ยอดหญิงแห่งวังหลัง 28.2

Now you are reading ยอดหญิงแห่งวังหลัง Chapter 28.2 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 28-2 แผนชั่ว

เกาจินมิค่อยชอบมาที่บ้านตระกูลหลี่มากนัก

เพราะเขามิค่อยชอบนิสัยของ

อำมาตย์หลี่ และวิธีที่เขาพยายามที่จะให้ความรู้ผู้อื่นอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตามเกาจินได้ค้นพบในภายหลังว่า ฮูหยินใหญ่จะคอยเข้าข้างเขาอยู่เสมอ

และมิต้องกล่าวถึงน้องสาวทั้งหมดของเขา ทุกคนนั้นมีความงดงามและน่าสนใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้องสาวคนโต

หลี่จางเล่อ นางเป็นผู้ที่มีความงดงามที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด

แต่ลักษณะนิสัยของหลี่จางเล่อนั้นมีความเย่อหยิ่งเป็นอย่างมาก และมักจะปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชาเสมอ

แต่วันนี้นางได้ริเริ่มที่จะเชิญเขามาที่นี่ ทำให้เขามีความรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขเป็นอย่างมาก

เมื่อจ้องมองไปยังความงามที่มิมีผู้ใดเทียบได้ของหลี่จางเล่อแล้ว

เขาได้ตระหนักว่า หญิงสาวผู้อื่นที่เขาเคยคบหาด้วยนั้นมิมีคนใดที่สามารถเทียบนางได้เลย

สิ่งที่เขาต้องการทำคือ การจับมือนาง และต้องการที่จะสนิทสนมกับนางมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่า ตนเองมิสามารถทำอันใดโดยล่วงเกินหลี่จางเล่อได้

ฮูหยินเกาเว่ยเคยบอกกล่าวกับเขาก่อนหน้านี้ว่า น้องสาวของเขาผู้นี้จะกลายเป็นผู้ที่มีเกียรติสูงส่ง

…และจะเป็นผู้ที่เขามิสามารถล้อเล่นด้วยได้

ทันใดนั้น หลี่จางเล่อได้ชี้ไปยังผู้ที่นั่งอยู่ในศาลาพักร้อนหลังนั้น

“ท่านพี่ ท่านยังมิได้พบกับน้องสามใช่หรือไม่?”

เมื่อมองตามนิ้วเรียวของหลี่จางเล่อไป เกาจินจึงสังเกตเห็นเด็กชายผู้หนึ่งกำลังยืนหันหลังให้กับเขา

และที่นั่งตรงข้ามกับเด็กชายผู้นั้นคือเด็กสาวผู้หนึ่ง

นางสวมชุดสีชมพูอันอ่อนหวานและมีลักษณะที่บอบบางน่าทะนุถนอม

สิ่งที่เห็นคือ คางเรียวเล็ก ปากสีชมพู ฟันขาวเรียงกันอย่างงดงาม

และขนตาสีเข้มยาวเข้ากับดวงตาสีดำที่ลึกลับและเย็นชาคู่หนึ่ง

เกาจินจ้องมอง ขณะที่ยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขา หลี่จางเล่อจึงโบกมือของนางตรงหน้าเกาจิน และยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ

“มีอันใดหรือ?”

เกาจินตะคอกด้วยความงุนงง พร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้านั้น

“นางเป็นบุตรสาวของหยินเหนียงผู้ลึกลับมิใช่หรือ? …”

เมื่อจ้องดูอย่างพิจารณาแล้ว หญิงสาวในบ้านตระกูลหลี่นั้น มีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ความงดงามของหลี่จางเล่อนั้น งดงามราวกับเทพธิดาที่มิสามารถเอื้อมถึงได้

ความงดงามอันเย้ายวนของหลี่ฉางหลู

ความงดงามที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นของหลี่ฉางซี และหลี่ฉางเซี่ยว

แต่หลี่เว่ยหยางมีดวงตาคู่หนึ่งซึ่งมีประกายบางอย่างในแววตานั้น

และมันช่างเยือกเย็นราวกับน้ำในแม่น้ำที่กว้างใหญ่ ซึ่งดูคล้ายกับว่า มีความลึกลับซ่อนอยู่ในนั้น

ด้วยประสบการณ์ของเกาจิน เขาได้เห็นความงดงามมาแล้วทุกรูปแบบ แต่หลี่เว่ยหยางนั้นแตกต่างออกไปจากทุกคนมาก

หลี่จางเล่อเอ่ยถามว่า

“ท่านพี่ น้องสามงดงามถูกใจท่านหรือไม่?”

“น่ารัก! งดงามจริง ๆ!”

ขณะที่เกาจินกล่าวคำเหล่านี้ออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกล่าวด้วยสายตาที่จริงจังว่า

“แน่นอนว่าความงามของนางมิสามารถเทียบได้กับเจ้า”

ราวกับว่าคำกล่าวเหล่านี้จำเป็นต้อง

กล่าวออกมาดัง ๆ หลี่จางเล่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงยิ้ม

“ท่านพี่ ท่านมิต้องการที่จะชื่นชมความงามของน้องสามหรอกหรือ?”

เกาจินมีอาการตื่นตระหนกทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่จางเล่อกล่าวออกมา

“น้องสาวอย่าล้อเล่นกับข้า! ความโกรธแค้นของท่านอำมาตย์หลี่ เป็นสิ่งที่ข้ามิสามารถรับได้จริง ๆ !”

มีความเยาะเย้ยเกิดขึ้นในดวงตาของหลี่จางเล่อในตอนนี้

“หากเป็นน้องรอง และน้องสาวคนอื่น ๆ แน่นอนว่า ท่านพี่มิสามารถแตะต้องพวกนางได้

แต่นี่? หากท่านชื่นชอบนาง ก็จงทำให้นางเป็นของท่าน พวกเขาจะทำอันใดได้ หากนางเป็นของท่านไปแล้ว”

ตั้งแต่เขาอายุสิบห้าปี เกาจินก็เริ่มมีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้หญิงแล้ว

แต่ผู้หญิงที่เขาเคยสัมผัสนั้น ส่วนใหญ่จะหัวอ่อนและขี้อาย เพราะหญิงสาวเหล่านั้นเป็นสาวใช้ในบ้านของเขาเอง

หรืออาจจะหาเศษหาเลยบ้าง กับหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาที่มีความงดงาม และถูกใจเขา

ตราบเท่าที่เขาชอบพวกนาง เขาสามารถมีได้

และหากท่านแม่ของเขาดุด่า สิ่งที่ต้องทำคือ แสร้งทำเป็นฟังอย่างสงบ

อย่างไรก็ตาม หลี่เว่ยหยางยังคงเป็นบุตรสาวที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ของท่านอำมาตย์หลี่

หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น เขาคงมิมีข้อแก้ตัวให้กับท่านอำมาตย์เเน่นอน

ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขายังคงมีความรู้สึกลังเลใจเป็นอย่างมาก

หลี่จางเล่อเย้ยหยันอย่างเย็นชาว่า

“ท่านพี่ ! ท่านพี่ควรคิดอย่างรอบคอบ หากท่านสูญเสียโอกาสนี้จะมิมีครั้งต่อไปอีกแล้ว

แม้ว่าจะเกิดอันใดขึ้น ท่านแม่ของข้าก็ยังคงเป็นน้าที่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับท่าน!”

เมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น เกาจินรู้สึกงุนงงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว

ราวกับว่าเขาใบหน้าของเขาเริ่มแดง และตอนนี้มันได้แดงไปทั่วทั้งใบหน้าแล้ว

เมื่อมองไปยังหลี่เว่ยหยางจากระยะไกล เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

“แล้วข้าจะฟังคำกล่าวของเจ้า !”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่จางเล่อกว้างขึ้น

ด้วยสถานะของหลี่เว่ยหยาง แม้ว่านางต้องการที่จะเป็นลูกสะใภ้ของ

ฮูหยินเกาเว่ย

แต่ท่านน้าก็คงจะมิยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน

ในกรณีเช่นนี้ นางสามารถเป็นได้แค่เพียงนางบำเรอเท่านั้น . .

นอกจากนี้ท่านน้ามิใช่ผู้ที่จะทำดีกับนางบำเรอทั้งหลายในบ้านตระกูลเกา

และนางบำเรอผู้นี้ยังจะต้องสู้รบกับนางสนมทั้งหลายอีก

เว่ยหยางจะต้องมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ยอดหญิงแห่งวังหลัง 28.2

Now you are reading ยอดหญิงแห่งวังหลัง Chapter 28.2 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 28-2 แผนชั่ว

เกาจินมิค่อยชอบมาที่บ้านตระกูลหลี่มากนัก

เพราะเขามิค่อยชอบนิสัยของ

อำมาตย์หลี่ และวิธีที่เขาพยายามที่จะให้ความรู้ผู้อื่นอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตามเกาจินได้ค้นพบในภายหลังว่า ฮูหยินใหญ่จะคอยเข้าข้างเขาอยู่เสมอ

และมิต้องกล่าวถึงน้องสาวทั้งหมดของเขา ทุกคนนั้นมีความงดงามและน่าสนใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้องสาวคนโต

หลี่จางเล่อ นางเป็นผู้ที่มีความงดงามที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด

แต่ลักษณะนิสัยของหลี่จางเล่อนั้นมีความเย่อหยิ่งเป็นอย่างมาก และมักจะปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชาเสมอ

แต่วันนี้นางได้ริเริ่มที่จะเชิญเขามาที่นี่ ทำให้เขามีความรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขเป็นอย่างมาก

เมื่อจ้องมองไปยังความงามที่มิมีผู้ใดเทียบได้ของหลี่จางเล่อแล้ว

เขาได้ตระหนักว่า หญิงสาวผู้อื่นที่เขาเคยคบหาด้วยนั้นมิมีคนใดที่สามารถเทียบนางได้เลย

สิ่งที่เขาต้องการทำคือ การจับมือนาง และต้องการที่จะสนิทสนมกับนางมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่า ตนเองมิสามารถทำอันใดโดยล่วงเกินหลี่จางเล่อได้

ฮูหยินเกาเว่ยเคยบอกกล่าวกับเขาก่อนหน้านี้ว่า น้องสาวของเขาผู้นี้จะกลายเป็นผู้ที่มีเกียรติสูงส่ง

…และจะเป็นผู้ที่เขามิสามารถล้อเล่นด้วยได้

ทันใดนั้น หลี่จางเล่อได้ชี้ไปยังผู้ที่นั่งอยู่ในศาลาพักร้อนหลังนั้น

“ท่านพี่ ท่านยังมิได้พบกับน้องสามใช่หรือไม่?”

เมื่อมองตามนิ้วเรียวของหลี่จางเล่อไป เกาจินจึงสังเกตเห็นเด็กชายผู้หนึ่งกำลังยืนหันหลังให้กับเขา

และที่นั่งตรงข้ามกับเด็กชายผู้นั้นคือเด็กสาวผู้หนึ่ง

นางสวมชุดสีชมพูอันอ่อนหวานและมีลักษณะที่บอบบางน่าทะนุถนอม

สิ่งที่เห็นคือ คางเรียวเล็ก ปากสีชมพู ฟันขาวเรียงกันอย่างงดงาม

และขนตาสีเข้มยาวเข้ากับดวงตาสีดำที่ลึกลับและเย็นชาคู่หนึ่ง

เกาจินจ้องมอง ขณะที่ยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขา หลี่จางเล่อจึงโบกมือของนางตรงหน้าเกาจิน และยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ

“มีอันใดหรือ?”

เกาจินตะคอกด้วยความงุนงง พร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้านั้น

“นางเป็นบุตรสาวของหยินเหนียงผู้ลึกลับมิใช่หรือ? …”

เมื่อจ้องดูอย่างพิจารณาแล้ว หญิงสาวในบ้านตระกูลหลี่นั้น มีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ความงดงามของหลี่จางเล่อนั้น งดงามราวกับเทพธิดาที่มิสามารถเอื้อมถึงได้

ความงดงามอันเย้ายวนของหลี่ฉางหลู

ความงดงามที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นของหลี่ฉางซี และหลี่ฉางเซี่ยว

แต่หลี่เว่ยหยางมีดวงตาคู่หนึ่งซึ่งมีประกายบางอย่างในแววตานั้น

และมันช่างเยือกเย็นราวกับน้ำในแม่น้ำที่กว้างใหญ่ ซึ่งดูคล้ายกับว่า มีความลึกลับซ่อนอยู่ในนั้น

ด้วยประสบการณ์ของเกาจิน เขาได้เห็นความงดงามมาแล้วทุกรูปแบบ แต่หลี่เว่ยหยางนั้นแตกต่างออกไปจากทุกคนมาก

หลี่จางเล่อเอ่ยถามว่า

“ท่านพี่ น้องสามงดงามถูกใจท่านหรือไม่?”

“น่ารัก! งดงามจริง ๆ!”

ขณะที่เกาจินกล่าวคำเหล่านี้ออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกล่าวด้วยสายตาที่จริงจังว่า

“แน่นอนว่าความงามของนางมิสามารถเทียบได้กับเจ้า”

ราวกับว่าคำกล่าวเหล่านี้จำเป็นต้อง

กล่าวออกมาดัง ๆ หลี่จางเล่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงยิ้ม

“ท่านพี่ ท่านมิต้องการที่จะชื่นชมความงามของน้องสามหรอกหรือ?”

เกาจินมีอาการตื่นตระหนกทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่จางเล่อกล่าวออกมา

“น้องสาวอย่าล้อเล่นกับข้า! ความโกรธแค้นของท่านอำมาตย์หลี่ เป็นสิ่งที่ข้ามิสามารถรับได้จริง ๆ !”

มีความเยาะเย้ยเกิดขึ้นในดวงตาของหลี่จางเล่อในตอนนี้

“หากเป็นน้องรอง และน้องสาวคนอื่น ๆ แน่นอนว่า ท่านพี่มิสามารถแตะต้องพวกนางได้

แต่นี่? หากท่านชื่นชอบนาง ก็จงทำให้นางเป็นของท่าน พวกเขาจะทำอันใดได้ หากนางเป็นของท่านไปแล้ว”

ตั้งแต่เขาอายุสิบห้าปี เกาจินก็เริ่มมีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้หญิงแล้ว

แต่ผู้หญิงที่เขาเคยสัมผัสนั้น ส่วนใหญ่จะหัวอ่อนและขี้อาย เพราะหญิงสาวเหล่านั้นเป็นสาวใช้ในบ้านของเขาเอง

หรืออาจจะหาเศษหาเลยบ้าง กับหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาที่มีความงดงาม และถูกใจเขา

ตราบเท่าที่เขาชอบพวกนาง เขาสามารถมีได้

และหากท่านแม่ของเขาดุด่า สิ่งที่ต้องทำคือ แสร้งทำเป็นฟังอย่างสงบ

อย่างไรก็ตาม หลี่เว่ยหยางยังคงเป็นบุตรสาวที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ของท่านอำมาตย์หลี่

หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น เขาคงมิมีข้อแก้ตัวให้กับท่านอำมาตย์เเน่นอน

ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขายังคงมีความรู้สึกลังเลใจเป็นอย่างมาก

หลี่จางเล่อเย้ยหยันอย่างเย็นชาว่า

“ท่านพี่ ! ท่านพี่ควรคิดอย่างรอบคอบ หากท่านสูญเสียโอกาสนี้จะมิมีครั้งต่อไปอีกแล้ว

แม้ว่าจะเกิดอันใดขึ้น ท่านแม่ของข้าก็ยังคงเป็นน้าที่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับท่าน!”

เมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น เกาจินรู้สึกงุนงงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว

ราวกับว่าเขาใบหน้าของเขาเริ่มแดง และตอนนี้มันได้แดงไปทั่วทั้งใบหน้าแล้ว

เมื่อมองไปยังหลี่เว่ยหยางจากระยะไกล เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

“แล้วข้าจะฟังคำกล่าวของเจ้า !”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่จางเล่อกว้างขึ้น

ด้วยสถานะของหลี่เว่ยหยาง แม้ว่านางต้องการที่จะเป็นลูกสะใภ้ของ

ฮูหยินเกาเว่ย

แต่ท่านน้าก็คงจะมิยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน

ในกรณีเช่นนี้ นางสามารถเป็นได้แค่เพียงนางบำเรอเท่านั้น . .

นอกจากนี้ท่านน้ามิใช่ผู้ที่จะทำดีกับนางบำเรอทั้งหลายในบ้านตระกูลเกา

และนางบำเรอผู้นี้ยังจะต้องสู้รบกับนางสนมทั้งหลายอีก

เว่ยหยางจะต้องมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+