บริเวณโดยรอบของจวนมู่ มีผู้แข็งแกร่งมากมายซ่อนตัวอยู่ ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงได้เริ่มลงมือ สมาชิกในแต่ละตระกูล ต่างก็อยากจะลงมือ
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ยังไม่มีใครลงมือ
ก่อนหน้านี้ที่จวนเมืองหวยเฉินและจวนมู่เปิดศึกกัน การต่อสู้กันอย่างดุเดือด พวกเขาได้ฟังจากการร่ำลือเท่านั้น ส่วนความแข็งแกร่งของเจ้าเมืองมู่และนักดาบเงาเพชฌฆาตนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาไม่รู้
ด้วยเหตุนี้เอง พวกเขาจึงซ่อนตัวอยู่รอบๆจวนมู่เป็นเวลานาน และไม่ยอมลงมือสักที ต่างก็รอมีคนลงมือก่อน แล้วสังเกตดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเจ้าเมืองมู่กับนักดาบเงาเพชฌฆาตก่อน ค่อยตัดสินใจว่าจะลงมือหรือไม่
ในขณะนี้ นักดาบเงาเพชฌฆาตใช้ดาบเดียวก็สามารถขวางผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ทั้งสามไว้ได้ ทำให้ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดต้องตกตะลึงกับสิ่งนี้
“ใช้ดาบเพียงเล่มเดียว ก็คิดจะขวางทางพวกเรางั้นหรือ?”
ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของตระกูลเจียงก็เยาะเย้ย แล้วโบกมือใหญ่”ฆ่า!”
ทันทีที่เสียงของเขาลดลง เขาก็พุ่งตรงไปที่นักดาบเงาเพชฌฆาตเป็นคนแรก
ผู้แข็งแกร่งอีกสองคนของตระกูลเจียงก็รีบพุ่งเข้าไปหานักดาบเงาเพชฌฆาตด้วยกัน
นักดาบเงาเพชฌฆาตดึงดาบยาวที่จมอยู่ใต้ดินครึ่งหนึ่งออกมา และวินาทีที่เขาถือดาบยาว รัศมีความรุนแรงก็ปะทุออกมาจากเขาในทันใด
ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนในทันใด เดิมที เขามีเพียงลมหายใจของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเท่านั้น และเขาก็เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดโดยตรง
“ฆ่า!”
นักดาบเงาเพชฌฆาตตะโกนในทันใด และดาบยาวในมือของเขาก็เหวี่ยงออกไปในทันที
“บูม!”
เสียงดังปั้ง
ดาบยาวข้ามผ่าน และลำธารก็ปรากฏบนพื้นโดยตรง
วินาทีถัดมา ร่างกายของเขาก็ขยับ
เกือบจะในทันที เขาปรากฏตัวต่อหน้าชายฉกรรจ์ทั้งสามคน ยกดาบยาวในมือขึ้นมา และเหวี่ยงไปทางชายผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง
“พู่!”
แสงดาบวูบวาบ แขนหนึ่งตกลงไปบนพื้นโดยตรง
“อ๊าก…มือของผม มือผม…”
เป็นผู้แข็งที่พูดว่าจะลงมือคนนั้น แขนทั้งแขนของเขาถูกตัดออกด้วยดาบยาวโดยตรง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ร่ำร้องอย่างทรมาน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผู้แข็งแกร่งอีกสองคนต่างก็หวาดกลัว เท้าที่พุ่งเข้าหานักดาบเงาเพชฌฆาตก็หยุดลงกลางทาง
ผู้แข็งแกร่งที่ถูกดาบยาวของนักดาบเงาเพชฌฆาตเฉือนแขนนั้น เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งสามคน
แม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดยังโดนตัดแขนไปข้างนึง พวกเขาไป ก็เท่ากับไปตายฟรีไม่ใช่หรอกเหรอ?
“ปัง!”
ในขณะนั้น เสียงชนกันทื่อๆดังขึ้น และร่างวัยกลางคนก็บินออกไปไกลหลายสิบเมตร และกระแทกเข้ากับหินเทียมที่ทางเข้าจวนมู่
ชายวัยกลางคนที่ถูกโจมตีจนบินออกไปนั้น คือเจียงเหยียน
ในทางกลับกัน เจ้าเมืองมู่กำลังนั่งอยู่บนรถเข็น ไม่เปลี่ยนสีหน้า ราวกับว่าคนที่เพิ่งผ่านการต่อสู้อันดุเดือดไม่ใช่เขา
เจียงเหยียนลุกขึ้นจากพื้นดิน ใบหน้าของเขาซีด และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาด้วย
เจียงเหยียนกัดฟันและพูดว่า “ไอ้เฒ่า! แกกล้าดียังไงมาทำร้ายผม!”
เจ้าเมืองมู่กล่าวอย่างเย็นชา“แพ้ไม่เป็น?”
เจียงเหยียนหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง และพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง สำหรับเขา นี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง
เขาเป็นถึงสมาชิกของตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียง เคยได้รับความอับอายเช่นนี้ที่ไหนกัน?
เขาพาผู้แข็งแกร่งสามคนมาที่จวนมู่เพื่อมาขอตัวหยางเฉิน แต่พ่ายพ้ให้กับคู่ต่อสู้อย่างง่ายดาย และผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งของเขาก็ถูกตัดแขนอีกด้วย
เจียงเหยียนจ้องไปที่เจ้าเมืองมู่อย่างโกรธเคืองและกล่าวว่า”ดี! ดีมาก เจ้าเมืองมู่ ผมจะจำคุณไว้! หวังว่าคุณจะไม่มาเสียใจภายหลังกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้”
หลังจากพูดจบ เขาก็โบกมือ”ไปกันเถอะ!”
ผู้แข็งแกร่งสามคนในตระกูลเจียงก็รีบตามเจียงเหยียนจากไป
เจ้าเมืองมู่หรี่ตาลงอย่างเย็นชา และทันใดนั้นก็กวาดสายตาไปรอบๆจวนมู่ และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าพวกคุณซ่อนตัวอยู่ในที่ลับ ผมก็จะไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร ขอเตือนนะ รีบไสหัวไปซะ หากใครกล้ามายั่วยุจวนมู่อีก ผมรับรองว่าจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตรอดออกไปจากบ้านมู่ไปได้”
หลังจากพูดจบ มู่ฮว๋าก็ดันรถเข็นและพาเขาไป
นักดาบเงาเพชฌฆาตก็รีบตามไปด้วย
จนกระทั่งหลังจากกลับมาถึงที่ห้อง เจ้าเมืองมู่ก็ไออย่างรุนแรง
“เจ้าเมือง!”
สีหน้าของมู่ฮว๋าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และรีบก้าวไปข้างหน้า
นักดาบเงาเพชฌฆาตก็มองไปที่เจ้าเมืองมู่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม เจ้าเมืองมู่ส่ายหัวเล็กน้อย ใบหน้าขาวซีด และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ“คาดไม่ถึงว่า ความแข็งแกร่งของรุ่นหลานตระกูลเจียงผู้นี้จะน่ากลัวขนาดนี้ หากผมไม่ใช้ท่าไม้ตาย คงไม่ง่ายที่จะทำให้เขาพ่ายแพ้”
“สิ่งสำคัญคือ ฝ่ายตรงข้ามมีความแข็งแกร่งเป็นเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเท่านั้น ก็สามารถกดดันผมมาถึงขั้นนี้แล้ว”
นักดาบเงาเพชฌฆาตรู้สึกประหลาดใจมากและกล่าวว่า “เจ้าเมือง ผมกำลังครุ่นคิดอยู่ว่า การที่เราปกป้องหยางเฉินอย่างสุดกำลังมันเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันแน่?”
เจ้าเมืองมู่หัวเราะ “เราได้เลือกแล้วไม่ใช่หรือ?ในโลกนี้ ไม่มีหรอก ผลประโยชน์ที่ได้มาโดยไม่ต้องเสี่ยง?”
“ตอนนี้ จะพูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว สิ่งที่เราต้องทำคือพยายามพัฒนาความแข็งแกร่งของเรา ถ้า เจียงเหยียนนำผู้แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งกว่ามาอีก เราจะสู้ได้หรือไม่นั้นยังไม่รู้เลย”
นักดาบเงาเพชฌฆาตกล่าว”หรือว่า พวกเขายังกล้าส่งผู้แข็งแกร่งแดนนภามางั้นหรือ?มีพันธมิตรพิทักษ์ อยู่ แม้แต่ตระกูลบู๊โบราณก็ไม่กล้าฝ่าฝืนกฏ!”
เจ้าเมืองมู่ส่ายหัว และกล่าวอย่างเคร่งขรึม“เมื่อก่อนไม่มีใครกล้าที่จะฝ่าฝืน เพราะพวกเขากลัวพันธมิตรพิทักษ์ และไม่มีผลประโยชน์มากพอ แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป ตัวของหยางเฉินนั้นมีค่ามหาศาล แม้แต่ตระกูลบู๊โบราณก็ต้องการที่จะนำเขาไปเพื่อค้นหาความลับในตัวหยางเฉิน”
“ในเมื่อเราได้เลือกแล้ว เราก็ต้องปกป้องหยางเฉินให้ดีที่สุด ห้ามปล่อยให้เขาเกิดเรื่องเด็ดขาด”
นักดาบเงาเพชฌฆาตพยักหน้า “ท่านวางใจได้เลย ผมจะคอยดูแลหยางเฉินให้ดีแน่นอน”
เจ้าเมืองมู่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “ด้วยการต่อสู้ในวันนี้ มันน่าจะสามารถยับยั้งเหล่าผู้แข็งแกร่งที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับที่พร้อมจะลงมือทุกเมื่อ ผมจะจำศีลสักระยะ ช่วงนี้ คุณช่วยผมดูแลจวนมู่หน่อย”
นักดาบเงาเพชฌฆาตพยักหน้าแล้วถามว่า”ท่านวางแผนที่จะบุกทะลุแดนนภาหรือ?”
เจ้าเมืองมู่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น“ยังไม่ถึงเวลา เป็นเพราะการต่อสู้กันอย่างเข้มข้นในช่วงนี้ ทำให้ผมเข้าใจอะไรบางอย่าง ผมจึงอยากจะจำศีลฝึกฝนสักระยะ ดูว่าแดนบูโดยังสามารถพัฒนาไปข้างหน้าได้ไหม”
นักดาบเงาเพชฌฆาตกล่าว”ท่านไม่ต้องกังวล มีผมอยู่ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าได้คิดที่จะมาหาเรื่องที่จวนมู่”
“โอเค!”
เจ้าเมืองมู่จากไปโดยตรง
ในเวลานี้ จวนมู่ บ้านหลังที่หยางเฉินพวกเขาพักอยู่
หวยหลันมองไปที่เฝิงเสียวหว่าน และพูดด้วยความไม่พอใจ”เสียวหว่าน เมื่อไหร่พี่หยางถึงจะตื่น? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเขาแกล้งทำเป็นหลับ?”
เฝิงเสียวหว่านดูงงงวย”เป็นไปได้อย่างไร? ทำไมพี่หยางต้องแกล้งหลับด้วย?”
ใบหน้าของหวยหลันแดงก่ำ พูดด้วยน้ำเสียงที่อายและโกรธว่า”เริ่มจากวันนี้ คุณช่วยพี่หยางเช็ดทำความสะอาดร่างกายของเขา”
“ได้สิ!”
เฝิงเสียวหว่านตอบตกลง
ทันใดนั้น หวยหลันทำท่าเหมือนแผนร้ายของตนสำเร็จ หัวเราะและพูดว่า”งั้นตกลงตามนี้นะ ห้ามกลับคำล่ะ!”
เฝิงเสียวหว่านไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า”ก็แค่ช่วยพี่เช็ดทำความสะอาดร่างกายไม่ใช่หรือ? ฉันก็เคยทำ มีอะไรน่าอาย?”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็เริ่มช่วยหยางเฉินเช็ดทำความสะอาดร่างกาย
หวยหลันรีบออกจากห้องไป และไม่นานก็มีเสียงกริ๊ดร้องดังออกมาจากห้อง หวยหลันดูได้ใจ หัวเราะและพูดว่า “สาวน้อย ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่อยากเช็ดทำความสะอาดให้พี่หยาง?”
หลังจากที่เฝิงเสียวหว่านเช็ดทำความสะอาดร่างกายให้หยางจิ่วเทียนเสร็จออกมา ใบหน้าของเธอก็แดง แดงจนถึงคอของเธอ
ในเวลานี้ หยางจิ่วเทียนที่ฟื้นคืนสติแต่ไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ ในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น “น้องชายนะน้องชาย ช่วงนี้แกเป็นอะไรของแกเนี่ย ฤดูใบไม้ผลิยังไม่มา!แกหยุดพักสักหน่อยได้ไหม? ”