“ลิเลียน?!” หลี่เฉิงตกใจ ในขณะนี้ ลิเลียนเกือบจะนั่งคร่อมเขาแล้วเธออยู่ห่างออกไปไม่ถึงครึ่งเมตรไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะได้กลิ่นกายของเธอ

ถ้าลิเลียนต้องการซ่อน หลี่เฉิงจะไม่สามารถหาเธอเจอ

“ท่านลอร์ดคะ…” ใบหน้าของลิเลียนแดงก่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอก็ลังเลผู้ชายคนไหนก็ไม่สามารถต้านทานสถานการณ์ดังกล่าวได้หลี่เฉิงรู้ว่าลเลียนมีบางอย่างจะพูด

ทั้งสองเงียบไปสองสามนาที หลี่เฉิงรู้สึกว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่พูด เขาจะต้องลงมือขณะที่หลี่เฉิงกําลังจะลงมือลิเลียนก็พูดอีกครั้ง“มีบางสิ่งที่ฉันบอกคุณไม่ได้ในตอนนี้…

“แต่ได้โปรดเชื่อลิเลียน ฉันไม่เคยทําร้ายคุณ ในหัวใจของลิเลียนคุณสําคัญที่สุดเสมอ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่างกายของลิเลียนเต็มไปด้วยความลึกลับด้วยเหตุผลบางอย่างหลี่เฉิงสามารถสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของลิเลียน

หลี่เฉิงเชื่อมั่นในตัวลิเลียนอย่างเต็มที่เหนือกว่าฮีโร่คนอื่น ๆ ในเวลานี้หลี่เฉิงยิ้มและกล่าวว่า“แน่นอนฉันเชื่อในตัวคุณ ลิเลียน”

“อืม” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลิเลียนก็เผยรอยยิ้มที่สวยงาม

เมื่อหลี่เฉิงเห็นลิเลียนในเวลานี้ ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อยและการหายใจก็ลำบากดวงตาของลิเลียนก็พร่ามัวเช่นกัน

ในอดีตพวกเขาเคยต่อสู้ร่วมกันมาโดยตลอด หลี่เฉิงยังคิดว่านี่เป็นเกมส์ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องนี้มากนักอย่างไรก็ตามตอนนี้เป็นเวลาดึกดื่นไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกสัมผัสหรืออย่างอื่นเธอก็ไม่ต่างจากคนจริง ๆ

“ท่านลอร์ดคุณ…อืม…” ลิเลียนไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนี้ ใบหน้าของเธอแดงก่ำและเปลือกตาที่สวยงามของเธอก็ปิดลง

“ลิเลียน!” ถ้าหลี่เฉิงไม่เคลื่อนไหวในตอนนี้เขาจะยังถูกเรียกว่าผู้ชายได้อย่างไร? ตามความคิดของหลี่เฉิงเขาควรจะเริ่มดําเนินการหลังจากเรียกชื่อเธอเขาก็จบเธอและลิเลียนก็ล้มตัวลงบนร่างของหลี่เฉิง…

เช้าตรู่หลี่เฉิงลูบหัวของเขาและเขย่าเบา ๆเขาพบว่าสภาพแวดล้อมของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีเทาอ่อนมันเป็นทักษะของลิเลียนเงาแห่งหมอก

หลี่เฉิงหันศีรษะและพบว่าลิเลียนตื่นแล้วและกําลังนอนอยู่ข้างเขาดวงตาที่สวยงามของเธอมองมาที่เขาด้วยความงุนงงทุกครั้งที่เธอกระพริบตามันเกือบจะทําให้เขาแทบจะสูญเสียการควบคุม

หลี่เฉิงจูบหน้าผากของลิเลียนอย่างอ่อนโยนและพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ทําไมคุณถึงเรียกหมอกเงานออกมา?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของลิเลียนก็แดงขึ้นอีกครั้ง “พวกเขากําาลังแอบดู…”

“ให้พวกมันดู” หลี่เฉิงรู้ว่าลิเลี่ยนกําลังพูดถึงใคร แน่นอนว่าเป็นเทพผู้อ่อนแอทั้งสองที่ไม่มีอะไรทําหลังจากกินอิ่มแล้ว เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนักท้ายที่สุดไม่ใช่แค่พระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้ายังมีลูกชายคนโตของหลี่เฉิงด้วย

“หวี่…” ลิเลียนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ปากของเธอถูกหลี่เฉิงปิดอีกครั้ง
บรรยากาศอาหารเช้าวันนั้นค่อนข้างแปลก ลูน่ามองไปที่หลี่เฉิงด้วยสายตาหลบเลี่ยงเล็กน้อยและดวงตาของเธอก็สลับไปมาระหว่างหลี่เฉิงและลิเลียน

ในทางกลับกัน ซิลเวียมองหลี่เฉิงด้วยการเยาะเย้ย ราวกับว่าเธอรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะ เป็นเช่นนี้

ในทางกลับกัน ลิเลียนและหลี่เฉิงค่อนข้างสงบ นอกจากความไร้ยางอายของหลี่เฉิงแล้วลิเลียนก็สงบมากเช่นกัน อะไรควรเกิดขึ้นก็ให้มันเกิด แล้วจะอายเรื่องอะไร?

มีเพียงสตรีศักดิ์สิทธิ์ของโบสถ์แห่งแสงอาซิเลียเท่านั้นที่มีใบหน้าที่สับสนและไร้เดียงสาเธอมองดูทุกคนและตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

อาซิเลียกัดขนมปังของเธอเล็กน้อย ไม่สามารถทนต่อบรรยากาศแบบนี้ได้เธอจึงถามด้วยความสงสัย“อืม… เกิดอะไรขึ้นกับทุกคน?”

หลี่เฉิงกลั้นหัวเราะของเขาไว้ เขาจิบนมแล้วพูดว่า “บางที่พวกเขาอาจกังวลเกี่ยวกับเทพธิดาแห่งความมืด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ การแสดงออกที่สงบของลิเลียนก็เปลี่ยนไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงลูน่าก็เช่นกันสําหรับซิลเวียเธอไม่สามารถซ่อนความรู้สึกดถูกที่เธอรู้สึกได้

อาซิเลียไม่ได้สังเกตสีหน้าของทุกคน เธอพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องกังวลทุกคนเทพแห่งแสงจะไม่มีวันยอมให้เธอทําอะไร!”

เมื่อกลับมาที่หัวข้อหลัก หลี่เฉิงหยุดพูดเล่นและพยักหน้าอย่างจริงจัง นี้เป็นไพ่ใบสุดท้ายของเขาในฐานะนักบุญหญิงของโบสถ์แห่งแสงเทพแห่งแสงย่อมไม่ละเลยอาซิเลียอย่างแน่นอน

หากเทพธิดาแห่งความมืดลงมือทําบางอย่าง เทพแห่งแสงย่อมลงมาอย่างแน่นอนนั่นคงจะเป็นตัวตนที่คู่ควรกับเทพธิดาแห่งความมืด

อย่างไรก็ตาม คงจะดีที่สุดถ้าพระเจ้าแห่งแสงไม่ออกมา หลี่เฉิงไม่ใช่พาลาดินผู้เคร่งศาสนาตรงกันข้ามเขาเป็นฝ่ายเป็นกลางอย่างแท้จริงเขาสนใจแต่เรื่องตัวเอง

ตอนนี้เขายืนอยู่ในฝ่ายที่ดีเพียงเพราะเขาสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้หากเทพแห่งแสงลงมาเขาจะสามารถมองผ่านธรรมชาติของหลี่เฉิงได้อย่างรวดเร็ว

ในเวลานั้น แผนต่อไปของหลี่เฉิงจะหยุดชะงัก ดังนั้นจะดีกว่าถ้าพระเจ้าแห่งแสงไม่เห็นเขา

ในเวลานี้ เพิร์ลเดินมาและยังดูเหนื่อย ๆ เมื่อวานนี้เธอต้องน่าทหารกลุ่มใหญ่ไปเพิ่มเลเวลในโลกแห่งเงาดังนั้นเธอจึงไม่สังเกตเห็นบรรยากาศแปลกๆเธอพูดกับหลี่เฉิงว่า “ท่านลอร์ดเราพบขุนนางพันธมิตรอื่นในทางทิศใต้กิลด์ขนาดใหญ่บางแห่งรายงานว่ามีจํานวนมากพวกเขามาจากพันธมิตรหลายแห่งและดูเหมือนว่าพวกเขาจะล้อมเราไว้ใ”

“ฮะ?” เมื่อได้ยินคําพูดของเพิร์ล หลี่เฉิงก็กระพริบตาอย่างสับสนเขาไม่ได้หาเรื่องพวกเขาพวกเขากลับมาหาเขาเอง? มีเรื่องดี ๆ แบบนี้ในโลกจริงหรือ?มันยังช่วยเขาในการซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่!

ท้ายที่สุด การซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่ของหลี่เฉิงนั้นต้องการยูนิตจํานวนมากถ้าเขาฆ่ามอนสเตอร์ป่า ความเร็วในการซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่จะเช่นเกินไปถ้าเขาต้องมองหาผู้เล่นเขาก็จะใช้เวลามากเกินไป

อย่างไรก็ตาม หากผู้เล่นเหล่านั้นมองหาเขาเอง เขาก็ยินดีที่จะยอมรับมันถ้าเขาฆ่าผู้เล่นการซ่อมแซมหัวใจจะเร็วเป็นพิเศษ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เฉิงก็เยาะเย้ย “ทุกคนไปรวบรวมกองกําลัง ในอีกสิบนาที่เราจะเข้าสู่โลกแห่งเงา!”

“รับทราบ!” เมื่อพวกเธอได้ยินดังนั้นก็เลิกคิด ในทุกการต่อสู้ พวกเขาใช้ทัศนคติที่แน่วแน่ที่สุดในการปฏิบัติตามคําสั่งทุกอย่างของหลี่เฉิง

หลังจากรับทานอาหารเช้าง่าย ๆ หลี่เฉิงก็เริ่มทํากิจวัตรประจําวันต่าง ๆ มากมายสิ่งแรกที่เขาทําคือเกณฑ์ทหาร นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะลืมได้อย่างแน่นอน

นักแม่นปืนเยือกแข็ง 4,000 คน อัศวินสวรรค์ 4,000 คน มังกรน้ำแข็ง 1,000 ตัวและนักฆ่าเงา 4,000 คน

มันเป็นวันที่สี่แล้วตั้งแต่เปิดเซิร์ฟเวอร์ ความแข็งแกร่งทางทหารในปัจจุบันของเขาประกอบด้วยนักแม่นปืนเยือกแข็ง 16,000 คน อัศวินสวรรค์ 16,000 คนมังกรน้ำแข็ง 8,000 ตัว นักฆ่าเงา 4,000 คนและนักบวชแสงศักดิ์สิทธิ์อีกไม่กี่คนกองกําลัง ทั้งหมดมีมากกว่า 45,000 คน!

นอกจากนี้ยังมีกองกําลังของโบสถ์แห่งแสงมากกว่า 10 ล้านคน ในการต่อสู้เมื่อวานนี้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 100,000 คน. โดยธรรมชาติแล้วหลี่เฉิงไม่รู้สึกเสียใจเลย