พวกเราเดินทางจนมาถึงบ้านของผม

“นี่บ้านของคุณหนูเหรอ?ใหญ่พอตัวเหมือนกันนะเนี่ยอยู่คนเดียวหรอ”อีสตัน ถามผมด้วยความสงสัย

“ใช่ค่ะอยู่คนเดียวค่ะ”ผมก็ว่างั้นแหละ มันคงเป็นบ้านที่ใหญ่เกินไปสำหรับคน 1 คนสินะ

พวกเราได้เข้ามาด้านใน ผมได้ถอดรองเท้าแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านจนกระทั่งมีนักผจญภัยคนนึงถามผมว่า

“พวกเราต้องถอดรองเท้าด้วยเหรอครับ?”ชายคนนั้นถามด้วยความสงสัย

“ใช่ค่ะพอดีฉันขี้เกียจทำความสะอาดบ้านน่ะ”ตอนอยู่ที่ญี่ปุ่นผมชอบจ้างแม่บ้านเดือนละครั้งมาทำความสะอาดให้อยู่ที่นี่ไม่รู้จะมีไหม

“เอาคนเจ็บเข้าไปก่อนเดี๋ยวที่เหลือเราจะเฝ้ารอบนอกเอง”มอร์ตัน ได้พูดขึ้น เออใช่ผมลืมแนะนำคนนี้เขามีชื่อว่า เคลเลน มอร์ตัน หัวหน้าปาร์ตี้นักผจญภัย

“ครับ/ค่ะ!”ทุกคนได้ตอบอย่างพร้อมเพรียงแล้วก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง

–

–

–

หลังจากนั้นไม่นานพวกเราก็ทำแผลของคนที่บาดเจ็บจนเสร็จ

“ขอบคุณที่มาช่วยนะ รูฟีน่าจัง”ได้มีป้าคนนึงขอบคุณผม

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”ผมตอบด้วยความความเขินนิดๆ

“ไม่เป็นไรหรอกนี่ก็บ้านของเธอนี่นา…แต่จะว่าไปก็เป็นบ้านที่สวยดีนะฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”อีสตัน ได้ถามผมด้วยความสงสัยอย่างรุนแรงและได้เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ

“คือว่า-“ผมที่กำลังจะตอบเขาก็ได้มีมือปริศนาโผล่เข้ามาทุบ อีสตัน 

“เมื่อกี้ใครทำ?!”เขาได้หันหลังกลับไปและได้ถามด้วยความโมโห

“ก็ฉันไงไอ้ลุงบ้า! ไม่เป็นไรใช่ไหมจ๊ะ? มานี่เลยไอ้แก่มึงคิดจะทำอะไร รูฟีน่าจัง!”ถามด้วยความเป็นห่วง ส่วนนี่คือคุณนาย ไวแอตต์ เป็นภรรยาของ อีสตัน ไวแอตต์

ระหว่างที่พวกเขากำลังทะเลาะอยู่ผมก็เดินผมได้แอบเข้าไปในห้องครัวและได้เห็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่หน้าตู้เย็นของผม

ผมได้เดินไปหาเธอและได้ถามว่า”มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

เด็กคนนั้นมาถามผมว่า”นี่ๆพี่สาวไอ้ตู้ใหญ่ตรงนี้มีไว้ทำอะไรหรอคะ?”แล้วก็ถามผมด้วยสีหน้าที่งงๆ

ผมตอบเด็กคนนี้ไปว่า”สิ่งนี้เขาเรียกว่าตู้เย็นเอาไว้ใส่สิ่งที่เน่าเสียง่ายหรืออะไรประมาณนี้”และผมก็เปิดให้เธอดูด้านในและได้มีลมเย็นตีออกมา

“เย็นดีจัง”เด็กคนนี้ได้พูดออกมาด้วยความฟิน

ระหว่างที่คิดอยู่หน้าตู้เย็นว่าจะทำอะไรกินดี คุณนาย ไวแอตต์ ก็เดินเข้ามาในครัว”ทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะ?” เธอถามด้วยความสงสัย”เห็นคนในบ้านเยอะดีฉันว่าจะทำอะไรให้พวกเขากินหน่อยนะคะ”ผมตอบคำถามของเธอออกไป”อ๋ออย่างนี้นี่เองเข้าใจแล้ว พอมีกุ้งเหลืออยู่จะเอามาทำอาหารก็ได้เดี๋ยวฉันไปเอามาแป๊บนึง”‘ค่ะ”เธอได้หันหน้าไปหาเด็กคนนั้น”ไปกันเถอะองค์–คุณหนู”แล้วคุณนาย ไวแอตต์  เธอก็รีบเดินออกไปพร้อมกับจูงมือเด็กผู้หญิงคนนั้นออกไป เมื่อกี้ฉันคิดไปเองหรือเปล่า เหมือนเมื่อกี้เขาจะเรียกเด็กคนนั้นว่าองค์หญิงน่าจะหูฝาดไปเองละมั้ง…

–

–

–

หลังจากนั้นไม่นานคุณนายก็เอาเนื้อมาให้ผมดูแล้วน่าจะเป็นเนื้อกุ้งสดไปทำอะไรดี แล้วพวกเราก็คิดกันสองคนว่าจะทำเมนูอะไรกันดี”งั้นเอาเป็นว่าทำ กุ้งเทมปุระ ก็แล้วกัน”ผมลองเสนอออกไปดู เธอมองมาที่หน้าผม”กุ้งเทมปุระ ? มันคืออะไรเหรอจ๊ะ”เธอถามผมด้วยความงงและสงสัยในเวลาเดียวกัน”อย่าบอกว่าในโลกนี้ไม่มี กุ้งเทมปุระ ช่างมันแล้วกัน   “เดี๋ยวดิฉันทำให้ดูนะคะ”ผมพูดออกไปพร้อมลึกขึ้นไปจุดเตาแก๊ส (และหลังจากนี้จะเป็นวิธีการทำกุ้งเทมปุระจะข้ามก็ได้แล้วแต่) Step 1 เตรียมกุ้ง ล้างกุ้งให้สะอาด แกะเปลือก ตัดส่วนหัวออก เหลือหางไว้ไม่ต้องเอาออก ผ่าตรงกลางหลังเพื่อเอาเส้นดำที่หลังออกเพื่อความสะอาด Step 2 ผสมแป้งเทมปุระ ใส่ไข่ไก่ 1 ฟองลงในแป้งเทมปุระ จากนั้นผสมน้ำเย็น คนให้เข้ากัน ให้แป้งมีความเหนียวข้นพอดีๆ Step 3 ทอดกุ้ง เท่านี้ก็เสร็จเรียบร้อย

–

–

–

หลังจากที่พวกเราทำเสร็จเราก็ไปเสิร์ฟที่โต๊ะของห้องนั่งเล่น… หลังจากนั้นไม่นานพวกเราก็กินกันเสร็จ ได้มีเสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณที่บอกว่าศัตรูบุก”ศัตรูบุกงั้นเหรอ!?”คนในบ้านที่พูดขึ้นด้วยความสงสัยและสะดุ้งเล็กน้อย และผมได้รีบวิ่งออกไปด้านนอกก็ได้พบว่ามีก็อบบิ้นประมาณ 20 ถึง 30 ตัวได้หน้าบ้านไว้อยู่ไว้อยู่และหนึ่งในนั้นก็มี ก็อบลินคิง อยู่ด้วย ลักษณะเด่นของ ก็อบลินคิง จะมีร่างที่ใหญ่ ใส่มงกุฎที่ทำจากไม้ และถือกระบองขนาดใหญ่”โคตรพ่อมึง”ผมเผลออุทานออกมา เคลเลน ได้ตะโกนขึ้น”ทุกคนจัดขบวนรบจัดเรียงแถวหน้ากระดาน!”ทุกคนทำการจัดเรียงแถวหน้ากระดาน ผมกำลังคิดว่าจะช่วยอะไรพวกเขาดี… เดี๋ยวก่อนนะถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะมีเวทย์เสริมพลังอยู่ งั้นมาลองใช้กันเลยดีกว่า”เวทเสริมพลัง ทำงาน!”ผมได้เวทย์ออกไป… หลายวินาทีต่อมา ได้มีแสงสีทองบางๆออกมาจากตัวพวกเขา นักผจญภัยคนหนึ่งได้พูดขึ้น”ฉันคิดไปเองหรือเปล่ารู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้น””ฉันก็ด้วย”นาตาเลีย หันมาหาผม”หรือว่าจะเป็นเธ-“”ไม่ใช่เวลามาชมเชยนะคะ”ผมได้พูดแทรกขึ้น หลังจากนั้นก็พวก ก็อบบิ้น ก็ได้เป่าแตร “ทุกคนเตรียมพร้อม!”เคลเลน ตะโกนขึ้น ในขณะเดียวกันพวกก็อบบิ้นได้วิ่งโถมกันเข้ามา พวกเขาก็ทำการต่อสู้อย่างกล้าหาญส่วนผมกำลังคิดอยู่ว่าจะช่วยอะไรพวกเขาดีระหว่างที่ผมกำลังอ่านวิธีการใช้เวทมนตร์ในมือถืออยู่นั้น… ผมก็ไปเจอเวทมนต์น่าสนใจเข้า”Javelin Ice เป็นวิธีที่ใช้ในการโจมตีหมู่… น่าสนใจใช้ได้”เอาเลยแล้วกัน”Javelin Ice ทำงาน!”ผมได้เวทย์มนต์ออกไป และได้มีวงเวทย์สีฟ้าขนาดใหญ่บนหัวของผมและได้ปล่อยแท้งน้ำแข็งจำนวนมากออกมา…

–

–

–

หลายนาทีต่อมา ในขณะที่พวกเราสู้กันอยู่นั้นดูเหมือนฝั่ง ก็อบบิ้น จะเริ่มมีจำนวนน้อยลงมากๆดูเหมือนเราจะชนะแล้วจนกระทั่ง… ได้มีเสียงแตรดังขึ้น หลังจากนั้นไม่ถึง 10 วิ ได้มีเสียงเท้าจำนวนมากจากในป่าหน้าบ้าน…