The king of War บทที่ 2195 หยางเฉินรับปาก

“ฉันคือข้อยกเว้น?”

หยางเฉินมีสีหน้าไม่เข้าใจ หรือว่า ตนเองจะเป็นบำเพ็ญเพียรอัจฉริยะ?

เพียงแต่คิดๆ ดูแล้ว เหมือนว่าจะเป็นเช่นนี้จริงๆ อย่างน้อยในวัยหนุ่ม ยังไม่มีใครที่แข็งแกร่งเหนือเขาเลย อย่างน้อยที่โลกบู๊โบราณล่างกับโลกมนุษย์ก็ไม่มี ส่วนโลกบู๊โบราณบนก็ไม่มี เขาไม่เข้าใจเลย

แต่ที่โลกบู๊โบราณบน ถ้าเป็นเมื่อก่อน หยางเฉินอาจจะยังถือดีคิดว่าในวัยหนุ่ม ตนเองจะไร้คู่ต่อสู้ แต่ตอนนี้ เขาแน่ใจอย่างมาก โลกบู๊โบราณบน มีอยู่อย่างแน่นอน!

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าสู่โลกบู๊โบราณกลาง เขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งและความเข้มข้นของชี่ทิพย์ที่ห่างไกลจากโลกใหม่

ยิ่งความเข้มข้นของชี่ทิพย์แข็งแกร่งเท่าไร ความรวดเร็วในการบำเพ็ญเพียรก็จะเร็วขึ้นเท่านั้น และที่สอดคล้องกัน ศักยภาพของนักบูโดวัยหนุ่มก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

“ถูกต้อง คุณคือข้อยกเว้น!”

ผู้นำพยักหน้า และกล่าวต่อว่า : “นอกจากคุณจะมีข้อยกเว้นแล้ว ฉันยังไม่เคยสัมผัสได้ว่าร่างกายของใคร มีลมปราณของสามสายเลือดเทพที่ยิ่งใหญ่เลย”

“อย่าพูดถึงสามอย่างในเวลาเดียวกันเลย เพียงแค่อย่างเดียว ก็ไม่เคยมาก่อน”

“แต่นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญก็คือ บนร่างกายของคุณ ฉันยังสัมผัสได้ถึงพลังสายเลือดที่แข็งแกร่ง ถึงแม้ลมปราณจะอ่อนแอมาก แต่ยังสามารถสัมผัสได้”

“พลังสายเลือดนี้ ยังอยู่เหนือสามสายเลือดเทพที่ยิ่งงใหญ่อีกด้วย!”

หยางเฉินมีสีหน้าตื่นตกใจ แม้แต่พลังสายเลือดของตนเอง ก็สามารถสัมผัสได้เลยเหรอ?

นี่ไม่ได้หมายความว่า ถ้าไปถึงโลกบู๊โบราณบนแล้ว เพียงแค่ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง ก็จะสามารถสัมผัสพลังสายเลือดในร่างกายของเขาได้ด้วยใช่หรือไม่?

“คุณวางใจได้ อย่างน้อยในขณะนี้ คุณยังไม่เคยได้ติดต่อกับนักบูโดระดับฉันเลย”

ดูเหมือนว่าจะอ่านความคิดของหยางเฉินออก ผู้นำจึงกล่าวว่า : “คิดจะมองสิ่งเหล่านี้ออก มันไม่ได้ง่ายๆ เลยนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นนักบูโดระดับฉัน ก็มีคนน้อยมากที่จะมองมันออก”

“เพียงแต่ว่า คุณยังไม่สามารถติดต่อกับนักบูโดระดับฉันได้เป็นการชั่วคราว แต่ถ้าหากม่านพลังระหว่างโลกบู๊โบราณกลางกับโลกบู๊โบราณบนถูกเปิดออก เมื่อโลกทั้งใบถูกยึดครอง นักบูโดก็จะเหนือชั้นกว่าฉันอย่างมาก”

“ถึงเวลานั้น สถานการณ์ของคุณจะเป็นอันตราย ไม่แน่ว่า ผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้าย ยังจะสามารถบีบบังคับเพื่อแย่งชิงพลังสายเลือดของคุณมาใช่ซะเอง

ฉับพลันสีหน้าหยางเฉินก็ซีดเผือด มีนักบูโดที่ชั่วร้ายขนาดนั้นด้วยเหรอ?

ผู้นำก็บอกแล้ว ว่าเป็นผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้าย คนประเภทนี้ ก็เป็นไปได้ที่จะทำเรื่องเช่นนั้นออกมาจริงๆ

เขารู้สึกมานานแล้วว่าพลังสายเลือดของตนเองนั้นไม่ธรรมดา แต่ไม่คิดเลยว่า จะร้ายกาจขนาดนี้ แม้แต่ผู้นำโลกกลาง ก็ยังคิดเช่นนี้

ทันใดนั้นผู้นำก็กล่าวว่า : “ฉันมีวิธีหนึ่ง ที่น่าจะทำให้คุณหลีกเลี่ยงวิกฤตการณ์นี้ได้ ก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะเต็มใจหรือเปล่า”

เมื่อเห็นสีหน้าคาดหวังของผู้นำ หยางเฉินจึงยิ้มและกล่าวว่า : “ผู้อาวุโส ท่านอยากจะบอกว่า ตราบใดที่ฉันรับปากกับท่าน ก็จะกลายเป็นทายาทของโลกบู๊โบราณกลาง และจะสามารถขัดขวางการเปิดม่านพลังระหว่างโลกบู๊โบราณกลางกับโลกบู๊โบราณบนได้ ด้วยวิธีนี้ ผู้แข็งแกร่งของโลกบู๊โบราณบน ก็จะไม่สามารถปรากฏตัวที่โลกบู๊โบราณกลางได้ ใช่ไหมครับ?”

ผู้นำพยักหน้า : “นี่เป็นเพียงแผนการที่โง่เขลา! ฉันยังคงมีแผนการที่ดีกว่า!”

เมื่อมองเห็นท่าทีของผู้นำที่เหมือนว่าคุณไม่ถามฉัน ฉันก็จะไม่พูดอะไร สีหน้าของหยางเฉินก็ดูจนใจ

หยางเฉินกล่าวว่า : “ผู้อาวุโส ได้โปรดท่านบอกแผนการที่ดีกับฉันมาเถอะ!”

ผู้นำหัวเราะขึ้นมา เขาพลิกฝ่ามือ หนังสือลมปราณโบราณเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือของเขา

ผู้นำกล่าวว่า : “นี่คือวิชาลับชั้นยอดที่สามารถซ่อนพลังสายเลือดได้ ในกรณีบำเพ็ญเพียร นับประสาอะไรกับฉัน แม้แต่นักบูโดแดนนภาขั้นเก้า ก็ไม่สามารถค้นพบพลังสายเลือดของคุณได้ อยากเรียนรู้ไหมล่ะ?”

หยางเฉินมีสีหน้าลำบากใจ เขาคาดเดาได้ว่า ผู้นำจะต้องบอกว่า ตราบใดที่คุณตอบตกลงที่จะเป็นทายาทผู้นำ ก็จะถ่ายทอดความรู้หนังสือที่ล้ำค่าเล่มนี้ให้แก่คุณ

เวลานี้ เขาก็รู้สึกลังเลใจเช่นกัน

นับตั้งแต่เขาเริ่มการบำเพ็ญเพียร ชีวิตไม่เคยสงบสุขเลย เขาเพียงแค่ต้องการอยู่กับภรรยาและลูกๆ เหมือนคนปกติทั่วไปเท่านั้น

แต่ตอนนี้ ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกเขาส่งตัวไปยังสถานที่ลับแห่งหนึ่ง ได้สองปีเต็มแล้ว และยังไม่เคยรับพวกเธอกลับมาเลย

มันไม่ง่ายเลยที่จะมาถึงจุดนี้ในวันนี้ได้ และอีกไม่นานก็จะยืนอยู่จุดสูงสุดของโลกใหม่แล้ว เดิมทียังคิดว่า เมื่อถึงเวลานั้น จะไม่มีใครสามารถมาคุกคามความปลอดภัยของครอบครัวได้

แต่คาดไม่ถึงเลยว่า คนของโลกบู๊โบราณกลางจะเริ่มก่อปัญหาอีกครั้ง และคาดไม่ถึงว่าจะคิดเปิดทางเข้าสู่โลกบู๊โบราณบนอีกด้วย

หากว่าเปิดเข้ามาได้ ไม่เพียงแต่โลกบู๊โบราณกลางจะได้รับผลกระทบไปด้วย โลกใหม่ทั้งหมด จะต้องถูกยึดครอง และจากนี้เป็นต้นไปจะไม่มีโลกบู๊โบราณ จะมีเพียงโลกใหม่ทั้งหมด

โลกของผู้แข็งแกร่งได้รับความเคารพนับถือ!

โลกของผู้อ่อนแอราวกับมด!

หยางเฉินไม่สนใจคนอื่นได้ แต่ไม่สนใจครอบครัวของตนเองไม่ได้

เพียงแต่ว่า ให้เขาทำเพื่อโลกบู๊โบราณกลางและโลกใหม่ และต้องเผชิญหน้ากับอันตรายมากมาย เขาไม่ได้มีคุณธรรมสูงส่งขนาดนั้น

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ แววตาของหยางเฉินก็ค่อยๆ กลับคืนสู่ความสงบ มองผู้นำและกล่าวว่า : “ผู้อาวุโส ฉันเข้าใจความหมายของท่านดี ถ้าฉันกลายเป็นผู้นำโลกบู๊โบราณกลางต่อจากท่าน ก็จะไม่สามารถเป็นฝ่ายเปิดทางเข้าสู่โลกบู๊โบราณบนด้วยตนเองได้”

“แต่ว่า ถึงแม้ฉันจะกลายเป็นผู้นำโลกกลางคนใหม่ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สามารถเป็นฝ่ายเปิดทางเข้าไปได้ด้วยตนเอง และจะต้องขัดขวางการเปิดทางของคนอื่นด้วย แล้วคนอื่นจะฟังฉันเหรอ?”

ผู้นำเงียบไปชั่วขณะ

ดังที่หยางเฉินกล่าวไว้ เขาสามารถขัดขวางการเปิดทางของคนอื่นได้ แต่ว่า การคิดที่จะขัดขวาง พูดง่ายแต่ทำได้ยาก

เขาในฐานะผู้ดำรงตำแหน่งผู้นำในขณะนี้ ต้องอาศัยศักยภาพที่แข็งแกร่งเหนือชั้นเท่านั้น จึงจะสามารถควบคุมนักบูโดที่กำลังเคลื่อนไหวเพื่อก่อการร้ายเหล่านั้นได้

และถ้าหยางเฉินต้องการมีศักยภาพเช่นเขาในตอนนี้ ก็จะต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นแตกหน่อก่อน แต่หากว่าเขามีศักยภาพของขั้นแตกหน่อแล้ว เกรงว่าไม่นาน จะต้องกลายเป็นนักบำเพ็ญเพียรของขั้นผลิดอกอย่างแน่นอน

เมื่อถึงขั้นผลิดอกแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นโลกบู๊โบราณกลาง ก็ไม่สามารถปิดกั้นเขาได้

“เฮ้อ!”

เป็นเวลานาน ผู้นำก็ถอนหายใจยาว กล่าวด้วยใบหน้าที่เย้ยหยันตนเอง : “เมื่อก่อน ฉันคิดเสมอว่าด้วยพละกำลังของตนเอง ก็สามารถปราบปรามนักบูโดที่จะเปิดม่านพลังเหล่านั้นได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วกลับไม่สามารถขัดขวางได้”

“จึงคิดว่าก่อนที่ตนเองจะออกจากโลกบู๊โบราณกลางไป ก็จะต้องฝึกอบรมผู้นำคนใหม่ให้ได้ เพื่อปกป้องโลกบู๊โบราณกลางแทนฉันต่อไป แต่ฉันไม่ได้คาดคิดเลยว่า เมื่อผู้นำคนใหม่จากไป ใครจะเป็นคนที่มาปกป้องโลกบู๊โบราณกลางล่ะ?”

พูดจบ เขาก็นำหนังสือโบราณเล่มนั้นมอบให้หยางเฉิน ยิ้มพร้อมกล่าวว่า : “หนังสือที่ล้ำค่าเล่มนี้มอบให้คุณแล้ว คุณไปบำเพ็ญเพียรอย่างสบายใจได้เลย และไม่ต้องกังวลว่าฉันจะบีบบังคับคุณด้วยเหตุผลนี้”

“ฉันหวังเพียงว่า หากวันหนึ่ง คุณสามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกใบนี้ได้ จะต้องปกป้องสิทธิและประโยชน์ของนักบูโดระดับต้นกับคนธรรมดาได้อย่างแน่นอน”

“นี่คือโลกของทุกคน ไม่ใช่โลกของนักบูโดชั้นยอดเหล่านั้น!”

เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของผู้นำ หยางเฉินอดไม่ได้ที่จะนับถือขึ้นมา ไม่ว่าอย่างไร ผู้นำก็เป็นคนที่มีคนรักอย่างไม่สิ้นสุด

ผู้นำได้ยืนอยู่ชั้นยอดของโลกบู๊โบราณกลางแล้ว และไม่นานก็จะต้องทะลุแดนเข้าสู่โลกบู๊โบราณบนแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ได้สนใจถึงอันตรายหรือความปลอดภัยของโลกบู๊โบราณกลางและโลกใหม่เลย แต่เขาต้องการให้ก่อนที่ตนเองจะจากไป มีคนคุ้มครองโลกใบนี้ก่อน

หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง : “ผู้อาวุโส! ฉันรับปากกับท่าน! หากว่าวันหนึ่ง ฉันสามารถขึ้นไปถึงชั้นยอดได้ ฉันจะต้องปราบปรามสิ่งชั่วร้ายทั้งหมด! และคุ้มครองคนชั้นล่างสุดทุกคน!”