บทที่ 1816 เขาท้าท่าน
หยางเฉินที่เดิมคิดว่าจะจากไป เวลานี้ประตูเข้าออกของโถงงานเลี้ยงถูกอาโอกิ ยามาโตะพาคนมาปิดขวางอยู่ ก็ไม่สามารถจะออกไปได้
“ไสหัวไปให้พ้น！”
หยางเฉินจู่ ๆ ก็ตวาดขึ้นมา
จบเสียงลง เขาเดินก้าวตรงไปข้างหน้า
เสียงตวาดของเขานั้น ดึงเอาสายตาของทุกคนเข้ามาในทันที
อาโอกิ ยามาโตะที่กำลังจะลงมือกับไป๋หลี่ฉางคง หันไปมองหยางเฉินอย่างฉับพลัน
ขณะนั้น ขวางหน้าหยางเฉินยังมีผู้แข็งแกร่งอยู่สิบกว่านาย หยางเฉินดูเดินสบาย ๆ ในโถงโล่ง สีหน้าไม่มีอาการหวั่นไหว มุ่งเดินไปข้างหน้า
“ภายในสามเฮือกหายใจ ไปให้พ้นจากสายตาข้า ไม่งั้น ตาย！”
หยางเฉินเดินมาถึงผู้แข็งแกร่งจากประเทศซัน หยุดก้าวเดินต่อ พูดด้วยสีหน้าเรียบ ๆ
แต่ทว่า ชั่วสามเฮือกลมหายใจนั้น ยังไม่ทันจะกระพริบตาก็หมดแล้ว
ผู้แข็งแกร่งประเทศซันนายนั้น ทำหน้ายียวนใส่หยางเฉิน พูดเสียงเย็นชาว่า “เด็กวานซืนมาจากไหนนี่？ ขนขึ้นเต็มหรือยังนี่？กล้าดียังไงมาบังคับผู้แข็งแกร่งประเทศซันอย่างพวกข้า？”
“ปึง！”
เสียงพูดเพิ่งจบ ทั้งตัวก็ลอยปลิวออกไปกลางอากาศ
ติดตามมาอย่างกระชั้น เสียง “ปึง” อีกครั้ง ผู้แข็งแกร่งจากประเทศซันคนนั้น กระแทกเข้ากับผนังห้องโถงจัดงานอย่างแรง แล้วตัวร่างก็ร่วงลงกับพื้นอย่างหนักหน่วง ขาดใจตายไปทันที
ภาพที่ปรากฏให้เห็นนี้ สะท้านสะเทือนอัดเข้าไปในหัวใจทุกคน
แล้วหนึ่งนายผู้แข็งแกร่งจากประเทศซัน ก็ตายไปอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่？
บรรดาผู้แข็งแกร่งที่ขวางหน้าหยางเฉินอยู่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ต่างตกใจกันงงเซ่อ เห็นหยางเฉินเริ่มก้าวเดินต่อ พวกเขาก็รีบถอยเปิดทางให้ทันที
พวกผู้แข็งแกร่งบูโดแห่งจิ่วโจว ตอนนี้แต่ละคนมองเงาหลังหยางเฉินที่ค่อย ๆ เดินห่างออกไปด้วยสีหน้างุนงงสับสน แต่ในทันใดนั้นก็มีความรู้สึกฮึกเหิมเลือดพล่านขึ้นมา
ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนั้น หยางเฉินไม่มีวี่แววให้เห็นว่าหวาดกลัว ทั้งยังสังหารผู้แข็งแกร่งไปหนึ่งนาย
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าพลังฝีมือหยางเฉินจะแค่ไหน แต่เพียงแค่พลานุภาพจากบุคลิก ก็ไม่มีใครทาบได้แล้ว
“ปา ก้า！”
เห็นหยางเฉินกำลังจะเดินออกไปจากโถงจัดงานแล้ว อาโอกิ ยามาโตะคำรามขึ้นมาลั่น “ให้มันหยุดตรงนั้น！”
ตามติดจากเสียงคำราม ก็มีผู้แข็งแกร่งประเทศซันอีกสองนาย ถลันออกมาขวางทางไปของหยางเฉิน
หยางเฉินขมวดคิ้วจนหน้าย่น ไม่หันกลับไปมอง แต่กลับจ้องไปที่ผู้แข็งแกร่งหลายนายที่ขวางทางออกของเขาอยู่ พูดเสียงเยือก “ภายในสามเฮือกลมหายใจ ไปให้พ้นจากสายตาข้าทั้งหมด ไม่งั้น ฆ่าไม่เว้น！”
หลังจากพูดประโยคนี้ออกไป พวกเหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งปรัเทศซัน ต่างมีสีหน้าตื่นตระหนก
แต่ว่า อาโอกิ ยามาโตะสั่งมาแล้ว พวกเขาถึงจะกลัวยังไง ก็ไม่กล้าเปิดทางให้
พวกเขามากันวันนี้ เดิมตั้งใจเพียงมาก่อกวน ถ้าหากปล่อยให้หยางเฉินออกไปได้ พวกเขาคงขายหน้าจนไม่มีจะขาย
อาโอกิ ยามาโตะสองตาจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน แววตาส่อประกายฆ่าที่เข้มข้น
เขายังไม่คิดลงมือ เอาแต่จ้องที่หยางเฉิน ใจคิดอยู่ว่าจะดู ดูว่าเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้ กล้าจริงไหมที่จะเปิดเกมฆ่าหรือเพียงแค่ทำหมาหยอกไก่
ไป๋หลี่ฉางคงขมวดคิ้วย่น วันนี้เป็นโอกาสของเขาในการโชว์ฟอร์ม ตอนนี้หยางเฉินกลับแย่งซีนไปหมด
เพียงที่หยางเฉินจัดการฆ่าไปหนึ่งผู้แข็งแกร่งประเทศซัน ก็พาให้ผู้แข็งแกร่งจิ่วโจวมากมาย มองเขาด้วยสายตาศรัทธานับถือกันแล้ว
ทันทีนั้นไป๋หลี่ฉางคงก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “หยางเฉิน เจ้าคิดจะทำอะไรนั่น？ถ้าคิดยังไม่อยากตาย แกรีบไสหัวกลับเข้ามา เดี๋ยวตายไป จะทำให้พวกเราต้องขายหน้าไปด้วย！”
ทว่า หยางเฉินไม่ได้สนใจเขาเลย แต่กลับพูดแบบเรียบ ๆ ง่าย ๆ ไปว่า “สามชั่วลมหายใจผ่านไปแล้วนะ！ในเมื่อพวกเจ้าจะหาที่ตาย งั้นข้าก็จะช่วย！”
พอเสียงจบลง ตาของเขาพลันเห็นเป็นปื้นสีแดงเลือด
ผู้แข็งแกร่งที่ยืนขวางตรงหน้าของเขา มองเห็นดวงตาหยางเฉิน พลันรู้สึกเหมือนกับถูกจ้องจากมัจุราช ร่างกายสั่นไปทั้งตัว
“ปึง ปึง ปึง！”
วินาทีต่อมา หยางเฉินหายไปจากที่เดิม
รอจนเห็นเขาปรากฏตัว ก็ได้ออกไปอยู่นอกประตูห้องโถงจัดงานแล้ว และผู้แข็งแกร่งประเทศซันห้าหกนายที่อยู่ข้างหลังของเขา ยังตกลงมาไม่ถึงพื้นเลย
“ปึง ปึง ปึง！”
และในทันใดนั้นเอง ร่างของผู้แข็งแกร่งห้าหกนายนั้น ตกลงกับพื้นอย่างหนักหน่วง
ที่ทำให้ทุกคนต้องประหวั่นพรั่นพรึงอย่างสุด ๆ ก็คือ ผู้แข็งแกร่งประเทศซันห้าหกนายนั้น ตายหมด
นาทีนั้นเอง ทั่วทั้งโถงจัดงานที่ใหญ่โต เงียบสนิทเป็นตาย
ให้แม้แต่อาโอกิ ยามาโตะ ภายในตายังปรากฏให้เห็นแววแห่งความตื่นผวา
ผู้แข็งแกร่งที่เขาพามา ถึงแม้ไม่ใช่ระดับสุดยอด แต่อย่างต่ำสุดก็แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า แต่ที่เห็นในเวลานี้ กลับไม่มีใครขวางหยางเฉินได้สักคน
ในผู้แข็งแกร่งที่ถูกหยางเฉินกวาดล้างฆ่าไปนั้น ถึงขนาดว่ายังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลางอยู่ด้วย
ให้ถึงขนาดนี้แล้ว ยังไม่สามารถต้านรับการอัดใส่แค่หมัดเดียวของหยางเฉิน โดนจัดเก็บฆ่าทิ้งได้
ต่อให้ตัวเขาเอง ก็ไม่กล้าพูดว่า จะมีฝีมือปานฟ้าผ่ามหากาฬแบบนี้ จัดเก็บฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลางนี้ได้
ส่วนหยางเฉินนั้น ที่จัดเก็บฆ่าไปไม่ใช่แค่คนเดียว แต่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดและขั้นแปดถึงห้าหกคน
กว่าคนทั้งหมดจะตั้งสติได้ หยางเฉินก็ไปจากโถงจัดเลี้ยงแล้ว ทำเหมือนกับว่าส่วนที่เหลือของเรื่อง ล้วนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับตัวเขาเลย
บนหน้าของอาโอกิ ยามาโตะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว กำหมัดทั้งสองมือแน่นขึ้นมา แค้นเคียดขนาดอยากไล่ตามไปฆ่าหยางเฉิน แต่จริง ๆ เขาก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะตามฆ่าหยางเฉินได้
ที่มาในวันนี้ พุ่งเป้ามาที่การประชุมสมาพันธ์บูโด
“การนัดประลองยุทธยังไม่ได้เริ่ม ผู้แข็งแกร่งจิ่วโจวของพวกแกก็บังอาจมาลงมือทำกับผู้แข็งแกร่งประเทศซันของพวกข้า หรือจะมองว่าผู้แข็งแกร่งประเทศซันของพวกข้าเป็นเศษขยะไปอย่างนั้นจริงหรือ？”
อาโอกิ ยามาโตะใช้สายตาที่เกรี้ยวกราดมองไปที่ไป๋หลี่ฉางคง ตะคอกถามด้วยเสียงอันดัง
ไป๋หลี่ฉางคงข้องใจจนเป็นงง พวกแกไหงไม่ไปหาเรื่องหยางเฉินนู่น？ใยมายุ่งอะไรกับข้านี่？
“เจ้าเด็กนั่นไม่ใช่คนของสมาพันธ์บูโดพวกเรา”
ทว่า ไป๋หลี่ฉางคงก็ยังมีการชี้แจงไป
เขารู้ดี ตัวเขาเองนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาโอกิ ยามาโตะ
คำชี้แจงนี้ ทำให้บรรดาผู้แข็งแกร่งแห่งจิ่วโจวที่อยู่ข้างหลัง ต่างก็มีสีหน้าตะลึงงง
พวกเขาคิดไปไม่ถึงจริง ๆ ไป๋หลี่ฉางคงทำไมถึงต้องไปชี้แจงแบบนี้ กลายเป็นให้เห็นชัดว่ากลัวอาโอกิ ยามาโตะ
ยังไม่ทันได้เปิดศึกประลองยุทธ ไป๋หลี่ฉางคงกลับจะกลัวแล้วหรือ？
แน่นอนว่าอาโอกิ ยามาโตะก็ย่อมต้องดูออกว่าไป๋หลี่ฉางคงหวาดเกรงในตัวเขาเองอยู่ เขาหัวเราะหนาวเยือกออกมา สองตาจ้องไปที่ไป๋หลี่ฉางคงตะคอกถามไป “พูดอย่างนี้ แสดงว่าแกนี่เป็นหันหน้าของสมาพันธ์บูโดนี้สิ？”
สมาพันธ์บูโดพูดไปด้วยสีหน้าทระนงว่า “ใช่แล้ว ข้าคือหัวหน้าสมาพันธ์บูโด”
เขายิ่งกำลังเครียดอยู่ว่าจะขึ้นมาเป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโดได้ยังไง พออาโอกิ ยามาโตะพูดมา ก็พอดีได้เป็นโอกาสให้เขา
ต่อให้ว่าเขาจะไม่รับ แล้วอาโอกิ ยามาโตะจะปล่อยเขาไปหรือเปล่า？
ไม่มีทางแน่นอน！
ในเมื่อไม่ได้อย่างที่ว่า ก็หัวดื้อ ๆ รับขึ้นมาเองนี่แหละ
“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ขอประลองกับเจ้าก่อน！”
อาโอกิ ยามาโตะก็พูดขึ้นมาในทันที
ไป๋หลี่ฉางคงผายมือออกไป พูดเสียงอย่างดัง “พี่น้องสมาพันธ์บูโดฟังนะ ประเทศซันไม่ยึดถือตามสัญญา เข้ามาท้าทายหาเรื่อง พวกเราลุยกับพวกมันกันเลย！”
แต่ พดเขาพูดจบ ไม่มีใครลุยออกไป ผู้แข็งแกร่งแห่งจิ่วโจวแต่ละคนสีหน้าซึมกะทือมองหน้าไป๋หลี่ฉางคง
ก็อาโอกิ ยามาโตะเขาท้าสู้กับคุณ แล้วคุณจะให้พวกผมลุยอะไรกัน？
ไป๋หลี่ฉางคงเห็นไม่มีใครขยับ โกรธขึ้นมาในทันที “มัวซึมกะทืออะไรกันอยู่？ลุยเลยสิ！”
ขณะนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายนายหนึ่ง เดินก้าวออกมา มองหน้าไป๋หลี่ฉางคงพูดว่า “ไป๋หลี่ฉางคง ท่านเป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？อีกอย่าง คนที่ฝ่ายตรงข้ามท้าคือท่าน！”