<> = ภาษาอื่นนอกจากญี่ปุ่น

 

 

การแข่งขันวัดความฉลาดของเหล่าวีทูบเบอร์นั้นยอดวิวได้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ก็ไปถึง 500000 วิว และในที่สุดก็ถึง 1000000 วิวจนได้

เหล่าคริปเปอร์ก็ได้ตัดต่อลงช่องกันอย่างเมามัน และนั่นเป็นครั้งแรกที่สตรีมของฉันมียอดวิวสูงขนาดนี้

 

และในตอนนี้ช่องของฉันก็มีคนดูมากกว่า 4000 ชม. ซึ่งตรงกับการเปิดหารายได้จากช่อง!

ด้วยความช่วยเหลือจะพี่อาเนะขั้นตอนนั้นก็เสร็จอย่างรวดเร็ว

พี่อาเนะ  : ปกติแล้วทางนั้นจะใช้เวลา 2 – 3 วันตามแต่ละกำหนดการของแต่ละปี แต่ไม่แน่อาจจะเป็นสัปดาห์ก็ได้นะ อิโรฮะจัง.

อิโรฮะ : อย่างงั้นสินะคะ.. คือว่ารอได้ก็รอได้แหละค่ะ แต่ว่าแล้วค่าเหนื่อยที่ทุกๆคนมาคอแลปกับฉันละคะ? ตอนนี้ยังไม่มีรายได้ซักเยนเลยนะคะ ;w;

พี่อาเนะ : ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ อิโรฮะจังทุกๆคนเขาไม่สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้วล่ะ แค่กิจกรรมมันน่าสนใจ พวกเขาเลยมาเข้าร่วมแค่นั้นเอง ถือว่าโปรโมทตัวเองอ้อมๆด้วย

อิโรฮะ : มันเป็นอย่างงั้นหรอคะ..?

พี่อาเนะ : มันก็มีหลายๆทางนั่นแหละน้าา ต่อให้พวกเขาไม่มีธุระอะไร พวกนั้นก็อยากติดต่อกับฉันให้มาถามอิโรฮะจังอยู่ดี ว่าไปที่ช่องพวกเขาได้หรือเปล่า.

อิโรฮะ : จริงๆหรอคะ..?

พี่อาเนะ : และทั้งหมดที่อิโรฮะจังได้มันก็โบนัสนั่นแหละน้าา เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วก็เป็น อิโรฮะจังอยากทำอะไรก็ทำ เพราะว่า..”

อิโรฮะ : เป็นสถาณที่ๆอยู่ด้วยความรักสินะคะ..

พี่อาเนะ : ใช่ไหมล้าา?

 

พี่อาเนะกระพิบตาให้ฉันตอนที่พูดมัน

พอลองมาคิดๆดูแล้ว พี่อาเนะก็เป็นคนแรกที่ประกาศว่าจะเข้าร่วมสินะ เป็นต้นเหตุที่ทำให้หลายๆคนสนใจ

 

อิโรฮะ : หรือว่าที่พี่เข้าร่วมก็เพราะพี่คิดงี้หรอคะ?

พี่อาเนะ : ไม่อ่ะ ก็แค่อยากจะรู้สึกดีตอนสู้กับเด็กประถมเฉยๆ

อิโรฮะ : อ่าว 

 

พี่อาเนะ : ก็ฮาดีใช่ไหมล่าาา ว่าแต่ทำไมพี่ถึงอยู่ที่สุดท้ายกันนะ โกงๆแน่ มีคนยัดเงินใต้โต๊ะค่าาา

อิโรฮะ : ทำไมไม่ไปศึกษาให้ดีกว่านี้กันล่ะคะ *bonk*

 

หลังจากที่คุยกันเสร็จ ทุกๆอย่างก็เป็นไปตามที่พี่อาเนะบอก

มีหลายๆช่องได้ติดต่อฉันมา

ซึ่งทุกๆคนใจดีกับฉันขนาดนี้แล้ว

ฉันยิ้มและตอบตกลงไป

หลังจากที่ฉันตอบตกลงไป.. 

ก่อนที่จะรู้ การคุยกับวีทูบเบอร์หลายๆคนกลายเป็นนิสัยของฉันไปซะแล้ว เส้นบางๆระหว่างผู้ชมกับตัวของวีทูบเบอร์มันเริ่มจะเลือนลาง ความคุ้นเคยมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวชะมัด.

＊　　＊　　＊

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นการคอแลปแบบนานาชาติล่ะ ทุกคน พีช !.”

หนึ่งในวีทูบเบอร์ได้พูดออกมา

เธอเป็นเจ้าของช่องที่เชิญฉันเข้าร่วมครั้งนี้ด้วย

 

“อย่างที่ทุกๆคนรู้กันนะ ช่อวงเรามักจะเล่นเกมกับคนเกาหลีบ่อยๆ ดังนั้นมันน่าจะสนุกนะ ถ้ามีคนจากๆหลายประเทศมาเล่นด้วยกัน !”

พิธีกรของอีเวนตืได้พูดด้วยสำเนียงที่เป็นเอกลักษณ์

 

วีทูบเบอร์ 5 คนที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายอยู่บนหน้าจอ หนึ่งในนั้นก็คือฉัน แน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าครั้งนี้พี่อาเนะไม่ได้มาด้วย

พี่อาเนะได้บอกเอาไว้ว่า ‘เอาจริงๆพี่ก็อยากเข้าแหละ แต่กำหนดการมันแน่นเกินไปแล้วอ่ะ!“

 

นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เขาไม่ได้อยู่ในสตรีมคอแลปกับฉัน

“งั้นก็มาเริ่มแนะนำตัวกันเลยดีกว่านะ เริ่มด้วย–”

การแนะนำตัวก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆจนมาถึงฉัน ซึ่งฉันก็ได้เพิ่มไปประโยคนึงคือ “ตอนนี้ฉันพูดได้แค่ญี่ปุ่น และ อังกฤษนะคะ..” เป็นประโยคหลักของฉัน

และคนดูทุกๆคนก็เริ่มเข้าใจจุดประสงค์ของการไลฟ์นี้

 

“ในที่สุดทุกๆคนก็แนะนำตัวเสร็จกันแล้ว ฉันคิดว่าทุกคนคงเข้าใจแล้วนะ! ใช่จ้าพวกเราได้รวบรวมวีทูบเบอร์ของแต่ละประเทศที่พูดได้ 1 ภาษาและ 2 ภาษา!”

 

เป็นอีกครั้งที่ฉันเริ่มคอนเฟริ์มคนที่มาคอแลปครั้งนี้

คนนึงพูดได้แต่ภาษาเกาหลี

คนนึงพูดภาษาเกาหลี กับ​ญี่ปุ่น และเป็นคนที่จัดโปรเจ็คนี้

คนนึงพูดได้แต่ภาษาญี่ปุ่น

คนนึงพูดภาษาญี่ปุ่น กับ อังกฤษ ซึ่งนั่นก็คือฉัน

และอีกคนก็พูดได้แต่ ภาษาอังกฤษ

รวมแล้วทั้งหมด 5 คน

 

มีคนที่น่าสนใจมากๆ ถ้าฉันพูดด้วยตัวเอง

เรามีความหลากหลายสุดๆ หรือ มั่วมากกันดีนะ..?

 

“ครั้งนี้พวกเราทุกคนจะมาเคลียร์เกมถามตอบแบบต้องร่วมมือกันได้หรือปล่าวนะ!?”

 

และในที่สุดสตรีมก็ได้เริ่มต้นขึ้น

มันมั่วกว่าที่ฉันจินตนการไว้เยอะเลยนะ เพราะมันมีหลายภาษามากๆที่เราพูดกัน ทั้งคนดูและคนเข้าร่วมต่างก็มั่วกันสุดๆw มันเป็นเทศกาลตามคำของมันเลยล่ะ~

ฉันคิดว่าถ้ามีพี่อาเนะมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นะ​ ฉันคงได้พูดน้อยกว่านี้แน่ๆ

แย่ล่ะ เหมือนว่าฉันจะยังเร็วไม่พอแฮะ

 

“ไม่ง่ายใช่ไหมทุกคน? ใครเป็นคนคิดเกมขึ้นมากันนะ ฉันหรอ..? ทุกคนโอเคไหม?”

 

<ทุกคนโอเคไหมเอ่ย?>

<มีปัญหาเยอะสุดๆเลยจ้า…>

“ม่ายยยย”

<ทุกคนโอเคไหมมม ฉันจะถึงลิมิตแล้วล่ะะะ>

<เหนื่อยโว๊ยยยย>

 

นี่เป็นสถานะของทุกคนในตอนนี้

แต่มันยังไงกันนะ? ตอนแรกฉันก็รู้สึกไม่สบายนิดนึงอยู่หรอก อ่ะ หรือว่าฉันคิดไปเองกันนะ?

 

อิโรฮะ : “www เอาล่ะเกมมันก็ใกล้จะจบแล้วล่ะ ทุกๆคนก็เป็นคนดีย์ๆกันหมดนะ มีใครจะถามอะไรคนในนี้ไหม..? จะถามฉันก็ได้นะ!”

>ไปเรียนภาษาอื่นๆมายังไงหรอ?

>คิดยังไงกับประเทศอื่นๆหรอ? (US Eng)

 

>*▲□★↑*↑↑

<<바로 이거 야! 나도 그것이 궁금하다! 당신 나라의 음식이나 특이한 음식 문화에 대해 추천하는 것이 있나요?>> 

(อ่ะ ใช่ คือผมสงสัยอยู่อ่ะ ว่ามีอาหารอะไรแนะนำไหมในประเทศก็ได้นะ..?)

 

อิโรฮะ : <<คือฉันชอบกินพวกบลูโกลกิ และ ต๊อกโบกกิอ่ะนะ ถ้าเป็นอาหารเกาหลี และฉันจะกินพวกบะหมี่กระป๋องที่อยู่ในร้านสะดวกซื้ออย่างบ่อยเลยล่ะ>>

 

<<라면 편의점?>> 

(ร้านสะดวกซื้อขายพวกบะหมี่กระป๋องหรอ?)

 

อิโรฮะ : <<คือมันเป็นพวกร้านสะดวกซื้อที่จะขายของไม่มีประโยชน์เยอะๆอ่ะ และมันจะมีบาร์ที่เอาไว้ต้มบะหมี่ที่ต้องทำเอง และมีพวกท็อปปิ่งฟรีด้วย อ่าา มันยากที่จะอธิบายค่ะ…>>

 

<<감사합니다. 지금은 이해.>>

 (ขอบคุณนะ ผมเข้าใจแล้วล่ะ!)

 

“เด เดียวก่อนนะ อิโรฮะจ๊างงง”

>!!!

>★↑※※

>เมื่อกี้ใครพูดภาษาเกาหลีอ่ะ?

“คือฉันยังไม่ได้แปลเลยน้าาา ดูเหมือนว่าคนที่พูดเกาหลีได้คนที่ 3 จะโผล่มาแล้วล่ะ”

>จริงหรอ?

>★↑↑←※▲▲

>เกิดอะไรขึ้นอ่ะ? (US Eng)

“เดียวนะ อิโรฮะจังพูดภาษาเกาหลีได้ด้วยหรอ?”

 

>สาวน้อยคนนี้ทำเรื่องอีกแล้วล่ะ

>เธอพูดภาษาเกาหลีได้ด้วยหรอ? (US Eng)

>เธอไม่ใช่ไบลิงกัวแล้ว เธอเป็นไตรลิงกัวแล้วล่ะ

 

ทั้งคนดูและผู้เข้าร่วมต่างสับสนกันหมด

 

อิโรฮะ : เอ๊… อ่ะ คือว่า

 

แต่คนที่งงที่สุดไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นฉัน

ไม่สิ ไม่สิ ฉันไม่เข้าใจภาษาเกาหลีเลยนะจนกระทั่งเมื่อกี้!

ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้ฉันพูดเกาหลีไปด้วยซ้ำ

ฟุเอ๊ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยคะ..?

 

อิโรฮะจ๊างงงงงงง