าด้วยความชื่นชมและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “โหรวเอ๋อร์ฉลาดจริงๆ! การไปขอตัวกลับมาตรงๆ แบบนี้ แม้ว่าตระกูลหลี่จะมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าไม่ไว้หน้าราชวงศ์ เว้นแต่ว่าตระกูลหลี่ไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ต่อในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนแล้วจริงๆ ”

ใบหน้าของซ่านกวนโหรวเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความตื่นเต้น

ไม่ว่ายังไง เธอและหยางเฉินถือว่าเป็นเพื่อนกัน และเธอก็รู้ว่าหยางเฉินเป็นคนหนึ่งที่เห็นให้ความสำคัญกับเรื่องความรักและความชอบธรรมอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังไม่สนิทสนมกันมากขนาดนั้น

เธอมั่นใจว่าตราบใดที่ราชวงศ์ซ่านกวนสามารถช่วยหยางเฉินออกมาได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหยางเฉินก็จะยิ่งสนิทมากกว่าเดิมอย่างแน่

ยิ่งกว่านั้น เธอยังรู้ด้วยว่า เมื่อคิดจะสร้างความสัมพันธ์กับคนอย่างหยางเฉินแล้ว ต้องไม่เอาเรื่องของหัวใจเข้ามายุ่งเกี่ยว เธอต้องทุ่มเทสุดกำลังจึงจะได้มิตรภาพดีๆ จากฝ่ายตรงข้ามมา

“ท่านปู่ วิธีที่ปลอดภัยกว่าที่ท่านหมายถึงคืออะไรคะ?” ซ่านกวนโหรวถาม

กษัตริย์ซ่านกวนก็เงียบไปทันที และดูเหมือนใบหน้าของเขาจะมีความลังเลอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อมองดูหน้าของกษัตริย์ซ่านกวน ซ่านกวนโหรวก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนก็มองไปที่ซ่านกวนโหรวและพูดว่า “โหรวเอ๋อร์ เธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อราชวงศ์ซ่านกวนไหม?”

ซ่านกวนโหรวตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็รีบพูดด้วยสีหน้าที่หนักแน่นว่า “ท่านปู่ ถ้าให้ทำเพื่อราชวงศ์ซ่านกวน ต่อให้ต้องตาย ฉันก็ยอมค่ะ!”

“ดีมาก!”

กษัตริย์ซ่านกวนลุกขึ้นยืน พร้อมกับสายตาที่ที่พอใจในตัวของซ่านกวนโหรว

ซ่านกวนจื่อจื้อและซ่านกวนจื่อโม่ที่อยู่ด้านข้าง สีหน้าของทั้งคู่ดูเปลี่ยนไปอย่างมาก กษัตริย์ซ่านกวนเริ่มดีกับซ่านกวนโหรวมากขึ้นเรื่อย ๆ และการที่ทั้งสองจะเอาชนะซ่านกวนโหรวก่อนกษัตริย์ซ่านกวนจะสละราชสมบัตินั้นก็จะยากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

“ท่านปู่ ท่านคิดแผนอะไรไว้ สั่งมาได้เลย ฉันจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน!” ซ่านกวนโหรวพูด

กษัตริย์ซ่านกวนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าวางแผนที่จะให้เจ้าแต่งงานกับตระกูลหลี่!”

“อะไรนะคะ!”

ทันทีที่พูดจบ ซ่านกวนโหรวสับสนมาก และคนอื่นๆ ก็ตะลึงเช่นกัน

เมื่อสักครู่ยังพูดว่าจะส่งทหารไปช่วยหยางเฉินอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?

แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงจะให้ซ่านกวนโหรวแต่งงานกับตระกูลหลี่?

“ท่านปู่ ท่านวางแผนเช่นนี้ แน่นอนว่าท่านต้องมีเหตุผลของท่าน แต่ฉันเพียงอยากรู้ว่าเพราะอะไร?”

ซ่านกวนโหรวถามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยสีแดง

เธอได้รับการแต่งตั้งให้เป็นทายาทองค์ต่อไปของราชวงศ์ซ่านกวน เธอไม่ได้สนใจเกี่ยวกับตำแหน่งฝ่าบาทเลย หากกษัตริย์ซ่านกวนไม่ได้แต่งตั้งให้เธอเป็นทายาทคนต่อไป เธอก็จะไม่คิดจะแย่งตำแหน่งนั้นมา

แต่ว่า ตอนนี้กษัตริย์ซ่านกวนกลับต้องการให้เธอแต่งงานกับตระกูลหลี่ และเธอไม่เข้าใจว่าสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร

ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แต่ทุกคนในราชวงศ์ซ่านกวนต่างก็งง จากที่ทุกคนเข้าใจว่ากษัตริย์ซ่านกวนโปรดปรานซ่านกวนโหรวเป็นอย่างมากและต้องการให้ซ่านกวนโหรวเป็นฝ่าบาทคนต่อไป

ผู้หญิงคนอื่นๆ ในราชวงศ์ซ่านกวน ถูกจับแต่งงานกันโดยไม่ยินยอม แต่ไม่มีใครเคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งซ่านกวนโหรวจะถูกจับแต่งงานเช่นกัน

กษัตริย์ซ่านกวนยังไม่ทันเอ่ยปากพูด ซ่านกวนจื่อโม่ก็หัวเราะเยาะ “ซ่านกวนโหรว คุณเพิ่งพูดเมื่อกี้ว่าแม้ตัวตายก็ยอม แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงไม่พอใจกับแผนการของเสด็จพ่อแล้วล่ะ?”

ซ่านกวนจื่อจื้อก็พูดขึ้นมาว่า “หรือว่า สิ่งที่คุณพูดก่อนหน้านี้ล้วนแต่เป็นคำโกหกเท่านั้น?”

ซ่านกวนโหรวไม่ได้สนใจองค์ชายทั้งสอง สายตาจับจ้องไปที่กษัตริย์ซ่านกวน รอกษัตริย์ซ่านกวนอธิบายให้เธอฟัง

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนก็พูดว่า “ในเมื่อเธอก็รู้ว่าฉันมีเหตุผลของฉันที่ทำแบบนี้ ก็พอแล้ว หลังจากนี้เธอแค่อยู่ในวังและรอแต่งงานก็พอแล้ว”

ตาของซ่านกวนโหรวเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอเต็มใจที่จะสละชีวิตของเธอเพื่อราชวงศ์จริงๆ เนื่องจากนี่คือการจัดการของกษัตริย์ซ่านกวน เธอเลยได้แต่ทำตามคำสั่ง

“ค่ะ ท่านปู่!” ซ่านกวนโหรวตอบตกลง

เมื่อเห็นเธอตอบตกลง ซ่านกวนจื่อโม่และซ่านกวนจื่อจื้อต่างตื่นเต้นกันมาก เมื่อซ่านกวนโหรวแต่งงานแล้ว พวกเขาก็จะเข้าใกล้บัลลังก์มากยิ่งขึ้น

กษัตริย์ซ่านกวนมองไปที่ซ่านกวนจื่อฉินและสั่งว่า “แกพาคนไปที่ตระกูลหลี่และบอกพวกเขาเกี่ยวกับการแต่งงาน จากนั้นบอกพวกเขาว่าหยางเฉินเป็นเพื่อนของราชวงศ์ซ่านกวน จากนั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่ม”

“รับทราบครับ เสด็จพ่อ ผมจะไปตระกูลหลี่เดี๋ยวนี้!” ซ่านกวนจื่อฉินพูด