หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับใช้อาคมพระเกตุ ต้านทานพายุน้ำค้างแข็งทั่วนภาของกษัตริย์ดารา

พลังกัดกร่อนรุนแรง กัดกินคมกระบี่จากหิมะน้ำแข็งมากมาย ปกป้องไม่ให้หยางเซ่อถูกมันทำร้าย

เพียงแต่ว่าเมื่อเป็นแบบนี้ สภาวะโจมตีจากฝ่ามือบดบังฟ้าที่ใช้ปะทะกษัตริย์ดาราซึ่งหน้า ยากจะไม่ได้รับผลกระทบ

พลังฝ่ามือยังคงยิ่งใหญ่เหมือนไร้ขอบเขต

แต่ว่าสภาวะกับความคมกล้าที่ชิงสะกดข่ม และแข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นกลับได้รับความเสียหาย

ถ้าหากว่าเป็นคู่ต่อสู้คนอื่นยังพอทำเนา แต่ชนชั้นกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงเล่า?

สถานการณ์ตอนนี้เดิมทีเป็นเขาใช้ประโยชน์จากพายุน้ำค้างทั่วนภาสร้างขึ้น โอาสที่หากไม่คว้าก็จะหายไปในตอนนี้ จะไม่คว้าไว้ได้อย่างไร?

พริบตานั้น เฉินเสวียนจงพลิกจากป้องกันเป็นโจมตี

ธารน้ำแข็งทลายวิชาที่ห้า ไม่ใช่ว่าจะต้องใช้ลำธารหิมะก่อนถึงจะใช้ออกมาได้

แต่ว่าหลังจากการสั่งสมของลำธารหิมะ อานุภาพของธารน้ำแข็งทลายจะเพิ่มขึ้นอีกขั้นอย่างไม่ต้องสงสัย!

กษัตริย์ดารสะบัดดาบหนึ่งออก พลิกป้องกันเป็นโจมตี เอาชนะฝ่ามือบดบังฟ้าของกษัตริย์เร้นลับบบบบบบอย่างหักโหม!

หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้ลนลาน ใช้อาคมพระเกตุคุ้มครองร่าง กลืนกินทำลายธารน้ำแข็งและความเย็นสุดขั้ว มั่นคงดุจขุนเขา

ดาบหักทำจากหยกขาวยาวสองฉื่อ ตอนนี้ม้วนพัดพายุหิมะทั่วฟ้าขึ้นมาเหมือนกับหิมะกระจายเวียนว่อน โต้ตอบทันที

สะบั้นคลื่นเย็นเยียบดาบวิเศษในมือกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงตอนนี้เหมือนกับหมอกมายา หลอมรวมอยู่ในหิมะ ยากจะหยั่งคาด

คมดาบบัดเดี๋ยวสูญหายบัดเดี๋ยวปรากฏ พร่าเลือนมัวซัว ยากจะตรวจจับ ตอนปรากฏขึ้นรุนแรงรวดเร็วเหมือนกับภูเขาหิมะถล่ม

ในเจ็ดวชาเหมันต์ น้ำค้างแข็งหิมะระบำวิชาแรกและพายุหิมะอนิจจังวิชาที่สาม ถูกเฉินเสวียนจงหลอมเข้าไปในดาบ สภาวะการระเบิดของธารน้ำแข็งทลายก่อนหน้านี้ม้วนเข้าหาหยางเซ่อกษัตริย์เร้นรับอย่างต่อเนื่องไร้สิ้นสุด

พอได้โต้กลับ สภาวะโจมตีที่บ้าคลั่งหากต่อเนื่องของเฉินเสวียนจง ยังรุนแรงรวดเร็วยิ่งกว่าฝ่ามือบดบังฟ้าของหยางเซ่อเมื่อก่อนหน้าเสียอีก!

หยางซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ไม่มีความขุ่นข้องและความไม่ยินยอมที่สูญเสียโอกาสแต่อย่างไร

วรยุทธ์ประจำตัวของเขามาจากการประสานวรยุทธ์ระดับสุดยอดของตัวเองและคัมภีร์เบิกนภาสายหยกพิสุทธิ์เช่นกัน

เพียงแต่ว่าแตกต่างกับวารีเบิกนภาที่เกิดจากดาบเทพเย็นเยียบ ดินเบิกนนนนภาที่เกิดจากหมัดโบ่วกี้ทำลายฟ้า ลมเบิกนภาที่เกิดจากกระบี่หยกเบิกนภา อาคมพระเกตุของกษัตริย์เร้นลับ กลับแสดงให้เห็นถึงภาพของความมืดมิดเป็นแผ่นผืนก่อนการเบิกฟ้า

ดูจากระดับจิตแล้ว กลับเหมือนการใช้หมัดแปลงกำเนิดป้องกันด้วยพลังสุงสุด

ความสามารถน่าตื่นตะลึงของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้มีแค่ฝ่ามือบดบังฟ้า

ฝ่ามือบดบังฟ้าแข็งแกร่ง ส่วนที่แข็งแกร่งอยู่ในที่แจ้ง ไม่ว่าใครก็สัมผัสได้

ความแข็งแกร่งของความสามารถอื่นๆ ของกษัตริย์เร้นลับ มิได้เห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น

ดูปกติไม่มีใดผิดแผก แต่ในตอนที่คู่ต่อสู้รู้สึกได้ กลับสั่งสมจนยากหวนคืน มิอาจป้องกันได้

เหมือนกับนิสัยของเขา

เวลานี้เขาเปลี่ยนจากโจมตีเป็นป้องกัน ใช้กระบวนท่าหักล้างกระบวนท่า ผลักดันอาคมพระเกตุคุ้มกันร่าง เพียบพร้อมทั้งโจมตีและป้องกัน หลอมร่างตัวเองเหมือนกับปราการแข็งแกร่ง ต้านทานสภาวะโจมตีที่คลุ้มคลั่งซึ่งต่อเนื่องไม่ขาดตอน

“น้ำค้างแข็งหิมะระบำ พายุน้ำค้างทั่วนภา พายุหิมะอนิจจัง ลำธารหิมะ ธารน้ำแข็งทลาย”

หยางเซ่อกล่าวในใจ ‘ยังมีแช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หกกับฟ้าดินเปล่าเปลี่ยววิชาสุดท้าย’

วรยุทธ์ของกษัตริย์ดารา กระแสความเย็นคุกคามคน พลังความเย็นไม่สลาย คงอยู่ในอากาศเนิ่นนาน

ศัตรูเมื่อสู้กับเขา เจตจำนงดาบที่เย็นเยียบจะกัดกร่อนอีกฝ่ายในที่ลับ เหมือนกับหนอนไชกระดูกอย่างต่อเนื่อง ยากจะกำจัดทิ้ง

คนส่วนใหญ่ที่ต่อสู้กับจอมยุทธ์ของอารามคลื่นยะเยือก หลังจากทุกอย่างจบลง จะอดทนต่อความทรมานอันยาวนานของความหนาวเสียดกระดูกไม่ไหว

คนที่ขจัดความเย็นได้ไม่กี่คน โดยปกติแล้ว จำเป็นต้องหาที่ที่ปลอดภัย เพ่งสมาธิขับความเย็น จึงจะแก้ไขได้

เวลาต่อสู้ยิ่งนาน การสั่งสมความเย็นก็ยิ่งล้ำลึก จะสร้างผลกระทบอย่างเงียบๆ ต่อจอมยุทธ์ ลดทอนพลังชีวิตและพละกำลังของอีกฝ่าย

แช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หก หมายถึงความเย็นจากน้ำแข็งจับตัวสามฉื่อมิอาจใช้เวลาวันเดียว

วิชานี้ไม่ใช่วิชาโจมตีทั่วไป แต่ว่าใช้วิธีการพิเศษชักนำความเย็นที่สั่งสมในร่างของอีกฝ่าย ให้รวมตัวเป็นจุดเดียวแล้วระเบิดออกมา ก่อเกิดพลังทำลายล้างที่น่าพรั่นพรึง

การระเบิดจากด้านในออกด้านนอก ทำให้คนยากทนทาน

หยางเซ่อเชื่อว่า เฉินเสวียนจงจะต้องหาโอกาสทำแบบนี้กับตน

เป็นเพราะว่าทั้งสองฝ่ายมีพลังสูสี การใช้แช่แข็งสามฉื่อก่อนใช่ว่าจะทำอะไรหยางเซ่อได้

ดังนั้นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเฉินเสวียนจง ไม่ใช่การใช้แช่แข็งสามฉื่อออกมาตรงๆ ทิ้งฟ้าดินเปล่าเปลี่ยวท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดไว้ในตอนสุดท้าย เช่นนั้นไม่มีความหมายมากนัก

การใช้วิชาฟ้าดินเปล่าเปลี่ยว จากนั้นค่อยใช้แช่แข็งสามฉื่อ จึงก่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงที่สุด

พลังทำลายล้างของวิชาฟ้าดินเปล่าเปลี่ยววิชาสุดท้ายในเจ็ดวิชาเหมันต์ ต่อให้เป็นหยางเซ่อกษัตริย์เร้นยังรู้สึกกริ่งเกรง ในความหมายหนึ่ง นั่นเป็นกระบวนท่าสังหารอันน่ากลัวที่ทำลายตัวเองก่อนจะทำร้ายคนอื่น

ในขณะที่จ่ายราคามหาศาล อานุภาพยิ่งใหญ่กว่าเดิม

เป็นอย่งที่คาด สภาวะของเฉินเสวียนจงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากเจตจำนงดาบถูกกระตุ้นถึงขีดสุด จากนั้นก็รวมตัวอย่างรวดเร็ว!

พายุหิมะในจักรวาล ตอนนี้หายไปหมดสิ้น

ต่อจากนั้น ประกายดาบที่สว่างไสวและเย็นเยียบ สว่างขึ้นในความว่างเปล่าอันมืดมิด

ประกายดาบสว่างถึงกลางทางก็ดับลงไป ทุกสิ่งเงียบสงัด

ในวินาทีนี้ จักรวาลทั้งหมดเหมือนกับกลายเป็นโลกที่เย็นเยือกไร้สุ้มเสียง เงียบงันเปล่าเปลี่ยน

ไร้เสียง ไร้แสง ไร้ความร้อน ไร้พลังชีวิต

ทุกอย่างต่างถูกกลบฝังในความเย็นและความมืดอันเป็นนิรันดร์ ดับสูญไปหมดสิ้น

ฟ้าดินเปล่าเปลี่ยว วิชาสุดท้ายในเจ็ดวิชาเหมันต์!

‘มาแล้ว’ หยางเซ่อถอนใจเงียบๆ ตั้งท่าหมัด ทั้งโจมตีและป้องกัน รอการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของกษัตริย์ดารา รวมถึงวิชาแช่แข็งสามฉื่อที่จะต้องตามมาในภายหลัง

ตั้งแต่สู้กันมา กษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงออกแต่ละกระบวนท่าสุดกำลัง ทั้งหมดล้วนใช้ออกสุดพลัง ถึงขั้นที่รีดเค้นศักยภาพชนิดที่เกินกว่าขีดจำกัดของตัวเอง

เขาไม่เตรียมสู้สุดชีวิตกับกษัตริย์เร้นลับ แต่ต้องการจบการต่อสู้ในทีเดียว

เจ็ดวิชาเหมันต์ กำหนดผลแพ้ชนะในเจ็ดกระบวนท่านี้!

หยาบเซ่อทราบเรื่องนี้ดี มิได้ประหลาดใจ

เขาเองก็มีความมั่นใจ อาศัยพัดบดบังฟ้าในมือตนเองต้านดาบที่เจ็ดจากสะบั้นคลื่นเย็นเยือกของเฉินเสวียนจง

เฉินเสวียนจงใช้เจ็ดดาบเอาชนะไม่ได้ ชัยชนะในตอนท้ายจะเป็นของเขาหยางเซ่อ

ทว่าในตอนนี้ หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

ในเจตจำนงค์ดาบที่เย็นยะเยือก ดาบหักทำจากหยกขาวที่เฉินเสวียจงกำไว้ในมือ มั่นคงสุดเปรียบปาน

ทว่าดาบหักหยกขาวในมือของเขากลับเกิดการเปลี่ยนแปลง

คมดาบของดาบหักที่ตอนแรกยาวสองฉื่อ ถึงกับหักจากตรงกลางอีกครั้ง!

คมดาบที่หักออก กลายเป็นผลึกน้ำแข็ง สลายดุจควันเมฆ หายไปไร้ร่องรอย

ดาบวิเศษตอนนี้เหลือคมดาบแค่หนึ่งฉื่อ!

สะบั้นคลื่นเย็นเยือกที่คมดาบยาวหนึ่งฉื่อ!

เจตจำนงดาบที่ฝังสรรพชีวิตในโลกหล้า นำความเปล่าเปลี่ยวอนธการมาสู่ฟ้าดิน แข็งแกร่งอย่างไม่เคยมีมาก่อน ทำลายการป้องกันของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับอย่างหักโหม!

หยางเซ่อครางหนักๆ คำหนึ่ง สะบัดพัดขนนกในมือ ป้องกันสะบั้นคลื่นเย็นเยือกหนึ่งฉื่อของเฉินเฉียนหัว

ทว่าเจตจำนงดาบกับปราณดาบที่เย็นเยือกเสียดกระดูก แทรกซึมสู่ในร่างเขาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย

ความรู้สึกเจ็บปวดที่คมดาบเชือดเฉือนร่าง และความรู้สึกเย็นเยือกจนชาปรากฏขึ้นสลับกัน

แม้ว่าหยางเซ่อจะไม่หยุดการกัดกร่อนของอาคมพระเกตุ ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเกินบรรยาย

เขาสู่หายใจลึกเฮือกหนึ่ง ปลุกปลอบจิตใจ พลังกัดกร่อนทะลักเข้าหาเฉินเสวียนจง กัดกินเจตจำนงดาบของเฉินเสวียนจง ใช้โจมตีปะทะโจมตี แก้ไขสภาพจนตรอกของตัวเอง

“เปิด!”

แต่ในขณะเดียวกัน เฉินเสวียนจงก็ตวาดขึ้น

ฉับพลันนั้น กระแสความเย็นถี่ยิบนับไม่ถ้วนรวมตัวกันกลายเป็นหอคอยราวกับร้อนธารคืนทะเลในร่างของหยางเซ่อ จากนั้นก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง!

แช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หก!

………………..