บทที่ 1715 ราชายาสยองขวัญ
หลังจากฟังคำพูดของ ติงอู่ เจ้าเมืองมู่ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย พลังการต่อสู้บนร่างกายของเขายังคงปกคลุม ติงอู่
ติงอู่ รีบพูดต่อ: “เจ้าเมืองมู่ ผมสัญญาว่าความลับนี้ต้องสำคัญมากสำหรับท่าน ถ้าท่านรู้ความลับนี้ความแข็งแกร่งของท่านก็จะดีขึ้นอย่างแน่นอน”
เจ้าเมืองมู่ก็หัวเราะ แต่เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรง
จู่ๆ เจ้าเมืองมู่ก็ถามขึ้น “ไหนลองว่ามา ตัวเขามีความลับอะไรซ่อนอยู่”
ติงอู่หยุดนิ่งไปครู่หนึ่งและพูดด้วยสีหน้าอ้อนวอน “เจ้าเมือง ถ้าท่านไม่ฆ่าผม ท่านสัญญาว่าจะปล่อยผมไปจากที่นี่ ผมสัญญาว่าสามวันจากนี้ ถ้าผมปล่อยภัยผมก็จะบอกความลับนี้ทันที..”
เจ้าเมืองมู่เหล่มองติงอู่และเยาะเย้ย: “นายคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรือ?”
ติงอู่ รีบพูด: “เจ้าเมือง ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วครับ เหตุผลที่ผมกล้าเสี่ยงสัญญากับเจ้าเมืองหวยเฉิง ว่าจะร่วมมือจัดการจวนมู่ เพราะผมรู้ความลับนี้ ผมพนันบ้านตระกูลติงเข้าไปด้วย”
“เจ้าเมือง ต้องเชื่อผมนะครับ! ตราบใดที่ผมมั่นใจในความปลอดภัยของผมแล้ว ผมสัญญาว่าจะบอกความลับนี้แก่ท่าน และที่ผมสัญญากับท่าน ผมจะบอกเพียงท่านคนเดียวเท่านั้น และแม้แต่เจ้าเมืองหวยเฉิงก็ไม่รู้ความลับนี้”
เจ้าเมืองมู่พูดอย่างเย็นชา: “ให้เวลานายสิบวินาทีในการบอกความลับ ไม่เช่นนั้น ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ติงอู่ก็รีบร้อนและเอาแต่ก้มศีรษะลงกับพื้น ขอร้องว่า “เจ้าเมือง ได้โปรดอย่าฆ่าผมนะครับ! ผมสัญญา ผมจะไม่หลอกท่าน ท่านโปรดเชื่อใจผมนะครับ!”
“หมดเวลาแล้ว ในเมื่อนายไม่ยอมบอก งั้นคงต้องจัดการส่งนายไปอยู่นรก”
สิ้นเสียงของ เจ้าเมืองมู่ แรงผลักดันอันทรงพลังก็ปะทุขึ้นจากเขา
เศษหินบนพื้นรอบตัวเขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยตรง
ติงอู่ ตกใจและรีบพูด: “ผมพูด! ผมพูดเดี๋ยวนี้เลยครับ! ในตัวหยางเฉินมีกรี … ”
“พัฟ!”
ขณะที่เขาพูดคำว่า “กรี” เศษหินก้อนก็พุ่งเข้าใส่ร่างของเขาโดยตรง
ในทันที ติงอู่ ถูกเศษหินนับไม่ถ้วนกระทบร่างกายของเขา ตายไม่หลับตา เลือดค่อยๆ ไหลออกจากร่างกายของเขา
ณ จุดนี้ บ้านตระกูลติงซึ่งเคยมีทัศนียภาพอันงดงามในซ่านเฉิงถูกทำลายจนหมดสิ้น!
“เจ้าเมือง ทำไมท่านไม่รอให้เขาบอกความลับนั้นล่ะครับ?”
ใบหน้าของมู่ฮว๋าแสดงถึงความมึนงง มองไปที่เจ้าเมืองมู่แล้วถาม
เจ้าเมืองมู่เหลือบมองเขาเบา ๆ และพูดอย่างเย็นชา “ทำไม? นายต้องการรู้ความลับนั้นของหยางเฉินเหรอ?”
มู่ฮว๋ารู้สึกหวาดกลัว คุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว และรีบพูด “เจ้าเมืองอย่าโกรธเลยนะครับ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ”
“ถ้าไม่มีความคิดแบบนั้นก็ลุกขึ้น!”
เจ้าเมืองมู่พูดด้วยสีหน้าที่หนักแน่น: “ในเมื่อฉันให้เสียวหว่านเป็นลูกทูนหัวของฉัน และให้หยางเฉินเป็นผู้อาวุโสในนามของจวนมู่ของเรา พวกเขาก็คือสมาชิกของจวนมู่ของเรา ใครกล้าโจมตีเขา นั่นคือความคิดที่จะตีจวนมู่ของฉัน ”
มู่ฮว๋าปาดเหงื่อเย็นเยียบบนหน้าผากของเขาและก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ!”
แต่เจ้าเมืองมู่รู้แล้วว่าความลับที่ติงอู่จะพูดก่อนหน้านี้คืออะไร สิ่งที่จะทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นนั้นคืออะไร แล้วเขาก็บอกว่าคือ “กรี” ซึ่งนั้นเป็นมีดแน่นอน
ข่าวนี้สำคัญมาก ตอนนี้ในจวนมู่มีเพียงเขาและ นักดาบเงาเพชฌฆาตเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
หากติงอู่ได้บอกเรื่องเกี่ยวกับมีดพกอาถรรพ์ในที่สาธารณะเช่นนี้ ข่าวก็จะรั่วไหลในไม่ช้า และปัญหาสำหรับจวนมู่จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ถึงเวลานั้น ไม่เพียงแต่จวนเมืองหวยเฉิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้แข็งแกร่งอื่นๆ ที่จะมาที่จวนมู่เพื่อชิงมีดพกอาถรรพ์
ในขณะนี้ ออร่าต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวก็กวาดทั่วจวนมู่
สีหน้าของเจ้าเมืองมู่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังการต่อสู้ และแม้แต่เขาก็ยังไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้หรือไม่
“บูม!”
ในวินาทีต่อมา ร่างราวกับทหารศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเจ้าเมืองมู่
“ราชายา!”
เจ้าเมืองมู่หันไปมองอีกฝ่าย ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับราชายา
ในเวลานี้ ราชายามีดวงตาสีแดงเพลิงและใบหน้าของเขานิ่งไม่มีสีหน้าความรู้สึกใดๆ แสดงออกมา เหมือนกับศพที่มีชีวิตแต่ไม่มีวิญญาณ
“เจ้าเมือง สถานะของราชายานั้นผิดปกติมากครับ”
มู่ฮว๋านำพาผู้แข็งแกร่งของจวนมู่สองสามคนมายืนบังอยู่ตรงหน้าเจ้าเมืองมู่ และพูดอย่างเคร่งขรึม
เจ้าเมืองมู่เองก็สังเกตเห็นแต่แรกแล้ว และสั่งโดยตรงว่า: “จัดการ!”
ในขณะที่คำสั่งออกไป ผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนจากจวนมู่ก็วิ่งพุ่งราชายา
“บูม!”
ด้วยเสียงอันดัง พื้นดินแตกออกโดยตรง รัศมีที่รุนแรงเล็ดลอดออกมาจากร่างของ ราชายา
ผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนมุ่งเข้าหาราชายา ได้บินออกมาทีละคน พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างหนัก
ผู้แข็งแกร่งที่มุ่งหน้าเข้าไปไม่สามารถรับแรงกระตุ้นที่รุนแรงนี้ได้ และถูกฆ่าตายในทันที
สีหน้าของเจ้าเมืองมู่เริ่มหนักแน่นมากขึ้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ ราชายา ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากออกตัวจัดการมัน แต่เพราะนักดาบเงาเพชฌฆาตยังอยู่ในระหว่างการบุกทะลวง และยังคงไม่ประสบความสำเร็จในการฝ่าฟัน
เขาต่อสู้กับเจ้าเมืองหวยเฉิงก่อนหน้านี้ และขาของเขาอยู่ในสภาพฟื้นตัว แต่ตอนนี้ เขาอยู่ในสถานะที่ขาของเขานั้นพิการ หากเจ้าเมืองหวยเฉิงรู้เรื่องนี้ เขาจะโจมตี จวนมู่ทันที
ในเวลานั้น จวนมู่จะตกอยู่ในอันตราย
เขาเพียงคนเดียวไม่สามารถต้านทานทั้งเจ้าเมืองหวยเฉิงและราชายาได้ในเวลาเดียวกัน
ตอนนี้พวกเขาสามารถมีโอกาสชนะได้ก็ต่อเมื่อ นักดาบเงาเพชฌฆาต ทะลวงผ่านไปยังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดได้สำเร็จ
“ทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาต ฆ่า!”
เจ้าเมืองมู่ตะโกนอย่างโกรธเคือง
ผู้แข็งแกร่ง ทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาต คือผู้แข็งแกร่งที่สุดในจวนมู่นำโดยนักดาบเงาเพชฌฆาต
ตอนนี้เขาต้องปล่อยให้ทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาตหยุดราชายาไว้
ตามคำสั่งของเขา ผู้แข็งแกร่งหลายสิบคนมุ่งเข้า ราชายาโดยตรง
สงครามเกิดขึ้นทันที!
เพียงแต่ว่า ความแข็งแกร่งของราชายานั้นแข็งแกร่งเกินไป ทุกครั้งที่เขาออกพลัง ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ก็จะถูกโจมตีบินออกมา ผู้แข็งแกร่งบางคนที่มีพลังความแข็งแกร่งอ่อนกว่า บางคนถูกราชายาฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
เมื่อเห็นว่าการสูญเสียของจวนมู่นั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของ เจ้าเมืองมู่ก็แสดงความวิตกกังวล
“เจ้าเมือง เราจะทำอย่างไรดีครับ? คนของเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ราชายาเลยครับ หากยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ความสูญเสียของเราจะมหาศาลครับ”
ใบหน้าของมู่ฮว๋าเต็มไปด้วยความกังวลและพูดกับเจ้าเมืองมู่
เจ้าเมืองมู่ไม่ได้พูดอะไร สายตาของเขาจับจ้องไปที่ราชายา
เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆ เขาพบว่าราชายานั้นผิดปกติอย่างมากๆ เหมือนเครื่องจักรสังหารที่โจมตีอย่างต่อเนื่อง เมื่อผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ โจมตีไปยังร่างของ ราชายา ราชายา ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลยแม้แต่น้อย
ราชายาดูเหมือนจะไม่มีความเจ็บปวด แต่มีความแข็งแกร่งถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด
นี่มันน่ากลัวที่สุด!
การขาดความรู้สึกที่เจ็บปวด หมายความว่าผู้แข็งแกร่งของ จวนมู่ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับ ราชายาได้อีกต่อไปและความแข็งแกร่งทางกายภาพของราชายาก็ยังมีมากมาย การถูกล้อมด้วยผู้แข็งแกร่งมากมายในจวนมู่ พลังไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว พลังความแข็งแกร่งยังคงเหมือนตอนแรก
สิ่งนี้ทำให้ใจของเจ้าเมืองมู่รู้สึกถึงไม่สบายใจ เขารู้ ถ้าเขายังไม่ออกตัว ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่จะถูกราชายาฆ่าตายหมด