บทที่ 1658 ย่ำมาบนผิวน้ำ
ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงที่คงเหลืออยู่สองนาย ต่างมีสีหน้าแสดงออกถึงความหนักใจ
พวกเขารู้อยู่ว่าเหล่าจิ่วกับหยางเฉินมีพลังฝีมือสูงมาก แต่ก็ไม่คิดว่า
ทั้งสองจะเก่งกาจถึงขนาดนี้ เหล่าจิ่วเก่งกาจถึงขนาดนี้ก็ว่าใช่ แต่หยางเฉินนี่ กลับเก่งกาจได้ถึงขนาดนี้ ด้วยพลังฝีมือระดับกลางของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด กลับทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับก่อนเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ไม่สามารถโต้ตอบกลับได้เลย
ถึงขนาดโดนซัดแพ้ไปในชั่วพริบตา
ผู้แข็งแกร่งสิบห้านาย เวลานี้เหลืออยู่เพียงสองนาย
เจียงเฉิงจื่อ ที่อยู่บนเรือเล็กอีกลำหนึ่ง
ไม่ได้เข้าร่วมวงด้วย วางท่าทางเหมือนคนว่างสบาย ๆ คว้าเอาคันเบ็ดตกปลามา
นั่งลงกับพื้นเรือ เริ่มหย่อนเบ็ดลงตกปลา
เจียงเฉิงจื่อ หัวเราะเสียงหุ
ๆ พูดว่า “สาวน้อย
เธอมาคอยช่วยข้าช้อนปลาหน่อย！”
หวยหลัน
อึ้งไปนิดหนึ่ง แล้วตั้งสติกลับมา เจียงเฉิงจื่อ
จงใจหาเหตุเพื่อให้หล่อนอยู่บนเรือเล็กนี่ต่อไป
หวยหลัน รีบตอบรับไป “ได้คะ！”
สองผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ที่เหลืออยู่ นายหนึ่งระดับสุดยอดเหนือมนุษย์ขั้นแปด อีกนายหนึ่งระดับแรกเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด
ไม่ว่าจะคนไหน ล้วนแต่ไม่ใช่มดตัวน้อย
ๆ แค่สุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอย่างหล่อนจะเข้าไปสอดแทรกได้
อยู่เฉย ๆ ข้างเจียงเฉิงจื่อ กลับจะปลอดภัยกว่า
“ฆ่ามัน！”
ผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดที่ยืนประจันหน้ากับเหล่าจิ่วนายนั้น ตวาดลั่นขึ้นมาในบัดดล พุ่งตรงใส่เข้ามายังเหล่าจิ่ว
สีหน้าของเหล่าจิ่วก็แสดงอยู่ถึงความหนักใจ
ถึงแม้พลังฝีมือของเขากับคู่ต่อสู้จะทัดเทียมกัน แต่ก็ต้องให้เข้าใจ เป็นถึงผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิง ย่อมต้องไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งชั้นธรรมดาทั่วไปเป็นแน่
จะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามนี้ได้หรือไม่ ยังไม่รู้ได้
ความฮึกเหิมในการศึกเต็มพร้อมบนตัวเขา พาร่างพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้
แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน หยางเฉินก็ขยับตัว พุ่งเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งระดับแรกเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดนายนั้น
“ปึง！”
วินาทีต่อมานั้น
หยางเฉินกับอีกฝ่ายหนึ่งพันตูเข้าด้วยกัน ทั้งสองลงมือพร้อมกัน
พลังอานุภาพดังพายุโหมกระหน่ำ ทำเอาเรือลำน้อยเหวี่ยงสะบัดปัดตีลังกาอย่างบ้าคลั่ง
ดีว่าผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงรู้ดีอยู่ ถ้าไม่สนใจผลสุดท้ายของการต่อสู้ แล้วยอมปล่อยให้เรือลำน้อยนี้ต้องมีอันถูกกระแทกทำลายพัง พวกเขาต่างคนต่างก็ไม่ต้องคิดหวังหลุดพ้นออกจากแม่น้ำหวยเหอนี้ไปได้
บนเรือลำน้อยทั้งสอง ระเบิดศึกอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์
อีกทั้งเป็นศึกการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ถึงขั้นแปด ทั่วทั้งบริเวณแม่น้ำหวยเหอ
ถูกบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัวของพลังบูโดครอบคลุมทั่ว
ที่ทำให้หวยหลัน
ไม่ได้รับการกระทบให้สะเทือนจากด้านที่เหล่าจิ่วกับหยางเฉินกำลังทำศึกกันอยู่แม้แต่น้อย
อัศจรรย์ใจเป็นอย่างมากคือ เรือลำน้อย ๆ ของเจียงเฉิงจื่อ กลับปลอดภัยจอดลอยนิ่งสบายอยู่กลางแม่น้ำ
“เก็บปลาด้วย！”
เจียงเฉิงจื่อ จู่
ๆ ตวัดคันเบ็ดตกปลาขึ้นมา
ปลาไนตัวใหญ่ติดขึ้นมากับเบ็ด
หวยหลันจึงรู้สึกตัวขึ้นมา รีบจัดการจับปลาตัวนั้น ใส่ลงไปในข้องใส่ปลา
เห็นเจียงเฉิงจื่อ สะบัดสายเบ็ดลงไปในน้ำอย่างคล่องแคล่ว เริ่มต้นการตกปลาต่อ
ปากก็ฮัมเพลงพื้นเมืองไป
สบาย ๆ ไม่รู้สึกอะไรกับว่าจะมีอะไรรบกวนจากรอบข้าง
ในทันทีนั้นหวยหลันให้รู้สึกทึ่งไปกับเจียงเฉิงจื่อ สามารถทำตัวได้ขนาดอยู่ในความแปรปรวนแต่ไม่สะดุ้งสะเทือน พลังฝีมือต้องแกร่งกล้าไม่ธรรมดา จึงจะวางตัวได้ขนาดปราศจากผลกระทบจากรอบข้างได้
“ไอ้หนู แกเป็นใครกันแน่？อายุเพียงเท่านี้ ก็มีพลังฝีมือเทียบได้ถึงระดับเริ่มต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดได้ ข้าว่าเพิ่งจะได้เคยเจอนี่แหละ”
ผู้แข็งแกร่งที่กำลังต่อสู้อยู่กับหยางเฉิน จู่
ๆ ก็ส่งพลังเสียงพูด
แววตาส่วนลึก เต็มไปด้วยความรู้สึกอัศจรรย์ใจ
เขารู้ว่าหยางเฉินมีพลังฝีมือสูงมาก
แต่หลังจากได้เริ่มต่อสู้กับหยางเฉินจริงแล้ว จึงให้ได้รู้สึกว่า
พลังฝีมือของเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ มันพิสดารเอาการอยู่มาก
อายุน้อย ๆ
ฝ่ายตรงข้ามนี่ใช้พลังฝีมือบูโดในระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ต่อสู้กับเขาซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดโดยไม่มีท่าทีจะแพ้
แค่นี้ มีพลังฝีมือถึงขนาดนี้ ก็ยังเป็นเรื่องว่ากันไป แต่นี่มันยังไง
คนในวงการบูโดรู้ดีกันอยู่ว่า
เมื่อพลังฝีมือของใครทะลวงเข้าไปอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแล้ว คิดจะข้ามขั้นไปสู้ศึก มันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหยางเฉินที่ก้าวข้ามอย่างต่อเนื่องจากระดับสุดท้ายแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด
ข้ามระดับสุดยอด ถึงกับขึ้นมาต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นที่แปด
นี่มันเป็นการพลิกคว่ำตำนานบูโดทิ้งเลยทีเดียว
หยางเฉินหัวเราะเสียงเหยียด “ข้าเป็นใคร พวกแกก็รู้ชัดเจนกันดีแล้วไม่ใช่หรือ？”
เสียงเพิ่งขาดคำ
อานุภาพบนตัวเขาระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง ร่างทั้งร่างหายไปจากที่เดิม เร็วเหมือนข้ามมิติมาปรากฏอยู่ข้างหน้าฝ่ายตรงข้าม
เงื้อมือซัดหมัดใส่เข้าไป
“ปึง！”
ฝ่ายตรงข้ามรีบสะบัดฝ่ามือเข้ารับ หมัดปะทะฝ่ามือกันเต็มที่ กระแสพลังอันบ้าคลั่ง เหมือนจะฉีกแผ่นดินให้ขาดออก
ผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิง เซถอยออกไปหลายก้าว หวุดหวิดจะตกลงน้ำ
เรือที่ลำเล็กเอามาก ๆ อยู่แล้ว
กับผู้แข็งแกร่งระดับพวกเขาแล้ว มันไม่เหมาะเลยที่จะใช้เป็นสถานที่ต่อสู้กัน แต่ทำยังไงได้
พวกเขาอยู่กันกลางแม่น้ำหวยเหอ ก็ต้องต่อสู้กันในที่ที่ จำกัด
ในจังหวะที่ฝ่ายตรงข้ามถอยไปถึงริมขอบเรือแล้วนั้น หยางเฉินก็จู่โจมใส่ตามเข้าไปอีก
สีหน้าฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนอย่างฉับพลัน
ถ้าโดนหมัดหยางเฉินนี้เข้าเต็ม ๆ
ตัวเองคงต้องเจ็บสาหัส เขาก็ไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้ว กระทืบใส่เรือลำน้อยนั้นเต็มแรง
“ปัง！”
เสียงดังสนั่นลั่น เรือลำน้อยใต้ตีนของเขาทั้งสอง
แตกกระจายเป็นเสี่ยง
ๆ ในทันที
หยางเฉินแตะปลายเท้าเบา ๆ
เงาร่างปรากฏอยู่บนแผ่นไม้เล็ก ๆ
ของตัวเรือที่แตกกระเด็นออกมา
และตัวของผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงก็ยืนอยู่บนแผ่นไม้เล็ก ๆ อีกแผ่นหนึ่ง
สีหน้าหยางเฉินเปลี่ยนดูน่ากลัว ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธว่า “แกรนหาที่ตาย！”
วางแผนไว้แสนยาก กว่าจะยืมเรือเจียงเฉิงจื่อ
มาได้ หลอกล่อให้ผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงเอาเรือมาให้ที่กลางแม่น้ำ แต่ไม่ทันไร
ก็มาทำให้เรือลำนี้แตกเละเทะไป
ส่วนทางด้านเหล่าจิ่ว ด้วยเพราะการต่อสู้ที่มีความรุนแรงสูง เรือลำน้อยนั้นไม่สามารถทานรับได้ ก็ได้แตกพังไปก่อนหน้านี้แล้ว
หยางเฉินกับพวกถ้าคิดจะข้ามฟากแม่น้ำหวยเหอ โดยอาศัยเศษแผ่นไม้พวกนี้ น่ากลัวจะยาก
“ฆ่ามัน！”
หยางเฉินพุ่งแรงใส่ที่เท้า ร่างก็ลอยตัวขึ้นไป ตรงเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิง
สีหน้าของแข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงเครียดสุด ๆ ความแรงมหาศาลของหยางเฉิน
ทำเอาเขารับแทบไม่ทัน เดิมทีที่คิดว่าพอกระแทกเรือแตกแล้ว หยางเฉินคิดจะฆ่าเขา น่าจะยากขึ้น ที่ไหนใครจะไปคิดได้ พอเรือแตกพังไป
ไม่เห็นได้มีผลกระทบอะไรต่อหยางเฉินเลย ตรงกันข้ามกลับทำให้การขยับตัวของตัวเขาเองลำบากยากยิ่งขึ้น
การจู่โจมใส่เข้ามาของหยางเฉินนี้ เขาแม้จะหาทางหลบยังไม่ได้ จึงต้องฝืนรับการถล่มใส่มานี้อย่างเต็ม ๆ
“ปึง！”
หยางเฉินลอยตัวเข้าไป เตะใส่แขนที่ไขว้กันไว้ของฝ่ายตรงข้าม
“ปึง ปึง ปึง！”
บนพื้นน้ำแม่น้ำหวยเหอ เหมือนก้อนหินยักษ์ตกใส่ไปหลายก้อน น้ำแตกกระเซ็นขึ้นมาเป็นสาย
ผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแห่งเมืองหวยเฉิงนายนี้ สุดท้ายก็ทานแรงถล่มใส่ของหยางเฉินไม่ได้ ตัวร่างกลายเป็นเหมือนลูกหนังถูกเตะตกลงไปในน้ำ
หยางเฉินทรงตัวอยู่บนแผ่นกระดานแผ่นเดียวนั้น หอบหายใจเข้าออกอย่างแรง การต่อสู้อย่างรุนแรงที่ผ่านมานี้ ทำเอาเขาสูญเสียพลังไปมากทีเดียว
สายตาของเขาทอดมองไปที่ด้านเหล่าจิ่ว เห็นการต่อสู้ของเหล่าจิ่วกับฝ่ายตรงข้ามยังคงดำเนินอยู่ ฝีมือแข็งแกร่งขนาดเหล่าจิ่ว กลับยังถูกฝ่ายตรงข้ามกดดันอยู่ตลอด
จิตใจของหยางเฉินจมหนักลงไปในทันที ถ้าหากเหล่าจิ่วมีพลังฝีมืออยู่เท่านี้ น่ากลัวจะต้านรับได้อีกไม่นาน คงต้องถูกฝ่ายตรงข้ามถล่มพ่ายแพ้ไปเป็นแน่
ถ้าหากเหล่าจิ่วแพ้ไป หยางเฉินก็ต้องตายลูกเดียว
และแล้วในขณะนั้นเอง ท่ามกลางความตื่นตระหนกของหยางเฉิน เงาร่างสายหนึ่ง พลิ้วลอยมาบนแม่น้ำหวยเหอ
พอเขาได้เห็นชัดถึงหน้าตาของผู้ที่มา จิตใจตกฮวบหายไป
คนที่มานั้นไม่ใช่ใครอื่น เจ้าเมืองหวยเฉินนี้นั่นเอง
เจ้าเมืองหวยเฉิงมาเอง เขายังจะมีทางรอดอีกหรือ？