“ฟางเออร์เด็กดี ขยับมาใกล้ๆ แม่”

สุรเสียงอ่อนโยนเอ่ยกับดรุณีน้อยที่นั่งอยู่อย่างสงบแตกต่างจากประโยคเมื่อครู่ยิ่งนัก

“ไทเฮาทรงมีสิ่งใดจะรับสั่งแก่หม่อมฉันหรือเพคะ”

“เสี่ยวยาโถว ต่อไปเจ้าต้องเรียกข้าว่าเสด็จแม่เข้าใจหรือไม่”

“เพคะเสด็จแม่”

“ลำบากเจ้าแล้วที่ต้องมาแต่งให้กับลูกชายไม่ได้ความของข้า”

“หม่อมฉันมิบังอาจเพคะ”

ร่างบอบบางหมอบลงพลางกล่าว

“เอาเถิด ถึงอย่างไรเจ้าก็นับว่าเป็นบุตรอีกคนของข้าแล้ว ข้าย่อมมิละเลยเจ้าแน่ต่อไปขอให้เจ้าอดทนให้มากหากมีเรื่องใดอึดอัดใจเจ้าสามารถเอ่ยกับแม่คนนี้ได้ทุกเมื่อ”

“ขอบพระทัยที่ทรงเมตตาเพคะ”

“ฟางเออร์ แม้เจ้าจะแต่งออกไปแล้วก็อย่าได้ลืมว่าอย่างไรตระกูลเฉินคือครอบครัวของเจ้าเสมอ ความทุกข์ใจใดๆ ของเจ้าพวกเราพร้อมแบกรับแทนทั้งสิ้นเพียงเจ้าเอ่ยปาก”

น้ำเสียงมั่นคงของแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนเอ่ยกับบุตรี

“แม่ขอให้เจ้าอดทน ไม่ว่าเมื่อใดจงมีสติอยู่เสมอ”

“ลูกขอบคุณท่านพ่อท่านแม่ ลูกจะไม่ทำให้พวกท่านผิดหวังเจ้าค่ะ”

เอ่ยรับคำสั่งสอนจากบิดามารดาเสร็จแล้วก็ถึงเวลาส่งตัวเข้าหอซึ่งนับว่าเป็นเรือนหอได้หรือในเมื่อเจ้าบ่าวของนางหายไปที่ใดมิรู้

หลังจากส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอเสร็จแล้วหวังไทเฮาก็รับสั่งให้เหล่าข้ารับใช้ออกไปจากห้องทั้งหมดก่อนเอ่ยสนทนากับสองสามีภรรยา

“เปิ่นกงละอายใจแก่เจ้าทั้งสองนักที่นำความสุขทั้งชีวิตของฟางเออร์มาทิ้งไว้ที่นี่”

“ทรงอย่ากล่าวโทษองค์เองเลยเพคะ พวกเราตระกูลเฉินเข้าใจสถานการณ์ดีทรงอย่าได้กังวลจะส่งผลถึงพระวรกายได้เพคะ”

“กระหม่อมเชื่อว่าฟางเออร์เข้าใจทุกอย่างดีพะยะค่ะ”

“หวังว่าลูกโง่ของเปิ่นกงจะคิดได้เร็วๆ ”

“ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงรักมักมองสิ่งใดไม่รอบคอบนัก แต่อย่างไรกระหม่อมเชื่อในพระปรีชาของท่านอ๋องพะยะค่ะระหว่างความรักกับประชาชนและแคว้นฉินพระองค์ทรงต้องมีวิธีจัดการอย่างเหมาะสมแน่พะยะค่ะ”

“เปิ่นกงมิยอมให้เกิดเรื่องเลวร้ายเช่นนั้นขึ้นแน่นอน”

พระนางปกครองวังหลังมาตั้งแต่รัชสมัยฮ่องเต้องค์ก่อน น่าเสียดายที่พระสวามีอันเป็นที่รักมาจากไปก่อนทำให้องค์รัชทายาทในตอนนั้นที่มีอายุเพียง15 ชันษาขึ้นครองราชต่อ ท่ามกลางสงครามทางการเมืองและการแบ่งแยกกันของเหล่าขุนนาง กว่าพระนางจะยืนหยัดต่อสู้ปกป้องโอรสทั้งสอง รวบรวมอำนาจมาได้ก็ใช้เวลาและแผนการต่างๆ มากมาย ที่ผ่านมาก็ได้ตระกูลเฉินที่จงรักภักดีมาตลอดจนถึงตอนนี้ยังตัดใจส่งบุตรสาวอันเป็นที่รักเข้าวังอ๋อง เพื่อตัดโอกาสเพิ่มอำนาจแก่อีกฝั่งที่หมายปองอำนาจในมือของโอรสตามืดบอดของพระนาง ผู้ใดในต้าฉินจะมิอยากส่งบุตรีเข้าวังเสิ่นหยางกงอำนาจที่เป็นรองเพียงฮ่องเต้ ทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติต่างพรั่งพร้อม พระนางได้แต่คิดในพระทัย เหตุใดโอรสองค์รองถึงได้โง่งมกับคุณหนูผู้นั้นนักทั้งๆ ที่ทรงรู้ดีว่าตระกูลของนางเป็นภัยต่อบัลลังค์มังกร ก็ยังมิยอมตัดพระทัย แต่เอาเถิด ตอนนี้พระนางได้ตัดวาสนานั้นไปแล้วหากฝั่งนั้นยังคงดึงดันจะแต่งเข้ามาให้ได้ก็คงเป็นได้เพียงชายารองเท่านั้น ตราบใดที่พระนางยังมีชีวิตอยู่ชินหวางเฟยของชินอ๋องฉินเฟยหมิงต้องเป็นสตรีแซ่เฉินเท่านั้นอำนาจใดๆ ที่นางไม่เคยมีแม่สามีอย่างพระนางจะประทานใส่มือให้นางเอง