บทที่ 1769 เรื่องเศร้าของจวนมู่
มู่ชงมีเพียงความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น จะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดได้อย่างไร?
ตอนที่เขาพุ่งไปทางซ่งอี้ ก็รู้สึกเสียใจแล้ว เพียงแต่จะถอยหลังคงสายเกินไป ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของเมืองซ่ง พุ่งเข้ามาด้านหน้าของเขาเรียบร้อย ยกมือกำหมัดขึ้นข้างหนึ่งต่อยลงตำแหน่งหัวใจของเขาอย่างแรง
“คุณชายมู่!”
ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ สีหน้าเปลี่ยนไปกันหมด เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เดิมทีพวกเขาไม่มีความสามารถมากพอ ได้เพียงมองดูมู่ชงโดนฆ่าต่อหน้าต่อตา
“ท่านผู้อาวุโส ออมมือด้วยครับ!”
ในช่วงอันตรายล่อแหลมนี้เอง ภาพของชายหนุ่มผู้หนึ่ง วาร์ปตัวอย่างฉับไว แทบจะในชั่วพริบตา ขวางที่ด้านหน้าของมู่ชงไว้แล้ว ขณะเดียวกันตะโกนเสียงดังออกไปด้วย
เพียงแต่ ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของเมืองซ่งคนนั้น โจมตีลงมาเรียบร้อย อยากจะดึงกลับคืน เดิมทีเป็นไปไม่ได้
“ตึง!”
เสียงกระแทกทุ้มๆ ดังขึ้น ภายใต้ความตกใจของทุกคน ภาพชายหนุ่มคนนั้น พ่นเลือดออกจากปาก ร่างกายลอยออกไปไกลสิบกว่าเมตร
สีหน้ามู่ชงดูอึ้งทึ่งเต็มที่ มองภาพคนที่โดนผู้แข็งแกร่งเมืองซ่งต่อยจนกระเด็นคนนั้น แม้แต่ฝันเขายังคิดไม่ถึงว่า คนที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้ จะเป็นหยางเฉิน
คนที่ขวางการโจมตีของผู้แข็งแกร่งเมืองซ่งแทนเขาไม่ใช่ใครอื่น ก็คือหยางเฉินนั่นเอง
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
ซ่งอี้มองทางหยางเฉินที่ดิ้นรนลุกขึ้นมาจากพื้น ขมวดคิ้วแล้วถามไป
หยางเฉินเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก มองทางซ่งอี้ พูดด้วยท่าทางซื่อตรง “พี่ซ่ง ปล่อยเขาไปสักครั้งหนึ่ง ถือว่าผมติดหนี้บุญคุณคุณครั้งหนึ่ง!”
เขาขวางการโจมตีเพื่อช่วยชีวิตมู่ชง นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจอย่างมากแล้ว กลับนึกไม่ถึงว่า เขายังใช้วิธีการติดหนี้บุญคุณซ่งอี้ มาขอร้องแทนมู่ชงอีก
ซ่งอี้ไม่ได้ตอบรับ แต่ว่ามองทางมู่ชงที่ยังอยู่ในสภาพอึ้งทึ่ง พูดจาเสียงเย็นชา “ครั้งนี้ ถือว่าแกโชคดี เห็นแก่หน้าคุณหยาง ฉันจะไว้ชีวิตแกสักครั้ง ถ้ากล้ารนหาที่ตายอีก ฉันจะส่งแกไปตายด้วยตัวเองเลย! ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!”
มู่ชงรู้สึกเพียงว่าในใจกลัดกลุ้มไร้ที่เปรียบ ถึงแม้หยางเฉินจะช่วยเขาไว้ แต่เขาก็ไม่ซาบซึ้งในความหวังดี กัดฟันแน่นจ้องหยางไว้แล้วพูดว่า “แกอย่าคิดว่าทำแบบนี้ จะทำให้ฉันสละตำแหน่งของเจ้าเมืองมู่ไปได้ แกเป็นแค่คนนอก เดิมทีไม่มีสิทธิ์แข่งชิงตำแหน่งของเจ้าเมืองมู่กับฉัน”
พูดจบ เขาหมุนตัวกลับไปด้วยความเดือดดาล
ผู้แข็งแกร่งจวนมู่ที่ติดตามเขาพวกนั้น หลังจากมองหยางเฉินแวบหนึ่ง ต่างหมุนตัวกลับไปเช่นกัน
ซ่งอี้หยิบขวดพอร์ซเลนอันหนึ่งออกมา ถือโอกาสโยนให้หยางเฉิน บอกว่า “นี่คือยารักษาบาดแผลของพวกเราจวนซ่ง มีประโยชน์มากๆ กับบาดแผลเมื่อกี้ของคุณ”
หลังหยางเฉินรับไว้ พูดว่า “ขอบคุณมากครับ!”
จากนั้น ไม่ได้ลังเลสักนิด เปิดขวดออก นำยารักษาแผลเม็ดหนึ่งในขวดพอร์ซเลนกลืนลงไปทันที
ซ่งอี้ตกใจพอสมควร เหมือนคิดไม่ถึงว่าหยางเฉินไม่ได้ลังเลสักนิด กลืนยาที่เขาให้ลงไปแล้ว
รอหยางเฉินกลืนยาลงไป ซ่งอี้หัวเราะชอบใจมองหยางเฉินแล้วพูดว่า “คุณไม่กลัวว่า ยาที่ผมให้คุณจะเป็นยาพิษ?”
หยางเฉินหัวเราะแล้ว “ผมเชื่อใจคุณครับ!”
คำพูดเรียบง่ายประโยคหนึ่ง กลับทำให้ความหนาวเหน็บในส่วนลึกหัวใจของซ่งอี้ เหมือนจะละลายอยู่บ้าง
ซ่งอี้บอกว่า “ถือว่าคุณโชคดีมากเหมือนกัน เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่ท่านหวังผ่อนแรง ด้วยหมัดนั้นของท่านหวังคุณตายแน่”
ท่านหวังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด ถึงแม้กำลังสู้รบของหยางเฉินจะแกร่งเพียงใด ก็ไม่อาจขวางการโจมตีเอาชีวิตของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดไว้ได้
ท่านหวังรีบออมแรงหลังจากมองเห็นหยางเฉินมาขวางด้านหน้ามู่ชงไว้ เพียงแต่การโจมตีของเขาก็ลงมาแล้ว จึงได้เพียงออมแรงเดิมทีดึงกลับไม่ทัน ถึงต่อยหยางเฉินจนกระเด็นไป
ท่านหวังมองทางหยางเฉินเช่นกัน พูดด้วยท่าทางชื่นชม “ใช้แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด มาขวางการโจมตีของฉันเอาไว้ได้ ต้องยอมรับว่า นายยอดเยี่ยมมาก”
ซ่งอี้หัวเราะแล้วพูดว่า “ต่อให้เมื่อกี้ท่านหวังออมแรงแล้ว ถึงเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง อยู่ภายใต้การโจมตีนั้น กลัวว่าคงโดนฆ่าในเสี้ยววินาที คุณใช้แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดต้านการโจมตีนี้ไว้ได้ แกร่งมากจริงๆ”
หยางเฉินทำหน้าขมขื่น “ยังต้องขอบคุณการออมมือของท่านหวังครับ ไม่อย่างนั้นต่อให้ผมไม่ตาย กลัวว่าวิถีบู๊ทั้งตัว คงต้องพังเสียหายแล้ว”
รอยยิ้มบนหน้าของซ่งอี้หดหาย มองทางหยางเฉินบอกว่า “คุณหยาง คนของจวนมู่ เห็นได้ชัดว่าไม่ยอมคุณ คุณทำเพื่อจวนมู่แล้ว มันคุ้มค่าเหรอ?”
หยางเฉินพยักหน้า พูดแบบท่าทางจริงจัง “เจ้าเมืองมู่และนักดาบเงาเพชฌฆาต มีบุญคุณต่อผม ตอนนี้เจ้าเมืองมู่หายตัวไป เป็นตายยังไม่รู้ชัด ส่วนนักดาบเงาเพชฌฆาตโดนขัดขวางกลางทาง ผมจะพยายามทำทุกทางมาช่วยจวนมู่ไว้”
ในสายตาซ่งอี้ประกายแวววาว มองหยางเฉินบอกว่า “ผมรับปากคุณได้ว่า ขอเพียงจวนมู่ไม่รนหาที่ตายเอง หลังจากเมืองซ่งควบคุมเมืองหวยเฉิงได้ เมืองซ่งจะไม่แตะต้องจวนมู่เด็ดขาด”
หยางเฉินทำหน้าซาบซึ้งใจ “ขอบคุณมากเลยครับ!”
ซ่งอี้หัวเราะแล้ว “ไม่เป็นไร!”
รอหยางเฉินกลับไปแล้ว ท่านหวังถามว่า “เจ้าเมืองน้อยครับ ท่านคิดจะดึงหยางเฉินมาเป็นพวก?”
ซ่งอี้ส่ายหน้า ยิ้มตอบว่า “ผมไม่ใช่อยากดึงหยางเฉินมาเป็นพวก แต่ว่าอยากเป็นเพื่อนกับเขา”
“แค่ความตั้งใจนี้ของเขาที่เพื่อตอบแทนบุญคุณของเจ้าเมืองมู่ ตอนที่จวนมู่เผชิญสถานการณ์หมดหวังแบบนี้ ยังยินยอมอยู่จวนมู่ต่อไป ได้เป็นเพื่อนกับคนแบบนี้ จะมีอะไรไม่เหมาะสม?”
“อีกอย่าง อาศัยแค่พรสวรรค์ด้านบูโดของเขา ผมเป็นเพื่อนกับเขา ก็ไม่เสียเปรียบแล้ว กลับกลายเป็นว่าผมได้เปรียบมากๆ เลยล่ะ”
ท่านหวังพยักหน้า พูดด้วยเสียงทุ้ม “เด็กคนนี้พรสวรรค์ด้านบูโดร้ายกาจเหลือเกินจริงๆ ถึงแม้อยู่ในตระกูลบู๊โบราณ ก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเก่งกาจ ขอเพียงเขาไม่ตาย วันข้างหน้าอนาคตคงไร้ขีดจำกัด”
เวลานี้ ที่จวนมู่
“คุณชายมู่ครับ ถ้าไม่อย่างนั้น ช่างมันเถอะครับ ผมว่าหยางเฉิน ไม่ได้สนใจต่อตำแหน่งของผู้นำจวนมู่เลย เขาน่าจะทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของเจ้าเมืองอย่างจริงใจจริงๆ”
ที่พักของมู่ชง ผู้แข็งแกร่งจวนมู่กลุ่มหนึ่งอยู่กันหมด เหล่าฉีมองทางมู่ชงแล้วพูดขึ้น
มีผู้แข็งแกร่งอาวุโสจวนมู่คนหนึ่งพูดว่า “เหล่าฉีพูดถูกต้องครับ หยางเฉินไม่ได้สนใจตำแหน่งของเจ้าเมือง อีกอย่าง ต่อให้เขาอยากจะแข่งชิงตำแหน่งของเจ้าเมืองกับคุณชายมู่จริง พวกเราเหล่านี้ ก็คงไม่รับปาก”
“คุณชายมู่ครับ พวกเราไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกับหยางเฉิน แค่พรสวรรค์ด้านบูโดที่เขาแสดงออกมา เกรงว่าเดิมทีไม่คุ้มค่าต่อตำแหน่งของผู้นำจวนมู่เลย”
“ถ้าไม่ใช่เขาพูดกล่อมผู้แข็งแกร่งเมืองซ่งให้ ผู้แข็งแกร่งของเมืองซ่ง คงจะลงมือต่อจวนมู่แล้วครับ”
ผู้แข็งแกร่งจวนมู่กลุ่มหนึ่ง ต่างเอ่ยปากเกลี้ยกล่อม ทั้งหมดล้วนโน้มน้าวให้มู่ชงวางทิฐิต่อหยางเฉินลง
ฟังคำพูดของผู้แข็งแกร่งจวนมู่แล้ว มู่ชงสีหน้ายิ่งอึมครึมกว่าเดิม กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “หุบปากไปเดี๋ยวนี้! เห็นชัดๆ ว่ามันตกลงกับผู้แข็งแกร่งเมืองซ่งเอาไว้แล้ว ดังนั้นถึงจงใจปรากฏตัวช่วยฉันตอนที่ผู้แข็งแกร่งเมืองซ่งอยากจะฆ่าผม นี่คือละครตบตาฉากหนึ่งที่มันคิดเองแสดงเอง”
พอได้ยิน ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ บนหน้าแต่ละคนคือแววตาแห่งความผิดหวัง
ดูการแสดงออกในปัจจุบันนี้ของมู่ชง เดิมทีไม่คู่ควรจะกลายเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ของจวนมู่ ถ้าให้มู่ชงเป็นเจ้าเมืองของจวนมู่จริงกลัวว่าคงใช้เวลาไม่นาน จวนมู่คงพินาศในมือของมู่ชง
มู่ชงกำหมัดแน่น กัดฟันพูดว่า “รอนักดาบเงาเพชฌฆาตกลับมา พวกเราก็ลงมือกับผู้แข็งแกร่งของเมืองซ่ง ฉันอยากจะดูหน่อยว่า มีนักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ แค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดสองคน จะทำอะไรพวกเราได้ไหม?”
เขาเพิ่งพูดจบ คนใช้จวนมู่คนหนึ่ง วิ่งหน้าตาแตกตื่นเข้ามาแล้ว พูดอย่างหวาดกลัวมาก “นักดาบเงาเพชฌฆาตกลับมาแล้วครับ เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ตอนนี้มีอันตรายถึงชีวิตเลยครับ!”